Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 30 stycznia 2025 roku

(k. 90 akt)

W pozwie z dnia 29 sierpnia 2024 roku powód T. R. domagał się zasądzenia od pozwanego R. C. kwoty 7 646,77 złotych wraz z odsetkami: ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot: 9 840 złotych za okres od dnia 01 stycznia 2024 roku do dnia 15 maja 2024 roku, 4 840 złotych za okres od dnia 16 maja 2024 roku do dnia zapłaty i 2 460 złotych za okres od dnia 01 maja 2024 roku do dnia zapłaty oraz ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 346,77 złotych za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 10 września 2024 roku w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3053/24 starszy referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Odpis powyższego nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu i załącznikami oraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia sprzeciwu i skutkach niezaskarżenia nakazu zapłaty został prawidłowo doręczony pozwanemu, co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy (z.p.o. – k. 22 akt).

Z zachowaniem wyznaczonego przepisami prawa terminu pozwany R. C. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 10 września 2024 roku.

Zarządzeniem z dnia 08 października 2024 roku (k. 56 akt) zobowiązano pozwanego reprezentowanego przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu od nakazu zapłaty poprzez złożenie do sprzeciwu i jego odpisu następujących załączników: informacji z ZUS z dnia 03 stycznia 2023 roku (jest pismo z dnia 31 stycznia 2023 roku), informacji z ZUS z dnia 11 października 2023 roku (jest pismo z dnia 31 października 2023 roku) i informacji z ZUS z dnia 29 maja 2024 roku oraz złożenie do sprzeciwu i jego odpisu pełnomocnictwa czytelnie podpisanego przez pozwanego (z imienia i nazwiska), w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia sprzeciwu.

Odpis powyższego zobowiązania doręczony został pozwanemu reprezentowanemu przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego w dniu 31 października 2024 roku (z.p.o. – k. 57 akt), wobec czego termin do wykonania zobowiązania upływał z dniem 07 listopada 2024 roku.

W zakreślonym terminie żadna korespondencja do akt nie wypłynęła.

W piśmie z datą w nagłówku „dnia 06 listopada 2024 roku” nadanym jednakże dopiero w dniu 12 listopada 2024 roku (k. 65 akt) pozwany wskazał, że w treści pozwu oraz w liście załączników nastąpiła omyłka pisarska w oznaczeniu dat informacji z ZUS (jako z dnia 03 stycznia 2023 roku zamiast prawidłowo – z dnia 31 stycznia 2023 roku oraz jako z dnia 11 października 2023 roku – zamiast prawidłowo z dnia 31 października 2024 roku), w związku z czym pozwany dokonał stosownych zmian w treści sprzeciwu i załączników. Nadto pozwany wyjaśnił, że w załącznikach dwukrotnie wskazano na dokument z dnia 29 maja 2024 roku, wobec czego zdublowana pozycja została usunięta. Pozwany przedłożył ponadto załącznik w postaci tejże informacji (z dnia 29 maja 2024 roku) oraz pełnomocnictwo podpisane przez pozwanego imieniem i nazwiskiem.

Mając powyższe na uwadze postanowieniem z dnia 26 listopada 2024 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni odrzucił sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty z dnia 10 września 2024 roku wydanego w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3053/24 w oparciu o treść art. 480 ³ § 3 k.p.c. uznając, że braki formalne sprzeciwu od nakazu zapłaty zostały uzupełnione po terminie.

Na powyższe postanowienie pozwany R. C. złożył skargę wskazując, że podpis na pełnomocnictwie nie musi składać się z imienia i nazwiska, zaś sprzeciw nie był obarczony brakami formalnymi uniemożliwiającemu nadanie sprawie dalszego biegu, gdyż niedołączone zostały dowody wymienione w piśmie, co może skutkować jedynie negatywnymi rozstrzygnięciami na stopie merytorycznej wobec braku poparcia jego twierdzeń odpowiednim materiałem dowodowym.

Zgodnie z treścią art. 398 ²² § 3 k.p.c. w przypadku wniesienia skargi, orzeczenie referendarza sądowego traci moc. Po utracie mocy orzeczenia referendarza sądowego sąd rozpoznaje sprawę jako sąd pierwszej instancji (§ 5).

W niniejszej sprawie nie było wątpliwości, że pozwany R. C. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 10 września 2024 roku w terminie. Aby jednakże móc uznać, że jego sprzeciw od powyższego rozstrzygnięcia został wniesiony skutecznie powodując utratę mocy zaskarżonego nakazu zapłaty, konieczne było ustalenie m. in. czy odpowiada on wymogom formalnym, w tym przewidzianych dla każdego pisma procesowego określonych w art. 126 k.p.c. i art. 128 k.p.c.

Zgodnie z treścią art. 126 § 1 pkt 7 k.p.c. każde pismo procesowe powinno zawierać wymienienie załączników. Stosownie zaś do § 1 ¹ tego przepisu, do pisma procesowego dołącza się załączniki wymienione w tym piśmie. Zgodnie zaś z art. 128 k.p.c. do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych

Jak wynika z akt sprawy pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 23-26 akt) wskazał, że załącznikami (zgodnie z listą załączników, k. 26 akt) są m. in. informacja z ZUS z dnia 03 stycznia 2023 roku (pozycja numer 7), informacja z ZUS z dnia 11 października 2023 roku (pozycja numer 15) i dwie informacje z ZUS z dnia 29 maja 2024 roku (pozycja numer 26 i numer 27).

