Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2024 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2024 roku w Gdyni

na rozprawie

w postępowaniu gospodarczym

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G.

przeciwko J. O.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. O. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. kwotę 6 233,05 złotych (sześć tysięcy dwieście trzydzieści trzy złote pięć groszy) wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot:



664,20 złotych za okres od dnia 25 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,



2 467,03 złotych za okres od dnia 27 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty,



725,70 złotych za okres od dnia 12 maja 2023 roku do dnia zapłaty,



725,70 złotych za okres od dnia 16 maja 2023 roku do dnia zapłaty,



725,70 złotych za okres od dnia 23 maja 2023 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego J. O. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. kwotę 2 292,58 złotych (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt osiem groszy) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty , tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 165/24

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 czerwca 2023 roku powód (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego J. O. kwoty 6 233,05 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot: 664,20 złotych za okres od dnia 25 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty, 725,70 złotych za okres od dnia 12 maja 2023 roku do dnia zapłaty, 725,70 złotych za okres od dnia 16 maja 2023 roku do dnia zapłaty, 2 467,03 złotych za okres od dnia 27 kwietnia 2023 do dnia zapłaty oraz 725,70 złotych za okres od dnia 23 maja 2023 roku do dnia zapłaty – tytułem czynszu za najem naczepy podkontenerowej o numerze (...) wraz z agregatem prądotwórczym za okresy od dnia 27 lutego 2023 roku do dnia 05 marca 2023 roku oraz od dnia 13 marca 2023 roku do dnia 28 kwietnia 2023 roku (w zakresie kwoty 5 308,33 złotych) oraz tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w oparciu o treść art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790, w zakresie kwoty 924,72 złotych), a także kosztów procesu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 18 lipca 2023 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 2381/23 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany J. O. domagał się oddalenia powództwa podnosząc, że umowa, na którą powołuje się powód w pozwie została podpisana jednostronnie przez pozwanego, a dopiero na początku kwietnia 2023 roku pozwany otrzymał jej egzemplarz podpisany przez powoda. Tymczasem już w dniu 31 marca 2023 roku pozwany wypowiedział tę umowę, co rodzi zdaniem pozwanego domniemanie, że umowa ta została podpisana dopiero po terminie złożenia wypowiedzenia. Niezależnie zaś od tego pozwany wskazał, że obciążenie go należnościami za okres przypadający po dniu 31 marca 2023 roku jest niezasadne, albowiem w tymże dniu pozwany dokonał wypowiedzenia łączącej strony umowy oraz zwrócił powodowi naczepę wraz z agregatem. Pozwany zarzucił nadto, że powód oddał w najem naczepę i agregat, które były wadliwe, co doprowadziło do zbędnych postojów oraz ponoszenia przez pozwanego kosztów z tytułu napraw oraz braku zleceń. W tym kontekście pozwany wskazał, że strony łączyła jeszcze druga umowa, na podstawie której pozwany świadczył na rzecz powoda usługi transportowe z wykorzystaniem przedmiotowej naczepy i agregatu. Powód zlecał pozwanemu przewozy w zależności od potrzeb, niemniej z uwagi na stan techniczny przedmiotu najmu pozwany musiał odmawiać przyjęcia zleceń oraz miał z tego tytułu przestoje. Powód zwracał pozwanemu wydatkowane na naprawę środki, jednak następowało to z opóźnieniem. Pomimo przestojów powód obciążał pozwanego czynszem najmu w pełnej wysokości, nadto pozwany ponosił we własnym zakresie koszty paliwa, niezależnie od tego, czy wiózł naczepę na potrzeby naprawy, czy na potrzeby zlecenia. Pozwany zarzucił, że powód nie wypłacał mu wynagrodzenia z tytułu przestojów, a mimo składanych deklaracji, zleceń ze strony powoda nie było wiele, co spowodowało, że pozwany pozostawał bez pracy, a powód dalej naliczał koszty z tytułu najmu. Zdaniem pozwanego skoro powód wydał pozwanemu przedmiot najmu w stanie wymagającym powtarzalnych napraw, w czasie w których był on nieprzydatny do umówionego użytku, to za okresy tychże napraw oraz dotarcia do punktu serwisowego czynsz najmu powodowi się nie należy. Domaganie się więc w tych okolicznościach czynszu najmu prowadzi do czerpania przez powoda korzyści z sytuacji pozwanego i stanowi o naruszeniu art. 5 k.c. W piśmie z datą w nagłówku „dnia 23 kwietnia 2024 roku” (data prezentaty: 2024-04-25, k. 105-105v akt) pozwany wskazał nadto, że posiada względem powoda nieuregulowane wymagalne roszczenie z tytułu faktury numer (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. O. w oparciu o umowę leasingu użytkował ciągnik siodłowy i poszukiwał zleceniodawców, na rzecz których mógłby świadczyć za jego pomocą usługi transportowe. Najpóźniej w styczniu 2023 roku J. O. nawiązał w tym celu współpracę z (...) spółką akcyjną z siedzibą w G. i zawarł z tym podmiotem umowę o świadczenie usług transportowych.

