Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 listopada 2024 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: sekretarz sądowy

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2024 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko I. C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej I. C. na rzecz powoda (...) Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 815,51 złotych (jeden tysiąc osiemset piętnaście złotych pięćdziesiąt jeden groszy);

II.  w pozostałym zakresie umarza postępowanie;

III.  zasądza od pozwanej I. C. na rzecz powoda (...)Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 4 617 złotych (cztery tysiące sześćset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty , tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 1414/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 25 października 2024 roku powód (...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanej I. C. kwoty 15 530,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 1 110,69 złotych za okres od dnia 20 września 2022 roku do dnia zapłaty, 1 110,69 PLN za okres od dnia 18 października 2022 roku do dnia zapłaty, 1 110,69 złotych za okres od dnia 22 listopada 2022 roku do dnia zapłaty, 1 110,69 złotych za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 złotych za okres od dnia 07 lutego 2023 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 złotych za okres od dnia 21 lutego 2023 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 PLN za okres od dnia 21 marca 2023 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 złotych za okres od dnia 18 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 złotych za okres od dnia 20 maja 2023 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 złotych za okres od dnia 24 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 złotych za okres od dnia 18 lipca 2023 roku do dnia zapłaty, 178,01 złotych za okres od dnia 04 sierpnia 2023 roku do dnia zapłaty, 1 212,17 złotych za okres od dnia 22 sierpnia 2023 roku do dnia zapłaty i 1 212,17 złotych za okres od dnia 19 września 2023 roku do dnia zapłaty – tytułem zaległego czynszu najmu i opłat za korzystanie z gruntu bez umowy (w zakresie kwoty 15 351,99 złotych) i tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w oparciu o treść art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790, w zakresie kwoty 178,01 złotych), a także kosztów procesu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 października 2023 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3656/23 starszy referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwana I. C. wniosła o oddalenie powództwa wskazując, że część należności, tj. czynsz najmu za wrzesień – listopad 2022 roku, została przez nią zapłacona, zaś powództwo jest przedwczesne, albowiem strony przed wytoczeniem powództwa porozumiały się co do spłaty i pozwana była zapewniania, że jeżeli będzie regulowała zobowiązania, to powód nie wytoczy przeciwko niej powództwa.

W piśmie z datą w nagłówku „dnia 01 lutego 2024 roku” (data prezentaty: 2024-02-05, k. 154-156 akt) pozwana kwestionowała wysokość czynszu ponad kwotę 922,50 złotych miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2017 roku (...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. zawarł z I. C. umowę dzierżawy części nieruchomości obejmującej działkę numer (...) i część działki numer (...) w G. przy Placu (...), na których posadowiony był pawilon numer (...).

Umowa została zawarta na czas oznaczony – do dnia 01 stycznia 2023 roku.

Strony uzgodniły czynsz najmu w kwocie 50 złotych netto za 1 m ² powiększony o należny podatek vat, płatny na wskazany w fakturze rachunek bankowy, z góry, do 10. dnia każdego miesiąca oraz przewidziały waloryzowanie czynszu, co nie wymagało zmiany umowy, lecz jedynie pisemnego zawiadomienia dzierżawcy (§ 4).

I. C. wyraziła zgodę na przekazywanie jej faktur drogą elektroniczną na wskazany adres mailowy.

umowa dzierżawy wraz z załącznikiem numer 1 – k. 34-44 akt, oświadczenie – k. 45 akt

W dniu 31 maja 2023 roku (...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. zawarł z I. C. umowę dzierżawy części nieruchomości obejmującej działkę numer (...) w G. przy Placu (...), na której posadowiony był pawilon numer (...).

Umowa została zawarta na czas oznaczony – do dnia 01 grudnia 2023 roku.

