Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2024 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2024 roku w Gdyni

w postępowaniu gospodarczym

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 229,99 złotych (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia dziewięć złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 06 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 568,37 złotych (jeden tysiąc pięćset sześćdziesiąt osiem złotych trzydzieści siedem groszy) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty , tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 901/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 13 czerwca 2023 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 1 229,99 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 06 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Poszkodowany zgłosił zaistniałą szkodę z ubezpieczenia autocasco pozwanemu i zlecił naprawę pojazdu powodowi, który po jej przeprowadzeniu wystawił fakturę na kwotę 9 176,54 złotych brutto (7 460,60 złotych netto). Pozwany przyjął swoją odpowiedzialność i uregulował należność w kwocie 6 230,61 złotych netto weryfikując stawkę za prace naprawcze z kwoty 220 złotych netto do kwoty 145 złotych netto. Do zapłaty pozostała zatem kwota 1 229,99 złotych netto, której powód – po nabyciu wierzytelności od poszkodowanego – domaga się w niniejszym postępowaniu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 czerwca 2023 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 2185/23 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że pozwany – wobec braku uzgodnienia kosztów naprawy z ubezpieczycielem – dokonał weryfikacji kosztów naprawy przedstawionych przez zakład naprawczy w fakturze zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 października 2022 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność (...) spółki akcyjnej z siedzibą w Ł..

niesporne

W dniu zdarzenia przedmiotowy pojazd objęty był dobrowolnym ubezpieczeniem autocasco, na mocy umowy zawartej z (...) spółką akcyjną z siedzibą w S..

Integralną częścią umowy były „Ogólne Warunki Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)”.

Potwierdzeniem zawarcia umowy była polisa numer (...).

decyzja z dnia 13 czerwca 2023 roku – w aktach szkody, k. 41 akt

Zgodnie z § 18 ust. 1 „Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” w przypadku ustalania wartości szkody w wariancie serwisowym na podstawie faktur, sposób naprawy i wysokość jej kosztów powinny być uprzednio uzgodnione z ubezpieczycielem. W takim przypadku nie znajdzie zastosowania ograniczenie wysokości szkody wskazane w § 20 ust. 4.

Zgodnie z § 20 ust. 1 „Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” w przypadku przyjęcia w umowie ubezpieczenia wariantu serwisowego ustalenie rozmiaru szkody i wypłata odszkodowania następuje po przedłożeniu faktur dokumentujących naprawę pojazdu według uprzednio uzgodnionych z ubezpieczycielem kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez zakład dokonujący tej naprawy, w oparciu o: 1) normy czasowe producenta pojazdu ujęte w systemie A. lub w przypadku braku danego pojazdu w tym systemie – w systemie E., 2) średnią stawkę za roboczogodzinę adekwatną dla punktu obsługi, 3) ceny części i materiałów producenta pojazdu ujęte w systemie A. lub w przypadku braku danego pojazdu w tym systemie – w systemie E., nie więcej niż średnie ceny zalecane przez producenta pojazdu lub oficjalnego importera do stosowania przez ich sieć serwisową.

decyzja z dnia 13 czerwca 2023 roku – w aktach szkody, k. 41 akt

W przypadku braku uzgodnienia z ubezpieczycielem sposobu naprawy i jej wysokości, ubezpieczyciel był uprawniony do zweryfikowania stawki za prace naprawcze do kwoty 80 złotych.

niesporne

W dniu 26 października 2022 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. sporządził kalkulację naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) z uwzględnieniem stawek za prace naprawcze w kwocie 220 złotych netto za roboczogodzinę tychże prac i przesłał ją ubezpieczycielowi.

W odpowiedzi, w dniu 02 listopada 2022 roku, (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. poinformował zakład naprawczy, że ubezpieczyciel przyjął odpowiedzialność za szkodę w tym pojeździe, zaś w dniu 04 listopada 2022 roku dokonał weryfikacji powyższego kosztorysu uznając w całości wskazany przez zakład naprawczy zakres prac naprawczych, sposób naprawy i rodzaj zastosowanych części oraz obniżając stawkę za prace naprawcze do kwoty 145 złotych netto.

korespondencja mailowa, kosztorys naprawy, zweryfikowany kosztorys naprawy – w aktach szkody, k. 41 akt, zweryfikowany kosztorys naprawy – k. 13-15 akt

Po przeprowadzeniu naprawy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wystawił (...) spółce akcyjnej z siedzibą w Ł. w dniu 21 listopada 2022 roku fakturę numer (...) na kwotę 7 460,60 złotych netto.