(...) spółka akcyjna z siedzibą w G. zobowiązał się do dołożenia wszelkich starań, aby tabor zleceniobiorcy był w pełni wykorzystany w sposób jak najbardziej efektywny (punkt III.1.a), niemniej jednak zleceniobiorca oświadczył, że akceptuje fakt, że liczba zleceń nie ma charakteru stałego, może się różnić w poszczególnych miesiącach, a także, że możliwa jest sytuacja, że (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. w danym okresie w ogóle nie będzie zlecał zleceniobiorcy świadczenia usług (punkt V.4).

Nadto zleceniobiorca upoważnił (...) spółkę akcyjną z siedzibą w G. do wystawiania w swoim (zleceniobiorcy) imieniu faktur na rzecz (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. za usługi przez niego zlecone i zrezygnował z wystawiania faktur z tego tytułu samodzielnie (tzw. samofakturowanie). (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. zobowiązany był raz w tygodniu w ustalonym terminie przesłać zestawienie wszystkich wykonanych usług przewozowych, zaś J. O. w terminie 3 dni od dnia otrzymania faktury zobowiązany był odesłać zaakceptowane zestawienie oraz oryginały listów przewozowych, a także wskazać, czy korzysta z rozliczenia fast cash (tj. ze skróconym terminem płatności przy procentowym pomniejszeniu wysokości wynagrodzenia), albowiem standardowy termin płatności wynosił 45 dni i był liczony od dnia wpływu wymaganych dokumentów (punkt VII).

umowa o świadczenie usług transportowych – k. 133-138 akt, zeznania pozwanego J. O. – protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2024 roku, k. 192-194 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:45:38)

By móc świadczyć usługi transportowe na zlecenie (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G., J. O. zawarł w dniu 23 stycznia 2023 roku z (...) spółką akcyjną z siedzibą w G. także umowę najmu naczepy podkontenerowej o numerze rejestracyjnym (...) i agregatu prądotwórczego. J. O. podpisał przesłany mu egzemplarz umowy wraz z ogólnymi warunkami najmu i odesłał dokumenty wynajmującemu.

W umowie wskazano, że (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. jako wynajmujący zobowiązuje się oddać J. O. jako najemcy do używania naczepę podkonternerową numer (...) lub agregat prądotwórczy, a najemca zobowiązuje się do zapłaty z tego tytułu czynszu w wysokości – w odniesieniu do naczepy 500 złotych netto tygodniowo (pkt 3 tabeli), zaś w odniesieniu do agregatu 50 złotych netto tygodniowo (pkt 4 tabeli), to jest łącznie kwoty 550 złotych netto tygodniowo (pkt 5 tabeli), przy czym w przypadku spełnienia przesłanek z § 3 ust. 2 Ogólnych warunków najmu stanowiących załącznik numer 1 do formularza umowy do dnia 05 lutego 2023 roku obowiązywać miał czynsz w promocyjnej wysokości 275 złotych netto (pkt 6 tabeli).

Umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony.

Zgodnie z § 1 ust. 1 Ogólnych warunków umów najmu krótkoterminowego wydanie przez wynajmującego urządzenia miało nastąpić na podstawie protokołu wydania podpisanego przez strony (…). Najemca mógł zgłosić ewentualne uwagi co do stanu technicznego urządzenia lub jego wyposażenia. Wszelkie wady lub niesprawności najemca zobowiązany był zgłosić w momencie wydania mu urządzenia. W przypadku braku stwierdzenia wad lub niesprawności urządzenia w protokole wydania, strony uznawały, że wydane urządzenie jest sprawne technicznie, a najemca nie wnosi żadnych zastrzeżeń (§ 1 ust. 5).

Najemca był zobowiązany do uiszczania czynszu najmu w wysokości określonej w tabeli zawartej w umowie najmu, tygodniowo za każde urządzenie (§ 3 ust. 1). Czynsz miał być płatny na podstawie wystawionej przez wynajmującego faktury, w terminie 14 dni kalendarzowych, liczonych od dnia doręczenia najemcy (§ 3 ust. 3).

Zgodnie z § 4 ust. 2 Ogólnych warunków umów najmu krótkoterminowego koszty bieżącej eksploatacji urządzenia obciążać miały wynajmującego (nie dotyczyło to kosztów paliwa, które miał ponosić najemca). Najemca był natomiast zobowiązany przez cały okres trwania umowy do utrzymywania urządzenia w należytym stanie uwzgledniającym renomę wynajmującego.

Z kolei w myśl § 6 ust. 2 Ogólnych warunków umów najmu krótkoterminowego umowa mogła być wypowiedziana przez każdą ze stron z zachowaniem czterotygodniowego okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenie miało nastąpić w formie pisemnej lub elektronicznej (drogą mailową). W przypadku wcześniejszego zwrotu przedmiotu najmu przez najemcę, był on zobowiązany zapłacić czynsz za cały pozostały okres obowiązywania umowy najmu, na który umowa została zawarta. Obowiązek zapłaty dotyczył również całego okresu trwania terminu wypowiedzenia.

umowa najmu wraz z załącznikiem „Ogólne warunki umów najmu krótkoterminowego – k. 21, 22-25 akt

Początkowo w dniu odbioru przedmiotu najmu, tj. w dniu 24 stycznia 2023 roku, naczepa podkontenerowa wraz z agregatem była niesprawna, niemniej jednak jeszcze tego samego dnia usterki zostały naprawione.

