Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Iwona Górska

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2019 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa I. M.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda I. M. kwotę 5060 zł. (pięć tysięcy sześćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda I. M. kwotę 3570 zł ( trzy tysiące pięćset siedemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania, natomiast w pozostałym zakresie kosztami sądowymi obciąża pozwanego;

Sygnatura akt: I C 781/17

UZASADNIENIE

I. Stanowiska stron

Powód I. M. domagał się od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w Ł. zapłaty kwoty 5.060 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 stycznia 2017r. do dnia zapłaty, na co składały się kwota 1.000 zł tytułem odszkodowania za szkodę (zwrot kosztów zabiegów rehabilitacyjnych) oraz kwota 4.060 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, podnosząc, że w dniu 9 stycznia 2016r. uczestniczył w wypadku drogowym, którego sprawcą był kierowca ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, a także że wskutek tego zdarzenia doznał szkody niemajątkowej i majątkowej.

(pozew k. 2-4v)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa. W odniesieniu do roszczenia o zadośćuczynienie pozwany wskazał na niewielki, a właściwie zerowy rozmiar krzywdy powoda, niewielki stopień natężenia cierpień fizycznych i psychicznych, a także ich krótkotrwałość. Pozwany zwrócił także uwagę na brak związku przebytej rehabilitacji z wypadkiem (bóle mogą być wynikiem trybu pracy bądź wcześniejszych schorzeń), a także nieudowodnienie, że powód starał się o rehabilitację w placówkach finansowych przez NFZ.

(odpowied ź na pozew k. 30-33)

II. Stan faktyczny

W dniu 9 listopada 2016r. samochód wyjeżdżający ze stacji benzynowej wymusił pierwszeństwo przejazdu i uderzył w prawy bok samochodu marki V. kierowanego przez powoda I. M.. Wskutek powyższego głowa powoda została odgięta ku tyłowi uderzając w zagłówek, a następnie nastąpiło jej pociągnięcie do przodu. W chwili zdarzenia powód miał zapięte pasy bezpieczeństwa. Uczestnicy kolizji nie wzywali Policji, spisali oświadczenie o okolicznościach zdarzenia, po czym powód pojechał do pracy.

(dow ód: przesłuchanie powoda płyta CD k. 50)

W związku z dolegliwościami bólowymi głowy i kręgosłupa szyjnego, następnego dnia po wypadku, powód udał się na pogotowie ratunkowe. Po wykonaniu badania RTG kręgosłupa szyjnego lekarz zalecił powodowi noszenie kołnierza ortopedycznego. W dniu 14 listopada 2016r. powód udał się do (...) w G., gdzie stwierdzono stan po urazie kręgosłupa, głowy i klatki piersiowej, zalecono kołnierz usztywniający, przyjmowanie leków M., M. i maść V. oraz konsultację neurologiczną. W dniu 18 listopada 2016r. był konsultowany przez neurologa, który stwierdził zwichnięcie, skręcenie i naderwanie stawów i więzadeł na poziomie szyi, a także zalecił leki M., T., B.. W dniu 21 listopada 2016r. ortopeda zalecił leki M., M. i dalszą konsultację neurologiczną. W dniu 23 listopada 2016r. powód przeszedł badanie TK kręgosłupa szyjnego, które nie wykazało zmian pourazowych. W dniu 7 grudnia 2017r. neurolog zalecił powodowi przyjmowanie leku U.. W dniu 12 grudnia 2016r. ortopeda skierował powoda na rehabilitację (laser, masaż). W dniu 9 stycznia 2017r. ortopeda stwierdził zakończenie leczenia ortopedycznego. W styczniu 2017r. powód odbył serię 10 zabiegów rehabilitacyjnych.

(dow ód: dokumentacja medyczna leczenia powoda k. 8-15, 74, 78-85, przesłuchanie powoda płyta CD k. 50)

Koszt zabiegów rehabilitacyjnych wyniósł 1.000 zł.

(dow ód: faktura VAT nr (...) k. 86)

W wyniku wypadku z dnia 6 listopada 2016r. powód doznał skręcenia I stopnia kręgosłupa szyjnego. Powyższy uraz nie spowodował trwałego uszczerbku na zdrowiu. Po wypadku występowały bóle karku, które w okresie kilku dni od zdarzenia były znaczne, a następnie stopniowo słabły. Nadto, w okresie występowania dolegliwości bólowych utrzymywało się bólowe ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa związane ze skręceniem tego odcinka, natomiast w okresie stosowania kołnierza (2 tygodnie) nastąpiło zniesienie ruchomości kręgosłupa szyjnego. W toku leczenia zastosowano kołnierz, leki i rehabilitację, co przyniosło całkowite ustąpienie dolegliwości i powrót ruchomości po dwóch miesiącach od zdarzenia. Leczenie zostało zakończone do dnia 9 stycznia 2017r. Stan zdrowia powoda przed wypadkiem nie miał wpływu na przebieg zdarzenia i dalsze leczenie. Obecny stan zdrowia powoda jest dobry, uzyskano wyleczenie, nie ma wskazań do dalszego leczenia. Rokowania są dobre, nastąpił powrót funkcji ruchowej kręgosłupa bez uszkodzeń anatomicznych.

