Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 roku w Gdyni

w postępowaniu gospodarczym

na rozprawie

sprawy z powództwa W. D. (1)

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie w zakresie żądania kwoty 6 405,08 złotych (sześć tysięcy czterysta pięć złotych osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda W. D. (1) kwotę 500 złotych (pięćset złotych) wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 05 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty;

III.  zasądza od powoda W. D. (1) na rzecz pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 1 509,17 złotych (jeden tysiąc pięćset dziewięć złotych siedemnaście groszy) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty , tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI GC 933/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 05 czerwca 2023 roku powód W. D. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 6 405,08 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty – tytułem częściowego odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 23 czerwca 2021 roku w mieniu należącym do poszkodowanych J. D. i W. D. (2) oraz kwoty 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych J. D. i W. D. (2) do stanu sprzed szkody, a także kosztów procesu.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 14 czerwca 2023 roku w sprawie o sygn. akt VI GNc 2120/23 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. domagał się oddalenia powództwa wskazując, że pozwany spełnił świadczenie główne należne powodowi w całości, albowiem po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanym odszkodowanie w kwocie 15 951,10 złotych, a następnie w związku z wezwaniem do zapłaty na kwotę 12 810,16 złotych po przeprowadzeniu postępowania reklamacyjnego – kwotę 12 810,16 złotych tytułem pozostałej części odszkodowania oraz kwotę 2 496,48 złotych tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych za okres od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty. W tym zakresie więc pozwany wskazał, że nie dał powodu do wytoczenia powództwa, albowiem mimo że postępowanie reklamacyjne zostało przez niego zakończone w ciągu 60 dni zgodnie z przepisami prawa, powód nie czekając na upływ tego terminu, złożył pozew do Sądu, a więc w tej części winien być uznany za przegrywającego sprawę.

Odnośnie do żądania kwoty 500 złotych tytułem zwrotu poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych J. D. i W. D. (2) do stanu sprzed szkody, pozwany wskazał, że powód zlecił jej sporządzenie we własnym zakresie i na własne ryzyko, a pozwany nie zwracał się do ubezpieczonego o dostarczenie takich kalkulacji, stąd nie odpowiada za poniesione w związku z wykonaniem takiej wyceny koszty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 listopada 2020 roku J. D. i W. D. (2) prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki prawa cywilnego zawarli z (...) spółką akcyjną z siedzibą w S. umowę ubezpieczenia, której przedmiotem była odpowiedzialność cywilna ubezpieczonych w zakresie prowadzonej przez nich działalności dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, ubezpieczenie mienia od kradzieży z włamaniem i rabunku oraz ubezpieczenie mienia znajdującego się w warsztacie zlokalizowanym w N. przy ulicy (...) (...) od ognia i innych zdarzeń losowych.

Integralną częścią umowy były „Ogólne Warunki (...)”.

Umowa została zawarta na okres od dnia 24 listopada 2020 roku do dnia 23 listopada 2021 roku, a odszkodowanie ustalono w wartości brutto.

Potwierdzeniem zawarcia umowy była polisa (...)numer (...).

polisa – k. 20 akt, „ Ogólne Warunki (...)” – k. 21-31 akt

W dniu 23 czerwca 2021 roku miał miejsce pożar warsztatu – budynku lakierni, spłonęło również jego wyposażenie.

niesporne

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego decyzją z dnia 27 lipca 2021 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. przyznał poszkodowanym J. D. i W. D. (2) odszkodowanie w łącznej kwocie 16 351 złotych brutto, w tym: w kwocie 14 851,10 złotych brutto z tytułu uszkodzenia budynku (szkoda numer (...)) i w kwocie 1 500 złotych brutto z tytułu uszkodzenia wyposażenia (szkoda numer (...)).

decyzja – k. 10 akt, dokumentacja znajdująca się w aktach szkody – k. 60 akt

W dniu 15 maja 2023 roku J. D. i W. D. (2) jako cedenci zawarli z W. D. (1) jako cesjonariuszem umowę przelewu wierzytelności w postaci pozostałej części odszkodowania za szkodę wynikającą ze zdarzenia z dnia 23 czerwca 2023 roku.

