Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 kwietnia 2025 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2025 roku w Gdyni

na rozprawie

w postępowaniu gospodarczym

sprawy z powództwa Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 4 692,12 złotych (cztery tysiące sześćset dziewięćdziesiąt dwa złote dwanaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 18 maja 2023 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 2 451 złotych (dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt jeden złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 1351/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 18 maja 2023 roku powód Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 4 692,12 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 12 maja 2022 roku w G. na zaparkowany pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...) spadła oberwana tablica reklamowa, wskutek czego uległ on uszkodzeniu. W dniu zdarzenia pojazd ten objęty był ochroną ubezpieczeniową autocasco w powodowym towarzystwie ubezpieczeń. Z związku ze zgłoszeniem szkody powód przeprowadził postępowanie likwidacyjne oraz przyznał i wypłacił poszkodowanemu kwotę 4 692,12 złotych. Powód wskazał, że tablica reklamowa, która uszkodziła pojazd znajdowała się na terenie nieruchomości zlokalizowanej w miejscowości G., której samoistny posiadacz (...) spółka jawna z siedzibą w G. objęty był ochroną ubezpieczeniową u pozwanego. W związku z tym powód zwrócił się do pozwanego jako ubezpieczyciela sprawcy szkody o zwrot wypłaconej poszkodowanemu kwoty, jednakże bezskutecznie.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 czerwca 2023 roku wydanym w sprawie o sygn. akt V GNc 1736/23 referendarz sądowy Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany (...) Spółka akcyjna z siedzibą w S. domagał się oddalenia powództwa w całości. Pozwany wskazał, że odmówił przyjęcia odpowiedzialności za przedmiotową szkodę z uwagi na fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego nie potwierdzono, jakoby szkoda była następstwem działania, czy też zaniechania ze strony ubezpieczonego. Pozwany zarzucił nadto, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, w tym także związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem ubezpieczonego a wystąpieniem szkody, jak również celowości i konieczności wydatków w rozmiarze nieuznanym przez pozwanego.

Postanowieniem z dnia 29 września 2023 roku wydanym w sprawie o sygn. akt V GC 1111/23 Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku uznał się niewłaściwym miejscowo i sprawę przekazał zgodnie z właściwością Sądowi Rejonowemu w Gdyni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 maja 2022 roku w G. na terenie posesji zajmowanej przez (...) spółkę jawną z siedzibą w G. oderwała się tablica reklamowa i spadając na należący do M. D. pojazd marki F. model (...) o numerze rejestracyjnym (...) uszkodziła go powodując zarysowanie dachu pojazdu oraz tylnych prawych drzwi.

oświadczenie – k. 11 akt oraz w aktach szkody – k. 6 akt, formularz zgłoszenia szkody – k. 10-10v akt oraz w aktach szkody – k. 6 akt, kserokopia dowodu rejestracyjnego pojazdu – k. 12 akt, zeznania świadka W. Ś. – protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2024 roku, k. 112-113 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:12:31)

W dacie szkody pojazd marki F. model (...) o numerze rejestracyjnym (...) objęty był dobrowolnym ubezpieczeniem majątkowym autocasco w Towarzystwo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

Potwierdzeniem zawarcia umowy była polisa numer (...).

polisa – k. 32 akt oraz w aktach szkody – k. 6 akt

W dacie zaistnienia szkody w pojeździe marki F. model (...) o numerze rejestracyjnym (...) spółka jawna z siedzibą w G. objęty był w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej z (...) spółką akcyjną z siedzibą w S..

Potwierdzeniem zawarcia umowy była polisa numer (...).

Do umowy zastosowanie miały „Ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności o symbolu (...)

Zgodnie z § 3 „Ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności o symbolu (...)” ochroną ubezpieczeniową objęto odpowiedzialność cywilną ubezpieczonego za szkody wyrządzone osobom trzecim powstałe w związku z prowadzeniem działalności wskazanej w umowie ubezpieczenia oraz posiadaniem rzeczy wykorzystywanych w tej działalności, a także za szkody wyrządzone osobom trzecim również w skutek rażącego niedbalstwa (§ 3 ust. 3).

