Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: sekr. sąd. Jolanta Migot

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2018 r. w G. sprawy z powództwa M. W. (1) przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwu (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. W. (1) kwoty:

a.  22.395,69 zł (dwadzieścia dwa tysiące trzysta dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 14 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty,

b.  9.667,80 zł (dziewięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 11 października 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego Towarzystwu (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. W. (1) kwotę 5.859 zł (pięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego Towarzystwu (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 940,27 zł (dziewięćset czterdzieści złotych dwadzieścia siedem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 792/17

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

M. W. (1) jest właścicielem pojazdu B. (...), nr rej. (...).

Okoliczność bezsporna

W dniu 14 marca 2017 r. na skrzyżowaniu ul. (...) w G. doszło do kolizji z udziałem pojazdu powoda i pojazdu R. (...) nr rej. (...), kierowanego przez I. B.. Wyłączną winę za spowodowanie kolizji ponosiła kierująca pojazdem R.. Pojazd ten był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie (...) S.A. w W..

Okoliczności bezsporne

Po wypadu pojazd powoda (niezdatny do samodzielnego poruszania się z uwagi na uszkodzenie m.in. przedniego oświetlenia) został przetransportowany do warsztatu prowadzonego przez M. Ś. (1). W tym samym dniu (14 marca 2017 r. powodowi został wydany na czas naprawy pojazd zastępczy – B. nr rej. (...) (przy stawce 240 zł netto za dobę). Powód zlecił M. Ś. (1) naprawę uszkodzonego pojazdu, przy czym ten poinformował, że nie obsługuje napraw tzw. „bezgotówkowych” i zlecający ma obowiązek dokonania pełnej zapłaty za naprawę, w tym w przypadkach, gdy ubezpieczyciel nie potwierdzi stwierdzonego przez M. Ś. zakresu naprawy. M. Ś. następnie przystąpił do oceny uszkodzeń i kalkulowania kosztów i zakresu naprawy. W odniesieniu do kwestii wiązki elektrycznej (kod 9580) musiał konsultować do z autoryzowanym warsztatem naprawy marki B. i korygować to w ostatecznej kalkulacji przygotowanej dla poszkodowanego. Następnie okazało się, że ubezpieczyciel nie akceptuje kalkulacji wykonanej przez M. Ś.. W tej sytuacji M. W. stwierdził, że nie będzie w stanie pokryć wyliczonych przez M. Ś. kosztów naprawy i poprosił go o wystawienie faktury za dotychczasowe czynności i usługi, w tym w odniesieniu do najmu pojazdu zastępczego, który zwrócił w momencie podjęcia decyzji o rezygnacji z dalszych usług (...). Ś.. Następnie M. Ś. wystawił w dniu 28 kwietnia 2017 r. mu fakturę nr (...) obejmującą: sporządzenie kosztorysu (300 zł netto), oględziny, rozbrojenie, oględziny dodatkowe (350 zł netto), parking (za 45 dni, 540 zł netto), najem zastępczy (za 45 dni, 10.800 zł netto), tj. na łączną sumę brutto 14.747,70 zł, którą to sumę powód zapłacił w całości M. Ś..

Dowód: faktura, k. 53

umowa, k. 54-55

kalkulacja, k. 46-52

zeznania świadka M. Ś., k. 231

zeznania powoda, k. 232

Następnie powód we własnym zakresie zorganizował wszystkie części zamienne, sprowadzając je prywatnie z Niemiec, a następnie samodzielnie wykonał naprawę. Części zamienne były oryginalne i nie wymagały żadnych przystosowawczych zabiegów. Powód posiadający wykształcenie inżynierskie był w stanie wszystko wykonać samodzielnie. Przed szkodą z marca 2017 r. pojazd nie był uszkodzony. Później w listopadzie 2017 r. był przedmiotem innej szkody (uszkodzenie boku pojazdu).

Dowód: zeznania powoda, k. 232v

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu kwotę 11.831,32 zł oraz 5079,90 zł tytułem zwrotu uznanego przez siebie fragmentu kosztu najmu pojazdu zastępczego.

Okoliczność bezsporna

Ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu po szkodzie z marca 2017 r. wyniósłby przy zastosowaniu części nowych oryginalnych 34.227,01 zł (brutto). Niezbędny technologicznie czas wyłączenia pojazdu z ruchu wynosił 52 dni.

