Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 12 kwietnia 2023 roku o zawieszeniu postępowania (k. 344 akt)

W dniu 16 maja 2022 roku powód D. K. wniósł przeciwko pozwanemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. pozew, sprecyzowany w piśmie z datą w nagłówku „dnia 06 czerwca 2022 roku” (data prezentaty: 2022-06-09, k. 42 akt), o ochronę naruszonego posiadania (przywrócenie posiadania) poprzez:



zobowiązanie pozwanego do zaprzestania naruszania posiadania nieruchomości położonej na terenie Kempingu M. w J. przy ulicy (...) oznaczonego na mapce stanowiącej załącznik numer (...)do umowy dzierżawy z dnia 15 listopada 2019 roku (przy czym, jak wskazano w piśmie z datą w nagłówku „dnia 06 czerwca 2022 roku” (data prezentaty: 2022-06-09, k. 42 akt) czynności naruszania posiadania miały polegać na rozebraniu (zniszczeniu) bazy windsurfingu, usunięciu przyczep powoda z terenu posiadanego przez powoda, uniemożliwieniu wejścia na teren posiadany przez powoda, zajęciu terenu posiadanego przez powoda i posadowienia na nim przyczep kempingowych, co do których powód nie ma wiedzy, czyją własność stanowią),



zobowiązanie pozwanego do wydania powyższej nieruchomości,



zobowiązanie pozwanego do usunięcia z nieruchomości posadowionych tam przez pozwanego ruchomości i nieruchomości (w tym zakresie powód domagał się usunięcia przyczep posadowionych przez powoda i nieruchomości w postaci elementów małej architektury, np. ogrodzenia, itp.),



zakazanie pozwanemu i osobom oraz podmiotom posiadającym do nieruchomości dalszy tytuł – dalszych naruszeń posiadania powoda (powód nie jest w stanie precyzyjnie określić tych osób),



zakazanie pozwanemu i osobom jej prawa reprezentującym podejmowania jakichkolwiek działań mogących zakłócać swobodne posiadanie przez powoda wskazanej powyżej nieruchomości.

Zarządzeniem z dnia 01 marca 2023 roku powód został zobowiązany do sprecyzowania żądania pozwu m. in. poprzez wskazanie, na czym polegać ma zobowiązanie pozwanego do zaprzestania naruszania powoda (pkt 3 zarządzenia, k. 230 akt), w terminie 3 dni, pod rygorem zawieszenia postepowania.

W odpowiedzi na powyższe, odnosząc się do tego konkretnego zobowiązania wskazanego w punkcie 3, powód wskazał w piśmie z datą w nagłówku „dnia 02 marca 2023 roku” (data prezentaty: 2023-03-08, k. 237-238 akt), że domaga się przywrócenia posiadania poprzez przywrócenie stanu poprzedniego, tj. odbudowę zniszczonej przez pozwanego bazy windsurfingu, sprowadzenie na teren dzierżawionej przez powoda działki przyczep stanowiących własność powoda, umożliwienie powodowi wejścia na dzierżawiony przez niego teren oraz usunięcia z dzierżawionego terenu przyczep kempingowych oraz obiektów małej architektury, np. ogrodzenia, itp., co do których powód nie wie, czyją są własnością.

Zarządzeniem z dnia 02 marca 2023 roku (doręczonym pełnomocnikowi powoda w dniu 03 marca 2023 roku, potwierdzenie odbioru – k. 236 akt) powód został również zobowiązany do sprecyzowania punktu 2 żądania pozwu poprzez precyzyjne wskazanie na czym polegać ma przywrócenie posiadania powoda poprzez wydanie nieruchomości (tj. dokonania jakich konkretnie czynności przez pozwanego domaga się powód w ramach tego żądania), w terminie 3 dni od dnia doręczenia niniejszego zobowiązania, pod rygorem zawieszenia postepowania (k. 232 akt).

W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie do akt nie wpłynęła żadna korespondencja.

Zgodnie z treścią art. 344 k.c. przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem (§ 1). Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia (§ 2).

