Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2024 roku w Gdyni

na rozprawie

w postępowaniu gospodarczym

sprawy z powództwa M. K. (1)

przeciwko (...) M. C., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w R.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) M. C., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w R. na rzecz powoda M. K. (1) kwotę 2 286,24 złotych (dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt sześć złotych dwadzieścia cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 26 października 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) M. C., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w R. na rzecz powoda M. K. (1) kwotę 1 217 złotych (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty , tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 899/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 01 grudnia 2022 roku – sprecyzowanym w piśmie z datą w nagłówku „dnia 26 czerwca 2023 roku” (data prezentaty: 2023-06-29, k. 123 akt) – powód M. K. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) M. C., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w R. kwoty 2 286,24 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 26 października 2022 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zwrotu ceny za zakupiony dysk komputerowy wraz z obudową w związku z odstąpieniem przez powoda od umowy sprzedaży tychże produktów zawartej z pozwanym.

W nakazie zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 03 lipca 2023 roku w sprawie o sygn. akt VI GNc 4463/22 starszy referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany (...) M. C., J. (...) spółka jawna z siedzibą w R. domagał się oddalenia powództwa w uzasadnieniu wskazując, że pozwany nie jest konsumentem i nie przysługiwało mu prawo do odstąpienia od umowy na podstawie art. 491 k.c., ani też na podstawie art. 38a ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami), zaś dokonany przez powoda zakup miał charakter zawodowy, o czym świadczy zakres ujawnionej działalności powoda w Centralnej Ewidencji i Działalności Gospodarczej. Z ujawnionych tam wpisów wynikało bowiem, że powód trudni się m. in. naprawą i konserwacją komputerów, sprzedażą detaliczną komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania, doradztwem w zakresie informatyki, należy więc uznać, że dokonany u pozwanego zakup ma dla powoda charakter zawodowy. Pozwany podniósł również, że powód celowo po złożeniu zamówienia usunął powyższe wpisy z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Pozwany wskazał, że powód nie kontaktował się z nim przed złożeniem zamówienia i nie otrzymał żadnych potwierdzeń dotyczących zakupionych produktów, a oferta pozwanego jest zmienna i zależna od wielu czynników. Nadto pozwany podniósł, że w dniu 12 października 2022 roku poinformował powoda o godzinie 17:15 o tym, że do zamówienia została przypisana płatność, która została dokonana przez pośrednika – serwis (...) spółkę akcyjną z siedzibą w S., jednakże faktyczne zaksięgowanie wpłaty nastąpiło dopiero w następnych dniach. Pozwany wskazał, że jego przedsiębiorstwo pracuje w dni robocze w godzinach od 9:00 do 17:00, skoro więc zamówienie zostało złożone już po godzinach pracy pozwanego, zostało rozpatrzone w dniu następnym. Jego realizacja rozpoczęła się więc w dniu 14 października 2022 roku, a wysyłka nastąpiła 8. dnia roboczego, czyli w dniu 26 października 2022 roku.

Pozwany zarzucił przy tym, że umowa została zawarta przez strony z przewidywanym czasem wysyłki wynoszącym 8 dni roboczych, wprawdzie następnie pozwany poinformował powoda, że czas ten może ulec skróceniu, ale nastąpiło to z powodu błędnych informacji logistycznych, ostatecznie towar wysłany został w ciągu 8 dni roboczych. Pozwany wskazał także, iż termin ten dotyczył wysyłki, a nie dostawy. Aby uzyskać czas dostarczenia należy zsumować bowiem czas wysyłki (podawany każdorazowo przy produkcie) oraz czas dostawy (podawany każdorazowo przy wyborze formy dostawy, dla każdego dostawcy osobno).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. (1) od dnia 03 kwietnia 2000 roku prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...).

Przy rejestracji działalności gospodarczej M. K. (1) nie wiedząc jeszcze jaki będzie dokładnie przedmiot jego działalności i czy będzie w razie potrzeby istniała możliwość jego zmiany starał się go określić w możliwie najszerszy sposób uwzględniając m. in. naprawę i konserwację komputerów i urządzeń peryferyjnych, sprzedaż detaliczną komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach, sprzedaż detaliczną pozostałych wyrobów prowadzoną na straganach i targowiskach oraz poza siecią sklepową, straganami i targowiskami, wynajem i dzierżawę maszyn i urządzeń biurowych, włączając komputery, działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki i zarządzaniem urządzeniami informatycznymi, pozostałą działalność usługową, gdzie indziej niesklasyfikowaną, badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych, sprzedaż hurtową pozostałych artykułów użytku domowego, naprawę i konserwację urządzeń elektronicznych i optycznych, instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia, pozostałą działalność usługową w zakresie technologii informatycznych i komputerowych oraz pozostałą działalność profesjonalną, naukową i techniczną, gdzie indziej niesklasyfikowaną.

M. K. (1) w rzeczywistości nigdy nie zajmował się sprzedażą części komputerowych. M. K. (1) zajmuje się obsługą informatyczną klientów biznesowych dla podmiotu telekomunikacyjnego.

wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – k. 54-57 akt, zeznania świadka M. K. (2) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:44-00:18:40), zeznania powoda M. K. (1) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:18:40-00:34:23)

M. K. (1) świadczył powyższe usługi również pracując w domu, wówczas wysyłał zlecenia i załatwiał potrzebne sprawy korzystając z komputera domowego. Komputer ten został wyposażony w specjalne łącze do karty sieciowej wewnętrznej spółki telekomunikacyjnej, co umożliwiało mu pracę zdalną.

zeznania świadka M. K. (2) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:44-00:18:40), zeznania powoda M. K. (1) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:18:40-00:34:23)

(...) M. C., J. (...) spółka jawna z siedzibą w R. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet za pośrednictwem sklepu internetowego (...). Na stronie sklepu dostępny jest regulamin sklepu internetowego, w którym zamieszczono m. in. definicję dostawy będącej czynnością faktyczną polegającą na dostarczeniu klientowi przez sprzedawcę, za pośrednictwem dostawcy, towaru określonego w zamówieniu.

Zgodnie z pkt 15 regulaminu dni robocze to dni tygodnia od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy.

Zgodnie z § 2 pkt 5 regulaminu zamówienia w sklepie można składać 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Zamówienia składane poza godzinami pracy sklepu, święta lub dni ustawowo wolne od pracy będą rozpatrywane następnego dnia roboczego.