Strony uzgodniły czynsz najmu w kwocie 65,70 złotych netto za 1 m ² powiększony o należny podatek vat, płatny na wskazany w fakturze rachunek bankowy, z góry, do 10. dnia każdego miesiąca oraz przewidziały waloryzowanie czynszu, co nie wymagało zmiany umowy, lecz jedynie pisemnego zawiadomienia dzierżawcy. Czynsz miał być naliczany począwszy od dnia 01 czerwca 2023 roku (§ 4).

umowa dzierżawy – k. 46-57 akt

I. C. od kilku lat nie prowadziła osobiście działalności gospodarczej w pawilonie numer (...). Wynajmowała go innym przedsiębiorcom, jednakże miała trudności w znalezieniu najemcy i często pawilon nie był wykorzystywany.

zeznania pozwanej I. C. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:23:28-00:59:52) i protokół rozprawy z dnia 28 października 2024 roku, k. 292-294v akt (w tym zapis obrazu i dźwięku 00:04:06-00:45:39)

(...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zawiadamiał I. C. o waloryzacji czynszu najmu od dnia 01 sierpnia 2021 roku i od dnia 01 marca 2022 roku.

zawiadomienia – k. 184, 185 akt, wydruk korespondencji mailowej – k. 186 akt

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 03 czerwca 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 110,69 złotych, z terminem płatności do dnia 17 czerwca 2022 roku – tytułem czynszu najmu za czerwiec 2022 roku.

(...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 04 lipca 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 110,69 złotych, z terminem płatności do dnia 18 lipca 2022 roku – tytułem czynszu najmu za lipiec 2022 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 01 sierpnia 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 110,69 złotych, z terminem płatności do dnia 19 sierpnia 2022 roku – tytułem czynszu najmu za sierpień 2022 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 05 września 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 110,69 złotych, z terminem płatności do dnia 19 września 2022 rok – tytułem czynszu najmu za wrzesień 2022 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 03 października 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 110,69 złotych, z terminem płatności do dnia 17 października 2022 roku – tytułem czynszu najmu za październik 2022 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 07 listopada 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 110,69 złotych, z terminem płatności do dnia 21 listopada 2022 roku – tytułem czynszu najmu za listopad 2022 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 05 grudnia 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 110,69 złotych, z terminem płatności do dnia 19 grudnia 2022 roku – tytułem czynszu najmu za grudzień 2022 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 23 stycznia 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 06 lutego 2023 roku – tytułem zapłaty za korzystanie z gruntu bez umowy za styczeń 2023 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 06 lutego 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 20 lutego 2023 roku – tytułem zapłaty za korzystanie z gruntu bez umowy za luty 2023 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 06 marca 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 20 marca 2023 roku – tytułem zapłaty za korzystanie z gruntu bez umowy za marzec 2023 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 03 kwietnia 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 17 kwietnia 2023 roku – tytułem zapłaty za korzystanie z gruntu bez umowy za kwiecień 2023 roku.

(...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 05 maja 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 19 maja 2023 roku – tytułem zapłaty za korzystanie z gruntu bez umowy za maj 2023 roku.

W wyznaczonych tam terminach płatności I. C. nie uregulowała żadnych ze wskazanych w fakturach kwot.

faktury – k. 68-76 akt

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 09 czerwca 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 23 czerwca 2023 roku – tytułem czynszu najmu za czerwiec 2023 roku.

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 03 lipca 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 17 lipca 2023 roku – tytułem czynszu najmu za lipiec 2023 roku.

faktury – k. 77-78 akt

Z uwagi na stan zdrowia I. C. wielokrotnie przebywała na zwolnieniach lekarskich w 2023 roku.

zeznania pozwanej I. C. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:23:28-00:59:52) i protokół rozprawy z dnia 28 października 2024 roku, k. 292-294v akt (w tym zapis obrazu i dźwięku 00:04:06-00:45:39)

Z uwagi na narastające zaległości I. K. – prezes zarządu (...) Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. rozmawiał z I. C. na temat ewentualnej sprzedaży przez nią pawilonu, na co I. C. nie wyrażała zgody. Prowadził z nią również rozmowy na temat zapłaty zaległych i bieżących zobowiązań. I. C. zobowiązała się do spłaty zaległego czynszu raz w miesiącu.

I. C. nie wystąpiła do (...) Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. z wnioskiem o zmianę terminów zapłaty, czy umorzenie części zobowiązań, w tym odsetek.