Naczepa podkontenerowa wraz z agregatem została ostatecznie wydana J. O. w dniu 24 stycznia 2023 roku jako sprawna i nie wnosił on do jej stanu żadnych zastrzeżeń.

protokół – k. 71 akt, zeznania pozwanego J. O. – protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2024 roku, k. 192-194 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:45:38)

(...) spółka akcyjna z siedzibą w G. dokonał aktualizacji stawek za wynajem naczep, o czym w dniu 31 stycznia 2023 roku poinformował swoich kontrahentów, w tym J. O.. Standardowa stawka najmu za naczepę bez agregatu wynosić miała, od dnia 06 lutego 2023 roku, 670 złotych netto tygodniowo, natomiast stawka promocyjna za naczepę bez agregatu 540 złotych netto tygodniowo, z agregatem natomiast 590 złotych netto tygodniowo.

wydruk wiadomości mailowej – k. 26 akt, zrzut ekranu – k. 27 akt, informacja o wysokości stawek – k. 28-29 akt

Z tytułu realizacji umowy najmu (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. wystawił J. O. m. in.:

1.  w dniu 10 marca 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 664,20 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 24 kwietnia 2023 roku – tytułem czynszu najmu za naczepę w okresie od dnia 27 lutego 2023 roku do dnia 05 marca 2023 roku,

2.  w dniu 27 marca 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 725,70 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 11 maja 2023 roku – tytułem czynszu najmu za naczepę w okresie od dnia 13 marca 2023 roku do dnia 19 marca 2023 roku,

3.  w dniu 30 marca 2023 roku fakturę numer (...) na kwotę 725,70 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 14 maja 2023 roku – tytułem czynszu najmu za naczepę w okresie od dnia 20 marca 2023 roku do dnia 26 marca 2023 roku.

faktury – k. 31-33 akt

W należącej do (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. naczepie z agregatem, a będącej w użytkowaniu przez J. O., najpóźniej w dniu 02 lutego 2023 roku doszło do awarii czujnika poziomu płynu chłodniczego silnika. J. O. zgłosił powyższą awarię wynajmującemu, ten skierował go do serwisu, który dokonał naprawy. Z tytułu przeprowadzonych prac zakład naprawczy obciążył J. O. fakturą numer (...) na kwotę 915,12 złotych brutto, którą ten uregulował i w dniu 06 lutego 2023 roku refakturował ją na (...) spółkę akcyjną z siedzibą w G. wystawiając fakturę numer (...). (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. uregulował należność wynikającą z tej faktury w dniu 14 lutego 2023 roku.

W związku z przedmiotową awarią J. O. musiał na własny koszt dojechać do zakładu naprawczego, zleceniodawca nie zwrócił mu tych kosztów, jak również kosztów związanych z przestojem w związku z dokonywaną naprawą.

zlecenie serwisowe – k. 73 akt, faktury – k. 72, 74 akt, potwierdzenia zapłaty – k. 75-77 akt, zeznania pozwanego J. O. – protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2024 roku, k. 192-194 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:45:38)

J. O. nie był zadowolony ze współpracy z (...) spółką akcyjną z siedzibą w G.. Otrzymywał niewiele zleceń z wykorzystaniem agregatu chłodniczego, które to zlecenia były lepiej płatne, nadto długi był czas oczekiwania na wynagrodzenie, choć na bieżąco ponosił on np. koszty paliwa, obieg dokumentacji był także skomplikowany i długotrwały.

zeznania pozwanego J. O. – protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2024 roku, k. 192-194 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:45:38)

W dniu 20 marca 2023 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. działając w imieniu J. O. wystawił (...) spółce akcyjnej z siedzibą w G. fakturę numer (...) na kwotę 10 762,50 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 04 maja 2023 roku – tytułem wynagrodzenia należnego J. O. za wykonane na zlecenie (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. przewozy w oparciu o zlecenia transportowe numer (...), (...) i (...).

faktura numer (...) – k. 106-107 akt

Powyższa faktura nie została uregulowana przez (...) spółkę akcyjną z siedzibą w G., niemniej jednak po jej przesłaniu do J. O., ten zwrócił się w dniu 20 marca 2023 roku z informacją o wyborze terminu płatności – 4 dni oraz wskazał nowy numer rachunku bankowego.

W odpowiedzi na powyższe (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. poinformował J. O. o anulowaniu powyższej faktury i wystawieniu nowej. (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. działając w imieniu J. O. wystawił więc (...) spółce akcyjnej z siedzibą w G. fakturę numer (...) na kwotę 10 332 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 24 marca 2023 roku – tytułem wynagrodzenia należnego J. O. za wykonane na zlecenie (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. przewozy w oparciu o zlecenia transportowe numer (...), (...) i (...).