Zgodnie z § 2 pkt 6 regulaminu klient składający zamówienie za pośrednictwem strony internetowej sklepu kompletuje zamówienie wybierając towar, którym jest zainteresowany. Dodanie towaru do zamówienia następuje przez wybór polecenia „dodaj do koszyka” pod danym towarem prezentowanym na stronie internetowej sklepu. Klient po skompletowaniu całości zamówienia i wskazaniu w „koszyku” sposobu dostawy oraz formy płatności składa zamówienie przez wysłanie formularza zamówienia do sprzedawcy wybierając na stronie internetowej sklepu przycisk „zamówienie z obowiązkiem zapłaty”. Każdorazowo przed wysyłką zamówienia do sprzedawcy, klient jest informowany o łącznej cenie za wybrany towar i dostawę, jak też o wszystkich dodatkowych kosztach, jakie jest zobowiązany ponieść w związku z umową sprzedaży.

Złożenie zamówienia stanowi złożenie sprzedawcy przez klienta oferty zawarcia umowy sprzedaży towarów będących przedmiotem zamówienia (§ 2 pkt 7 regulaminu).

Po złożeniu zamówienia sprzedawca przesyła na podany przez klienta adres poczty elektronicznej potwierdzenie jego złożenia. Nie jest to potwierdzenie zawarcia umowy. Następnie, po potwierdzeniu złożenia zamówienia przez klienta poprzez kliknięcie w link z maila z poprzedniego punktu, sprzedawca przesyła na podany przez klienta adres poczty elektronicznej informację o przyjęciu zamówienia do realizacji. Informacja o przyjęciu zamówienia do realizacji jest oświadczeniem sprzedawcy o przyjęciu oferty i z chwilą jego otrzymania przez klienta zostaje zawarta umowa sprzedaży, za wyjątkiem sytuacji opisanej w § 2 pkt 14.

Zgodnie z § 2 ust. 10 regulaminu po zawarciu umowy sprzedaży, sprzedawca potwierdza klientowi jej warunki przesyłając je na trwałym nośniku na adres poczty elektronicznej klienta lub pisemnie na wskazany przez klienta podczas rejestracji lub składania zamówienia adres.

Zgodnie z § 3 ust. 3 regulaminu klient może wybrać formę płatności jako jedną z dostępnych alternatyw (w tym zapłatę za pośrednictwem sytemu płatności – zapłata przed wysyłką towaru (przedpłata). Po złożeniu zamówienia klient powinien dokonać zapłaty za pośrednictwem wybranego sytemu płatności. Realizacja zmówienia następuje po zaksięgowaniu wpłaty klienta w systemie płatności. Płatność kartą płatniczą lub poprzez płatność elektroniczną realizowaną w serwisie rozliczeniowym obsługiwanym przez: (...) spółę akcyjną z siedzibą w P., (...) spółkę akcyjną z siedzibą w S. i P. dla firm w ramach bankowości detalicznej (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W..

Czas realizacji zamówienia, podanym przy każdym towarze (w karcie produktowej). Podawane terminy realizacji są terminami przewidywanymi (zazwyczaj minimalnymi), nie gwarantowanymi (§ 2 pkt 20 regulaminu).

Zgodnie z § 4 ust. 2 regulaminu produkt jest dostarczany za pomocą firmy kurierskiej za pośrednictwem operatora pocztowego według wyboru klienta podczas składnia zamówienia. Przewidywane terminy dostarczenia zamówienia są różne dla poszczególnych dostawców i wahają się od 1-10 dni. Przewidywany czas podany jest przy każdego z dostawców opcji w koszyku podczas wyboru formy dostawy w trakcie składnia zamówienia.

Zgodnie z § 4 ust. 4 regulaminu sprzedawca zamieszcza na stronie internetowej sklepu informację o liczbie dni roboczych przewidywanych dla realizacji zamówienia i jego wysyłki.

Termin dostawy i realizacji zamówienia wskazany na stronie internetowej sklepu liczony jest w dniach roboczych zgodnie z informacjami prezentowanymi przy produkcie oraz przy wyborze formy dostawy.

Zgodnie z § 9 ust. 2 regulaminu konsumentowi przysługuje prawo odstąpienia od umowy w terminie 14 dni od dnia otrzymania towaru. Klient może odstąpić od umowy sprzedaży składając sprzedawcy oświadczenie o odstąpieniu. Oświadczenie można złożyć na formularzu, którego wzór został zamieszczony przez sprzedawcę na stronie internetowej sklepu pod adresem: Formularz odstąpienia. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. W przypadku wysyłki formularza za pośrednictwem poczty e-mail sprzedawca niezwłocznie potwierdza klientowi otrzymanie formularza.

regulamin sklepu internetowego – k. 67-94, 142-145 akt

Komputer wykorzystywany w gospodarstwie domowym M. K. (1) z każdym dniem działał coraz bardziej wadliwie. Wyłączał się w czasie pracy i przez jakiś czas nie dawało się go ponownie uruchomić. Wówczas M. K. (1) poprosił swoją żonę M. K. (2), aby zorientowała się w dostępnych przez internet ofertach dotyczących oznaczonego dysku twardego i obudowy. M. K. (1) zależało również, by części te były dostępne jak najszybciej.

M. K. (2) znalazła ofertę sprzedaży dysku twardego i obudowy zamieszczoną w sklepie internetowym prowadzonym przez (...) M. C., J. (...) spółkę jawną z siedzibą w R.. M. K. (1) skontaktował się telefonicznie ze sprzedawcą i pozyskał potwierdzenie zamieszczonej w ofercie w internecie informacji, że jeden z elementów jest dostępny „od ręki”, tj. w ciągu 24 godzin, zaś drugi – w ciągu 3 dni roboczych .

zeznania świadka M. K. (2) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:44-00:18:40), zeznania powoda M. K. (1) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:18:40-00:34:23)

Po uzyskaniu potwierdzenia o dostępności wybranego przez M. K. (1) dysku twardego i obudowy, M. K. (1) zdecydował się na zakup tych urządzeń i złożył poprzez internet (...) M. C., J. (...) spółce jawnej z siedzibą w R. zamówienie na: (...) (...) (...) o wartości 1 455,85 złotych i numerze katalogowym (...)- (...) oraz F. (...) B. (...) o wartości 816,97 złotych i numerze katalogowym (...)- (...), koszt wysyłki wynosił 13,42 złotych.

