Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: SSR Sławomir Splitt

Protokolant: Jolanta Migot

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2019 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa D. B.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda D. B. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 1.817,00 złotych (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 999/18

UZASADNIENIE

Powód D. B. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę odszkodowania w kwocie 7.471,46 zł wraz z odsetkami tytułem odszkodowania za szkodę powstałą w wypadku komunikacyjnym z winy kierowcy posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, a także kwoty 500 zł tytułem zwrotu prywatnej kalkulacji oraz kosztów procesu.

(pozew – k. 3-6)

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Zdaniem pozwanego zgłoszona szkoda była celowym i umówionym działaniem powoda oraz sprawcy zdarzenia.

(odpowiedź na pozew – k. 28-32)

Stan faktyczny:

Dnia 29 czerwca 2015 roku powód zgłosił pozwanemu szkodę komunikacyjną, podając, że tego samego dnia uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) z winy K. K. – kierowcy pojazdu marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...), posiadającym ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów komunikacyjnych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Ubezpieczyciel odmówił uznania swojej odpowiedzialności za szkodę.

(okoliczność bezsporna)

W rzeczywistości nie doszło do zdarzenia szkodowego, deklarowanego przez powoda oraz K. K. w postępowaniu likwidacyjnym.

(dowód: zeznania świadka K. K. – k. 95-99)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ograniczył postępowanie dowodowe do ustalenia odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń.

Ustalając stan faktyczny Sąd uznał, że świadek K. K. zeznawała szczerze i zgodnie z prawdą. Zauważyć należało, że została ona pouczona o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, a także prawie do odmowy udzielenia odpowiedzi na pytanie, które mogłoby narazić ją lub osobę dla niej bliską na odpowiedzialność karną i zeznała, że w rzeczywistości nie doszło do zdarzenia szkodowego deklarowanego w postępowaniu likwidacyjnym. Jednoznacznie wskazała, że nie brała udziału w kolizji drogowej z dnia 29 czerwca 2015 roku, a oświadczenie dotyczące przebiegu ww. zdarzenia zostało podpisane przez nią na polecenie jej ówczesnego partnera P. N.. Nic nie wskazuje na to, aby K. K. posiadała interes w składaniu niezgodnych z prawdą zeznań takiej treści, ponieważ nie wybielała ona swojej osoby, lecz obciążała.

Świadek w swoich zeznaniach wskazała, iż nie brała udziału w żadnej wcześniejszej kolizji drogowej, przy czy wskazała, iż jedna z kolizji została jej przypisana na podstawie podobnego jak w niniejszym postępowaniu pisemnego oświadczenia, które pozostawało w sprzeczności z faktycznym stanem rzeczy. Niemniej jednak kolizja ta miała miejsce w okolicy W., nie zaś w O.. Świadek wskazała, iż do złożenia oświadczenia została namówiona również przez P. N.. Świadek wskazała również, iż nigdy nie kierowała pojazdem, którym rzekomo miała spowodować kolizję drogową, zaś pojazd ten znajdowała się na posesji jej ówczesnego konkubenta, przy czym świadek zauważyła, iż w pewnym okresie czasu pojawiły się na nim uszkodzenia. Wyraźnie jednak zaprzeczyła temu, aby to ona była sprawcą wypadku. Świadek nie znała również bliżej miejsca zdarzenia, ani nie zatrzymywała się w O..

Natomiast zupełnie niewiarygodne okazały się zeznania powoda przesłuchiwanego w charakterze strony.

W szczególności należy wskazać, iż powód nie był w stanie wyjaśnić w sposób logiczny przyczyny znalezienia się w G. O. w chwili wypadku.

W tym zakresie powód wskazywał na to, iż w dzielnicy nie będącej jego miejscem zamieszkania znalazł się po to, aby spotkać się z dopiero co poznanymi, a nieznanymi z nazwiska osobami o imieniu T. i M.. Osoby te powód spotkał wcześniej tylko raz w klubie (...), zaś potem nigdy więcej z nimi się nie spotkał. Przyczyną spotkania, którego umówionym miejscem był parking przed marketem P. miała być wymiana poglądów na temat piłki nożnej. Pomimo tego, iż powód wcześniej umówił się z owymi znajomymi do spotkania ostatecznie nie doszło.

Należy dodać, iż powód zeznał, że dnia 29 czerwca 2015 roku o godz. 19-ej albo 20-ej, kiedy miała mieć miejsce szkoda było już ciemno, podczas kiedy zachód słońca miał miejsce dopiero około godz. 21:25.

Nadto mało realne wydaje się, aby powód po zaistniałej kolizji drogowej udał się do pobliskiego warsztatu naprawczego celem niezwłocznej oceny rozmiarów powstałej szkody. Trudno przypuszczać, aby o tak późnej porze, takowy warsztat świadczył jeszcze usługi.

W ocenie Sądu tak przedstawiona wersja zdarzeń jest niewiarygodna, a tym samym w konfrontacji z zeznaniami K. K. należało uznać za niewiarygodne zeznania powoda w całości.

Mając na względzie to, iż Sąd uznał, że przeprowadzone dowody ze źródeł osobowych wykluczają to, aby K. K. była sprawcą zdarzenia powodującego szkodę, a tym samym wykluczają sam fakt zaistnienia zdarzenia w treści opisanej przez powoda Sad oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Nie jest wykluczone to, iż do uszkodzeń pojazdów doszło w opisany przez powoda sposób, należy jednak wykluczyć, aby powyższe miała charakter wypadku drogowego.

Skoro zaś odpowiedzialność ubezpieczyciela – zgodnie z treścią przepisu art. 822 kodeksu cywilnego wiąże się ze zdarzeniem szkodowym, do którego w ocenie Sądu nie doszło, na podstawie art. 822 § 1 k.c.– a contrario oddalono powództwo.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.) i uznając, że powód przegrał proces w całości, zasądził od niego na rzecz pozwanego całość kosztów procesu, na co składało się wynagrodzenie fachowego pełnomocnika – radcy prawnego w stawce minimalnej (1.800 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).