Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 marca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	st. sekr. sąd. Dorota Moszyk

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2020 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. kwotę 1 821,91 złotych ( jeden tysiąc osiemset dwadzieścia jeden złotych dziewięćdziesiąt jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 09 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. kwotę 1 009 złotych ( jeden tysiąc dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 950/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 03 lutego 2018 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 1 821,91 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 09 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zwrotu pozostałej części kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem, w wyniku kolizji drogowej, której sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) należącego do M. C..

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 02 maja 2018 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 1017/18 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. w sprzeciwie od powyższego orzeczenia wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że na etapie zgłaszania szkody, a także powtórnie – po wykonaniu oględzin, poinformował poszkodowanego o możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego, lecz poszkodowany nie wykazał zainteresowania tą ofertą i wynajął pojazd we własnym zakresie, wobec czego ustalając wysokość odszkodowania pozwany miał prawo do zweryfikowania przedłożonych przez poszkodowanego wyliczeń.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09 października 2017 roku około godziny 06:30 doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do należący do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G..

Użytkownikiem tego pojazdu był M. C. uprawniony z tytułu korzystania z tego pojazdu w celach prywatnych do obniżenia należnego podatku VAT o 50% kwoty podatku naliczonego.

Odpowiedzialność za przedmiotową szkodę ponosił kierujący pojazdem ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S..

niesporne

W dniu 09 października 2017 roku M. C. zgłosił szkodę w pojeździe marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ubezpieczycielowi sprawcy szkody, tj. (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S..

W dniu 09 października 2017 roku M. C. wynajął od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. pojazd zastępczy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Strony ustaliły cenę za najem tego pojazdu w kwocie 332,10 złotych brutto (270 złotych netto) za dobę w przypadku najmu pojazdu do 14 dni oraz w kwocie 295,20 złotych brutto (240 złotych netto) – w przypadku najmu pojazdu na okres powyżej 14 dni. Najemca nie był zobowiązany do zapłaty kaucji.

M. C. oświadczył wówczas (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M., że nie został poinformowany przez ubezpieczyciela o możliwości najmu pojazdu zastępczego i akceptowanych stawkach.

W tym samym dniu, tj. w dniu 09 października 2017 roku, M. C. zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. także umowę cesji wierzytelności przysługującej mu względem towarzystwa (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S. z polisy OC sprawcy z tytułu zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w kwocie, jaka wynika ze stawek wskazanych przez wynajmującego, a także okresu trwania najmu, tj. począwszy od dnia podpisania niniejszej umowy do dnia wypłaty odszkodowania w postępowaniu likwidacyjnym przy szkodzie całkowitej lub do pierwszego dnia, w którym obiektywnie możliwe było odebranie pojazdu z naprawy.

zgłoszenie szkody – w aktach szkody – k. 28 akt, umowa najmu wraz z załącznikiem – k. 14, 17 akt, umowa cesji wierzytelności – k. 15 akt, oświadczenie – k. 16 akt

Także tego samego dnia, tj. w dniu 09 października 2017 roku, o godzinie 14:12 na wskazany adres mailowy (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. przesłał M. C. propozycję zorganizowania poszkodowanemu bezgotówkowego wynajmu pojazdu zastępczego wskazując dane telefoniczne i mailowe do kontaktu oraz informując o możliwości zweryfikowania kosztów najmu pojazdu zastępczego w razie wynajęcia takiego pojazdu we własnym zakresie do stawki stosowanej przez wypożyczalnie współpracujące z ubezpieczycielem, wskazując wysokość tych stawek w odniesieniu do pojazdów klasy A-D oraz M i (...).

M. C. zapoznał się z powyższą informacją uznając jednakże, że jest to niewiążąca go propozycja.

wydruk wiadomości mailowej – k. 141-142 akt oraz w aktach szkody – k. 28 akt, zeznania świadka M. C. – protokół rozprawy z dnia 19 sierpnia 2019 roku – k. 165-166 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:52-00:09:48)

W dniu 16 października 2017 roku odbyły się oględziny uszkodzonego pojazdu. Powtórne oględziny, po dokonanej naprawie, odbyły się w dniu 24 listopada 2017 roku.