Powyższy przepis wskazuje więc, że posiadacz, którego posiadanie zostało naruszone może żądać przywrócenia stanu poprzedniego lub zaniechania naruszeń, a więc w związku z istnieniem dwóch postaci naruszenia posiadania (pozbawienie posiadania i zakłócenie posiadania) mogą powstać: roszczenie o przywrócenie utraconego posiadania poprzez wydanie rzeczy oraz roszczenie o przywrócenie zakłóconego posiadania poprzez wydanie pozwanemu odpowiednich zakazów i nakazów. Posiadacz może więc żądać: albo samego przywrócenie stanu poprzedniego (gdy został pozbawiony posiadania i chce wydania rzeczy, bądź gdy doszło do zakłócenia posiadania, a posiadacz chciałby przywrócenia władztwa nad rzeczą w poprzednim zakresie) albo przywrócenia stanu poprzedniego i zaniechania naruszeń (gdy doszło do zakłóceń posiadania i istnieje zagrożenie dalszymi naruszeniami).

W niniejszej sprawie, jak wynikało z treści uzasadnienia pozwu i precyzującego go pisma z datą w nagłówku „dnia 06 czerwca 2022 roku” (data prezentaty: 2022-06-09, k. 42 akt) pozwany miał naruszyć posiadanie powoda, gdyż rozebrał (zniszczył) bazę szkoły windsurfingu, usunął przyczepy powoda z terenu posiadanego przez powoda, uniemożliwił mu wejście na teren dotychczas posiadany, zajął ten teren i posadowił na nim inne przyczepy kempingowe. W tak wskazanych okolicznościach faktycznych powód domagał się, mając na uwadze treść pozwu i powyżej wskazanego pisma:



przywrócenia stanu poprzedniego poprzez wydanie nieruchomości położonej na terenie Kempingu M. w J. przy ulicy (...) oznaczonego na mapce stanowiącej załącznik numer 1 do umowy dzierżawy z dnia 15 listopada 2019 roku (pkt 2 pozwu) i usunięcie posadowionych na niej „ruchomości i nieruchomości” – przyczep i elementów małej architektury, np. ogrodzenia (pkt 3 pozwu),



zaniechania naruszeń poprzez zobowiązanie pozwanego do zaprzestania naruszania posiadania nieruchomości położonej na terenie Kempingu M. w J. przy ulicy (...) oznaczonego na mapce stanowiącej załącznik numer(...) do umowy dzierżawy z dnia 15 listopada 2019 roku (pkt 1 pozwu),



zaniechania dalszych naruszeń poprzez zakazanie pozwanemu i osobom oraz podmiotom posiadającym do nieruchomości dalszy tytuł – dalszych naruszeń posiadania powoda (powód nie jest w stanie precyzyjnie określić tych osób) oraz zakazanie pozwanemu i osobom jej prawa reprezentującym podejmowania jakichkolwiek działań mogących zakłócać swobodne posiadanie przez powoda wskazanej powyżej nieruchomości (pkt 4, 5 pozwu).

Mając na uwadze, że to powód jest dysponentem procesu i to on decyduje o kształcie jego żądania, jak również uwzględniając treść art. 321 k.p.c. powód – reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata – został zobowiązany do sprecyzowania punktu 2 żądania pozwu poprzez precyzyjne wskazanie, na czym polegać ma przywrócenie posiadania powoda poprzez wydanie mu spornej nieruchomości, tj. dokonania jakich konkretnie czynności przez pozwanego domaga się powód w ramach tego żądania (zobowiązanie – k. 232 akt), przy czym w odpowiedzi na powyższe zobowiązanie do akt nie wpłynęła żadna korespondencja.

Niezależnie od powyższego powód został również zobowiązany w odrębnym zarządzeniu do sprecyzowania punktu 1 żądania pozwu poprzez wskazanie, na czym polegać ma zobowiązanie pozwanego do zaprzestania naruszania powoda (pkt 3 zobowiązania, k. 230 akt).

W odpowiedzi na to ostatnie zobowiązanie (z rozprawy z dnia 01 marca 2023 roku), odnosząc się do tego konkretnego zobowiązania, powód wskazał w piśmie z datą w nagłówku „dnia 02 marca 2023 roku” (data prezentaty: 2023-03-08, k. 237-238 akt), że domaga się przywrócenia posiadania poprzez przywrócenie stanu poprzedniego, tj. odbudowę zniszczonej przez pozwanego bazy windsurfingu, sprowadzenie na teren dzierżawionej przez powoda działki przyczep stanowiących własność powoda, umożliwienie powodowi wejścia na dzierżawiony przez niego teren oraz usunięcia z dzierżawionego terenu przyczep kempingowych oraz obiektów małej architektury, np. ogrodzenia, itp., co do których powód nie wie, czyją są własnością.