W myśl § 5 ust. 1 „Ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności o symbolu (...)” w razie wystąpienia wypadku w okresie ubezpieczenia, ubezpieczyciel zobowiązany był do dokonania oceny faktycznej i prawnej w związku ze zgłoszonym przez osobę trzecią roszczeniem o naprawienie szkody, chociażby zgłoszone roszczenie było niezasadne oraz do wypłaty osobie trzeciej należnego odszkodowania za szkodę, za którą odpowiedzialność ponosi ubezpieczony, wypłata odszkodowania miała przy tym nastąpić w granicach wynikających z zawartej umowy ubezpieczenia.

polisa – k. 121, 131 akt, „Ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności o symbolu (...)” – k. 132-140 akt

W następstwie zaistniałej w dniu 12 maja 2022 roku szkody jej sprawca – (...) spółka jawna z siedzibą w G. złożył poszkodowanemu M. D. pisemne oświadczenie, w którym potwierdził, że w dniu 12 maja na terenie jego (sprawcy szkody) posesji doszło do odkręcenia się blachy reklamowej, wskutek czego upadając uszkodziła ona zaparkowany pojazd poszkodowanego marki F. model (...) o numerze rejestracyjnym (...).

oświadczenie – k. 11 akt oraz w aktach szkody – k. 6 akt

Poszkodowany M. D. za pośrednictwem brokera ubezpieczeniowego W. Ś. w dniu 30 maja 2022 roku zgłosił przedmiotową szkodę w Towarzystwo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W. oraz zlecił naprawę pojazdu.

W dniu 19 lipca 2022 roku zakład naprawczy wystawił M. D. z tytułu kosztów naprawy fakturę numer (...) na kwotę 4 692,12 złotych netto (5 771,31 złotych brutto).

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel przyznał i wypłacił poszkodowanemu M. D. odszkodowanie w łącznej kwocie 4 692,12 złotych, w tym w dniu 14 czerwca 2022 roku kwotę 3 152,89 złotych oraz w dniu 29 lipca 2022 roku kwotę 1 539,23 złotych.

formularz zgłoszenia szkody – k. 10 akt oraz w aktach szkody – k. 6 akt, informacja o wysokości szkody wraz z kalkulacją naprawy – k. 13-15 akt, decyzje – k. 16-17, 23 akt, kalkulacja naprawy – k. 18-19 akt, potwierdzenie przelewu – k. 31 akt, raport kontrolny – k. 21-22 akt, faktura – k. 20 akt, zeznania świadka W. Ś. – protokół z rozprawy z dnia 17 kwietnia 2024 roku, k. 112-113 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:12:31)

Pismem z dnia 03 lutego 2023 roku Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zwrócił się do (...) spółki jawnej z siedzibą w G. jako sprawcy szkody o zwrot wypłaconego poszkodowanemu M. D. odszkodowania w związku ze szkodą z dnia 12 maja 2022 roku, jednakże bezskutecznie.

wezwanie do zapłaty – k. 24-25 akt oraz w aktach szkody – k. 6, 41 akt

Pismem z dnia 13 lutego 2023 roku i z dnia 16 marca 2023 roku Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zwrócił się do (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody o zwrot wypłaconego poszkodowanemu M. D. odszkodowania w związku ze szkodą z dnia 12 maja 2022 roku, jednakże bezskutecznie.

wezwanie do zapłaty – k. 26-27, 29 akt oraz w aktach szkody – k. 6, 41 akt, potwierdzenie odbioru – k. 28, 30 akt oraz w aktach szkody – k. 6, 41 akt

Niezbędne prace naprawcze mające na celu przywrócenie pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) do stanu sprzed szkody obejmowały naprawę blacharsko – lakierniczą poszycia dachu pojazdu oraz wymianę prawego relingu, a także prace przygotowawcze i rozbrojeniowe w zakresie koniecznym dla prawidłowego przeprowadzenia tychże prac naprawczych.

Celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) pozostający w związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem z dnia 12 maja 2022 roku pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody wynosił 4 692,12 złotych netto.

opinia biegłego sądowego P. C. – k. 163-169 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną, a nadto na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, w tym znajdujących się w aktach szkód, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. W konsekwencji dokumenty te należało uznać za materiał dowodowy wiarygodny i dający możliwość czynienia na jego postawie pełnych i prawidłowych ustaleń faktycznych.