(dow ód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii W. P. k. 121-122v)

W aspekcie neurologicznym powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, który nie spowodował długotrwałego lub trwałego uszczerbku na zdrowiu. Brak wcześniejszych patologicznych zmian kręgosłupa szyjnego miał wpływ na wcześniejsze ustąpienie dolegliwości bólowych pourazowych kręgosłupa. Aktualny stan zdrowia powoda jest dobry. Proces leczenia został zakończony i nie ma wskazań do dalszego leczenia. Rokowania na przyszłość są pomyślne.

(dow ód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii M. Ż. k. 142-145)

Odbycie przez powoda rehabilitacji i jej kontynuowanie po zakończeniu leczenia było uzasadnione. Zmiana zakresu udzielonych świadczeń w stosunku do zaleceń była zasadna ze względu na stan zdrowia powoda. Koszt świadczeń fizjoterapeutycznych był uzasadniony w aspekcie rodzaju świadczeń uzyskanych przez powoda. Uzasadnieniem dla rehabilitacji były pourazowe dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, bolesność i drętwienia, potencjalne osłabienie mięśni kręgosłupa szyjnego w wyniku stosowania kołnierza. Zalecenie powodowi przyjmowania leków obniżających napięcie mięśniowe świadczy o tym, że w okresie powypadkowym występowało wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, które może być poddawane fizjoterapii.

(dow ód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu rehabilitacji P. K. k. 164-169)

Powód pracuje jako pracownik biurowy w wymiarze ¾ etatu, a nadto jako trener piłki nożnej. Przed wypadkiem leczył się w poradni ortopedycznej wyłącznie w związku z zerwaniem ścięgna A.. Po wypadku powód przez okres dwóch tygodni przebywał na zaległym urlopie wypoczynkowym, gdyż nie chciał tracić części wynagrodzenia w związku ze zwolnieniem lekarskim. Po wypadku powód czasowo zaprzestał treningów na siłowni oraz nie jeździł na rowerze.

(dow ód: przesłuchanie powoda płyta CD k. 50)

Sprawca kolizji był objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w Ł.. W dniu 7 grudnia 2016r. powód dokonał zgłoszenia szkody. Decyzją z dnia 30 grudnia 2016r. pozwany uznał roszczenie za niezasadne i odmówił wypłaty odszkodowania. Decyzją z dnia 3 lutego 2017r. pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 200 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu i odmówił zwrotu kosztów rehabilitacji, uznając je za niezasadne i wskazując, że mogły zostać wykonane w ramach NFZ. Pismem z dnia 13 czerwca 2017r. pełnomocnik powoda wniósł o przyznanie kwoty 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę oraz kwoty 1.000 zł tytułem zwrotu kosztów zabiegów rehabilitacyjnych w terminie 14 dni od otrzymania wezwania. Decyzją z dnia 12 lipca 2017r. pozwany odmówił wypłaty świadczenia.

(dow ód: decyzja pozwanego z dnia 30 grudnia 2016r. k. 67-68, decyzja pozwanego z dnia 3 lutego 2017r. k. 59-60, pismo powoda z dnia 13 czerwca 2017r. k. 61-64, decyzja pozwanego z dnia 12 lipca 2017r., opinia zaoczna k. 72-73, 87-89)

III. Ocena dowod ów

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z przesłuchania powoda, dowodu z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii, neurologii i rehabilitacji.

W ocenie Sądu dowody z dokumentów prywatnych w postaci dokumentacji medycznej, akt szkody, faktur potwierdzających poniesione przez powoda wydatki są wiarygodne, gdyż żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, a nadto nie posiadają one żadnych cech świadczących o ich przerobieniu, podrobieniu czy innej ingerencji itp. Stąd należało uznać, że odzwierciedlają one rzeczywisty przebieg postępowania likwidacyjnego, faktyczny przebieg leczenia powoda, jak również poniesionych przez niego kosztów rehabilitacji.

Sąd nie znalazł również żadnych podstaw do kwestionowania opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii i ortopedii. W ocenie Sądu opinie przedstawione przez biegłych W. P. i M. Ż. stanowią wiarygodne dowody na okoliczność następstw wypadku dla stanu zdrowia powoda, a także rozmiaru poniesionej krzywdy. Zdaniem Sądu, obie opinie zostały sporządzone w sposób rzetelny, profesjonalny i z zachowaniem należytych standardów, co czyni je w pełni przydatnymi do rozstrzygnięcia sprawy. Przedstawione w opiniach wnioski dotyczące stanu zdrowia powoda, przebiegu leczenia, następstw wypadku oraz rokowań na przyszłość biegli poparli wszechstronną analizą przedstawionej przez powoda dokumentacji medycznej oraz badaniem poszkodowanego. Obie opinie nie były kwestionowane przez strony.