W dniu 20 marca 2023 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. uiścił na rzecz J. O. tytułem zapłaty za fakturę numer (...) kwotę 9 084,60 złotych. Należność z faktury została bowiem pomniejszona o kwotę 1 014,15 złotych, jaką (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. uregulował na rzecz swojego kontrahenta tytułem kosztów ważenia kontenera i którymi obciążył jako odpowiedzialnego za ich powstanie – J. O..

faktura numer (...) – k. 128 akt, potwierdzenie przelewu – k. 132 akt, faktura za ważenie kontenera – k. 129, 130 akt, potwierdzenie przelewu – k. 131 akt, wydruk wiadomości mailowej – k. 121-127 akt

W dniu 31 marca 2023 roku J. O. złożył mailowo (...) spółce akcyjnej z siedzibą w G. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o świadczenie usług transportowych oraz umowy najmu naczepy, ze skutkiem na dzień 31 marca 2023 roku, jak również cofnął zgodę na „samofakturowanie” wskazując, że nie otrzymał podpisanych egzemplarzy umów, jak również powołał się na występujące we współpracy z (...) spółką akcyjną z siedzibą w G. problemy związane z wystawianiem faktur. Oświadczył nadto, że nie będzie przyjmował żadnych dalszych naliczeń z tytułu najmu naczepy.

W tym samym dniu J. O. zwrócił (...) spółce akcyjnej z siedzibą w G. naczepę o numerze (...) wraz z agregatem.

wydruk wiadomości mailowej – k. 65-69 akt, zeznania pozwanego J. O. – protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2024 roku, k. 192-194 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:45:38)

Po zwrocie naczepy (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. w dniu 07 kwietnia 2023 roku wystawił J. O. fakturę numer (...) na kwotę 725,70 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 22 maja 2023 roku – tytułem czynszu najmu za naczepę w okresie od dnia 27 marca 2023 roku do dnia 02 kwietnia 2023 roku.

J. O. oświadczył, że nie przyjmuje powyższej faktury, gdyż naczepa została przez niego zwrócona.

faktura – k. 35 akt, wydruk wiadomości mailowej – k. 70 akt

(...) spółka akcyjna z siedzibą w G. przesłał J. O. podpisany przez siebie egzemplarz umowy najmu wraz z Ogólnymi warunkami umów najmu krótkoterminowego w dniu 07 kwietnia 2023 roku.

wydruk potwierdzenia doręczenia – k. 64 akt, zeznania pozwanego J. O. – protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2024 roku, k. 192-194 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:01:34-00:45:38)

W dniu 12 kwietnia 2023 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. wystawił J. O. fakturę numer (...) na kwotę 2 656,80 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 26 kwietnia 2023 roku – tytułem czynszu najmu naczepy za okres od dnia 01 kwietnia 2023 roku do dnia 28 kwietnia 2023 roku.

faktura – k. 35 akt, wydruk wiadomości mailowej – k. 70 akt

W związku z tym, że J. O. nie uregulował na rzecz (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. należności wynikających z faktur numer (...), (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. w dniu 15 czerwca 2023 roku skierował do niego wezwanie do zapłaty, jednakże bezskutecznie.

wydruk wiadomości mailowej – k. 36 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną, a nadto na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów oraz dowodów z wydruków wiadomości mailowych (uznając je za dowody w rozumieniu art. 308 k.p.c. w zw. z art. 243 ¹ k.p.c.) przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. W konsekwencji dokumenty te należało uznać za materiał dowodowy wiarygodny i dający możliwość czynienia na jego postawie pełnych i prawidłowych ustaleń faktycznych.

Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla jej rozstrzygnięcia, gdyż nie wniosły do sprawy żadnych nowych i istotnych okoliczności.

Sąd oparł się również na dowodzie z przesłuchania pozwanego uznając go za wiarygodny w zakresie, w jakim pozwany potwierdził podpisanie przez niego umowy o świadczenie usług transportowych i umowy najmu naczepy, jak też przebiegu współpracy stron i okoliczności związanych z wypowiedzeniem tych umów. Jakkolwiek pozwany obszernie zeznawał na temat niesprawności naczepy z agregatem, która to niesprawność miała istnieć od początku umowy najmu, niemniej jednak okoliczność ta nie znalazła w sprawie potwierdzenia w innych dowodach przeprowadzonych w sprawie, a powód jej zaprzeczał. Jak przy tym wynikało z przedłożonej przez pozwanego faktury, w istocie na początku lutego 2023 roku miała miejsce naprawa czujnika płynu chłodniczego, jednak koszty tej naprawy zostały ostatecznie pokryte przez powoda, zaś sama ta awaria nie dowodzi niesprawności agregatu, czy całej naczepy, w późniejszym okresie, zwłaszcza w okresie od dnia 27 lutego 2023 roku do końca kwietnia 2023 roku, za który to okres pozwany nie uregulował czynszu najmu w jakimkolwiek zakresie. Pozwany nie przedłożył przy tym, mimo zobowiązania, żadnego dowodu, z którego wynikałby fakt dokonywania jakichkolwiek napraw w naczepie, czy agregacie w okresie późniejszym niż początek lutego 2023 roku, w tym w okresie objętym pozwem.