W protokołach oględzin zawarto propozycję zorganizowania poszkodowanemu bezgotówkowego wynajmu pojazdu zastępczego wskazując dane telefoniczne i mailowe do kontaktu oraz informując o możliwości zweryfikowania kosztów najmu pojazdu zastępczego w razie wynajęcia takiego pojazdu we własnym zakresie do stawki stosowanej przez wypożyczalnie współpracujące z ubezpieczycielem wskazując wysokość tych stawek w odniesieniu także do pojazdów dostawczych (np. V. (...)) – w kwocie 190 złotych brutto.

protokoły oględzin – w aktach szkody – k. 28 akt

W dniu 08 listopada 2017 roku z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez okres 19 dób (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. wystawił poszkodowanemu M. C. fakturę o numerze (...) na kwotę 5 608,80 złotych netto (według stawki w kwocie 240 złotych netto).

faktura – k. 13 akt

(...) spółka akcyjna z siedzibą w S. wypłacił tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego kwotę 3 262,49 złotych uwzględniając okres 19 dni najmu pojazdu zastępczego i stawkę w kwocie 154 złotych netto (oraz 50% podatku VAT).

decyzja – k. 10 akt, potwierdzenie przelewu – k. 11 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Odnośnie cenników załączonych przez powoda, to Sąd odmówił dania im wiary. Dokumenty te pochodzą od wybranych przez powoda podmiotów oferujących najem pojazdów zastępczych, co przemawia za przyjęciem, iż powód przedstawił jedynie cenniki stanowiące poparcie jego twierdzeń. Nie mogą one zatem stanowić obiektywnego dowodu na okoliczność wysokości stawek za najem pojazdów zastępczych stosowanych przez inne podmioty w okresie likwidacji szkody, tj. w październiku 2017 roku, tym bardziej, że powód nie wykazał, ażeby wskazane tam ceny najmu pojazdów zastępczych pozostawały aktualne w powyższym okresie, zwłaszcza, że z ich treści wynika, że wydrukowano je w dniu 05 lutego 2018 roku. Nadto Sąd zważył, że owe cenniki stanowią jedynie oferty, które nie obrazują stawek wynikających z konkretnych umów zawieranych z najemcami po przeprowadzeniu rokowań, a także że rynkowość stawki zastosowanej przez powoda w umowie z poszkodowanym M. C. (w kwocie 240 złotych netto) nie była kwestionowana przez pozwanego.

Za niewiarygodny Sąd uznał również znajdujący się w aktach szkody protokół szkody w pojeździe w zakresie, w jakim miał on stanowić dowód na poinformowanie poszkodowanego o wysokości akceptowanych przez ubezpieczyciela stawkach za najem pojazdu zastępczego. Sąd miał bowiem na uwadze, że jeden z tych protokołów nie jest ani podpisany przez kogokolwiek, ani też opatrzony datą jego sporządzenia, drugi zaś (oględziny ponaprawcze) – z dnia 24 listopada 2017 roku jest wprawdzie podpisany przez rzeczoznawcę, nie jest on natomiast podpisany przez przedstawiciela właściciela pojazdu, czy poszkodowanego M. C., tym bardziej, że poszkodowany M. C. potwierdził jedynie otrzymanie kosztorysu naprawy i nie pamiętał, by w takich oględzinach w ogóle uczestniczył. Podkreślenia wymaga przy tym także w tym miejscu, że niezależnie od powyższego protokół ten został sporządzony w dniu 24 listopada 2017 roku, a zatem niemalże miesiąc po zakończeniu najmu pojazdu zastępczego.

Odnosząc się natomiast do przedłożonego przez pozwanego oświadczenia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (przedstawiciela A.), to jakkolwiek z oświadczenia tego wynika, że w przypadku najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem tego podmiotu nie jest pobierana kaucja, to Sąd zważył, że z treści informacji mailowej przekazanej poszkodowanemu w dniu 09 października 2017 roku wynikało, że pozwany współpracuje nie tylko z tą wypożyczalnią, ale również z (...) i (...), przeto pozwany nie zdołał za pomocą powyższego dokumentu wykazać, że w każdym przypadku najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela kaucja nie będzie pobierana. Kaucji zaś takiej nie pobierał powód.

Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych i istotnych okoliczności.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka M. C. w zakresie, w jakim potwierdził on, że otrzymał od pozwanego zakładu ubezpieczeń pisemną informację o zasadach najmu pojazdu zastępczego oraz akceptowanych przez niego stawkach w razie wynajęcia pojazdu we własnym zakresie. Sąd zważył jednakże, że poszkodowany wynajął pojazd zastępczy w dniu 09 października 2017 roku i w tymże dniu pozwany – o godz. 14:12 – skierował do niego na wskazany adres mailowy propozycję wynajęcia pojazdu zastępczego. W tej sytuacji, to na pozwanym, który z powyższej okoliczności chciał wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne, ciążył obowiązek wykazania, że w momencie wynajęcia pojazdu poszkodowany był już o tej propozycji pozwanego poinformowany. Pozwany jednakże zaniechał w tym zakresie inicjatywy dowodowej. Nadto niezależnie od powyższego Sąd miał na uwadze, że przedmiotowa informacja z dnia 09 października 2017 roku dotyczyła jedynie stawek za pojazdy klasy A-D oraz M i SUV, podczas gdy pojazd uszkodzony był pojazdem dostawczym.

Natomiast informacja o akceptowanych stawkach w przypadku wynajęcia pojazdu dostawczego zawarta jest w protokołach szkody, jednakże nie mogły one stanowić dowodu na poinformowanie poszkodowanego o wysokości akceptowanych przez ubezpieczyciela stawkach za najem pojazdu zastępczego. Sąd miał bowiem na uwadze, że jeden z tych protokołów, jak już wskazano powyżej, nie jest podpisany przez kogokolwiek, nie jest też opatrzony datą jego sporządzenia, drugi zaś (oględziny ponaprawcze) – z dnia 24 listopada 2017 roku jest wprawdzie podpisany przez rzeczoznawcę, nie jest on natomiast podpisany przez przedstawiciela właściciela pojazdu, czy poszkodowanego M. C., tym bardziej, że poszkodowany M. C. potwierdził jedynie otrzymanie kosztorysu naprawy i nie pamiętał, by w takich oględzinach w ogóle uczestniczył. Podkreślenia wymaga przy tym także w tym miejscu, że niezależnie od powyższego protokół ten został sporządzony w dniu 24 listopada 2017 roku, a zatem już po zakończeniu najmu pojazdu zastępczego.

Powyższe w ocenie Sądu pozwoliło więc na uznanie, że pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. nie zdołał wykazać, że poszkodowany naruszył zasadę minimalizacji szkody, gdyż w momencie wynajęcia pojazdu zastępczego był on poinformowany o możliwości najmu pojazdu zastępczego klasą odpowiadającą pojazdowi uszkodzonemu (pojazd dostawczy) za pośrednictwem ubezpieczyciela i wysokości stawek stosowanych przez ten podmiot, a jednocześnie nie podjął żadnych czynności w kierunku zainteresowania się tą ofertą i dokonał wyboru oferty znacznie droższej powodując zwiększenie tym samym rozmiaru szkody, o czym szerzej w poniższej części uzasadnienia.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 26 lutego 2020 roku Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego, albowiem rynkowy charakter stawki wynikającej z umowy najmu z dnia 09 października 2017 roku nie był kwestionowany.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 1 821,91 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 09 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zwrotu pozostałej części kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem, w wyniku kolizji drogowej, której sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) użytkowanego przez M. C..

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. podnosił, że na etapie zgłaszania szkody, a także powtórnie – po wykonaniu oględzin, poinformował poszkodowanego o możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego, lecz poszkodowany nie wykazał zainteresowania tą ofertą i wynajął pojazd we własnym zakresie, wobec czego ustalając wysokość odszkodowania pozwany miał prawo do zweryfikowania przedłożonych przez poszkodowanego wyliczeń.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest odpowiedzialność ubezpieczającego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Jest to więc ubezpieczenie jego odpowiedzialności za wyrządzenie szkody opartej na zasadzie winy lub na zasadzie ryzyka. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej sięga tak daleko, jak odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego, a wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. W związku z tym odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela jest taka, do jakiej zobowiązany byłby sprawca szkody, gdyby to od niego powód domagał się naprawienia szkody.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 niniejszego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono. Przepis art. 361 § 2 k.c. statuuje zatem zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Wskazać przy tym należy, że korzystanie z rzeczy nie stanowi samoistnej wartości majątkowej i w każdym przypadku należy badać, czy pozbawienia możliwości korzystania z rzeczy wywołało uszczerbek majątkowy poszkodowanych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż w majątku poszkodowanego M. C. powstała szkoda majątkowa, której część stanowią koszty zasadnego wynajmu pojazdu zastępczego na czas dokonywanej naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 09 października 2017 roku. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w sytuacji gdyby do kolizji de facto nie doszło, nie powstałyby dodatkowe koszty związane z najmem pojazdu zastępczego.