umowa przelewu – k. 6-7 akt, pełnomocnictwo – k. 8 akt

W dniu 17 maja 2023 roku W. D. (1) zlecił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. sporządzenie kalkulacji wysokości odszkodowania w związku z uszkodzeniem w dniu 23 czerwca 2021 roku budynku warsztatu lakierni i jego wyposażenia.

kosztorys – k. 11-14, 18 akt, wydruki ofert internetowych – k. 15-16 akt, oświadczenie – k. 17 akt

W dniu 18 maja 2023 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wystawił W. D. (1) fakturę numer (...) na kwotę 500 złotych netto tytułem wynagrodzenia za sporządzenie kalkulacji odszkodowania w szkodach o numerze (...) i o numerze (...).

faktura – k. 19 akt

W dniu 26 maja 2023 roku pocztą elektroniczną W. D. (1) wezwał (...) spółkę akcyjną z siedzibą w S. do zapłaty kwoty 12 810,16 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty – tytułem pozostałej części odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 23 czerwca 2021 roku w mieniu należącym do poszkodowanych J. D. i W. D. (2) (szkody o numerach: (...) i (...)) oraz kwoty 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych J. D. i W. D. (2) do stanu sprzed szkody, w terminie 7 dni.

wezwanie do zapłaty – k. 32 akt

Wyznaczony termin upływał z dniem 02 czerwca 2023 roku (piątek).

niesporne

W dniu 05 czerwca 2023 roku (poniedziałek) W. D. (1) złożył w Sądzie Rejonowym w Gdyni pozew, w którym domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 6 405,08 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty – tytułem częściowego odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 23 czerwca 2021 roku w mieniu należącym do poszkodowanych J. D. i W. D. (2) oraz kwoty 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych J. D. i W. D. (2) do stanu sprzed szkody, a także kosztów procesu.

pozew – k. 2-4 akt, koperta – k. 35 akt

W dniu 26 czerwca 2023 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. poinformował W. D. (1), że zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 05 sierpnia 2015 roku o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 roku, poz. 187) w sprawie jego roszczenia prowadzone jest postępowanie reklamacyjne i w związku z tym, że nie może ono zostać zakończone w ciągu przewidzianych 30 dni, stanowisko ubezpieczyciela zostanie przedstawione nie później niż w ciągu 60 dni od otrzymania odwołania.

wydruk wiadomości mailowej – k. 56 akt, dokumentacja znajdująca się w aktach szkody – k. 60 akt

Decyzją z dnia 27 czerwca 2023 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. przyznał W. D. (1) pozostałą część odszkodowania w kwocie 12 810,16 złotych brutto i kwotę 2 496,48 złotych tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty, odmówił jednakże zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy w kwocie 500 złotych.

W tym samym dniu powyższe kwoty zostały przekazane na rachunek bankowy W. D. (1).

decyzja – k. 57-58 akt, potwierdzenie przelewu – k. 59 akt, dokumentacja znajdująca się w aktach szkody – k. 60 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów, w tym znajdujących się w aktach szkody, przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych i istotnych okoliczności.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 17 stycznia 2024 roku Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. pominął dowód z opinii biegłego sądowego uznając jego przeprowadzenie za zbędne wobec spełnienia przez pozwanego w całości świadczenia obejmującego pozostałą część odszkodowania.

Na powyższą decyzję procesową Sądu żadna ze stron nie złożyła zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c.

W piśmie procesowym z datą w nagłówku „dnia 15 września 2023 roku” (data prezentaty: 2023-09-20, k. 89-92 akt) w związku z zapłatą przez pozwanego kwoty 12 810,16 złotych i kwoty 2 496,48 złotych powód W. D. (1) cofnął pozew w zakresie żądania kwoty 6 405,08 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty oraz podtrzymał żądanie zasądzenia kwoty 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych J. D. i W. D. (2) do stanu sprzed szkody, a także kosztów procesu.