Równie obszernie pozwany zeznawał na fakt nieotrzymywania zleceń od powoda z wykorzystaniem agregatu chłodniczego, które to zlecenia były bardziej opłacalne, niemniej jednak zważyć należy, że z umowy o świadczenie usług transportowych wynikało, że powód zobowiązany był wprawdzie do dołożenia wszelkich starań, aby tabor zleceniobiorcy (pozwanego) był w pełni wykorzystany w sposób jak najbardziej efektywny, niemniej jednak pozwany oświadczył, że akceptuje fakt, że liczba zleceń nie ma charakteru stałego, może się różnić w poszczególnych miesiącach, a także, że możliwa jest sytuacja, że pozwany w danym okresie w ogóle nie będzie zlecał zleceniobiorcy (pozwanemu) świadczenia usług (punkt V.4 umowy). Jednocześnie z faktu nieotrzymywania przedmiotowych zleceń pozwany nie wywodził żadnych roszczeń, a obrona pozwanego wymagała w takim przypadku podniesienia zarzutu potrącenia (co do strat, jakie poniósł wskutek nieotrzymywania tychże zleceń). Dotyczy to również podnoszonej przez pozwanego kwestii strat kapitałowych (tj. konieczności pokrywania kosztów naprawy i oczekiwania na zwrot tych kosztów przez powoda), jak też strat związanych z przestojem, czy kosztem paliwa na dojazdy do stacji napraw oraz jakoby nieopłaconej faktury numer (...), które to kwestie pozostały w żaden sposób niewykazane przez pozwanego tak co do zasady, jak i wysokości. Odnosząc się zaś w tym miejscu do tej kwestii powyższej faktury, to jak jednoznacznie wynikało z korespondencji mailowej stron, po wystawieniu tej faktury i przesłaniu jej pozwanemu, pozwany zwrócił się z prośbą o zmianę numeru rachunku bankowego oraz zastosowanie tzw. szybkiej zapłaty (w ciągu 4 dni), co zgodnie z umową o świadczenie usług transportowych powodowało obniżenie o wskazany tam procent wysokości wynagrodzenia. Wprawdzie powód nie dokonał korekty tej faktury (w zakresie rachunku, czy należności), lecz wystawił nową, niemniej jednak z jej treści jednoznacznie z kolei wynikało, że dotyczyła ona tych samych przewozów. Jednocześnie pozwany nie wykazał, że powód zlecił mu różne przewozy na podstawie zleceń o tych samych numerach ani że powodowi nie przysługiwała wierzytelność z tytułu ważenia kontenera, którą obciążył pozwanego i potrącił z należnego mu wynagrodzenia z tej faktury. Powyższe wskazano w istocie jedynie na marginesie, albowiem wobec nieobjęcia ich zarzutem potrącenia, nie miały ona znaczenia w sprawie. Nadto zauważyć należy, że pozwany w swoich zeznaniach wskazywał na zasady współpracy stron dotyczące obiegu dokumentacji, w tym wystawiania faktur i ich regulowania, w tym upatrując źródła swojego niezadowolenia z tej współpracy, a jednocześnie nieetycznego zachowania powoda, niemniej jednak zasady te wynikały wprost z postanowień łączącej strony umowy o świadczenie usług transportowych.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 20 listopada 2024 roku Sąd w oparciu o treść art. 235 ² § 1 pkt 4 k.p.c. pominął dowód z przesłuchania powoda, albowiem mimo prawidłowego wezwania osoby uprawione do jego reprezentowania, nie stawiły się i nie usprawiedliwiły swojej nieobecności.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka akcyjna z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego J. O. kwoty 6 233,05 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot: 664,20 złotych za okres od dnia 25 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty, 725,70 złotych za okres od dnia 12 maja 2023 roku do dnia zapłaty, 725,70 złotych za okres od dnia 16 maja 2023 roku do dnia zapłaty, 2 467,03 złotych za okres od dnia 27 kwietnia 2023 do dnia zapłaty oraz 725,70 złotych za okres od dnia 23 maja 2023 roku do dnia zapłaty – tytułem czynszu najmu naczepy podkontenerowej o numerze (...) wraz z agregatem prądotwórczym za okresy od dnia 27 lutego 2023 roku do dnia 05 marca 2023 roku oraz od dnia 13 marca 2023 roku do dnia 28 kwietnia 2023 roku (w zakresie kwoty 5 308,33 złotych) oraz tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w oparciu o treść art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790, w zakresie kwoty 924,72 złotych), a także kosztów procesu.