W niniejszej sprawie zasada odpowiedzialności pozwanego nie była kwestionowana, podobnież zasadność wynajęcia pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, okres najmu oraz rynkowy charakter stawki zastosowanej w umowie przez strony.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia obowiązku minimalizacji szkody wskazać należy, że co do zasady poszkodowany ma prawo wyboru dowolnej wypożyczalni oferującej pojazdy zastępcze, o ile stawka najmu mieści się w kategoriach cen rynkowych występujących na rynku lokalnym. Poszkodowany ma jednakże także, na podstawie art. 362 k.c. oraz art. 16 ust. 1 punkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 roku, poz. 2214), obowiązek minimalizacji szkody rozumiany jako zapobieżenie, w miarę możliwości, zwiększeniu się szkody. Jak nadto wskazał w uchwale z dnia 17 listopada 2011 roku Sąd Najwyższy (sygn. akt III CZP 5/11) nie wszystkie koszty, a więc nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszenia jej rozmiarów podnosząc, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu, objęte są odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione, tj. usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami i potrzebami poszkodowanego, co wyraźnie podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 24 sierpnia 2017 roku (sygn. akt III CZP 20/17).

W niniejszej sprawie pozwany zakład ubezpieczeń niewątpliwie podczas zgłaszania szkody nie poinformował poszkodowanego M. C. o wysokości stawek za najem pojazdu zastępczego akceptowanych przez ubezpieczyciela w razie samodzielnego, poza zakładem ubezpieczeń, zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. Informacja taka została zaś zawarta w mailu z dnia 09 października 2017 roku (z godz. 14:12) skierowanym do poszkodowanego, którego otrzymanie poszkodowany potwierdził, jednakże Sąd zważył, że poszkodowany już w tym dniu miał wynajęty pojazd zastępczy, a nadto że ta informacja nie zawierała żadnych danych dotyczących akceptowanych stawek za najem pojazdów dostawczych, a taki pojazd poszkodowanego został uszkodzony.

W tej sytuacji to na pozwanym w myśl art. 6 k.c. spoczywał ciężar wykazania, że poszkodowany otrzymał przedmiotową propozycję przed wynajęciem przez niego pojazdu u powoda, bo to pozwany z okoliczności tej – poinformowania poszkodowanego o zasadach najmu pojazdu zastępczego oraz akceptowanych przez niego stawkach w razie wynajęcia pojazdu we własnym zakresie – chciał wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne w postaci uznania, że poszkodowany naruszył ciążący na nim obowiązek minimalizacji szkody. Tymczasem pozwany nie podjął w tym zakresie żadnej inicjatywy dowodowej. Powyższe w ocenie Sądu powoduje więc, że pozwany nie zdołał wykazać, że poszkodowany naruszył zasadę minimalizacji szkody, gdyż w momencie wynajęcia pojazdu zastępczego był poinformowany o możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, a jednocześnie nie podjął żadnych czynności w kierunku zainteresowania się tą ofertą i dokonał wyboru oferty znacznie droższej powodując zwiększenie tym samym rozmiaru szkody. Podkreślić przy tym raz jeszcze należy, że przekazana mailowo informacja nie zawierała żadnych danych dotyczących akceptowanych stawek za najem pojazdów dostawczych, zaś z przyczyn wskazanych powyżej – za dowód poinformowania o nich poszkodowanego nie sposób uznać protokołów szkody w pojeździe.