M. K. (1) potwierdził też, że zapoznał się z regulaminem sklepu prowadzonego przez tego sprzedawcę.

W dniu 12 października 2022 roku o godzinie 18:08 z adresu poczty elektronicznej (...) wysłano na adres poczty elektronicznej wskazanej przez M. K. (1) ((...)) potwierdzenie złożenia zamówienia z oznaczonym linkiem, którego zaznaczenie uruchamiało procedurę przyjęcia zamówienia do realizacji. Zamówieniu nadano numer (...).

Następnie, w tym samym dniu o godzinie 18:10 z adresu poczty elektronicznej (...) wysłano na adres poczty elektronicznej wskazanej przez M. K. (1) ((...)) potwierdzenie przyjęcia do realizacji zamówienia z oznaczeniem „oczekiwanie na przelew”. W związku z tym M. K. (1) dokonał zapłaty kwoty 2 286,24 złotych na rzecz (...) M. C., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w R. za pośrednictwem wybranego systemu płatności – (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S..

O godzinie 18:13 sprzedawca skierował na adres poczty elektronicznej wskazany przez M. K. (1) informację, że do zamówienia numer (...) została przypisana płatność w kwocie 2 286,24 złotych.

O godzinie 18:30 sprzedawca skierował na adres poczty elektronicznej wskazany przez M. K. (1) informację, że rozpoczęto kompletowanie zamówienia, zaś planowany termin wysyłki zamówienia wynosi 3 dni robocze i przewidywany jest na dzień 19 października 2022 roku (środa).

wydruk wiadomości mailowych – k. 21-30 akt, raport – k. 149 akt, zeznania świadka M. K. (2) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:44-00:18:40), zeznania powoda M. K. (1) – protokół rozprawy z dnia 10 stycznia 2024 roku, k. 225-228 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:18:40-00:34:23)

W dniu 18 października 2022 roku w godzinach przedpołudniowych M. K. (2) w imieniu M. K. (1) skierowała zapytanie do sprzedawcy dotyczące terminu wysłania zamówienia wskazując, że zamówienie miało być wysłane w ciągu 3 dni roboczych, zaś nadal widnieje jako zamówienie „w realizacji” i zwróciła się o potwierdzenie, czy na pewno zgodnie z wcześniejszą wiadomością mailową zostanie ono wysłane w dniu 19 października 2022 roku, bo kupującemu zależy na czasie.

W odpowiedzi sprzedawca zapewnił, że przewidywana data wysyłki zamówienia to około 19 października 2022 roku i że nie ma wiedzy na ten czas o jakimkolwiek opóźnieniu w realizacji.

wydruk wiadomości mailowych – k. 33, 34-35 akt

Jeszcze tego samego dnia, tj. w dniu 18 października 2022 roku, o godzinie 15:38 sprzedawca poinformował M. K. (1), że z przyczyn niezależnych od sprzedawcy realizacja zamówienia numer (...) ulegnie opóźnieniu, gdyż nadal oczekuje on na dostawę zamówionych produktów na magazyn główny.

wydruk wiadomości mailowej – k. 36 akt

W związku z powyższą informacją w dniu 18 października 2022 roku o godzinie 16:23 M. K. (1) skierował na adres poczty elektronicznej sprzedawcy oświadczenie o odstąpieniu od umowy i wezwał go do zwrotu należności. Dodatkowo do wiadomości dołączono wypełniony formularz odstąpienia od umowy.

Kilka minut później sprzedawca odpowiedział, że zamówienie zostało złożone na firmę i nie ma możliwości rezygnacji z tego zamówienia.

wydruk wiadomości mailowych – k. 37-38 akt, formularz odstąpienia od umowy – k. 39 akt

W dniu 19 października 2022 roku M. K. (1) wyznaczył (...) M. C., J. (...) spółce jawnej z siedzibą w R. trzydniowy, tj. do dnia 22 października 2022 roku, termin wydania przedmiotów sprzedaży objętych zamówieniem numer (...). M. K. (1) wskazał również, że po tym terminie odstąpi od umowy.

wydruk wiadomości mailowej – k. 40 akt

W dniu 20 października 2022 roku o godzinie 07:47 sprzedawca poinformował M. K. (1), że zamówienie powinno zostać wysłane w ciągu 3 dni roboczych.

wydruk wiadomości mailowych – k. 41-42 akt

W dniu 20 października 2022 roku M. K. (1) usunął z wpisów w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wpisy dotyczące m. in. sprzedaży komputerów i akcesoriów komputerowych.

wydruk zmian we wpisie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – k. 147-148v akt

W dniu 25 października 2022 roku M. K. (1) za pośrednictwem poczty elektronicznej złożył (...) M. C., J. (...) spółce jawnej z siedzibą w R. oświadczenie o odstąpieniu od umowy na podstawie art. 491 § 1 k.c. oraz wezwał do zwrotu kwoty 2 286,24 złotych.

W odpowiedzi na powyższe oświadczenie sprzedawca poinformował M. K. (1), że jest on (sprzedawca) już w posiadaniu obudowy, którą może wysłać, ale oczekuje nadal na dostawę dysku.

M. K. (1) podtrzymał swoje oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

wydruk wiadomości mailowych – k. 46-48 akt

Niezależnie od powyższego oświadczenie o odstąpieniu od umowy zostało również wysłane sprzedawcy za pośrednictwem operatora pocztowego i odebrane przez sprzedawcę w dniu 28 października 2022 roku.

oświadczenie o odstąpieniu od umowy – k. 48 akt, potwierdzenie odbioru – k. 44-45 akt

(...) M. C., J. (...) spółka jawna z siedzibą w R. wysłał przedmioty objęte zamówieniem numer (...) w dniu 26 października 2022 roku. Przesyłka nie została odebrana przez M. K. (1).

niesporne, a nadto: raport – k. 149 akt

Pismem z dnia 07 listopada 2022 roku M. K. (1) wezwał (...) M. C., J. (...) spółkę jawną z siedzibą w R. do zapłaty kwoty 2 286,24 złotych, w terminie 7 dni od doręczenia wezwania.