Powyższa faktura została przesłana do ubezpieczyciela.

faktura – k. 12 akt

(...) spółka akcyjna z siedzibą w S. po zweryfikowaniu faktury numer (...) za naprawę pojazdu decyzją z dnia 29 listopada 2022 roku przyznał tytułem odszkodowania kwotę 6 230,61 złotych netto obniżając stawki za prace naprawcze do kwoty 145 złotych netto.

Powyższa decyzja została podtrzymana decyzją z dnia 13 czerwca 2023 roku.

decyzja – k. 16 akt, decyzja – w aktach, szkody, k. 41 akt

W dniu 12 grudnia 2022 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w Ł. jako cedent zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. jako cesjonariuszem umowę przelewu wierzytelności w postaci odszkodowania w kwocie 1 229,99 złotych za szkodę w pojeździe objętym polisą numer (...).

umowa przelewu – k. 9 akt, pełnomocnictwa – k. 10-11 akt

Stawki stosowane w okresie likwidacji szkody przez autoryzowane stacje obsługi pojazdów na terenie T. i okolic zawierały się w przedziale od 155 do 355 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i prac lakierniczych.

opinia biegłego sądowego P. C. – k. 91-99 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w części, w jakiej pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron.

Sąd uwzględnił także wyżej wymienione dowody z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, w tym znajdujące się w aktach szkody, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

Pozostałe dokumenty nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy nowych i istotnych okoliczności, w szczególności dotyczy to przedłożonej przez powoda opinii biegłego sądowego sporządzonej w sprawie o sygn. akt XIV C 1561/21 Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku, albowiem dotyczyła ona stawek za prace naprawcze stosowanych w 2021 roku, podczas gdy przedmiotowa szkoda miała miejsce w innym okresie – w październiku 2022 roku, a także wobec dopuszczenia dowodu z opinii biegłego sądowego w niniejszej sprawie.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii spornych w niniejszej sprawie miał natomiast dowód z opinii biegłego sądowego w zakresie techniki i mechaniki motoryzacyjnej oraz ruchu drogowego P. C.. Powyższa opinia została sporządzona przez osobę posiadającą wiadomości specjalne z powyższego zakresu, a zatem uprawnioną do przeprowadzania badań i sporządzania opinii danego rodzaju. Wykonano ją w sposób rzetelny i obiektywny, zgodnie z zasadami wiedzy fachowej i wymogami przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Biegły sądowy ustalił, że stawki stosowane w okresie likwidacji szkody przez autoryzowane stacje obsługi pojazdów na terenie T. i okolic zawierały się w przedziale od 155 do 355 złotych netto za godzinę prac blacharsko – mechanicznych i prac lakierniczych. W związku z tym, że żadna ze stron nie wnosiła zastrzeżeń do powyższej opinii, jak też i Sąd nie znalazł podstaw do zdezawuowania jej wartości i mocy dowodowej, podzielając słuszność zawartych w tejże opinii założeń i wniosków, Sąd oparł się na niej w całości dokonując rozstrzygnięcia kwestii spornych w sprawie.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwoty 1 229,99 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 06 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem pozostałej części odszkodowania w związku z uszkodzeniem w dniu 15 października 2022 roku pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...).

Kwestionując żądanie pozwu pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. podnosił, że dokonał weryfikacji kosztów naprawy przedstawionych przez zakład naprawczy w fakturze zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia i stanowiącymi jej integralną część ogólnymi warunkami ubezpieczenia w związku z brakiem uzgodnienia kosztów naprawy z ubezpieczycielem.

Mając na uwadze powyżej zaprezentowane stanowiska stron wskazać należy, że ostatecznie niesporny był między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia powodującego szkodę, zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia autocasco dotyczącego pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...), co do zasady umownej odpowiedzialności pozwanego oraz zakres powstałych w wyniku kolizji drogowej uszkodzeń przedmiotowego pojazdu, sposób jego naprawy i ceny części zamiennych. Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się zaś do ustalenia wysokości należnego od pozwanego odszkodowania z umowy ubezpieczenia autocasco wobec zweryfikowania przez pozwanego zastosowanych przez warsztat naprawczy stawek za godzinę prac blacharsko – mechanicznych i lakierniczych z kwoty 220 złotych netto do kwoty 145 złotych netto.