Pozwany J. O. kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu podnosił, że przedłożona przez powoda w niniejszym procesie umowa nie została zawarta, ponieważ podpis pod nią złożył tylko pozwany, powód zaś odesłał do niego podpisany przez siebie dokument umowy już po wypowiedzeniu tej umowy przez pozwanego. Nadto pozwany zarzucił, że umowa wygasła wskutek wypowiedzenia pozwanego dokonanego w dniu 31 marca 2023 roku, wobec czego niezasadne jest roszczenie o zapłatę czynszu za okres po dacie wypowiedzenia. Pozwany podniósł również, że zarówno naczepa, jak i agregat często się psuły, domaganie się zaś czynszu najmu w takich okolicznościach stanowi o naruszeniu art. 5 k.c.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu jakoby strony nie były związane umową najmu numer (...), ponieważ egzemplarz tej umowy podpisał tylko pozwany wskazać należy, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najem jest umową nazwaną, której celem jest uregulowanie zasad dotyczących czasowego korzystania z cudzej rzeczy (art. 659 – 692 k.c.). Jest to umowa konsensualna, zobowiązująca, odpłatna i wzajemna (art. 487 § 2 i następne k.c.). Z umowy najmu wynika zobowiązanie wynajmującego do wydania rzeczy wynajętej do umówionego użytku na czas oznaczony lub nieoznaczony, podstawowym obowiązkiem najemcy jest zaś płacenie wynajmującemu umówionego czynszu. Czynsz stanowi ekwiwalent należny wynajmującemu w zamian za używanie rzeczy przez najemcę. Zobowiązanie się najemcy do zapłaty czynszu jest więc koniecznym elementem umowy najmu, w przeciwnym razie mamy do czynienia z użyczeniem (art. 710 k.c.). Obowiązek zapłaty czynszu należy się za samą możliwość korzystania z rzeczy, choćby do faktycznego korzystania nie doszło. Umowa najmu dochodzi zatem do skutku w chwili jej zawarcia, wydanie przedmiotu najmu najemcy nie jest przesłanką jej skuteczności (tak np. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 10 lutego 2017 roku, sygn. akt V CNP 32/16, czy Sąd Okręgowy w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 września 2016 roku, sygn. akt III Ca 1159/16).

Rolą Sądu było zatem rozstrzygnięcie, czy w okolicznościach sprawy doszło do zawarcia przez strony umowy najmu, a jeżeli tak – w jakiej formie i na jakich warunkach.

Zgodnie z zasadą swobody umów podmioty stosunków cywilnoprawnych mogą wybrać jeden z trzech trybów zawarcia umowy lub dojść do porozumienia w sprawie treści składanych oświadczeń woli w inny sposób niż zostało to przewidziane w art. 66 i następnych Kodeksu cywilnego. W tym zakresie potencjalnych kontrahentów obowiązuje swoboda wyboru, z wyjątkiem sytuacji, gdy została ona wyłączona przez przepisy prawa publicznego wprowadzające obowiązek zawarcia umowy w oznaczonym trybie z zastrzeżeniem sankcji nieważności w razie dokonania czynności prawnej w inny sposób. Za dopuszczalne przy tym przyjmuje się przechodzenie z jednego trybu do innego. W odniesieniu do umowy najmu przepisy, poza wyjątkiem z art. 660 k.c., który stanowi, że umowa najmu nieruchomości lub pomieszczenia na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie (ale niezachowanie tej formy nie ma wpływu na ważność umowy, prowadzi jedynie do uznania, ze zawarto ją na czas nieokreślony), nie przewidują żadnej szczególnej formy zawarcia takiej umowy.

Mając na względzie powyższe wskazać należy, że pozwany złożył oświadczenie woli wyrażające jego wolę zawarcia umowy najmu numer (...) na wskazanych tam warunkach w formie pisemnej, podpisując się pod treścią umowy wraz załącznikiem (pozwany nie kwestionował swojego podpisu pod tymi dokumentami). Jednocześnie po jej odesłaniu drogą mailową, następnego dnia, tj. w dniu 24 stycznia 2023 roku, powód przystąpił do realizacji tej umowy zgodnie z jej treścią wydając pozwanemu przedmiot najmu – naczepę wraz z agregatem. Wprawdzie pozwany wskazywał w swoich zeznaniach, że była ona niesprawna, niemniej jednak została ona jeszcze tego samego dnia naprawiona i ostatecznie jako sprawna, a więc zdatna do umówionego użytku, wydana najemcy J. O. bez zastrzeżeń z jego strony, co wynika z protokołu zdawczo – odbiorczego (k. 71 akt). Powyższe świadczy więc o tym, że poprzez przystąpienie do wykonywania umowy, powód w sposób dorozumiany (a więc w innej formie niż pozwany) wyraził z kolei swoją wolę związania stron umową numer (...). W ten zaś sposób doszło do zawarcia między stronami umowy najmu na wskazanych tam warunkach, co jest zasadne tym bardziej, że sam pozwany konsekwentnie w czasie trwania współpracy powoływał się na nią i co więcej – dokonał jej wypowiedzenia (stron nie łączyła bowiem żadna inna umowa najmu naczepy wraz z agregatem). Na marginesie jedynie wskazać należy, że przesłanie pozwanemu podpisanej przez powoda umowy numer (...) w późniejszym okresie bynajmniej nie świadczy o tym, że została ona przez powoda podpisana w chwili przesłania, aczkolwiek okoliczność ta pozostaje bez znaczenia wobec braku wymaganej formy szczególnej zawarcia umowy najmu ruchomości (pod rygorem nieważności), jak też zgodnej woli obu stron co do warunków najmu wynikających z umowy numer (...), aczkolwiek wyrażonej w różny sposób (powód – w sposób dorozumiany, pozwany – w formie pisemnej). Nie było więc w ocenie Sądu żadnych wątpliwości, że strony w sposób ważny i skuteczny zawarły przedmiotową umowę najmu.