W odpowiedzi (...) M. C., J. (...) spółka jawna z siedzibą w R. poinformował M. K. (1), że jego odstąpienie od umowy było nieskuteczne, albowiem przesyłka została nadana w terminie, a przewidywany czas jej wysyłki wynosił około 8 dni i nie był terminem gwarantowanym ani terminem dostawy.

wezwanie z dnia 07 listopada 2022 roku – k. 49, 154 akt, potwierdzenie nadania – k. 50 akt, pismo z dnia 10 listopada 2022 roku – k. 151-152 akt, wydruk śledzenia przesyłek – k. 152v-153 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną, a nadto na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów oraz dowodów z wydruków korespondencji mailowej (uznając je za dowody w rozumieniu art. 308 k.p.c. w zw. z art. 243 ¹ k.p.c.) przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich wiarygodności i mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Sąd nie oparł się jednakże na przedłożonym przez pozwanego raporcie dotyczącym zamówienia numer (...) (k. 149 akt) w zakresie, w jakim miał on stanowić dowód, że strony uzgodniły termin realizacji tegoż zamówienia na 8 dni roboczych, okoliczność ta nie wynika bowiem ani z tego raportu ani z żadnego innego dowodu zgromadzonego w sprawie i stoi w sprzeczności z treścią wiadomości mailowych wysyłanych przez pozwanego na etapie zawierania, a później realizacji umowy, jak i zeznaniami powoda. Co więcej, raport ten Sąd uznał również za niewiarygodny w zakresie, w jakim miał wskazywać na to, że wpłata powoda została zaksięgowana przez pozwanego na jego rachunku bankowym w dniu 13 października 2022 roku, przedmiotowy dokument nie tylko tego nie potwierdza, lecz wręcz przeciwnie – z raportu tego wynika, że płatność (przedpłata) została dokonana w dniu 12 października 2022 roku. Nadto z przedmiotowego raportu wynikało, że także w tym dniu, tj. w dniu 12 października 2022 roku, kiedy to powód złożył zamówienie, rozpoczęto jego realizację, natomiast wskazany w nim termin zamówienia – dzień 13 października 2022 roku (obudowa) i dzień 14 października 2022 roku (dysk) w ocenie Sądu jednoznacznie wskazuje na to, że nie był to termin złożenia zamówienia przez powoda (bo to w stosunku do obu produktów nastąpiło w tym samym dniu – w dniu 12 października 2022 roku), lecz były to dni, w których to pozwany złożył zamówienie na te produkty u swojego kontrahenta, co pozostaje bez znaczenia dla oceny dochowania przez pozwanego umówionego terminu, o czym szerzej w poniższej części uzasadnienia.

Pozostałe dokumenty nie miały znaczenia, albowiem nie wnosiły nowych i istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, w szczególności dotyczy to oświadczenia złożonego w dniu 17 lipca 2023 roku przez M. F. (k. 156 akt), jak też zrzutów ekranów produktów zamówionych przez powoda, albowiem zostały one wykonane już po zawarciu umowy.

Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie oparł się również na zeznaniach świadka M. K. (2) oraz powoda M. K. (1).

Zeznaniom świadka M. K. (2) Sąd dał wiarę w całości i oparł się na nich ustalając m. in., że powód nie zajmował się nigdy sprzedażą części komputerowych, zaś zamówiona obudowa i dysk były konieczne do naprawy komputera wykorzystywanego przez świadka i powoda do celów prywatnych, a niekiedy także służbowych, jak też że w związku z pogarszającą się pracą tegoż komputera powodowi zależało na szybkiej dostawie zamówionych produktów, wobec czego przed złożeniem zamówienia u pozwanego powód skontaktował się telefonicznie z pozwanym, aby ustalić warunki zamówienia, w tym zwłaszcza ich dostępność i uzyskał potwierdzenie, że wysyłka nastąpi w ciągu 3 dni roboczych, co było zgodne z ofertą pozwanego na stronie internetowej.

Oceniając zeznania świadka M. K. (2) Sąd miał na uwadze, że jako osoba bliska dla powoda (żona) była ona bezpośrednio zainteresowana w korzystnym dla powoda rozstrzygnięciu sprawy, jednakże okoliczność ta oczywiście sama w sobie nie prowadzi do zdyskredytowania zeznań takiego świadka, o ile jego zeznania znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, co w niniejszej sprawie miało miejsce, fakt bowiem ustalenia terminu wysłania zamówienia – do dnia 19 października 2022 roku wynikał bowiem wprost z oświadczeń pozwanego składanych przy zawieraniu umowy.

Sąd dał wiarę także zeznaniom powoda M. K. (1) w zakresie, w jakim wskazał on, że nie zajmował się nigdy sprzedażą części komputerowych, zaś szeroko określony zakres działalności gospodarczej wynikał z jej takiego określenia przy dokonywaniu wpisu, albowiem powód nie był pewien, czym dokładnie będzie się zajmował. Powód potwierdził również, że zamówiona u pozwanego obudowa i dysk były konieczne do naprawy komputera wykorzystywanego przez niego i świadka do celów prywatnych, a niekiedy także służbowych, jak też że w związku z pogarszającą się pracą tegoż komputera powodowi zależało na szybkiej dostawie zamówionych produktów i przed złożeniem zamówienia u pozwanego kontaktował się telefonicznie z pozwanym, aby ustalić warunki zamówienia, w tym zwłaszcza ich dostępność, jak też, że uzyskał potwierdzenie, iż wysyłka nastąpi w ciągu 3 dni roboczych, co było zgodne z ofertą pozwanego na stronie internetowej.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 10 stycznia 2024 roku Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 4 k.p.c. pominął dowód z przesłuchania pozwanego, albowiem mimo prawidłowego wezwania osoby uprawnione do reprezentowania pozwanego nie stawiły się i nie usprawiedliwiły swojej nieobecności. Na tę decyzję procesową Sądu żadna ze stron nie wniosła zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód M. K. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) M. C., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w R. kwoty 2 286,24 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 26 października 2022 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zwrotu ceny za zakupiony dysk komputerowy wraz z obudową w związku z odstąpieniem przez powoda od umowy sprzedaży zawartej z pozwanym.

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany (...) M. C., J. (...) spółka jawna z siedzibą w R. kwestionował uprawnienie powoda do odstąpienia od umowy sprzedaży (w tym na podstawie przepisów regulujących uprawnienia konsumentów) oraz zarzucił, że wywiązał się z uzgodnionego terminu realizacji, który wynosił 8 dni roboczych liczonych od dnia 14 października 2022 roku, albowiem zaksięgowanie wpłaty pozwanego miało miejsce w dniu 13 października 2022 roku, wobec czego pozwany rozpoczął realizację zamówienia w dniu następnym.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że poza sporem pozostawało, że strony zawarły poprzez internet, a zatem za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość, umowę sprzedaży dysku twardego i obudowy, przy czym wzajemne prawa i obowiązki stron, a także sposób realizacji umowy, wynikały również z postanowień regulaminu sklepu prowadzonego przez pozwanego, z którym jak wskazał świadek i powód, powód zapoznał się. Kwestią sporną, a przez to wymagającą rozstrzygnięcia przez Sąd było ustalanie, jaki termin realizacji umowy uzgodniony został między stronami, czy pozwany dokonał wysłania zamówienia w tymże terminie, jak też ocena skuteczności dokonanych przez powoda odstąpień od umowy dokonanych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami) i na podstawie art. 491 k.c.