I. K. nie był umocowany do samodzielnej reprezentacji (...) Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G..

W związku z brakiem uregulowania jakichkolwiek należności począwszy od czerwca 2022 roku, pismem z dnia 20 lipca 2023 roku (...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wezwał I. C. do zapłaty kwoty 14 829,71 złotych tytułem czynszu najmu i opłat za korzystanie z gruntu bez umowy, za okres od czerwca 2022 roku do maja 2023 roku, wraz z należnymi wskazanymi w piśmie odsetkami, w terminie 5 dni od dnia doręczenia niniejszego zobowiązania. Jednocześnie (...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. notę obciążeniową numer(...)na kwotę 178,01 złotych, z terminem płatności do dnia 03 sierpnia 2023 roku.

I. C. otrzymała powyższe pisma w dniu 01 sierpnia 2023 roku.

wezwanie do zapłaty – k. 57 akt, nota obciążeniowa – k. 58-59 akt, wydruk śledzenia przesyłki – k. 60-62 akt, potwierdzenie doręczenia – k. 63-65 akt, informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego dla (...) Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. – k. 24-31, zeznania pozwanej I. C. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:23:28-00:59:52) i protokół rozprawy z dnia 28 października 2024 roku, k. 292-294v akt (w tym zapis obrazu i dźwięku 00:04:06-00:45:39), zeznania prezesa zarządu powoda I. K. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:16:19-00:20:50), zeznania członka zarządu powoda M. G. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:09:39-00:16:19), zeznania członka zarządu powoda M. R. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:20:50-00:23:28)

(...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 07 sierpnia 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 21 sierpnia 2023 roku – tytułem czynszu najmu za sierpień 2023 roku.

(...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. wystawił I. C. w dniu 04 września 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 1 212,17 złotych, z terminem płatności do dnia 18 września 2023 roku – tytułem czynszu najmu za wrzesień 2023 roku.

faktury – k. 79-80 akt

Wszystkie faktury wystawione I. C. przez (...)Handlowe spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zostały jej przesłane na wskazany przez nią adres mailowy.

wydruk korespondencji mailowej – k. 81-90 akt

W związku z wezwaniem do zapłaty I. C. w dniu 10 sierpnia 2023 roku uregulowała czynsz najmu za lipiec 2022 roku, bez odsetek.

I. C. w dniu 14 września 2023 roku uregulowała czynsz najmu za sierpień 2022 roku, bez odsetek.

Po uregulowaniu każdej z tych należności I. C. informowała za pomocą sms I. K..

potwierdzenie przelewu – k. 109-110 akt, wydruk korespondencji sms – k. 114-116 akt

W dniu 15 września 2023 roku I. C. zawarła umowę pośrednictwa w wynajmie nieruchomości – boksu numer (...)przy Placu (...) w G..

umowa – k. 117 akt

W dniu 16 października 2023 roku z uwagi na brak jakikolwiek innych wpłat, (...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. przesłał I. C. ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 17 563,69 złotych tytułem czynszu najmu i opłat za korzystanie z gruntu bez umowy, za okres od września 2022 roku do września 2023 roku, wraz z należnymi wskazanymi w piśmie odsetkami oraz noty obciążeniowej, w terminie 5 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania. Jednocześnie (...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. oświadczył, że w przypadku nieuregulowania powyższej należności we wskazanym terminie sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania sądowego bez ponownego wezwania.

ostateczne wezwanie do zapłaty – k. 92 akt, wydruk korespondencji mailowej – k. 91 akt

I. C. w tym czasie przebywała w sanatorium w związku ze stanem zdrowia – złamaniem nogi, jednakże zapoznała się z wezwaniem do zapłaty.

zeznania pozwanej I. C. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:23:28-00:59:52) i protokół rozprawy z dnia 28 października 2024 roku, k. 292-294v akt (w tym zapis obrazu i dźwięku 00:04:06-00:45:39),

W związku z brakiem jakichkolwiek wpłat, w dniu 25 października 2023 roku (...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystąpił przeciwko I. C. z pozwem o zapłatę kwoty 15 530,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od wskazanych w pozwie kwot za wskazane tam okresy – tytułem zaległego czynszu najmu i opłat za korzystanie z gruntu bez umowy (w zakresie kwoty 15 351,99 złotych) i tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w oparciu o treść art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790, w zakresie kwoty 178,01 złotych), a także kosztów procesu.