Zgodnie z postanowieniami tej umowy pozwany był zobowiązany do regulowania czynszu najmu w rozliczeniu tygodniowym. Nadto stosownie do § 6 ust. 2 Ogólnych warunków umów najmu krótkoterminowego, umowa ta mogła zostać wypowiedziana przez każdą ze stron, z zachowaniem czterotygodniowego okresu wypowiedzenia, w formie pisemnej lub elektronicznej. W przypadku wcześniejszego zwrotu przedmiotu najmu przez najemcę był on zobowiązany zapłacić kwotę za cały pozostały okres obowiązywania umowy najmu, na który umowa została zawarta. Obowiązek zapłaty dotyczył również całego okresu trwania terminu wypowiedzenia.

Jak wynikało z przeprowadzonych w sprawie dowodów, pozwany w dniu 31 marca 2023 roku złożył powodowi (mailowo) oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o świadczenie usług transportowych i umowy najmu naczepy z dniem 31 marca 2023 roku. W tym dniu pozwany zwrócił też powodowi przedmiot najmu.

W związku z tym, że umowa najmu ma charakter konsensualny, okoliczność zwrócenia naczepy w dniu wypowiedzenia umowy nie miała żadnego znaczenia dla okresu trwania umowy i dla obowiązku pozwanego w zakresie zapłaty czynszu najmu. Strony zawarły bowiem umowę najmu jako umowę bezterminową, rozliczaną w cyklu tygodniowym i jednocześnie ustaliły, że termin jej wypowiedzenia wynosi cztery tygodnie. Pozwany zatem nie mógł skutecznie prawnie wypowiedzieć umowy ze skutkiem natychmiastowym (nie wykazał przy tym, że przedmiot najmu był niezdatny do umówionego użytku, art. 664 k.c., o czym szerzej poniżej). Zgodnie zaś z umową okres wypowiedzenia wynosił cztery tygodnie i dopiero po upływie tego okresu umowa ulegała rozwiązaniu. Istotą rozwiązania umowy ograniczonej okresem wypowiedzenia jest bowiem zapewnienie drugiej stronie czasu potrzebnego na zagospodarowanie dotychczasowego przedmiotu najmu. W okresie wypowiedzenia zobowiązanie istnieje, a umowa jest aktywna. Oznacza to, że w okresie wypowiedzenia pozwany miał prawo korzystać z przedmiotu najmu na dotychczasowych warunkach, a uprawnieniu temu odpowiadał obowiązek zapłaty czynszu. Skoro zatem pozwany w dniu 31 marca 2023 roku wypowiedział umowę najmu, to uwzględniając ustalony między stronami okres wypowiedzenia (§ 6 ust. 2), uległa ona rozwiązaniu z upływem tego okresu, a zatem z dniem 28 kwietnia 2023 roku.

Powyższe zaś powoduje, że pozwany był – co do zasady – zobowiązany do uregulowania czynszu najmu za żądany przez powoda okres, w tym do dnia 28 kwietnia 2023 roku.

W tym miejscu podnieść należy, że składając oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pozwany wskazywał, że do tego czasu nie otrzymał podpisanych egzemplarzy umów, nadto powoływał się na problemy z wystawianiem faktur w ramach tzw. samofakturowania i niepokrycie mu kosztów zwiększonego zużycia paliwa przy przewozie ciężkich kontenerów oraz za przestój (k. 68-69 akt). Pozwany nie powoływał się na tym etapie współpracy stron na wadliwość przedmiotu najmu, nie sposób wiec uznać, że była ona przyczyną wypowiedzenia umowy, niemniej jednak Sąd rozważył, czy w istocie przedmiot najmu był w stanie niezdatnym do umówionego użytku, co rodziłoby po stronie pozwanego możliwość żądania obniżenia czynszu najmu (o co pozwany nie wnosił w niniejszej sprawie), czy wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym. Zgodnie bowiem z treścią art. 664 § 2 k.c. jeżeli w chwili wydania najemcy rzecz miała wady, które uniemożliwiają przewidziane w umowie używanie rzeczy albo jeżeli wady takie powstały później, a wynajmujący mimo otrzymanego zawiadomienia nie usunął ich w czasie odpowiednim albo jeżeli wady usunąć się nie dadzą, najemca może wypowiedzieć najem bez zachowania terminów wypowiedzenia. (…).