Dowód: opinia biegłego M. Z., k. 97-129, 160-201, 241-246

Ocena dowodów

Opinię biegłego M. Z. (wraz z dwoma opiniami uzupełniającymi) uznano za jasną, pełną i wewnętrznie niesprzeczną. Biegły w sposób przejrzysty i logiczny wyjaśnił i uzasadnił zarówno kwestię kosztu naprawy, w tym przyjęcia za podstawę do wyliczeń części nowych, oryginalnych jak i czas najmu pojazdu zastępczego. Ustalenia i oceny biegłego są w zakresie faktów spójne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym zeznaniami M. Ś. i powoda, w których szczegółowo opisano czasochłonność nie tyle samej naprawy, lecz jej organizacji i terminów oględzin ubezpieczyciela, procedury naprawczej powiązanej z koniecznością uprzedniej akceptacji kosztorysu warsztatu przez ubezpieczyciela (biegły bardzo szczegółowo opisał to na k. 108-110). Z powyższego wynika, że o długotrwałości przestoju pojazdu decydowały głównie czynniki leżące po stronie pozwanego.

Zeznania powoda i świadka M. Ś. są zbieżne, potwierdzają zamiar wykonania naprawy w warsztacie, który oferował normalne warunki rynkowe. Nie wszystkie warsztaty stosują tzw. naprawę bezgotówkową, jest to swobodny wybór przedsiębiorcy prowadzącego warsztat. To, że ostateczna decyzja poszkodowanego co do naprawy w danym warsztacie wymagała określonych, jasnych informacji i deklaracji od ubezpieczyciela nie jest więc w danej sytuacji niczym odbiegającym od normy i panujących zwyczajów. Przecież zupełnie naturalnym jest, że poszkodowany ma prawo uwzględniać szansę i termin wypłaty odszkodowania (choćby bezspornego) przy negocjacjach z wybranym warsztatem naprawczym. Poszkodowany nie ma obowiązku prawnego realizacji naprawy z własnych środków natychmiast po wypadku. Ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej w ogóle nie może też poszkodowanego zmuszać do zlecania naprawy określonym grupom warsztatów. Wydatki dodatkowe (najem zastępczy, parking, wykonanie kosztorysu i oględzin) zostały faktycznie poniesione przez poszkodowanego i są zdaniem Sądu logicznie powiązane z likwidacją szkody. Nie są zbyteczne i niepotrzebne.

Pozostała dokumentacja, w tym umowa powoda z M. Ś. i faktura są dokumentacji nie kwestionowanymi.

Kwalifikacja prawna

Zasada odpowiedzialności pozwanego nie jest sporna, wynika z art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c.

Wysokość roszczenia w zakresie zwrotu kosztu naprawy pojazdu wynika z opinii biegłego M. Z., który oszacował ten koszt na 34227,01 zł, co przy uwzględnieniu dobrowolnej wypłaty przez pozwanego sumy 11.831,32 zł pozostawia do zasądzenia w wyroku różnicy, czyli 22.395,69 zł.

Jeżeli chodzi o koszt najmu pojazdu zastępczego, to – po pierwsze, należy zaznaczyć, że pozwany we właściwym czasie nie zakwestionował samej stawki dobowej. Po drugie, postępowanie dowodowe wykazało, że faktyczny czas najmu zastępczego (45 dni) był nawet krótszy, niż wyliczony przez biegłego (52 dni). Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wydatek na najem pojazdu zastępczego podany w pozwie jest w całości zasadny. To samo dotyczy pozostałych wydatków poszkodowanego związanych z likwidacją szkody (usługa sporządzenia kosztorysu, oględzin, rozbrojenia, powtórnych oględzin, parkingu). Reasumując, cała zapłacona przez powoda M. Ś. suma z faktury z dnia 28 kwietnia 2017 r. jest usprawiedliwiona. Z tej wydatków zawartych na tej fakturze pozwany uznał i wypłacił częściowo koszt najmu zastępczego do sumy 5.079,90 zł. Do zasądzenia pozostaje więc różnica, czyli 9.667,80 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […], art. 481 § 1 i § 2 k.c.

W pozostałym zakresie powództwo oddalono jako nieudowodnione co do wysokości w zakresie kosztów naprawy – na mocy art. 361 k.c. a contrario ( punkt II. sentencji).

Koszty procesu

Powód uległ jedynie co do mniej niż 8% ogólnie dochodzonego roszczenia, stąd należy uznać, że zachodzą podstawy do zastosowania zasady obciążenia przeciwnika całością kosztów procesu na mocy art. 100 k.p.c. ( punkt III. sentencji). Na zasądzone od pozwanego koszty składa się: 1.742 zł opłata sądowa od pozwu, 3.600 zł opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ze zm.), 500 zł tytułem zaliczki, tj. łącznie 5.859 zł.

Ponadto w punkcie IV. sentencji obciążono na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi, stanowiącymi niezaliczkowaną część wynagrodzenia biegłego (łącznie 940,27 zł).