pozew wraz z załącznikami – k. 2-92 akt

I. C. w dniu 27 października 2023 roku uregulowała czynsz najmu za wrzesień 2022 roku, bez odsetek.

I. C. w dniu 13 listopada 2023 roku uregulowała czynsz najmu za październik 2022 roku, bez odsetek.

I. C. w dniu 21 listopada 2023 roku uregulowała czynsz najmu za listopad 2022 roku, bez odsetek.

potwierdzenie przelewu – k. 111-113 akt

W okresie od kwietnia 2024 roku do września 2024 roku I. C. uregulowała na rzecz (...)Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. dochodzony pozew w niniejszej sprawie zaległy czynsz najmu i opłaty za korzystanie z gruntu bez umowy (łącznie za okres od grudnia 2022 roku do września 2023 roku) oraz rekompensatę za koszty odzyskiwania należności, bez odsetek.

potwierdzenie przelewu – k. 199, 200, 207, 208, 209. 210, 220, 221, 228, 229, 274 akt

(...)Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G. nigdy nie zapewniał I. C., że zrezygnuje z dochodzenia od niej odsetek ustawowych za opóźnienie od zaległych należności, czy innych należności ubocznych.

zeznania prezesa zarządu powoda I. K. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:16:19-00:20:50), zeznania członka zarządu powoda M. G. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:09:39-00:16:19), zeznania członka zarządu powoda M. R. – protokół rozprawy z dnia 25 października 2024 roku, k. 287-290 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:20:50-00:23:28)

S ąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną, a nadto na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów oraz dowodów z wydruków korespondencji mailowej i sms oraz wydruków dokumentów księgowych (uznając je za dowody w rozumieniu art. 308 k.p.c. w zw. z art. 243 ¹ k.p.c.) przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. W konsekwencji dokumenty te należało uznać za wiarygodny materiał dowodowy i dający możliwość czynienia na jego postawie pełnych i prawidłowych ustaleń faktycznych.

Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla jej rozstrzygnięcia, gdyż nie wniosły do sprawy żadnych nowych i istotnych okoliczności.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 25 października 2024 roku Sąd i w dniu 28 października 2024 roku na podstawie art. 235 ¹ § 1 pkt 2 k.p.c. pominął dowód z zeznań świadka M. C. oraz postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 28 października 2024 roku Sąd na podstawie art. 235 ¹ § 1 pkt 2 k.p.c. pominął dowód z zeznań K. W. (mediatora) uznając, że fakty, jakie mają być wykazane za pomocą tych dowodów są bezsporne (świadek M. C.) oraz nieistotne (przebieg postępowania mediacyjnego, złożenie propozycji ugody przez powoda). Na powyższe czynności procesowe Sądu żadna ze stron nie złożyła zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się również na dowodzie z przesłuchania stron.

Odnosząc się do zeznań członka zarządu powoda M. R., to Sąd oparł się na nich jedynie w zakresie, w jakim przedstawiciel powoda potwierdził, że żaden z pracowników powodowej spółki nie przekazał mu wniosku pozwanej o niewystępowanie przeciwko niej na drogę postępowania sądowego, reprezentant powoda nie miał przy tym żadnej wiedzy o sprawie w pozostałym zakresie.

Oceniając zeznania członka zarządu powoda M. G., Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie, w jakim potwierdził on składane pozwanej propozycje sprzedaży pawilonu, jak i fakt wysyłania do niej wezwań do zapłaty. Przedstawiciel powoda potwierdzi również, że żaden z pracowników powodowej spółki także jemu nie przekazał wniosku pozwanej o niewystępowanie przeciwko niej na drogę postępowania sądowego, sam zaś nie prowadził z nią żadnych rozmów.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania prezesa zarządu powoda I. K., z którym pozwana jako jedynym kontaktowała się w sprawie zaległości i na ich podstawie Sąd ustalił, że jakkolwiek strony rozmawiały na ten temat, to przedstawiciel powoda domagał się od niej zapłaty w pełnej wysokości, zaś pozwana nie występowała do niego z wnioskiem o rezygnację z dochodzenia zapłaty na drodze sądowej. Niezależnie od tego w tym miejscu wskazać należy, że I. K. nie był uprawniony do samodzielnej reprezentacji powoda, dokonywanie czynności prawnych w imieniu powoda (a więc również zawarcie porozumienia przesuwającego termin spłaty, czy rezygnacja z części należności) zgodnie z wpisem w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego wymagało współdziałania dwóch członków zarządu, zaś bezspornie pozwana z wnioskiem takim, jak też z jakąkolwiek propozycją ugody nie zwróciła się pisemnie do powoda.