Jednocześnie nie było wątpliwości, że żaden z powyższych dokumentów nie został dołączony ani do sprzeciwu ani do jego odpisu, a nadto pozwany złożył dokumenty w postaci informacji z ZUS z dnia 31 stycznia 2023 roku i z dnia 31 października 2023 roku nie wymieniając ich w liście załączników, co skutkowało uruchomienie postępowania naprawczego przewidzianego w art. 130 k.p.c. Nie ma bowiem wątpliwości, że rzeczą Sądu nie jest sporządzanie odpisów pism i załączników w celu doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, nawet w sytuacji gdy strona jest osobą niepełnosprawną (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w uzasadnieniu postanowienia z dnia 27 września 2012 roku, sygn. akt V ACz 746/12).

W tej sytuacji mając na uwadze treść art. 126 § 1 ¹ k.p.c. uzasadnione było wezwanie pozwanego do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu poprzez dołączenie do niego (i jego odpisu) wskazanych załączników, tj. informacji z ZUS z dnia 03 stycznia 2023 roku (pozycja numer 7), informacji z ZUS z dnia 11 października 2023 roku (pozycja numer 15) i dwóch informacji z ZUS z dnia 29 maja 2024 roku (pozycja numer 26 i numer 27).

Poza sporem pozostaje przy tym, że pozwany w zakreślonym terminie nie usunął powyższych braków formalnych. Pismo pozwanego, w którym wyjaśnił, że „w treści pozwu” oraz w liście załączników nastąpiła omyłka pisarska w oznaczeniu dat informacji z ZUS (jako z dnia 03 stycznia 2023 roku zamiast prawidłowo – z dnia 31 stycznia 2023 roku oraz jako z dnia 11 października 2023 roku – zamiast prawidłowo z dnia 31 października 2024 roku), w związku z czym dokonał stosownych zmian w treści sprzeciwu i załączników, jak też przedłożył załącznik w postaci informacji z ZUS z dnia 29 maja 2024 roku wyjaśniając, że w załącznikach dwukrotnie wskazano na ten dokument, wobec czego zdublowana pozycja została usunięta – pozwany nadał bowiem w placówce operatora usług pocztowych w dniu 12 listopada 2024 roku, a zatem już po upływie wyznaczonego terminu, który upływał pozwanemu z dniem 07 listopada 2024 roku. Podkreślić przy tym należy, że termin do uzupełnienia braków formalnych pisma jako termin ustawowy, nie może być ani skracany ani wydłużany, zaś jego niezachowanie skutkuje w tym przypadku odrzucenie sprzeciwu.

Jednocześnie podkreślić należy, że w niniejszej sprawie wskazane przez pozwanego dokumenty w postaci spornych informacji z ZUS stanowiły nie tylko dowody z dokumentów, na które powoływał się pozwany w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty, ale również jednocześnie miały one charakter załączników do pisma procesowego (sprzeciwu od nakazu zapłaty), a zatem po myśli art. 126 k.p.c. i art. 128 k.p.c. winny być one nie tylko wymienione jako załączniki, ale również i dołączone do pisma procesowego wraz z odpisami dla strony przeciwnej. Strona przeciwna ma bowiem prawo zapoznać się z pełną treścią pisma procesowego, którą tworzą także dołączone do niego załączniki, niezależnie od tego, czy są również dowodami w sprawie powołanymi przez stronę, czy też nie. Jedynie w sytuacji gdyby rzeczone dokumenty były wskazane w piśmie procesowym wyłącznie jako dowody i jednocześnie nie zostały wymienione jako załączniki pisma, które po myśli art. 126 § 1 ¹ k.p.c. należy dołączyć, nie byłoby podstaw do wzywania do ich przedłożenia. Taka sytuacja jednakże nie miała miejsca w niniejszej sprawie, skoro bowiem pozwany uwzględnił informacje z ZUS ze wskazanych dat jako złączniki do sprzeciwu, miał – zgodnie z powyżej wskazanym przepisem – obowiązek je dołączyć i bez znaczenia dla tego obowiązku pozostawał fakt, że były one jednocześnie dowodami w sprawie.

Odnosząc się natomiast do zobowiązania do przedłożenia podpisanego czytelnie dokumentu pełnomocnictwa, to jakkolwiek w istocie żaden przepis prawa nie wymaga, aby podpis mocodawcy był złożony z imienia i nazwiska, niemniej jednak nie budzi wątpliwości, że ze względu na doniosłość prawną udzielenia pełnomocnictwa procesowego, Sąd musi mieć choć pobieżną możliwość zweryfikowania, czy podpis na dokumencie pełnomocnictwa złożyła osoba, w imieniu której wystąpił w sprawie pełnomocnik. W niniejszej sprawie nieczytelny i niewyraźny podpis będący w istocie nie dającym się zidentyfikować znakiem graficznym (k. 27 akt) takiego kryterium z pewnością nie spełniał i nie pozwalał na ustalenie, że pełnomocnictwa radcy prawnemu K. H. udzielił pozwany R. C.. Zważyć przy tym należy, że również i w tym przypadku dokument pełnomocnictwa z czytelnym podpisem pozwanego został złożony po upływie wyznaczonego terminu.

Zgodnie z treścią art. 480 ³ § 3 k.p.c. sąd odrzuca środek zaskarżenia niedopuszczalny, spóźniony, nieopłacony lub dotknięty brakami, których nie usunięto mimo wezwania.

W związku z tym, że mimo wezwania pozwany nie usunął w terminie braków formalnych sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 10 września 2024 roku, tenże sprzeciw pozwanego w oparciu o treść art. 480 ³ § 3 k.p.c. i powyżej powołane przepisy, należało zatem odrzucić, o czym Sąd orzekł w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 28 lutego 2025 roku