Jakkolwiek pozwany podnosił, że powód „nie zadbał w żaden sposób, by Sąd poznał umowę, która ma rzekomo uzasadniać żądanie pozwu”, to Sąd zważył, że z decyzji samego pozwanego z dnia 13 czerwca 2023 roku (w aktach szkody, k. 41 akt) wynikało nie tylko, że podstawą ustalenia wysokości odszkodowania były stanowiące integralną część umowy postanowienia „Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)”, ale i przytoczona została w tej decyzji treść postanowienia zawartego w § 20 ust. 1 tych „Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” dotycząca sposobu ustalania odszkodowania w przypadku przedłożenia faktur dokumentujących naprawę uszkodzonego pojazdu.

Natomiast mimo, że zarzut pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty oparty był wyłącznie na fakcie braku uzgodnienia kosztów naprawy z pozwanym ubezpieczycielem, co uprawniać go miało do weryfikacji tych kosztów, w tym w zakresie stawek za prace naprawcze, to pozwany również nie zadbał o to, by przedłożyć postanowienia ogólnych warunków ubezpieczenia, z których wynikałoby jego uprawnienie do dokonania takiej weryfikacji i sposób tej weryfikacji. Niemniej jednak powód uprawnienia takiego nie kwestionował i co więcej, sam wskazywał, że w przypadku braku uzgodnienia z ubezpieczycielem sposobu naprawy i jej wysokości, ubezpieczyciel był uprawniony do zweryfikowania stawki za prace naprawcze do kwoty 80 złotych, stąd okoliczność tę Sąd uznał za niesporną i dokonał analizy stanu faktycznego sprawy także i pod kątem tego zarzutu.

Jak wynikało z przeprowadzonych w sprawie dowodów, w tym korespondencji mailowej znajdującej się w aktach szkody, w dniu 26 października 2022 roku powód sporządził kalkulację naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) z uwzględnieniem stawek za prace naprawcze w kwocie 220 złotych netto za roboczogodzinę tychże prac i przesłał ją ubezpieczycielowi. W odpowiedzi na powyższe, w dniu 02 listopada 2022 roku, pozwany poinformował zakład naprawczy, że przyjął odpowiedzialność za szkodę w tym pojeździe, zaś w dniu 04 listopada 2022 roku dokonał weryfikacji powyższego kosztorysu uznając w całości wskazany przez zakład naprawczy zakres prac naprawczych, sposób naprawy i rodzaj i ceny zastosowanych części oraz obniżając stawkę za prace naprawcze do kwoty 145 złotych netto, przy czym z akt sprawy, w tym dokonanej przez rzeczoznawcę pozwanego weryfikacji, jak też wydanej przez pozwanego w dniu 29 listopada 2022 roku decyzji nie wynikało, aby ubezpieczyciel podjął jakąkolwiek próbę wyjaśnienia, w jaki sposób ustalił przyjętą przez siebie stawkę jako zgodną z zapisami umowy, w tym „Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)”, a zgodności tej odmówił stawce powoda. Co więcej, z decyzji ubezpieczyciela z dnia 29 listopada 2022 roku (k. 21 akt) również bynajmniej nie wynikało, ażeby przyznane w niej odszkodowanie zostało ustalone w oparciu o postanowienia uprawniające ubezpieczyciela do weryfikacji stawek za prace naprawcze w razie braku uzgodnienia kosztów naprawy.

Powyższa przedstawiona sekwencja zdarzeń jednoznacznie jednak wskazuje, że zakład naprawczy kontaktował się z ubezpieczycielem w celu ustalenia nie tylko zakresu naprawy i sposobu naprawy, ale i wysokości odszkodowania, a zatem zdaniem Sądu powód zainicjował procedurę uzgodnienia kosztów naprawy, co czyni powoływanie się przez pozwanego na postanowienia zawarte w „Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” uprawniające go do weryfikacji stawek za prace naprawcze za nieskuteczne z przyczyn wskazanych poniżej.