Odnosząc się do natomiast do zeznań pozwanej, to Sąd nie dał wiary jej zeznaniom, że prezes zarządu powoda I. K. zapewniał ją, że powód nie wystąpi przeciwko niej na drogę postępowania sądowego, pod warunkiem, że pozwana „będzie spłacała tyle, na ile będzie w stanie”, zaś pozwana deklarowała spłatę co miesiąc 1, 2 lub 3 faktur. Powyższe nie znajduje potwierdzenia w przeprowadzonych dowodach, w tym w szczególności w zeznaniach wskazanego reprezentanta powoda, nadto w ocenie Sądu sprzeczne z doświadczeniem życiowym pozostaje, ażeby powód jako spółka prawa handlowego, której celem działania jest osiąganie zysku z prowadzonej działalności godził się na spłatę co miesiąc jednej miesięcznej zaległości (sięgającej roku) przy braku regulowania bieżących należności i rezygnował możliwości ich sądowego dochodzenia przy bliżej nieokreślonych ramach czasowych spłaty, tym bardziej, że pozwana nie regulowała również bieżących należności, które w związku z tym powiększały pulę jej zaległości wobec powoda. Nie znalazły także potwierdzenia zeznania pozwanej dotyczące zrzeczenia się przez powoda dochodzenia od niej odsetek od zaległych płatności, pozwana nie tylko wcześniej na tę okoliczność i jakoby ustalenia tego w rozmowie z I. K. nie powoływała się, ale również okoliczności tej nie potwierdza żaden dowód w sprawie, zaś z samych zeznań pozwanej wynika, że to ona subiektywnie pozostawała w takim przekonaniu („uważałam, że jak spłacę faktury w wartościach nominalnych w całości, to będę zwolniona z odsetek”).