Pozostałe dokumenty nie miały znaczenia w sprawie, gdyż nie wnosiły do niej nowych i istotnych okoliczności.

Sąd oparł się także na zeznaniach świadka W. Ś. uznając je za wiarygodne w całości jako spójne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd miał wprawdzie na uwadze, że świadek nie uczestniczył osobiście w zdarzeniu, nie korzystał z uszkodzonego pojazdu, a jedynie obsługiwał poszkodowanego w zakresie zgłoszenia szkody w powodowym towarzystwie ubezpieczeń, niemniej jednak jego zeznania potwierdziły okoliczności zaistnienia zdarzenia i rozmiar szkody, choć wiedzę tę świadek czerpał od poszkodowanego, a także z przedłożonych mu przez niego dokumentów. Zeznania świadka były jednakże logiczne i konsekwentne, nadto znalazły odzwierciedlenie w innych przeprowadzonych w sprawie dowodach, w zakresie zatem istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy podlegały uwzględnieniu w całości.

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się również na opinii biegłego sądowego w zakresie techniki i mechaniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego P. C.. W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność jej sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych. Nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków.

Biegły sądowy na podstawie akt sprawy ustalił, że niezbędne prace naprawcze w pojeździe poszkodowanego obejmowały naprawę blacharsko – lakierniczą poszycia dachu pojazdu oraz wymianę prawego relingu, a także prace przygotowawcze i rozbrojeniowe w zakresie niezbędnym dla prawidłowego przeprowadzenia tychże prac naprawczych, zaś celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) pozostający w związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem z dnia 12 maja 2022 roku pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody wynosił 4 692,12 złotych netto.

Powyższa opinia biegłego sądowego nie była kwestionowana przez żadną ze stron, także Sąd nie znalazł podstaw do podważenia przyjętych przez biegłego sądowego założeń i wniosków, a w konsekwencji do zdezawuowania jej wartości i mocy dowodowej, toteż oparł się na niej w całości dokonując rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 4 692,12 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – swoje roszczenie wywodząc z treści art. 828 § 1 k.c. kształtującego odpowiedzialność regresową osoby odpowiedzialnej za szkodę w stosunku do ubezpieczyciela, który naprawił szkodę wypłacając należne odszkodowanie.

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. podniósł, że brak jest podstaw do przyjęcia przez pozwanego odpowiedzialności za przedmiotową szkodę z uwagi na fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego nie potwierdzono, jakoby szkoda była następstwem działania, czy też zaniechania ze strony ubezpieczonego. Pozwany zarzucił nadto, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, w tym także związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem ubezpieczonego a wystąpieniem szkody, jak również celowości i konieczności poniesienia wydatków w rozmiarze nieuznanym przez pozwanego.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że podstawę prawną powództwa w niniejszej sprawie stanowił art. 518 § 1 pkt 4 k.c. w zw. z art. 828 § 1 k.c. Z powyższych przepisów wynika bowiem, że ubezpieczyciel jako osoba trzecia z chwilą zapłaty odszkodowania nabywa z mocy prawa od ubezpieczającego spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty. Zachodzi tu zatem wypadek wstąpienia podmiotu trzeciego w prawa zaspokojonego wierzyciela. W myśl wyżej przytoczonej regulacji roszczenie ubezpieczającego do sprawcy szkody przechodzi na ubezpieczyciela przez sam fakt zapłaty. Z tym momentem traci je ubezpieczający, a ubezpieczyciel nabywa wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty w rozumieniu art. 518 k.c., w stosunku do którego art. 828 k.c. jest przepisem szczególnym.

W konsekwencji należało zatem uznać, że z chwilą zapłaty poszkodowanemu M. D. odszkodowania powód, tj. Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W., wstąpił w prawa zaspokojonego już poszkodowanego M. D., a więc przysługuje mu w stosunku do osoby odpowiedzialnej za szkodę, jak również jej ubezpieczyciela – roszczenie o jej naprawienie.