W pierwszej kolejności podnieść należy, że Sąd podziela pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 października 2021 roku wydanego w sprawie o sygn. akt XII Ga 643/21 (zapadłego na tle podobnego stanu faktycznego i prawnego), że takie postanowienie (tj. uprawniające do weryfikacji stawek za prace naprawcze w razie braku uzgodnienia kosztów naprawy) nie znajdzie zastosowania w sytuacji – co oczywiste – nie tylko uzgodnienia kosztów naprawy, ale także w sytuacji, gdy strony jedynie podjęły próbę ustalenia wysokości stawki, jaka powinna zostać uwzględniona przy ustalaniu wysokości odszkodowania, choć nie wypracowały wspólnego stanowiska. Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby bowiem – jak wskazał Sąd Okręgowy w Gdańsku w uzasadnieniu powyższego wyroku, co Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela – do sytuacji, w której pozwany dowolnie i w sposób całkowicie ocenny każdorazowo mógłby zakwestionować stawkę stosowaną przez zakład naprawczy, w jego interesie nie leży przecież uzgodnienie kosztów naprawy, skoro konsekwencją braku takiego uzgodnienia jest obniżenie stawki do wskazanej kwoty, a więc okoliczność dla pozwanego ubezpieczyciela korzystna. Analizowane postanowienie (tj. uprawniające do weryfikacji stawek za prace naprawcze w razie braku uzgodnienia kosztów naprawy) znalazłoby zatem zastosowanie jedynie w takiej sytuacji, gdy powód dokonałby naprawy pojazdu bez jakiejkolwiek wcześniejszej konsultacji z ubezpieczycielem, w tym nawet próby porozumienia się co do m. in. jej kosztów, tj. w przypadku gdy poszkodowany przedłożyłby po wykonanej naprawie np. samą fakturę, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca, jeszcze bowiem przed jej wystawieniem i przed naprawą pojazdu powód przedłożył swój kosztorys pozwanemu do konsultacji i uzgodnienia, choć ostatecznie do ustalenia wspólnego stanowiska we wszystkich aspektach (co do stawek za prace naprawcze) nie doszło.

Wobec zaś uznania, że pozwany dokonał obniżenia należnego powodowi odszkodowania niezasadnie powołując się na uprawnienie do weryfikacji stawek za prace naprawcze z uwagi na brak uzgodnienia kosztów naprawy, wskazać należy, co następuje.

W przedmiotowej sprawie strona powodowa dochodzone pozwem roszczenie wywodziła z umowy ubezpieczenia autocasco, której integralną część – na co wskazał sam ubezpieczyciel w swojej decyzji – stanowiły „Ogólne Warunki Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)”, w których określony został szczegółowo sposób ustalenia wysokości kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, w szczególności w odniesieniu do stawki za roboczogodzinę prac naprawczych (średnia stawka za roboczogodzinę adekwatna dla punktu obsługi). O ile więc strony umowy o dzieło (zlecenia naprawy) związane były postanowieniami umowy przewidującymi zastosowanie stawki za prace naprawcze w kwocie 220 złotych netto, o tyle pozwany nie był stroną tejże umowy, a zatem jej postanowienia go nie wiążą. Pozwany jest natomiast związany postanowieniami umowy ubezpieczenia, w tym regulacją zawartą w „Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” i według zasad tam zawartych zobowiązany jest naprawić szkodę. To one bowiem stanowiły podstawę wzajemnych praw i obowiązków stron umowy, tj. poszkodowanego (powoda) oraz pozwanego.

Stosownie do treści art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, przy czym przy ubezpieczeniu majątkowym, a takim jest ubezpieczenie autocasco, sprowadza się to do zapłaty określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Jak wynika z zawartej w art. 805 k.c. definicji kodeksowej zobowiązanie ubezpieczyciela dotyczy spełnienia określonego świadczenia. Zwrot ten oznacza, iż treść umowy powinna określać co najmniej sposób ustalenia świadczenia odszkodowawczego w taki sposób, ażeby w chwili zajścia wypadku objętego ubezpieczeniem możliwe było obiektywne zweryfikowanie wysokości odszkodowania bez odwoływania się do swobodnego uznania jednej ze stron, a w szczególności swobodnego uznania strony zobowiązanej do świadczenia.