W ocenie Sądu pozwana w żaden sposób nie zdołała zatem wykazać przedwczesności niniejszego powództwa. Nie udowodniła bowiem nie tylko, by doszło do zawarcia jakiegokolwiek skutecznego porozumienia pomiędzy stronami w kwestii niewystępowania z pozwem przeciwko niej o zapłatę i zrzeczenia się należności ubocznych, a nawet gdyby takie porozumienie zostało zawarte – że ziściły się jego warunki, tj. comiesięczna spłata zaległych zobowiązań. Sąd miał przy tym na uwadze, że wskazywany przez pozwaną I. K. jakkolwiek potwierdził rozmowy z pozwaną na temat jej zaległości, to zaprzeczył, ażeby obiecywał jej, że powód nie wystąpi na drogę postępowania sądowego, jak pozwana będzie spłacała swojej zobowiązania co miesiąc, zważyć przy tym należało, że nie był on uprawniony do samodzielnej reprezentacji powoda. Nadto sprzeczne z doświadczeniem życiowym pozostaje, ażeby powód jako spółka prawa handlowego, której celem działania jest osiąganie zysku z prowadzonej działalności godził się na spłatę co miesiąc jednej miesięcznej zaległości (sięgającej roku) przy braku regulowania bieżących należności. Niezależnie od powyższego pozwana nie zdołała wykazać także szczegółowych postanowień owego porozumienia poza lakonicznymi zeznaniami, że miała spłacać zadłużenie co miesiąc, jak też i tego, że w ten sposób zadłużenie właśnie spłacała, zwłaszcza, że jak wynika z przedłożonych dowodów pozwana mimo wezwania z lipca 2023 roku nie tylko nie uregulowała całej należności wraz z odsetkami, lecz dokonała jedynie dwóch wpłat i to bez odsetek, a następnie przez okres 1,5 miesiąca nie dokonała żadnej innej wpłaty, zaś po wezwaniu z października 2023 roku – uregulowała (i to także po wskazanym terminie) jedynie jeden zaległy czynsz najmu. Nawet więc gdyby uznać, że strony uzgodniły, że w przypadku sukcesywnego spłacania przez pozwaną zadłużenia powód nie wystąpiłby przeciwko pozwanej z pozwem o zapłatę, to wobec braku regulowania tych należności, stanowisko powoda wyrażone w wezwaniu z dnia 16 października 2023 roku stanowiło niewątpliwie wyraz woli powoda co do spłaty przez pozwaną jednorazowo całej należności głównej i należności ubocznych w związku z niedotrzymywaniem nawet tak lakonicznie określonych warunków spłaty. To zaś, że pozwana następnie sukcesywnie dokonywała spłaty zaległości w toku niniejszego procesu pozostaje bez wpływu na ocenę przedwczesności powództwa. Pozwana w toku niniejszego procesu podnosiła także, że informowała powoda, że opóźnienia w zapłacie czynszu związane są z jej sytuacją zdrowotną, w tym złamaniem nogi, z powodu którego pozostawała na zwolnieniu lekarskim. Jakkolwiek okoliczności te mogły wywołać negatywne konsekwencje dla płynności finansowej pozwanej, jednakże pozostawały bez wpływu na obowiązek pozwanej uregulowania należności wobec powoda, jak też i wolę powoda odnośnie do porozumienia się z pozwaną. Powód wykonał bowiem swoją umowę, a zatem należała mu się zapłata wynagrodzenia. Jednocześnie Sąd zważył, że pozwana sama wskazała, że od kliku lat nie prowadzi osobiście działalności gospodarczej w przedmiotowym pawilonie, lecz wynajmuje go, niemniej jednak trudności w znalezieniu najemcy tego pawilonu i uzyskiwaniu z tego dochodów, którymi mogłaby pokryć czynsz najmu i opłaty należne powodowi pozostają bez związku ze stanem zdrowia pozwanej. Taki sposób prowadzenia działalności gospodarczej przez pozwaną i odmowa sprzedaży pawilonu, nawet w sytuacji gdy powód wskazywał pozwanej zainteresowanego nabyciem pawilonu kupca, stanowią suwerenną decyzję pozwanej co do sposobu prowadzenia działalności gospodarczej, ale ryzyko z tym związane nie może być przerzucane na powoda. Wreszcie Sąd zważył, że pozwana zalegała z opłatami z tytułu czynszu najmu i opłat za korzystanie z gruntu bez umowy również zanim pogorszeniu uległ stan jej zdrowia. Jednocześnie wskazać należy, że prowadzenie rozmów na temat płatności należności, czy składanie obietnic uregulowania zaległości w najbliższej przyszłości samo w sobie nie oznacza, że strony dokonały jakichkolwiek wiążących ustaleń w tym zakresie.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Sądu pozwana nie zdołała wykazać, że między stronami doszło do zmiany treści umowy w zakresie terminu płatności, jak też, by powód zrzekł się wobec pozwanej uprawnienia do domagania się należnych mu odsetek za opóźnienie.

W związku z dokonywanymi przez pozwaną w toku procesu spłatami, powód w pismach procesowych: z datą w nagłówku „dnia 11 stycznia 2024 roku” (data prezentaty: 2024-01-11, k. 133-139 akt), z datą w nagłówku „dnia 23 maja 2024 roku” (data prezentaty: 2024-05-27, k. 231-239 akt) i z datą w nagłówku „dnia 04 czerwca 2024 roku” (data prezentaty: 2024-06-06, k. 261-263 akt) oraz oświadczeniem złożonym na rozprawie w dniu 25 września 2024 roku (k. 276-277 akt) cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do żądania należności głównej.

Zgodnie z treścią art. 355 k.p.c. Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, a strony zawarły ugodę lub została zatwierdzona ugoda zawarta przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. W niniejszej sprawie powód cofnął pozew we wskazanym zakresie (należność główna) wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, a Sąd oceniając tę czynność powoda z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 203 § 4 k.p.c. nie dopatrzył się, ażeby była ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Uznając zatem, że przedmiotowa czynność procesowa powoda jest zgodna z prawem, Sąd na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i § 4 k.p.c. umorzył postępowanie w zakresie wynikającym z oświadczeń o cofnięciu pozwu (punkt drugi wyroku).