Jednocześnie wskazać należy, że jak wynikało z przeprowadzonych w sprawie dowodów, w tym w szczególności z oświadczenia sprawcy szkody (...) spółki jawnej z siedzibą w G., którego prawdziwości i autentyczności pozwany nie kwestionował, przedmiotowa szkoda w niniejszej sprawie powstała w wyniku oderwania się tablicy reklamowej, toteż podstawę prawną ewentualnej odpowiedzialności (...) spółki jawnej z siedzibą w G., a w konsekwencji jego ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, stanowić będzie art. 434 k.c. Zgodnie z tym przepisem za szkodę wyrządzoną przez zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części odpowiedzialny jest samoistny posiadacz budowli, chyba że zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części nie wynikło ani z braku utrzymania budowli w należytym stanie ani z wady w budowie.

W doktrynie i orzecznictwie pojęcie budowli oraz jej zawalenia się lub oderwania się jej części należy ujmować szeroko (tak Sąd Najwyższego w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 listopada 1985 roku, sygn. akt II CR 378/85). Budowlą jest zarówno tradycyjnie rozumiany budynek (mieszkalny, użytkowy, użyteczności publicznej), ale także przykładowo most, studnia, pomnik, tunel, zapora wodna, wieża i inne podobne obiekty związane z gruntem w sposób trwały, nawet na przemijający okres. W tym zakresie wymienić można także przykładowo rusztowanie, tymczasową przeprawę przez rzekę, kładkę nad torami wybudowaną na czas remontu dworca kolejowego, tymczasowe przejście mostowe dla pieszych w związku z budową metra, trybuny, scenę wzniesioną na czas koncertu, schron, bramkę na boisku szkolnym albo inne podobne urządzenia (por. M. Wałachowska, M. P. Ziemiak [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna (art. 353-534), red. M. Fras, M. Habdas, Warszawa 2018, art. 434 k.c., Lex). Częściami budowli są natomiast zarówno części składowe, jak i inne elementy, czy jej urządzenia techniczne, np. elementy sceny i trybun wzniesione w związku z organizacją festiwalu muzycznego, windy, czy kaloryfery, o ile nie stanowią części składowej przedsiębiorstwa przesyłowego. Taką częścią – na potrzeby stosowania art. 434 k.c. – mogą być wreszcie także przyłączone w czasie eksploatacji rzeczy niebędące częścią składową, jak choćby rolety, markizy, szyldy, dachówki, anteny, kamery, billboardy reklamowe, słupy ogłoszeniowe (tamże).

Odpowiedzialność z art. 434 k.c. jest odpowiedzialnością na zasadzie ryzyka, od której samoistny posiadacz może uwolnić się poprzez wykazanie wymienionych w tym przepisie przesłanek egzoneracyjnych, a mianowicie, że zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części nie wynikało ani z braku utrzymania budowli w należytym stanie ani wady w budowie (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 listopada 1985 roku, sygn. akt II CR 378/85, czy z dnia 21 sierpnia 2014 roku, sygn. akt IV CSK 673/13, a także Sąd Apelacyjny w Katowicach w uzasadnieniu wyroku z dnia 09 stycznia 2014 roku, sygn. akt I ACa 699/13).

W związku z powyższym należy wskazać, że w niniejszym procesie, stosownie do zasady rozkładu ciężaru dowodu z art. 6 k.c. obowiązkiem powoda było wykazanie, że do szkody doszło w okolicznościach wskazanych w pozwie, a to w wyniku oderwania się tablicy reklamowej z nieruchomości ubezpieczonego u pozwanego (...) spółki jawnej siedzibą w G.. Samo zaś wykazanie przez powoda tej okoliczności rodziło po stronie pozwanego odpowiedzialność za tę szkodę skonstruowaną, jak już wskazano, na zasadzie ryzyka. Dopiero ewentualne wykazanie przez pozwanego, że oderwanie się tablicy reklamowej nie nastąpiło wskutek braku utrzymania jej w należytym stanie, czy też wskutek wad w jej budowie mogłoby prowadzić do uwolnienia pozwanego od odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę.