W przedmiotowej sprawie postanowienia § 20 ust. 1 „Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” nie spełniają wskazanego wyżej kryterium. Zgodnie bowiem z § 20 ust. 1 „Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” (treść tego postanowienia wynika z decyzji ubezpieczyciela z dnia 13 czerwca 2023 roku) – w przypadku przyjęcia w umowie ubezpieczenia wariantu serwisowego ustalenie rozmiaru szkody i wypłata odszkodowania następuje po przedłożeniu faktur dokumentujących naprawę pojazdu według uprzednio uzgodnionych z ubezpieczycielem kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez zakład dokonujący tej naprawy, w oparciu m. in. o średnią stawkę za roboczogodzinę adekwatną dla punktu obsługi.

Ogólnikowo sformułowane powyższe postanowienia mówiące o ustalaniu kosztu robocizny w oparciu o wskazaną tam średnią stawkę, bez bliższego określenia rodzaju tej średniej (a jest ich kilkanaście i bynajmniej nie musi być to średnia arytmetyczna), bez wskazania definicji „punktu obsługi”, bez określenia liczby takich „punktów obsługi” uwzględnionych w badaniu i bez określenia obszaru badania – nie dają podstawy do wskazania sposobu obliczania takiej stawki, który dałby się ująć w ramy obiektywnie weryfikowalnej metodologii ustalania stawki za roboczogodzinę będącej podstawą kalkulacji odszkodowania, zwłaszcza, że oczywistym jest, iż uwzględnienie wszystkich „punktów obsługi”, czy zakładów naprawczych danej kategorii na nieokreślonym bliżej terytorialnie obszarze jest niemożliwe. Powyższe postanowienie nie precyzuje, jak już podniesiono powyżej, także kryterium liczby „punktów obsługi”, daje więc możliwość ustalania stawki w oparciu np. jedynie o dwa wybrane przez pozwanego badane podmioty, w tym te dwa, które np. stosują stawki najniższe. Takie nieprecyzyjne i niejednoznaczne zapisy nie mogą być więc podstawą do jednostronnych i arbitralnych ustaleń pozwanego zmierzających do ustalenia wyliczenia odszkodowania ubezpieczeniowego. Takie ich rozumienie powodowałoby bowiem, że de facto od woli strony stosunku zobowiązaniowego – w tym przypadku ubezpieczyciela, zależałaby wysokość umówionego świadczenia, w tym przypadku – odszkodowania. Jest oczywistym, iż taka interpretacja byłaby sprzeczna zarówno z treścią art. 807 § 1 k.c. w zw. z art. 805 k.c., jak i z treścią art. 353 ¹ k.c. jako sprzeczna z właściwością (naturą) stosunku zobowiązaniowego, co powodowałoby stwierdzenia nieważność takiego postanowienia na podstawie art. 58 k.c.

Jak wyżej zaznaczono nie ulega wątpliwości, iż strony dobrowolnego ubezpieczenia majątkowego mogą ustalić umownie sposób kalkulacji świadczenia odszkodowawczego, które – zgodnie z takimi ustaleniami – może nie pokrywać w całości uszczerbku majątkowego ubezpieczonego. Uzgodnienie stawki za roboczogodzinę także jest poddane woli stron. Jednakże dopóki ubezpieczyciel jako profesjonalny podmiot nie określi takiego sposobu na tyle precyzyjnie, że możliwa będzie jednoznaczna weryfikacja takiej stawki w oparciu o obiektywne kryteria, postanowienia umów ubezpieczeniowych nie mogą być w tym zakresie interpretowane na niekorzyść ubezpieczonego. Podgląd ten jest powszechnie od lat akceptowany w orzecznictwie (tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 lutego 1996 roku, sygn. akt I ACa 37/96, czy Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 09 lipca 1997 roku, sygn. akt I ACa 181/97). W przedmiotowej sprawie – ze względu na zastosowanie wzorca umownego oraz ze względu na brak inicjatywy dowodowej stron – w ograniczonym zakresie możliwe było badanie zgodnego zamiaru stron umowy ubezpieczenia autocasco w odniesieniu do sposobu ustalania stawki za roboczogodzinę prac warsztatowych. Z tego względu Sąd w tej kwestii oparł się raczej na celu umowy, którym jest niewątpliwie uzyskanie przez ubezpieczonego wyrównania uszczerbku majątkowego powstałego w wyniku zajścia wypadku objętego umową ubezpieczeniową, a dla ubezpieczyciela uzyskanie składki.