Jednocześnie jak wynikało z pisma procesowego powoda z datą w nagłówku „dnia 23 maja 2024 roku” (data prezentaty: 2024-05-27, k. 231-239 akt) i z datą w nagłówku „dnia 04 czerwca 2024 roku” (data prezentaty: 2024-06-06, k. 261-263 akt) oraz oświadczenia powoda z dnia 25 września 2024 roku (k. 276-277 akt) – uwzględniając wszystkie dokonane w sprawie ograniczenia powództwa – powód (...) Handlowe spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. w dalszym ciągu domagał się zasądzenia od pozwanej I. C. kwoty 1 815,51 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od poszczególnych wskazanych w pozwie kwot za okres od dnia wskazanego w pozwie do dnia dokonania zapłaty poszczególnej należności przez pozwaną, a także kosztów procesu.

Na marginesie jedynie wskazać należy, że w niniejszej sprawie nie doszło w tym zakresie do zmiany powództwa w rozumieniu art. 505 ⁴ k.p.c., albowiem powód już w pozwie domagał się przedmiotowych odsetek, a zatem zmiana dokonana w powyższym piśmie procesowym stanowiła jedynie zmianę formy żądania (w związku ze spłatą, a więc określonym momentem, do którego można było odsetki naliczać), a nie samego żądania.

Jednocześnie jak już wskazano powyżej w ocenie Sądu pozwana nie zdołała wykazać, ażeby powód zrzekł się wobec niej uprawnienia do domagania się odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności. Zgodnie zaś z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Mając na względzie powyższe Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 481 § 1 k.c. zasądził od pozwanej I. C. na rzecz powoda (...) Handlowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 815,51 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie czynszu.

O kosztach procesu Sąd orzekł natomiast w punkcie trzecim wyroku zgodnie z art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 109 k.p.c. zasądzając od pozwanej na rzecz powoda jako strony wygrywającej niniejszą sprawę w całości kwotę 4 617 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty), co obejmowało kwotę 1 000 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwotę 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kwotę 3 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ustalonych na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1935). Jednocześnie wyjaśnić należy, że powód wygrał proces w całości, albowiem żądanie pozwu w pozostałym podtrzymywanym przez powoda zakresie zostało uwzględnione przez Sąd w punkcie pierwszym wyroku, zaś umorzenie postępowania dokonane w punkcie drugim wyroku nastąpiło z uwagi na cofnięcie w tym zakresie żądania pozwu wobec zapłaty przedmiotowej należności, przy czym wszystkie dochodzone pozwem należności zostały zapłacone przez pozwaną już po wniesieniu pozwu przez powoda (najstarsza dochodzona należność z faktury numer (...) za wrzesień 2022 roku została zapłacona w dniu 27 października 2023 roku, a więc już po wniesieniu pozwu, co miało miejsce w dniu 25 października 2023 roku). Sąd podziela przy tym pogląd wyrażony w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 07 marca 2013 roku (sygn. akt IV CZ 8/13), że w wypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego, na jego żądanie obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia. Jednakże dopuszczalne jest odstępstwo od tej zasady w sytuacji, gdy powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy cofnięcie pozwu jest konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa roszczenia powoda, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie art. 101 k.p.c., zgodnie z którym zwrot kosztów procesu należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. W pierwszej kolejności wskazać należy, że jakkolwiek pozwana poprzez zapłatę dochodzonych należności uznała je, niemniej jednak za pierwszą czynność procesową dokonaną przez stronę pozwaną należy uznać czynność procesową podjętą po prawidłowym doręczeniu pozwu, tzn. z chwilą zawiśnięcia sporu ( lis pendens). Czynnością taką w niniejszej sprawie było złożenie sprzeciwu od nakazu zapłaty, w którym pozwana domagała się oddalenia powództwa w całości, zaś w piśmie z datą w nagłówku „dnia 01 lutego 2024 roku” (data prezentaty: 2024-02-05, k. 154-156 akt) kwestionowała wysokość czynszu ponad kwotę 922,50 złotych miesięcznie. Jeżeli więc pozwana podjęła polemikę z twierdzeniami pozwu i wnosiła o oddalenie powództwa w całości, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie – zgodnie z treścią sprzeciwu od nakazu zapłaty, przepis art. 101 k.p.c. nie powinien znaleźć zastosowania (tak Sąd Apelacyjny w Szczecinie w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 sierpnia 2013 roku, sygn. akt I ACa 95/13). Niezależnie od powyższego nie budzi także wątpliwości, że owe dwie przesłanki wskazane w art. 101 k.p.c., tj. niedanie powodu do wytoczenia sprawy i uznanie przy pierwszej czynności procesowej żądania pozwu, muszą wystąpić łącznie, zaś w niniejszej sprawie nie sposób uznać, że pozwana nie dała powodu do złożenia pozwu o zapłatę, skoro mimo upływu terminu płatności wskazanych na fakturze oraz mimo wezwania z dnia 16 października 2023 roku, w którym wprost wskazano, że w przypadku nieuregulowania należności sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania sądowego bez ponownego wezwania, nie uregulowała swoich zobowiązań i jednocześnie nie zdołała wykazać, że wolą obu stron (a nie tylko pozwanej) było przesunięcie terminu zapłaty.