Zdaniem Sądu powód swoim obowiązkom procesowym sprostał i zdołał w sprawie wykazać za pomocą zaoferowanych dowodów, w tym przede wszystkim niekwestionowanym oświadczeniem (...) spółki jawnej z siedzibą w G., kiedy i w jakich okolicznościach doszło do powstania szkody, jak również kto jest odpowiedzialny za jej zaistnienie. Z dowodów tych bowiem wynikało, że do szkody doszło na terenie posesji (...) spółki jawnej z siedzibą w G. wskutek odkręcenia się znajdującej się tam tablicy reklamowej, która upadła na pojazd poszkodowanego M. D. doprowadzając do jego uszkodzenia. Raz jeszcze podkreślić należy, że pozwany na żadnym etapie postępowania nie kwestionował treści przedmiotowego oświadczenia, a fakty z niego wynikające zostały potwierdzone również zeznaniami świadka W. Ś., stąd też Sąd nie miał podstaw do uznania, że szkoda zaistniała w innych okolicznościach, jak również, iż inny podmiot winien jest ponosić za nią odpowiedzialność.

W tej sytuacji zatem chcąc wyłączyć odpowiedzialność ubezpieczonego (...) spółki jawnej z siedzibą w G. pozwany jako jego ubezpieczyciel winien był wykazać taką przyczynę oderwania się przedmiotowej tablicy, która nie mogła by być uznana ani za rezultat braku utrzymania budowli w należytym stanie ani za wady w budowie. Odpowiedzialność mogłaby zostać wyłączona także na skutek zaistnienia zdarzenia mającego cechy siły wyższej, a więc przykładowo przyczyn atmosferycznych. Od odpowiedzialności zwolniłaby wreszcie także wyłączna wina poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą posiadacz nie ponosi odpowiedzialności (por. M. Wałachowska, M. P. Ziemiak [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna (art. 353-534), red. M. Fras, M. Habdas, Warszawa 2018, art. 434 k.c., Lex). Stanowisko pozwanego ani tym bardziej jego inicjatywa dowodowa nie zmierzały jednakże do wykazania zaistnienia w niniejszej sprawie przewidzianych w powołanym przepisie przesłanek wyłączających odpowiedzialność posiadacza nieruchomości, a tym samym pozwanego ubezpieczyciela. Pozwany nie powołał się ponadto także i na fakt zaistnienia siły wyższej bądź też wyrządzenia szkody z wyłącznej winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ubezpieczony posiadacz nie ponosił odpowiedzialności. Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany zarzucał natomiast, że brak jest podstaw do przyjęcia przez niego odpowiedzialności za przedmiotową szkodę z uwagi na fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego nie potwierdzono, jakoby szkoda była następstwem działania, czy też zaniechania ze strony ubezpieczonego. Z powyższego wynika, że pozwany błędnie zakładał, iż będzie ponosił odpowiedzialność jedynie w przypadku, kiedy szkoda powstała z winy ubezpieczonego (art. 415 k.c.). Jak wskazano jednakże w powyższej części uzasadnienia w okolicznościach sprawy szkoda powstała na skutek oderwania się części budowli (tablicy reklamowej), a zatem odpowiedzialność posiadacza (...) spółki jawnej z siedzibą w G., jak i pozwanego należało rozpatrywać na gruncie art. 434 k.c. przewidującego odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. Pozwany zatem w sprawie winien był wykazać, jak już wskazano powyżej, że oderwanie się reklamy nie nastąpiło wskutek braku utrzymania jej w należytym stanie, czy też wskutek wad w jej budowie bądź też, że do szkody doszło z wyłącznej winy poszkodowanego albo osoby trzeciej, za którą ubezpieczony odpowiedzialności nie ponosił, czy z powodu siły wyższej. Pozwany twierdzeń tego rodzaju nie podnosił i to mimo treści pisma powoda z datą w nagłówku „dnia 20 grudnia 2023 roku” (data prezentaty: 2024-01-03, k. 89 akt), w którym powód wprost powołał się i wyjaśnił tę podstawę prawną swojego żądania, a także nie udowodnił, ażeby w spawie zaistniały jakiekolwiek okoliczności zwalniające ubezpieczonego z odpowiedzialności.

Niezależnie od powyższego pozwany zarzucał również, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, w tym także związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem ubezpieczonego a wystąpieniem szkody, jak również celowości i konieczności wydatków w rozmiarze nie uznanym przez pozwanego.