Jak wynikało z przeprowadzonych w sprawie dowodów, w związku z tym, że komputer wykorzystywany w gospodarstwie domowym powoda z każdym dniem działał coraz bardziej wadliwie, wyłączał się w czasie pracy i przez jakiś czas nie dawało się go ponownie uruchomić, żona powoda – M. K. (2) na prośbę powoda znalazła ofertę sprzedaży dysku twardego i obudowy zamieszczoną w sklepie internetowym prowadzonym przez pozwanego. Powód, któremu zależało na jak najszybszym otrzymaniu tych części do komputera, skontaktował się telefonicznie ze sprzedawcą i pozyskał potwierdzenie zamieszczonej w jego ofercie informacji, że jeden z elementów jest dostępny „od ręki”, tj. w ciągu 24 godzin, zaś drugi – w ciągu 3 dni, wobec czego w dniu 12 października 2022 roku złożył na te produkty zamówienie i dokonał zapłaty kwoty 2 286,24 złotych na rzecz pozwanego za pośrednictwem wybranego systemu płatności – (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S.. Pozwany – sprzedawca jeszcze tego samego dnia poinformował powoda, że do zamówienia, któremu nadano numer (...), została przypisana płatność w kwocie 2 286,24 złotych oraz że rozpoczęto kompletowanie zamówienia, zaś planowany termin wysyłki zamówienia wynosi 3 dni robocze i przewidywany jest na dzień 19 października 2022 roku (środa). Powód warunki te zaakceptował i oczekiwał na realizację umowy.

W ocenie Sądu doszło wówczas do zawarcia umowy między stronami, uzgodnione zostały bowiem przedmiotowo istotne warunki umowy sprzedaży, co znajduje również potwierdzenie w regulaminie sklepu, zgodnie bowiem z treścią § 2 pkt 9 (rozdział 5) informacja o przyjęciu zamówienia do realizacji jest oświadczeniem sprzedawcy o przyjęciu oferty i z chwilą jego otrzymania przez klienta zostaje zawarta umowa sprzedaży, za wyjątkiem sytuacji opisanej w § 2 pkt 14 (która w niniejszej sprawie nie miała miejsca). Sąd miał przy tym na uwadze, że przedmiotowe oświadczenie sprzedawcy zawierało również – zaakceptowane przez powoda – zobowiązanie sprzedawcy do wysyłki zamówienia w ciągu 3 dni roboczych, z określeniem przewidywanego dnia wysyłki wskazanego datą, tj. na dzień 19 października 2022 roku (środa). Skoro więc uzgodnieniami stron został również objęty termin wysłania zamówienia, a więc uzgodniono go w sposób indywidualny, zwłaszcza wobec wcześniejszych telefonicznych ustaleń, postanowienia regulaminu w tym zakresie, w jakim są z tymi uzgodnieniami sprzeczne, nie wiązały stron. Nie było więc w ocenie Sądu wątpliwości, że strony uzgodniły, że zamówione produkty mają zostać wysłane (a nie, co oczywiste, dostarczone) najpóźniej do dnia 19 października 2022 roku i ten termin był dla pozwanego terminem wykonania umowy. Wprawdzie pozwany posłużył się sformułowaniem „termin przewidywany”, niemniej jednak w okolicznościach niniejszej sprawy, w tym w kontekście ustaleń dokonywanych przez powoda jeszcze przed zawarciem umowy, termin ten uznać należało za maksymalny umówiony termin wysłania przez pozwanego zamówionych produktów, przy czym nie było wątpliwości, że strony nie uzgodniły w ten sposób terminu dostawy.

W tym zaś miejscu wskazać należy, że powód nie zdołał wykazać, że uzgodnił z pozwanym termin wysyłki wynoszący 3 dni robocze, wprawdzie czas ten został wskazany w korespondencji mailowej, niemniej jednak określono go również datą późniejszą – jako dzień 19 października 2022 roku i termin ten powód zaakceptował, o czym świadczy chociażby treść jego korespondencji mailowej z dnia 18 października 2022 roku. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że pozwany nie wykazał, ażeby powód dokonał zamówienia produktu, na którego czas oczekiwania wynosiłby 8 dni roboczych, okoliczności tej nie potwierdza bowiem żaden dowód w sprawie. Podobnież jak i okoliczności, że pozwany wpłatę powoda zaksięgował dopiero w dniu 13 października 2022 roku, pozwany na tę okoliczność nie przedstawił żadnego dowodu, zaś z przedłożonego przez niego raportu wynikała data przedpłaty – dzień 12 października 2022 roku. Nadto z przedmiotowego raportu wynikało, że także w tym dniu, tj. w dniu 12 października 2022 roku, kiedy to powód złożył zamówienie, rozpoczęto jego realizację, wobec czego wskazany w tymże raporcie termin zamówienia – dzień 13 października 2022 roku (obudowa) i dzień 14 października 2022 roku (dysk) z całą pewnością nie jest terminem złożenia zamówienia przez powoda, lecz w ocenie Sądu jednoznacznie wskazuje na to, że były to dni, w których to pozwany złożył zamówienie na te produkty u swojego kontrahenta, co pozostaje bez znaczenia dla oceny dochowania przez pozwanego umówionego terminu. Konstatacja taka jest zasadna tym bardziej, że sam pozwany wskazywał w korespondencji mailowej powodowi, że nie posiada zamówionych produktów u siebie, że otrzymał już obudowę, a nadal oczekuje na dysk. Powyższe jednakże, tj. czas oczekiwania na dostawę przez pozwanego do jego magazynu, pozostaje bez znaczenia i nie świadczy o braku zwłoki pozwanego, okoliczność tę pozwany winien był bowiem wziąć pod uwagę wskazując termin wysyłki towarów do powoda, tym bardziej, że jeszcze dnia 18 października 2022 roku na zapytania powoda, pozwany zapewnił go, że przewidywana data wysyłki zamówienia to dzień 19 października 2022 roku i że nie ma wiedzy na ten czas o jakimkolwiek opóźnieniu w realizacji. Tymczasem jeszcze tego samego dnia, tj. w dniu 18 października 2022 roku, ale kilka godzin później, pozwany poinformował powoda, że z przyczyn niezależnych od niego (sprzedawcy) realizacja zamówienia numer (...) ulegnie opóźnieniu, gdyż nadal oczekuje on na dostawę zamówionych produktów na magazyn główny. W związku z powyższą informacją powód w dniu 18 października 2022 roku o godzinie 16:23 złożył pozwanemu oświadczenie o odstąpieniu od umowy i wezwał go do zwrotu należności, przy czym otrzymał informację, że zamówienie zostało złożone na firmę i nie ma możliwości rezygnacji z tego zamówienia.