Jeżeli zatem ubezpieczony – zgodnie z procedurami przewidzianymi w ogólnych warunkach ubezpieczenia – dokonał naprawy ubezpieczonego pojazdu korzystając z usług warsztatu naprawczego funkcjonującego na lokalnym rynku (a taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie), to o wysokości odszkodowania powinna przesądzać stawka stosowana przez ten warsztat, jeżeli mieści się ona w przedziale cen rynkowych na danym obszarze. Taki pogląd podyktowany jest nie tylko przywołanymi wyżej argumentami, ale także faktem, iż w przypadku stawek za roboczogodzinę prac na rynku danych usług istnieje ich pewien przedział i niemożliwym jest arbitralne ustalenie jednej uśrednionej stawki. W obecnej sytuacji rynkowej opartej na wolności prowadzenia działalności gospodarczej wysokość tak ustalonej stawki byłaby zawsze uzależniona od metodologii przyjętej do jej wyznaczenia i dopóki metodologia taka nie znajduje podstaw w postanowieniach umownych lub powszechnie obowiązujących przepisach prawa, jej stosowanie zawsze należałoby ocenić jako dowolne.

Wobec więc braku rzetelnego i jednoznacznego wskazania w umowie sposobu obliczenia stawki za prace naprawcze, pojęcie tejże stawki należało wyjaśnić w kontekście stawek stosowanych na rynku lokalnym (tak Sąd Okręgowy w Białymstoku w uzasadnieniu wyroku z dnia 04 grudnia 2017 roku, sygn. akt VII Ga 484/17).

Jak zaś wynikało z opinii biegłego sądowego stawki stosowane w okresie likwidacji szkody przez autoryzowane stacje obsługi pojazdów na terenie T. i okolic zawierały się w przedziale od 155 do 355 złotych netto za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i prac lakierniczych. Powyższe więc oznacza, że stawka przyjęta przez pozwanego w kwocie 145 złotych netto nie występowała na lokalnym rynku usług, stawka powoda miała zaś charakter rynkowy. Sąd zważył również, że stawka za prace naprawcze w kwocie 220 złotych netto stosowana przez powoda, który jak wynikało z opinii biegłego sądowego był autoryzowanym serwisem pojazdów marki F., była zbliżona do stawki, jaką za prace naprawcze stosował inny autoryzowany serwis pojazdów tej marki na lokalnym rynku – (...) w G. (w kwocie 218 złotych netto), co dodatkowo przemawia za jej rynkowym charakterem.

Mając więc na uwadze, że celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) ustalony zgodnie z warunkami wynikającymi z umowy ubezpieczenia i z uwzględnieniem – z przyczyn wskazanych powyżej – stawki za prace naprawcze w kwocie 220 złotych netto, wynosi 7 460,60 złotych netto i na taką kwotę opiewała faktura za naprawę pojazdu wystawiona przez powoda, zaś pozwany wypłacił dotychczas tytułem odszkodowania kwotę 6 230,61 złotych netto, do zapłaty pozostała kwota 1 229,99 złotych netto, co czyniło żądanie powoda zasadnym w całości.

Uwzględniając zatem całokształt powyższych rozważań Sąd na podstawie art. 805 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 k.c. w zw. z art. 6 k.c. oraz art. 58 k.c. w zw. z § 20 ust. 1 „Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco o symbolu (...)” zasądził od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 1 229,99 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 06 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł natomiast zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w dyspozycji art. 98 k.p.c. w zw. art. 99 k.p.c. i 108 § 1 k.p.c. zasądzając od przegrywającego w całości sprawę pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu (wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty) w kwocie 1 568,37 złotych (100 złotych – opłata sądowa od pozwu, 17 złotych – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 900 złotych – koszty zastępstwa procesowego, 551,37 złotych – wykorzystana zaliczka na poczet kosztów związanych z przeprowadzeniem dowodu z opinii biegłego sądowego).

Na marginesie wskazać należy, że zarządzeniem z dnia 15 maja 2024 roku (k. 121 akt) zarządzono zwrócenie powodowi (po uprawomocnieniu się wyroku) niewykorzystanej części zaliczki w kwocie 1 248,63 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 24 maja 2024 roku