Stosownie do z art. 662 § 1 k.c. wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Zgodnie zaś z umową wszelkie wady lub niesprawności najemca winień zgłosić w momencie wydania mu urządzenia, w przypadku braku stwierdzenia wad lub niesprawności urządzenia w protokole wydania strony uznają, że wydane urządzenie jest sprawne techniczne. Jak wynikało przy tym z przeprowadzonych w sprawie dowodów, ostatecznie pozwany odebrał naczepę wraz z agregatem bez jakichkolwiek zastrzeżeń dotyczących jakości tych rzeczy. Powyższa czynność powoduje, że na gruncie dowodowym to pozwany obciążony jest powinnością udowodnienia swojego twierdzenia dotyczącego niezdatności naczepy do użytku. Pozwany w tym zakresie przedłożył zlecenie serwisowe numer (...) z dnia 02 lutego 2023 roku i fakturę numer (...) z dnia 02 lutego 2023 roku na kwotę 915,12 złotych (diagnostyka kodu alarmowego, uzupełnienie płynu chłodniczego, naprawa czujnika poziomu płynu, płyn T.). Z materiału dowodowego sprawy wynika przy tym, że wynajmujący zwrócił pozwanemu poniesione koszty naprawy, a zatem powód zadośćuczynił obowiązkom ciążącym na wynajmującym co do usunięcia wady w czasie odpowiednim. Jednocześnie jak już wskazano w powyższej części uzasadnienia, pozwany nie przedłożył żadnego innego obiektywnego dowodu na niesprawność naczepy, czy agregatu w późniejszym okresie. Sama awaria czujnika płynu chłodniczego z początku lutego 2023 roku nie dowodzi niesprawności naczepy, czy agregatu w późniejszym okresie, zwłaszcza w okresie od dnia 27 lutego 2023 roku do końca kwietnia 2023 roku, za który to okres pozwany nie uregulował czynszu najmu w jakiejkolwiek części. Pozwany nie przedłożył przy tym także żadnego dowodu, z którego wynikałby fakt dokonywania jakichkolwiek napraw w naczepie, czy agregacie w okresie objętym pozwem. W tej sytuacji zatem nie było żadnych podstaw ku temu, by uznać, że pozwany z powodu stanu przedmiotu najmu uprawniony był na mocy art. 664 § 2 k.c. do wypowiedzenia przedmiotowej umowy w trybie natychmiastowym. Jednocześnie wskazać należy, że Sąd w niniejszym składzie podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 września 2013 roku (sygn. akt I ACa 330/13), że art. 664 k.c. nie stanowi podstawy do powstrzymania się najemcy z płatnością czynszu w ogóle ani też nie daje mu uprawnienia do odliczenia kosztów ewentualnego usunięcia wady. Przepis ten stwarza jedynie możliwość domagania się czasowego obniżenia czynszu stosownie do zmniejszonego w danym okresie użytku z przedmiotu najmu (przy czym pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika roszczenia takiego nie zgłosił) albo do wypowiedzenia umowy najmu w trybie natychmiastowym. Zarzuty podniesione przez pozwanego okazały się ogólnikowe i pozbawione podstaw do oceny w ramach zawisłej sprawy. Jednocześnie mając na uwadze okoliczności sprawy Sąd nie dopatrzył się, aby powód dochodząc przysługującego mu czynszu najmu nadużywał przysługującego mu prawa (art. 5 k.c.).

W konsekwencji uznać należało, że roszczenie powoda w zakresie żądanego czynszu najmu jest zasadne w całości.

Wobec zaś powyższego zasadne było również żądanie powoda w zakresie kwoty 924,72 złotych dochodzone na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniem w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790) od każdej niezapłaconej przez pozwanego faktury. Zgodnie z powyższym przepisem wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności (przy wskazanej wartości świadczenia pieniężnego) stanowiąca równowartość kwoty 40 euro, a jest ona ustalana przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne, przy czym uprawnienie wierzyciela (tu: powoda) jest oderwane od spełnienia przez niego dodatkowych warunków poza tym, że spełnił on swoje świadczenie oraz nabył prawo do żądania odsetek, co w niniejszej sprawie zostało wykazane. Jest to przy tym uprawnienie, które nie zależy też od tego, czy wierzyciel poniósł w konkretnej sytuacji jakikolwiek uszczerbek związany ze spełnieniem przez dłużnika jego świadczenia z opóźnieniem.

Mając zatem na uwadze całokształt powyższych rozważań Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 659 k.c. w zw. z § 1, 3, 6 Ogólnych warunków umów najmu krótkoterminowego numer (...) w związku z art. 6 k.c. w zw. z art. art. 1, 4 i art. 7 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1790) zasądził od pozwanego J. O. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej w G. kwotę 6 233,05 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot: 664,20 złotych za okres od dnia 25 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty, 2 467,03 złotych za okres od dnia 27 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty, 725,70 złotych za okres od dnia 12 maja 2023 roku do dnia zapłaty, 725,70 złotych za okres od dnia 16 maja 2023 roku do dnia zapłaty i 725,70 złotych za okres od dnia 23 maja 2023 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł natomiast w punkcie drugim wyroku zgodnie z art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 109 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda jako strony wygrywającej niniejszą sprawę w całości kwotę 2 292,58 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty), co obejmowało: kwotę 400 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwotę 1 800 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ustalonych na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 roku, poz. 1935) i kwotę 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwotę 75,58 złotych tytułem kosztów związanych z koniecznością doręczenia odpisu pozwu pozwanemu przez komornika sądowego (k. 83 akt).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 06 grudnia 2024 roku