W tym miejscu rozważyć należało, czy oświadczenie powoda z dnia 18 października 2022 roku o odstąpieniu od umowy było skuteczne.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami) konsument, który zawarł umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 ust. 2 i art. 35. Koniecznym stało się więc w pierwszej kolejności ustalenie, czy powód zawarł sporną umowę jako konsument, czy jako przedsiębiorca.

Zgodnie z art. 22 ¹ k.c. za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

W okresie zawarcia, realizacji i składania przez powoda oświadczenia o odstąpieniu od spornej umowy sprzedaży na gruncie ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami) obowiązywał art. 38a (artykuł ten został uchylony z dniem 01 stycznia 2023 roku, ale w jego miejsce dodano do ustawy art. 7aa o zbliżonym brzmieniu), zgodnie z którym przepisy dotyczące konsumenta zawarte w rozdziale 4 zatytułowanym „Prawo odstąpienia od umowy, zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa” stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Jak podkreśla się w doktrynie przedmiotu, aby ustalić, czy art. 38a cytowanej ustawy znajduje zastosowanie, konieczne jest zbadanie bezpośredniego związku z działalnością gospodarczą tej osoby i zawodowego charakteru zawartej umowy.

W niniejszej sprawie bezsporną pozostawała okoliczność, że powód M. K. (1) prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) i w ramach prowadzonej działalności zajmował się obsługą informatyczną klientów biznesowych dla podmiotu telekomunikacyjnego, choć z wykształcenia jest monterem urządzeń telekomunikacyjnych. Zbadać zatem należało w pierwszej kolejności, czy między zawartą z pozwanym umową zachodzi bezpośredni związek z działalnością gospodarczą powoda. Jak przy tym wskazuje się w doktrynie – analizując omawianą kwestię należy sprawdzić, czy zawierana umowa stanowi fragment prowadzonej działalności gospodarczej osoby fizycznej albo bezpośrednio przyczynia się do rezultatów ekonomicznych w ramach tej działalności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd zważył, że poza sporem pozostawało w sprawie, że powód kupił w sklepie internetowym prowadzonym przez pozwanego dysk komputerowy i obudowę, przy czym umowę tę powód będący osobą fizyczną zawarł jako przedsiębiorca, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Okoliczność ta nie budziła wątpliwości Sądu mając na uwadze, że we wszystkich złożonych do akt dokumentach dotyczących spornego zamówienia widniała firma powoda. Również tak zostały określone przez samego powoda dane zamawiającego, z wyraźnym wskazaniem, że należy wystawić fakturę – zakup dla działalności gospodarczej (k. 21 akt). Z całą pewnością zatem dokonany przez powoda u pozwanego zakup miał związek z działalnością gospodarczą powoda jako indywidualnego przedsiębiorcy.

Niezależnie jednak od powyższego zbadać należało, czy zawarta z pozwanym umowa miała dla powoda zawodowy charakter, tj. czy kupione rzeczy były przeznaczone do dalszej odsprzedaży w ramach działalności handlowej powoda. Jak podkreśla się bowiem w doktrynie analizując wskazaną przesłankę należy zbadać, czy indywidualny przedsiębiorca specjalizuje się w dziedzinie objętej umową (a więc tu: umową sprzedaży). Jeżeli nie, to przysługuje mu ochrona prawna na zasadach określonych dla konsumenta. Przyjmuje się zaś, że umowa ma charakter zawodowy dla indywidualnego przedsiębiorcy, gdy w odniesieniu do jej zawarcia i wykonania można go traktować jako profesjonalistę (specjalistę), przy czym przesłankę zawodowości bada się na podstawie treści umowy. Chodzi tu o układ praw i obowiązków stron w relacji obligacyjnej ze szczególnym uwzględnieniem przedmiotu świadczenia. W art. 38a ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami) zamieszczono przy tym wskazówkę odnośnie badania tej przesłanki, tj. powinno się ją ustalić w oparciu o przedmiot wykonywanej przez indywidualnego przedsiębiorcę działalności gospodarczej wskazanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, przy czym dane tam udostępnione nie są wyłącznym źródłem informacji pozwalającymi na zbadanie zawodowego charakteru umowy (z uwagi na użyty zwrot „w szczególności”). Okoliczność ta może więc zostać ustalona na podstawie innych źródeł. Co prawda, zgodnie z orzecznictwem wpis w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej może mieć znaczenie dowodowe przy ustalaniu, czy dana czynność ma bezpośredni związek z prowadzoną przez określoną osobę działalnością gospodarczą lub zawodową (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 02 września 2010 roku, sygn. akt I ACa 514/10), jednakże związek ten należy badać w świetle całokształtu okoliczności zawarcia określonej umowy i brak jest podstaw do uznania szczególnej wagi w tym względzie wpisu w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Z ochrony przewidzianej dla konsumentów będzie mógł zatem skorzystać także przedsiębiorca i to nawet w materii wpisanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, jeżeli będzie potrafił wykazać, że wpis ten jest nadmiarowy i w praktyce nie odpowiada jego specjalizacji.

W oparciu o tak poczynione rozważania ogólne Sąd zważył, że jak wynikało z okoliczności niniejszej sprawy – powód w okresie zawarcia spornej umowy z pozwanym prowadził działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług informatycznych dla klientów biznesowych spółki telekomunikacyjnej. Jednocześnie jak wynikało z zeznań świadka M. K. (2) i powoda uznanych przez Sąd za wiarygodne w świetle materiału dowodowego sprawy, powód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nigdy nie zajmował się sprzedażą części komputerowych, a przy rejestracji działalności gospodarczej nie wiedząc jeszcze jaki będzie dokładnie przedmiot jego działalności i czy będzie w razie potrzeby istniała możliwość jego zmiany starał się go określić w możliwie najszerszy sposób, stąd też wskazano sprzedaż części komputerowych.