W ocenie Sądu oczywistym jest, że pomiędzy zdarzeniem w postaci odkręcenia się tablicy reklamowej a uszkodzeniem pojazdu w wyniku jej spadnięcia na znajdujący się na posesji tenże pojazd zachodzi normalny związek przyczynowo – skutkowy. Jeśli bowiem tablica byłaby prawidłowo przymocowana, nie uległaby odkręceniu, a przez to nie spadłaby na pojazd poszkodowanego i nie uszkodziłaby go.

Niekwestionowanym przez pozwanego w sprawie było, że w związku z zawartą z poszkodowanym umową ubezpieczenia autocasco powód wypłacił na jego rzecz odszkodowanie, przez co nabył względem (...) spółki jawnej z siedzibą w G., jak i pozwanego jako jego ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, roszczenie o zwrot wypłaconej kwoty. Powód na tę okoliczność przedstawił dowody z dokumentów w postaci decyzji przyznających świadczenie, jak również potwierdzenia zrealizowania na rzecz poszkodowanego wypłaty odszkodowania. Skoro do dnia wyrokowania, wypłacone odszkodowanie nie zostało powodowi zwrócone, to uznać należało, że powództwo co do zasady zasługuje na uwzględnienie. Jak słusznie wyjaśnił przy tym Sąd Apelacyjny w Szczecinie w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 września 2012 roku (sygn. akt I ACa 480/12) górną granicą odpowiedzialności sprawcy szkody w stosunku do ubezpieczyciela jest to, co byłby on zobowiązany świadczyć bezpośrednio poszkodowanemu na podstawie przepisów prawa cywilnego. Dodatkowo podzielić należało stanowisko Sądu Apelacyjnego w Warszawie wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 04 marca 2015 roku (sygn. akt VI ACa 525/14), że treść art. 828 § 1 k.c. nie stwarza domniemania, iż suma odszkodowania wypłaconego przez zakład ubezpieczeń odpowiada zakresowi odpowiedzialności osoby, która wyrządziła szkodę. Stosownie do powyższego nie mogło budzić zatem wątpliwości, że to na powodzie – zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 6 k.c. – ciążył obowiązek udowodnienia wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody, przy czym odpowiedzialność ubezpieczyciela obejmuje wszelkie normalne następstwa zdarzenia powodującego szkodę (art. 361 § 1 k.c.).

Również i temu obowiązkowi powód sprostał, a to za pomocą dowodu z opinii biegłego sądowego P. C.. Z opinii tej wynikało, że niezbędne prace naprawcze obejmowały naprawę blacharsko – lakierniczą poszycia dachu pojazdu poszkodowanego oraz wymianę prawego relingu, a także prace przygotowawcze i rozbrojeniowe w zakresie niezbędnym dla prawidłowego przeprowadzenia tych prac naprawczych, zaś celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) pozostający w związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem z dnia 12 maja 2022 roku pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody wynosił 4 692,12 złotych netto. Odpowiadał on zatem wysokości szkody ustalonej przez powoda.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany podniósł zarzut nie wykazania „celowości i konieczności wydatków w rozmiarze nie uznanym przez pozwanego”. Należało jednakże zauważyć, że z akt sprawy nie wynika, ażeby pozwany w jakiejkolwiek części uznał roszczenie powoda za uzasadnione, jak również, ażeby w jakimkolwiek zakresie dokonał refundacji wypłaconego przez powoda poszkodowanemu odszkodowania.

Mając na względzie całokształt powyższych rozważań i uznając, że powód zdołał wykazać swoje roszczenie tak co do zasady, jak i wysokości, Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 828 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. w zw. z art. 434 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. zasądził od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 4 692,12 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 18 maja 2023 roku do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanego jako strony przegrywającej proces na rzecz powoda zwrot poniesionych przez niego kosztów procesu w kwocie 2 451 złotych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, co obejmowało kwotę 400 złotych tytułem opłaty sądowej, kwotę 1 134 złotych tytułem wykorzystanej zaliczki na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego, kwotę 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwotę 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej.

Na marginesie jedynie wskazać należy, że w dniu 02 kwietnia 2025 roku zarządzono zwrócić powodowi, po uprawomocnieniu się wyroku kwotę 666 złotych tytułem zwrotu pozostałej, niewykorzystanej części zaliczki.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 22 kwietnia 2025 roku