Zgodnie z treścią art. 355 k.p.c. Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, a strony zawarły ugodę lub została zatwierdzona ugoda zawarta przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. W niniejszej sprawie powód cofnął pozew w zakresie wskazanym w powyższym piśmie bez zrzeczenia się roszczenia, niemniej jednak uczynił to przed rozpoczęciem rozprawy, a zatem zgoda pozwanego na dokonanie tej czynności nie była wymagana. Sąd zaś oceniając ją z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 203 § 4 k.p.c. nie dopatrzył się, ażeby była ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Uznając zatem, że przedmiotowa czynność procesowa powoda jest zgodna z prawem, Sąd na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i § 4 k.p.c. umorzył postępowanie w zakresie wynikającym z oświadczenia o cofnięciu pozwu (punkt pierwszy wyroku).

Uwzględniając powyższe oświadczenie powoda o cofnięciu pozwu we wskazanej powyżej części, w niniejszej sprawie powód W. D. (1) domagał się w dalszym ciągu zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych J. D. i W. D. (2) do stanu sprzed szkody, a także kosztów procesu. Kwestionując powyższe żądanie pozwu pozwany podnosił, że powód zlecił jej sporządzenie we własnym zakresie i na własne ryzyko, a pozwany nie zwracał się do ubezpieczonego o dostarczenie takich kalkulacji, stąd też nie odpowiada za poniesione w związku z wykonaniem takiej wyceny koszty.

W ocenie Sądu powyższe powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Umowa ubezpieczenia jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą – ubezpieczający jest obowiązany uiścić umówioną składkę w zamian za ochronę ubezpieczeniową, przy czym o ile świadczenie ubezpieczającego jest bezwarunkowe, o tyle świadczenie ubezpieczyciela jest uzależnione od zajścia przewidzianego w umowie wypadku, tj. zdarzenia losowego i polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Rolą Sądu było przy tym rozstrzygnięcie, czy poszkodowanemu (jego następcy) przysługuje w ramach powyższego odszkodowania prawo do domagania się zwrotu sporządzonej na jego zlecenie kalkulacji kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych do stanu sprzed szkody.

W pierwszej kolejności podnieść należy, że w judykaturze akcentuje się, że to konkretne okoliczności sprawy winny decydować w każdym przypadku, czy poniesienie kosztów ekspertyzy prywatnej na etapie przedprocesowym było obiektywnie uzasadnione i konieczne stanowiąc element dochodzonej sądownie szkody (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 18 maja 2004 roku, sygn. akt III CZP 24/2004). Koszty poniesione przez poszkodowanego tytułem sporządzenia prywatnej opinii są zaś niewątpliwie zasadne w sytuacji, gdy pozwane towarzystwo ubezpieczeń odmawia zaspokojenia roszczenia poszkodowanego, który decyduje się w celu obrony swoich uzasadnionych interesów na wykonanie prywatnej opinii, o ile znajduje to później potwierdzenie w przeprowadzonych dowodach w sprawie. Wskazać przy tym należy, że jak podkreślono w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2018 roku (sygn. akt III CZP 68/18) możliwość domagania się przez nabywcę wierzytelności od ubezpieczyciela w ramach dochodzonego odszkodowania równowartości kosztów ekspertyzy zleconej przez nabywcę osobie trzeciej, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, nie budzi wątpliwości i jest konsekwencją samego nabycia od poszkodowanego roszczenia odszkodowawczego wobec ubezpieczyciela i jego funkcjonalnego rozwoju pod wpływem zachodzących zdarzeń mogących oddziaływać na to roszczenie zgodnie z treścią przedmiotowego stosunku. O przysługiwaniu nabywcy wierzytelności odszkodowawczej zwrotu równowartości kosztów zleconej osobie trzeciej ekspertyzy na potrzeby dochodzenia od ubezpieczyciela nabytej wierzytelności rozstrzyga jednakże, jak wskazano w powyższej uchwale, pozostawanie wydatków poniesionych na tę ekspertyzę w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem ubezpieczeniowym. Jako kryterium oceny istnienia tego związku należy mieć na względzie zasadność w okolicznościach sprawy zlecenia ekspertyzy osobie trzeciej, tj. celowość, niezbędność, konieczność, racjonalność, czy ekonomiczne uzasadnienie z punktu widzenia efektywnej realizacji roszczenia odszkodowawczego (tamże).