Jakkolwiek przy tym pozwany tak na etapie przedprocesowym, jak i w toku niniejszego postępowania podnosił, że na dzień złożenia zamówienia powód posiadał wpisy w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej uzasadniające przyjęcie, że dokonany zakup miał dla niego charakter zawodowy, to okoliczność ta pozostawała bez wpływu na dokonaną przez Sąd ocenę. Sąd zważył bowiem, że rzeczywiście powód w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej bardzo szeroko zakreślił przedmiot swojej działalności, w tym między innymi w ewidencji widniały kody (...) odpowiadające działalności z zakresu sprzedaży detalicznej komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach i poza nimi, jednocześnie jednak w świetle orzecznictwa nie budzi wątpliwości Sądu, że kod (...) ma w istocie charakter jedynie statystyczny i w żadnym wypadku nie przesądza o faktycznie (realnie) wykonywanej działalności (tak Sąd Apelacyjny w Szczecinie z dnia 09 września 2021 roku, sygn. akt III AUa 291/21).

W świetle całokształtu okoliczności niniejszej sprawy, w ocenie Sądu uznać więc należało, że umowa sprzedaży dysku komputera i obudowy zawarta przez powoda z pozwanym, jakkolwiek miała bezpośredni związek z działalnością gospodarczą powoda, to nie miała dla niego zawodowego charakteru, tj. nie kupił on tych rzeczy z zamiarem dalszej odsprzedaży, gdyż takiej działalności gospodarczej w rzeczywistości nie prowadził, a jedynie na własne potrzeby – celem ich wmontowania do komputera użytkowanego w jego gospodarstwie domowym, a tym samym powodowi przysługiwało z mocy art. 38a ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami) prawo do odstąpienia od umowy sprzedaży z dnia 12 października 2022 roku (tak również na tle zbliżonego stanu faktycznego Sąd Okręgowy w Gdańsku w wyroku z dnia 06 lutego 2024 roku, sygn. akt XII Ga 821/23) i zdaniem Sądu prawo to zrealizował składając w dniu 18 października 2022 roku oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

Niezależenie jednakże od powyższego nawet gdyby uznać, że w związku z tym, że powód z komputera, do którego zakupił dysk i obudowę, mógł korzystać także w celach zawodowych świadcząc usługi informatyczne, a więc posiadał w tym stosunku prawnym status przedsiębiorcy, to uznać należałoby, że i tak węzeł prawny łączący strony uległ rozwiązaniu, albowiem powód odstąpił skutecznie od spornej umowy w oparciu o treść art. 491 k.c.

Jak wynikało z przeprowadzonego postępowania dowodowego w związku z uzyskaną przez powoda od pozwanego informacją, że nie przysługuje mu prawo odstąpienia od umowy wynikające z ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami), powód – z uwagi na brak dokonania wysyłki towaru w umówionym terminie (tj. do dnia 19 października 2022 roku) – w dniu 19 października 2022 roku wyznaczył pozwanemu trzydniowy, tj. do dnia 22 października 2022 roku, termin wydania przedmiotów sprzedaży objętych zamówieniem numer (...). Wprawdzie w dniu 20 października 2022 roku pozwany poinformował powoda, że zamówienie powinno zostać wysłane w ciągu 3 dni roboczych, niemniej jednak powód nie zaakceptował tego terminu i w dniu 25 października 2022 roku (a więc po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu do wykonania zobowiązania) złożył powodowi oświadczenie o odstąpieniu od umowy na podstawie art. 491 § 1 k.c. wzywając do zwrotu kwoty 2 286,24 złotych.

Zgodnie z treścią art. 491 k.c. jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, druga stron może wyznaczyć jej odpowiedni dodatkowy termin do wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Przepis ten ma zastosowanie do umów wzajemnych i w tym zakresie uzupełnia regulację zwłoki dłużnika zawartą w art. 477 k.c. Dotyczy więc uchybienia przez dłużnika wzajemnego terminowi spełnienia świadczenia wskutek okoliczności, za które on odpowiada. Podobnie przy tym jak w przypadku art. 476 k.c. działa tu domniemanie zwłoki, nie zaś opóźnienia, co oznacza, że pozwany ma możliwość obalenia domniemania zwłoki przez wykazanie, że nie ponosi winy w opóźnionej wysyłce towaru.

