Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 marca 2017 r. w G. sprawy z powództwa M. S. (1) przeciwko (...) Towarzystwu (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki M. S. (1) kwotę 12.000 zł (dwunastu tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 25 września 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki M. S. (1) 3.517 zł (trzy tysiące pięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1.130,48 zł (jeden tysiąc sto trzydzieści złotych czterdzieści osiem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 1442/15

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 17 marca 2014 r. M. S. (1) poruszała się samochodem V. nr rej. (...). Jechała sama Aleją (...) w G., wracała w dyżuru nocnego w szpitalu, gdzie pracowała jako pielęgniarka. Na skrzyżowaniu z ulicą (...) powódka zatrzymała pojazd na światłach, miała wciśnięty hamulec. W tym momencie na skutek niezachowania należytej ostrożności w pojazd powódki uderzył od tyłu pojazd V. nr rej. (...), kierowany przez W. B. (1). Uderzenie nastąpiło w prędkością około 10 km/h, pojazd powódki został popchnięty kilkanaście centymetrów. Uderzenie bezpośrednio nastąpiło w tylny hak pojazdu powódki. Ciało powódki w wyniku uderzenia gwałtowanie poleciało do przodu, a następnie do tyłu.

Dowód: zeznania powódki M. S. (39:40-41:32)

zeznania W. B. (9:33-11:50)

Kiedy powódka po kolizji dojechała do domu, zaczęła odczuwać drętwienie dłoni. Po kilku godzinach tego samego dnia zaczęła ją boleć szyja. Tego samego dnia udała się do szpitala w G. Z.. Założony został kołnierz ortopedyczny na szyję, nosiła go przez około 5 tygodni. Kołnierz w niewielkim stopniu zmniejszał ból szyi. Od czasu wypadku powódka ma problemy z niebolesnym skręcaniem szyi, odczuwa drętwienie dłoni, jest bardziej nerwowa. Zrezygnowała z pracy pielęgniarki szpitalnej na oddziale ratunkowym (którą wykonywała przez 16 lat), obecnie pracuje jako pielęgniarka szkolna. Przed wypadkiem miała dyskopatię kręgosłupa szyjnego, leżała z tego powodu dwa lata przed przedmiotowym wypadkiem w szpitalu na oddziale neurologicznym.

Dowód: zeznania powódki M. S. (41:49-52:21)

zeznania D. S.

zeznania M. (...)

Sprawca kolizji był ubezpieczony w dacie wypadku w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Towarzystwie (...) S.A. w W.. Ubezpieczyciel odmówił powódce wypłaty zadośćuczynienia twierdząc, że wypadek nie mógł spowodować rozstroju jej zdrowia.

Okoliczność bezsporna

W wyniku przedmiotowego wypadku powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa o charakterze tzw. strzału z bicza. Dolegliwości bólowe o znacznym nasileniu występowały przez około 4 tygodnie od daty wypadku. Później ulegał stopniowemu zmniejszeniu. Poszkodowana nie była ograniczona w samoobsłudze. Aktualnie nie stwierdza się ubytków funkcji ruchowych szyi. Zanik kłębu kciuka nie jest związany z przedmiotowym wypadkiem. Leczenie i rehabilitację poszkodowanej można uznać za zakończone. Drętwienia kończyn górnych ustąpiły. Stwierdza się nieduże nasilenie dolegliwości związanych z obniżeniem odczuwania bodźców bólowych na lewym przedramieniu.

Dowód: opinia biegłego ortopedy, k. 103-107

opinia biegłego neurologa, k. 131-133, 154

Ocena dowodów

Zeznania powódki i świadków są zdaniem Sądu szczere, spójne, logiczne. Z opisu przebiegu wypadku wynika, że uderzenie w pojazd powódki od tyłu nastąpiło, przy prędkości około 10 km/h, doszło do uderzenia w hak holowniczy pojazdu powódki i przesunięcia go o około kilkanaście centymetrów. Przebieg wypadku tłumaczy niewielką skalę szkód na mieniu. Dodatkowo należy zauważyć, że uderzenie w hak holowniczy, a więc w element, który nie jest konstruowany w celu absorbowania energii kinetycznej powoduje, że siła uderzenia niemal w całości przechodzi na konstrukcję pojazdu oraz przenosi się w niezredukowanym nasileniu na osoby będące w jego wnętrzu. Jest to również wytłumaczenie tego, że w okolicznościach sprawy, nawet przy uderzeniu z prędkością 10 km/h mogło dojść do gwałtownego przesunięcia górnej części ciała powódki w przód i tył, skutkujące tzw. urazem biczowym.

Opinie biegłych (ortopedy i neurologa) są ocenia jako jasne, pełne, metodologicznie poprawne. Biegli należycie rozważyli zebranych wcześniej materiał, w tym znajdującą się w aktach dokumentację lekarską i wyprowadzili z tego przekonujące i logiczne wnioski.

Kwalifikacja prawna

Zasada odpowiedzialności pozwanego nie była kwestionowana.

Jeżeli chodzi o zasadność i wysokość zadośćuczynienia, to należy przede wszystkim stwierdzić, że wypadek spowodował rozstrój zdrowia powódki (uraz skrętny kręgosłupa szyjnego w mechanizmie tzw. urazu biczowego). Wymagał leczenia i rehabilitacji, spowodował zwolnienie lekarskie powódki, wystąpiły bóle i drętwienia dłoni.

Skala i nasilenie dolegliwości bólowych – jak wskazał biegły ortopeda – było znaczne w pierwszej fazie po wypadku (około 4 tygodnie), później ulegało systematycznemu zmniejszaniu się i obecnie ma nasilenie nieduże ( vide opinia neurologa), dowodząc poprawności i skuteczności przyjętego leczenia i rehabilitacji.

Powódka nie była ograniczona w samoobsłudze, nie była poddawana inwazyjnym zabiegom.

Reasumując, skala i długotrwałość cierpień powódki jest na poziomie średnim. Zdaniem Sądu zadośćuczynienie na poziomie 12.000 zł jest w tym kontekście odszkodowaniem odpowiednim.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […] w zw. z art. 481 § 1 i § 2 k.c.

Koszty

W punkcie II. sentencji orzeczono kosztach stron na mocy art. 98 § 1 k.p.c. Na zasądzone koszty składa się: opłata sądowa od pozwu (600 zł), opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (2.400 zł, § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), zaliczka (500 zł).

W punkcie III. sentencji nakazano ściągnąć od pozwanego na mocy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nieuiszczone koszty sądowe, na które składa się niezaliczkowana część wypłaconego biegłym wynagrodzenia.