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie poniesiony przez powoda jako następcę prawnego poszkodowanych J. D. i W. D. (2) wydatek związany z kosztami prywatnej ekspertyzy w celu ustalenia wysokości odszkodowania obejmującego koszty naprawy budynku warsztatu (lakierni) i naprawy lub odtworzenia jego wyposażania był kosztem uzasadnionym, zwłaszcza w świetle znacznego zaniżenia wypłaconego poszkodowanym odszkodowania. Bezspornym jest, że ani poszkodowani ani ich następca prawny (powód) nie byli w stanie – z przyczyn oczywistych – samodzielnie ustalić kosztów odbudowy zniszczonego budynku i mienia, czyli w istocie wysokości odszkodowania. Sporządzenie takiego kosztorysu przez uprawnionego rzeczoznawcę było więc konieczne dla celów procesowych i urealnienia wartości szkody, do zapłaty której pozwany został wezwany przez powoda. Koszt wykonanej ekspertyzy pozostaje więc w bezpośrednim związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem, a poniesienie tego wydatku było konieczne, zwłaszcza że pozwany uznał argumenty wynikające z tego kosztorysu przedstawionego przez powoda i uwzględnił w całości wyliczoną przez niego wysokość odszkodowania dokonując zapłaty pozostałej części odszkodowania. Przyjęcie odmiennego stanowiska pozbawiałoby poszkodowanych możliwości weryfikacji wysokości przyznanego odszkodowania i jego dochodzenia na drodze sądowej. Raz jeszcze podkreślić należy, że pozwany zaniżył wysokość należnego odszkodowania niemalże o połowę, a to jego obciążał obowiązek starannego, z uwzględnieniem zawodowego charakteru jego działalności, i jednocześnie samodzielnego, oszacowania wysokości szkody. To nienależyte wykonanie przez pozwanego jego zobowiązania w tym zakresie spowodowało, że poszkodowani (jego następca prawny), by prawidłowo ustalić tę wartość, powierzyli jej ustalenie podmiotowi zawodowo się tym trudniącemu, za uzgodnionym wynagrodzeniem, które wobec całokształtu okoliczności sprawy zobowiązany jest w ocenie Sądu zatem pokryć pozwany (tak również w analogicznych stanach faktycznych Sąd Okręgowy w Olsztynie w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 maja 2022 roku, sygn. akt I C 888/20, czy Sąd Okręgowy w Słupsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 września 2018 roku, sygn. akt I C 126/17).

W tej sytuacji na podstawie art. 805 k.c. w zw. z art. 481 k.c. Sąd w punkcie drugim wyroku zasądził od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda W. D. (1) kwotę 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 05 czerwca 2023 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie trzecim wyroku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdziału kosztów wyrażoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. nie znajdując w okolicznościach sprawy podstaw do odstąpienia od obciążania nimi pozwanego w oparciu o treść art. 101 k.p.c., czy art. 102 k.p.c.

Sąd miał na uwadze, że w niniejszej sprawie po wydaniu przez ubezpieczyciela decyzji o ustaleniu wysokości odszkodowania z dnia 23 czerwca 2021 roku, poszkodowani w dniu 15 maja 2023 roku przenieśli wierzytelność odszkodowawczą w pozostałej części na powoda, a ten – w dniu 26 maja 2023 roku pocztą elektroniczną wezwał ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 12 810,16 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty – tytułem pozostałej części odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 23 czerwca 2021 roku w mieniu należącym do poszkodowanych J. D. i W. D. (2) (szkody o numerach: (...) i (...)) oraz kwoty 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty – tytułem zwrotu poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem wyceny kosztów przywrócenia mienia poszkodowanych J. D. i W. D. (2) do stanu sprzed szkody, w terminie 7 dni (k. 32 akt).