Powyższe w ocenie Sądu w żadnej mierze nie stanowi wykonania zobowiązania Sądu dotyczącego roszczenia o zaniechanie naruszeń (punkt 1 pozwu), nie wskazuje bowiem, do czego Sąd ma ewentualnie zobowiązać pozwanego w ramach tego żądania pozwu. Stanowi to zaś w istocie rozszerzenie żądania pozwu o roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego, w zakresie którego w pozwie powód domagał się jedynie wydania nieruchomości. Oprócz tego bowiem, jak wynika z powyższego pisma procesowego, powód domaga się obecnie przywrócenia stanu poprzedniego także odnosząc to do ruchomości – odbudowy zniszczonej przez pozwanego bazy windsurfingu i sprowadzenia na teren dzierżawionej przez powoda działki przyczep stanowiących własność powoda, które to elementy nie były objęte dotychczas żądaniem pozwu. Z całą zaś pewnością czynności te nie są desygnatami pojęcia „zaniechanie naruszeń”.

Jednocześnie podkreślić należy, że precyzyjne określenie żądania przez powoda – zwłaszcza na jasne i nie budzące wątpliwości interpretacyjnych zobowiązanie Sądu, było obowiązkiem powoda, który nie może być realizowany przez Sąd na podstawie nieprecyzyjnych danych. Nie ulega przy tym wątpliwości, że Sąd w żadnym razie nie może dokonywać za stronę procesu wyboru okoliczności z podstawy faktycznej powództwa, gdyż nie jest w stanie odgadnąć rzeczywistych intencji stron, jeśli nie zostaną one jasno i wyraźnie ujawnione, jest zaś związany żądaniem pozwu po myśli art. 321 k.p.c. i nie może orzekać ponad jego treść. A zatem to na powodzie spoczywał ciężar precyzyjnego określenia swojego żądania w każdym z żądanych roszczeń, a nie jedynie posłużenia się ogólnikowymi kodeksowymi sformułowaniami. W sytuacji bowiem uwzględnienia powództwa, brak sprecyzowania w wyroku sposobu, postaci i zakresu przedmiotowego zachowania osoby zobowiązanej do przywrócenia posiadania spowodowałby, że takie roszczenie nie mogłoby zostać wykonane, zaś samodzielne dookreślenie żądania przez Sąd jest niedopuszczalne. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów (zasada prawna) z dnia 20 września 1988 roku (sygn. akt III CZP 37/88) uwzględniając powództwo o przywrócenie stanu posiadania na podstawie art. 344 k.c. Sąd jest zobowiązany do określenia sposobu jego przywrócenia, to jest do zamieszczenia w wyroku dyspozycji, których wykonanie do tego doprowadzi. Wyrok posesoryjny nie może mieć więc ogólnikowego brzmienia, ale powinien konkretyzować zakres i sposób przywrócenia posiadania, np. posługując się sformułowaniami: „przywrócić posiadanie przez rozebranie ścianki”, czy „przywrócić posiadanie przez rozebranie zamurowanego wejścia do budynku i zamontowanie usuniętego otworu drzwiowego”. Pominięcie określenia dokładnego sposobu, a więc czynności, jakie są niezbędne do wykonania orzeczenia o rozstrzygniętym zakresie, mogą czynić wyrok niewykonalnym, gdyż nie zawierają niezbędnych określeń do jego wykonania.

Niewykonanie zatem przez powoda zobowiązań Sądu przesądza w okolicznościach niniejszej sprawy o niemożności nadania sprawie dalszego biegu, wobec czego Sąd na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie. Podkreślić przy tym należy, że powyższe działania Sądu zmierzające do uzyskania precyzyjnie sformułowanego żądania pozwu nie przesądzają w żadnej mierze o zasadności niniejszego powództwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 24 kwietnia 2023 roku