W ocenie Sądu pozwany nie przedstawił dowodów, które potwierdziłyby okoliczność, że nie ponosi winy w nieterminowym wysłaniu zamówionych przez powoda towarów, wręcz przeciwnie – pozwany podnosił, że dokonał ich wysłania zgodnie z ustaleniami stron. Pozwany zarzucił bowiem, że zapłata należności dokonana za pośrednictwem systemu rozliczeniowego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. została zaksięgowana przez pozwanego dopiero w dniu 13 października 2022 roku, wobec czego to dopiero od następnego dnia, a więc od dnia 14 października 2022 roku, należało liczyć 8-dniowy termin na realizację zamówienia. Z powyższym nie sposób się zgodzić. Po pierwsze, jak już podniesiono w powyższej części uzasadnienia, z materiału dowodowego sprawy wynika, że powód dokonał zapłaty ceny w dniu 12 października 2022 roku i w tym dniu rozpoczęto realizację zlecenia. Świadczą o tym informacje przypisane do raportu z zamówienia numer (...) (k. 149 akt), w którym wskazano, że w dniu 12 października 2022 roku dokonano przedpłaty i w tym samym dniu rozpoczęła się realizacja zlecenia. Nadto, w wiadomości mailowej z dnia 12 października 2022 roku skierowanego do powoda przez sprzedawcę – pozwanego również wskazano, że do zamówienia numer (...) została przypisana płatność w wysokości 2 286,24 złotych. Pozwany zaś poza swoimi twierdzeniami nie przedstawił żadnego dowodu na to, że dopiero w dniu 13 października 2022 roku należność ta, dotycząca zamówienia numer (...), została zaksięgowana na jego rachunku bankowym, jak też że termin realizacji zamówienia miał być liczony od dnia zaksięgowania wpłaty na tymże rachunku. Z regulaminu sklepu wynikało bowiem, że realizacja zamówienia następuje po zaksięgowaniu wpłaty (w formie przedpłaty) w systemie płatności obsługiwanym przez (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W., (...) spółkę akcyjną z siedzibą w S. lub P. w ramach bankowości detalicznej (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W., a nie na rachunku bankowym pozwanego. Pozwany nie przedłożył także żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że wpłata powoda poprzez serwis rozliczeniowy (...) spółkę akcyjną z siedzibą w S. została zaksięgowana w dniu innym niż w dniu 12 października 2022 roku, co potwierdza również raport realizacji zamówienia przedłożony przez pozwaną. Co więcej, żadne postanowienie regulaminu nie wskazuje także na to, żeby realizacja zamówienia miała odbywać się dopiero od następnego dnia po zaksięgowaniu wpłaty. Niezależnie zaś od tego, jeżeli nawet byłoby tak, jak wywodził pozwany, to termin zaksięgowania wpłaty nie miał ostatecznie znaczenia w kontekście uzgodnionego terminu wysyłki oznaczonego na dzień 19 października 2022 roku. Pozwany nie wykazał przy tym, że na jakimkolwiek etapie poprzedzającym zawarcie umowy, termin wysyłki produktów zamówionych przez powoda wynosił 8 dni roboczych i aby taki termin został powodowi wskazany i przez niego zaakceptowany, powód zaś w swoich zeznaniach okolicznościom tym zaprzeczał, co więcej z żadnego dowodu zgromadzonego w sprawie termin ten nie tylko nie wynika, ale wręcz nie pojawia się. Z zeznań powoda i świadka M. K. (2) wynikało zaś, że w ofercie pozwanego widniała informacja o dostępności jednego z produktów „od ręki”, w ciągu 24 godzin, a drugiego – w ciągu 3 dni, takie też zapewnienie uzyskał powód kontaktując się z pracownikami pozwanego przed złożeniem zamówienia i taki też termin został określony przez samego pozwanego w potwierdzeniu przyjęcia zamówienia do realizacji. Zważyć przy tym należy, że termin ten został określony również datą przewidywanej wysyłki – dnia 19 października 2022 roku (co w istocie oznaczało nie 3 dni robocze, ale 5 dni roboczych) i taki termin został zaakceptowany przez powoda. Jak już zaś wskazano powyżej, oczywistym było, że nie był to termin dostawy, a termin wysłania produktów do pozwanego. Twierdzenia pozwanego o tym, że strony uzgodniły 8-dniowy termin realizacji pozostawały więc całkowicie gołosłowne. W niniejszej sprawie strony indywidualnie zatem negocjowały warunki umowy odnośnie terminu wysłania zamówionych produktów, wobec czego jako że termin wysyłki został uzgodniony przez strony, w tym zakresie nie wiązały warunki regulaminu. Skoro pozwany zobowiązał się wysłać towar do dnia 19 października 2022 roku, to już w dniu 20 października 2022 roku pozwany był w zwłoce w realizacji swojego zobowiązania. Jednocześnie pozwany nie zdołał obalić domniemania zwłoki w tym zakresie, w szczególności bez znaczenia pozostaje okoliczność, że pozwany nie miał zamówionego przez powoda towaru na magazynie i oczekiwał na jego dostawę od kontrahenta zewnętrznego. Sąd miał na uwadze, że pozwany prowadzi przedsiębiorstwo specjalizujące się w sprzedaży detalicznej i hurtowej elementów składowych do komputerów. Rodzaj i zakres prowadzonej działalności gospodarczej narzuca pozwanemu wyższą od przeciętnej miarę staranności. Profesja pozwanego wymaga zatem takiego zorganizowania zaplecza magazynowego, aby możliwe było wywiązanie się z oferty. W analizowanej sprawie strony uzgodniły termin wysyłki do dnia 19 października 2022 roku, skoro więc pozwany już w dniu 12 października 2022 roku (a najpóźniej w dniu 13 października 2022 roku) miał wiedzę o rodzaju zamówionych produktów oraz otrzymał za nie zapłatę, to najpóźniej w chwili przystąpienia do realizacji zlecenia – a więc od dnia 13 października 2022 roku powinien ocenić rzetelnie i fachowo swoje możliwości logistyczne związane z koniecznością zamówienia tych części od kontrahenta zewnętrznego, przy czym bez znaczenia dla oceny zachowania przez pozwanego terminu pozostaje kwestia ile dni sam pozwany musiał oczekiwać na dostarczenie zamówionych przez powoda produktów. Tymczasem pozwany jeszcze w godzinach przedpołudniowych w dniu 18 października 2022 roku zapewniał powoda o wysyłce zamówienia w dniu następnym, by po godzinie 15 tegoż dnia przekazać informację, że będzie miało miejsce opóźnienie, bez bliższego określenia ewentualnego nowego terminu. Pozwany umówił się z powodem na 3 dni robocze, z oznaczeniem daty przewidywanej wysyłki – dnia 19 października 2022 roku i termin ten zaakceptowany przez powoda był dla stron terminem wiążącym, maksymalnym, aby pozwany nie popadł w opóźnienie (lub zwłokę). Pozwany wysłał zamówione produkty dopiero w dniu 26 października 2022 roku, a zatem już po bezskutecznym upływie wyznaczonego dodatkowego terminu na wykonanie zobowiązania i już po otrzymaniu od powoda oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Na marginesie wskazać należy, że nawet gdyby pozwany (czego nie wykazał) umówił się na termin realizacji wynoszący 8 dni roboczych, terminu tego również nie dotrzymał, upływał on bowiem (liczony od dnia 13 października 2022 roku) z dniem 25 października 2022 roku, podczas gdy towar wysłano dzień później.

Zgodnie z treścią art. 494 § 1 k.c. strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania. Okolicznością niesporną było, że powód zapłacił pozwanemu kwotę 2 286,24 złotych i w związku z odstąpieniem od umowy, wezwał go do zwrotu tejże kwoty. Pozwany nie uiszczając jej we wskazanym terminie popadł w opóźnienie uzasadniające naliczanie odsetek za opóźnienie od dnia 26 października 2022 roku do dnia zapłaty.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 535 k.c. w zw. z art. 22 ¹ k.c. w zw. z art. 27 i art. 38a ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 2759 ze zmianami) oraz na podstawie art. 491 § 1 k.c. w związku z art. 494 § 1 k.c. w zw. art. 481 k.c. w związku z art. 455 k.c. zasądził od pozwanego (...) M. C., J. (...) spółki jawnej z siedzibą w R. na rzecz powoda M. K. (1) kwotę 2 286,24 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 26 października 2022 roku do dnia zapłaty.

Natomiast o kosztach procesu orzeczono w punkcie drugim zgodnie z art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 109 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda jako strony wygrywającej niniejszą sprawę kwotę 1 217 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty), co obejmowało kwotę 200 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwotę 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwotę 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ustalonych na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1935).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 12 marca 2024 roku