Wprawdzie wyznaczony przez powoda termin upłynął z dniem 02 czerwca 2023 roku (piątek), po czym w dniu 05 czerwca 2023 roku (poniedziałek) powód W. D. (1) złożył w Sądzie Rejonowym w Gdyni pozew, w którym domagał się zasądzenia od pozwanego powyższych kwot, niemniej jednak wskazać należy, że w okolicznościach sprawy wezwanie do zapłaty wystosowane przez powoda zasadnie zostało uznane przez pozwanego za reklamację w rozumieniu ustawy z dnia 05 sierpnia 2015 roku o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1809 ze zmianami) i podlegało rozpoznaniu w tymże trybie.

Zgodnie zaś z art. 6 tejże ustawy odpowiedzi na reklamację należy udzielić bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania reklamacji. Jak zaś stanowi art. 7 cytowanej ustawy – w szczególnie skomplikowanych sprawach uniemożliwiających rozpatrzenie reklamacji i udzielenie odpowiedzi w powyższym terminie, podmiot rynku finansowego w informacji przekazywanej klientowi, który wystąpił z reklamacją wyjaśnia przyczynę opóźnienia, wskazuje okoliczności, które muszą zostać ustalone dla rozpatrzenia sprawy oraz określa przewidywany termin rozpatrzenia reklamacji i udzielenia odpowiedzi, który nie może przekroczyć 60 dni od dnia otrzymania reklamacji.

W niniejszej sprawie, jak wynika z przeprowadzonych dowodów, w dniu 26 czerwca 2023 roku pozwany poinformował powoda, że zgodnie z art. 7 przedmiotowej ustawy w sprawie jego roszczenia prowadzone jest postępowanie reklamacyjne i w związku z tym, że nie może ono zostać zakończone w ciągu przewidzianych 30 dni, stanowisko ubezpieczyciela zostanie przedstawione nie później niż w ciągu 60 dni od otrzymania odwołania, zaś decyzją wydaną następnego dnia, tj. dnia 27 czerwca 2023 roku, pozwany przyznał mu pozostałą część odszkodowania w kwocie 12 810,16 złotych brutto i kwotę 2 496,48 złotych tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia 24 lipca 2021 roku do dnia zapłaty (odmówił jednakże zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy).

Mając na uwadze powyższą chronologię zdarzeń wskazać należy, że pozwany spełnił świadczenie w terminach przewidzianych w trybie reklamacyjnym określonych w ustawie z dnia 05 sierpnia 2015 roku o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1809 ze zmianami), stąd też mimo, że zapłata (co do kwoty należności głównej stanowiącej pozostałą część odszkodowania) nastąpiła wprawdzie już w toku procesu, niemniej wytoczenie powództwa przez powoda co do tej części żądania uznać należało za przedwczesne, powód winien był bowiem oczekiwać do upływu terminów postępowania reklamacyjnego prowadzonego przez pozwanego zgodnie z powyższą ustawą.

W niniejszej sprawie powód wygrał zatem sprawę w 7,24% (zasądzona w punkcie drugim wyroku kwota stanowi 7,24% kwoty dochodzonej pozwem). Natomiast pozwany wygrał sprawę w 92,76% (a więc w tej części, co do której wprawdzie spełnił świadczenie w toku procesu, ale roszczenie o nie zostało przez powoda wytoczone przedwcześnie). W świetle powyższego powodowi należy się zwrot w 7,24% poniesionych przez niego kosztów, zaś pozwanemu należy się zwrot poniesionych przez niego kosztów w 92,76%.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły kwotę 2 217 złotych (1 800 złotych – koszty zastępstwa procesowego, 17 złotych – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 400 złotych – opłata sądowa od pozwu), zaś koszty procesu poniesione przez pozwanego wyniosły kwotę 1 800 złotych (koszty zastępstwa procesowego).

Powodowi zatem należy się kwota 160,51 złotych tytułem zwrotu w 7,24% poniesionych przez niego kosztów, zaś pozwanemu należy się kwota 1 669,68 złotych tytułem zwrotu w 92,76% poniesionych przez niego kosztów.

Kompensując obie kwoty powód winien zwrócić pozwanemu kwotę 1 509,17 złotych, którą to kwotę w punkcie trzecim wyroku Sąd zasądził na jego rzecz (wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 04 lutego 2024 roku