Tylko bowiem w sytuacji, gdy poszkodowany będąc poinformowany o możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela i akceptowanych przez niego stawkach w razie samodzielnego wynajęcia pojazdu zastępczego klasą odpowiadającą pojazdowi uszkodzonemu (w tym przypadku dostawczego), nie interesował się w żadnym stopniu propozycją zakładu ubezpieczeń dotyczącą wynajęcia pojazdu zastępczego we wskazanych wypożyczalniach albo w innych, ale za wskazaną przez ubezpieczyciela kwotę, a następnie wynajął pojazd za kwotę znacznie wyższą, to takie zachowanie poszkodowanego ocenić można jako przyczynienie się do zwiększenia szkody, a roszczenie powoda o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego ustalonych według stawek wynikających z umowy zawartej z poszkodowanym w zakresie przekraczającym koszty najmu pojazdu zastępczego w takiej sytuacji nie zasługuje na uwzględnienie. Podkreślić przy tym należy, że Sąd rozpoznający sprawę podziela pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 08 grudnia 2016 roku (sygn. akt XX III Ga 2060/17), w którym wskazano, że nie jest wymagane, aby ubezpieczyciel złożył poszkodowanemu ofertę najmu w rozumieniu art. 66 k.c., to jest zawierającą wszystkie opisane w tym przepisie warunki. Wystarczające jest bowiem przedstawienie tylko podstawowych zasad najmu przez ubezpieczyciela, a nawet sama propozycja takiego najmu, po której poszkodowany powinien podjąć inicjatywę zmierzającą do ustalenia interesujących go warunków najmu i w oparciu o nie podjąć decyzję, czy korzysta z propozycji ubezpieczyciela, czy poszukuje samochodu zastępczego na rynku będąc jednocześnie świadomym, że będzie zobowiązany do pokrycia kosztów wykraczających ponad te wynikające z propozycji ubezpieczyciela. Również wskazać należy, że dane przekazane w czasie rozmowy telefonicznej także nie muszą wyczerpywać przesłanek, które pozwalałyby uznać je za ofertę w rozumieniu art. 66 k.c., wystarczające jest, że stanowią one informacje pozwalające poszkodowanemu powziąć wiedzę co do tego, że istnieje możliwość wypożyczenia pojazdu u ubezpieczyciela, a także co do tego, jaka jest orientacyjna stawka najmu. Na podstawie bowiem tych informacji poszkodowany może uzyskać przekonanie, że w istocie stawka ta jest znacznie niższa od tej, którą ustalono w umowie najmu zawartej z powodem (tak Sąd Okręgowy w Szczecinie w wyroku z dnia 08 grudnia 2017 roku, sygn. akt VIII Ga 422/17).

W niniejszej sprawie jednakże pozwany, jak już wskazano, nie zdołał wykazać, że w chwili wynajęcia pojazdu zastępczego poszkodowany miał wiedzę o wysokości akceptowanych przez ubezpieczyciela stawek w razie samodzielnego wynajęcia pojazdu zastępczego – pojazdu dostawczego. Natomiast w sytuacji gdy poszkodowany M. C. miał już wynajęty pojazd zastępczy (nawet za wyższy czynsz niż oferowany przez ubezpieczyciela) i dopiero po zawarciu takiej umowy otrzymał od ubezpieczyciela przedmiotową informację, zachowania poszkodowanego nie sposób uznać za naruszenie obowiązku minimalizacji szkody, zbyt daleko idące byłoby bowiem wymaganie od poszkodowanego, by rozwiązał zawartą już wcześniej (przed informacją od ubezpieczyciela) umowę najmu pojazdu zastępczego.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego stanowiących iloczyn uzasadnionego okresu najmu (19 dni) oraz stawki w kwocie 240 złotych netto powiększonej o 50% podatku VAT, a zatem kwotę 5 084,40 złotych (19 x 240 złotych netto – 4 560 złotych netto, 4 560 złotych x 23% = 1 048,80 złotych, 1 048,80 : 2 = 524,40 złotych, 4 560 złotych + 524,40 złotych = 5 084,40 złotych). Pozwany z tytułu najmu pojazdu zastępczego wypłacił powodowi kwotę 3 262,49 złotych, a zatem żądanie powoda było zasadne w zakresie całej żądanej kwoty 1 821,91 złotych.

Uwzględniając powyższe, Sąd na podstawie przepisów art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 k.c. w zw. z art. 16 ust. 1 punkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 roku, poz. 2214) orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku zasądzając od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. kwotę 1 821,91 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 09 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. W oparciu o te przepisy Sąd zasądził od przegrywającego sprawę pozwanego na rzecz powoda koszty procesu w kwocie 1 009 złotych obejmujące: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 złotych, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych i opłatę sądową od pozwu w kwocie 92 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 13 marca 2020 roku