Sąd nie znalazł także podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie art. 102 k.p.c. Przepis ten stanowi wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jako wyjątek od zasady, a nadto wobec użycia sformułowania „w wypadkach szczególnie uzasadnionych” przepis ten nie podlega wykładni rozszerzającej. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodzi ów szczególny wypadek, który uzasadniałby odstąpienie od obciążania pozwanej kosztami procesu. Wskazać należy, iż obie strony w niniejszej sprawie są podmiotami gospodarczymi, obie także ponoszą ryzyko prowadzonej przez siebie działalności, z którą immamentnie związane są zatory płatnicze, jak i sprawy sądowe z kontrahentami. Jednocześnie jak wskazano powyżej pozwana od kliku lat nie prowadziła osobiście działalności gospodarczej w przedmiotowym pawilonie, lecz wynajmowała go, niemniej jednak trudności w znalezieniu najemcy tego pawilonu i uzyskiwaniu z tego dochodów, którymi mogłaby pokryć czynsz najmu i opłaty należne powodowi pozostają jak już wskazano bez związku ze stanem zdrowia pozwanej. Taki sposób prowadzenia działalności gospodarczej przez pozwaną, jak też odmowa sprzedaży pawilonu, nawet w sytuacji gdy powód wskazywał pozwanej zainteresowanego nabyciem pawilonu, stanowią suwerenną decyzję pozwanej co do sposobu prowadzenia działalności gospodarczej, ale ryzyko z tym związane nie może być przerzucane na powoda. Wreszcie Sąd zważył, że pozwana zalegała z opłatami z tytułu czynszu najmu również w 2022 roku, a więc zanim pogorszeniu uległ stan jej zdrowia. Nie znalazły podstaw także twierdzenia pozwanej, że powód zobowiązał się wobec niej do niewystępowania na drogę postępowania sądowego. W tym miejscu jedynie na marginesie wskazać należy, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia każdemu możliwość dochodzenia swych praw przed niezależnym, bezstronnym i niezawisłym sądem (art. 45). Wyjątkowo tylko możliwość taka została wyłączona co do tzw. zobowiązań naturalnych, co do których wierzyciel nie ma możliwości ich przymusowego dochodzenia, pomimo tego pozostają one zobowiązaniami o prawnym charakterze.

Stąd też podnoszone przez pozwaną okoliczności nie mogą uzasadniać zastosowania art. 102 k.p.c. w niniejszej sprawie. Nie stanowią również takiego uzasadnienia twierdzenia pozwanej o jej woli porozumienia się z powodem i braku tej woli po stronie powoda, powód nie ma bowiem obowiązku zawarcia ugody i to nawet w postępowaniu mediacyjnym, do którego skierował strony Sąd. Decyzja o zawarciu ugody przez powoda, a więc o poczynieniu przez niego ustępstw wobec pozwanej, musi być swobodnie i bez nacisku podjętą decyzją wyłącznie przez samego powoda, zaś odmowa jej zawarcia, przy uczestnictwie powoda w postępowaniu mediacyjnym, w żadnej mierze nie może wpłynąć na zasadność żądania pozwu, w tym w zakresie kosztów postępowania, zwłaszcza wobec nielojalnej postawy pozwanej, która nie realizowała swojego podstawowego obowiązku wynikającego z łączącej strony umowy najmu – regulowania czynszu, i to przez tak znaczny czas.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 09 grudnia 2024 roku