Podobnie, za wiarygodny i przydatny do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy dowód Sąd uznał opinię biegłego sądowego z zakresu rehabilitacji. Opinia ta została napisana w sposób jasny, zrozumiały, co pozwala Sądowi na prześledzenie toku myślowego biegłego. Przedstawione przez biegłego wnioski co do zasadności rehabilitacji i poniesionych z tego tytułu kosztów są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Dodatkowo, opinia biegłego nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Podobnie, Sąd nie znalazł żadnych podstaw do kwestionowania dowodu z przesłuchania powoda. W ocenie Sądu zeznania powoda były szczere, spójne i niesprzeczne z innymi zebranymi w niniejszej sprawie dowodami, w szczególności z zapisami dokumentacji medycznej oraz opiniami biegłych sądowych. Nadto, zeznania te nie budziły również żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego i zasad logicznego rozumowania.

IV. Podstawa prawna

Podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 805 kc, art. 822 kc, art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 kc. Przepis art. 805 kc stanowi legalną definicję umowy ubezpieczenia. Wedle natomiast przepisu art. 822 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie do art. 822 § 2 kc jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl art. 822 § 4 kc uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Podkreślić należy, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela jest pochodną odpowiedzialności sprawcy. Podstawę odpowiedzialności bezpośredniego sprawcy stanowią w rozpatrywanym przypadku przepisy art. 436 § 2 kc i art. 415 kc. Wedle pierwszego z powołanych przepisów w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Zgodnie natomiast z treścią art. 415 kc kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Według art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, zaś w myśl art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

V. Ocena prawna

V.1. Z. śćuczynienie za krzywdę

Na wstępie należy zauważyć, że sama zasada odpowiedzialności pozwanego nie była sporna, w szczególności nie było pomiędzy stronami sporu co do okoliczności zdarzenia i tego, że sprawcą wypadku, w którym powód odniósł obrażenia ciała, był kierowca ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Spór zatem sprowadzał się do rozmiaru poniesionej przez powoda szkody majątkowej i niemajątkowej.

Przechodząc do oceny poszczególnych roszczeń, należy wskazać, że żądanie powoda o zadośćuczynienie zasługiwało na uwzględnienie w całości. Przede wszystkim powód wykazał, że wskutek przedmiotowego wypadku doznał skręcenia I stopnia kręgosłupa szyjnego. Z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii wynika wprawdzie, że odniesiony uraz nie spowodował trwałego uszczerbku na zdrowiu, niemniej skutkował dolegliwościami bólowymi, a także ograniczeniem ruchomości kręgosłupa szyjnego, a tym samym naraził powoda na cierpienia fizyczne. Biegły W. P. stwierdził, że w okresie kilku dni po wypadku u powoda występowały znaczne dolegliwości bólowe karku, które następnie stopniowo słabły. Nadto, utrzymywało się bólowe ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, co jak stwierdził biegły ortopeda, było związane ze skręceniem odcinka szyjnego kręgosłupa. Podkreślić przy tym należy, iż w okresie stosowania kołnierza ortopedycznego tj. w ciągu pierwszych dwóch tygodni od zdarzenia, nastąpiło zniesienie ruchomości kręgosłupa szyjnego. Z przedłożonej dokumentacji medycznej wynika, że leczenie powyższych obrażeń i dolegliwości wymagało podjęcia przez powoda kilkutygodniowego leczenia zachowawczego i usprawniającego. Od 14 listopada 2016r. do 9 stycznia 2017r. powód pozostawał pod opieką lekarza specjalisty ortopedy. W toku leczenia ortopedycznego zalecono powodowi noszenie kołnierza ortopedycznego, a także przepisano leki (M., M.), zaś w dniu 12 grudnia 2016r. ortopeda skierował powoda na rehabilitację (laser, masaż). Ponadto, powód pozostawał pod opieką lekarza neurologa, który również zalecił farmakoterapię (M., T., B.). Powód przeszedł także kilka badań diagnostycznych m.in. badanie RTG i TK kręgosłupa szyjnego. Natomiast, w styczniu 2017r. powód odbył serię 10 zabiegów rehabilitacyjnych. Zastosowane leczenie – jak wynika z opinii biegłych sądowych – zakończyło się sukcesem, nastąpiło całkowite ustąpienie dolegliwości i powrót ruchomości kręgosłupa szyjnego po dwóch miesiącach od zdarzenia. Biegli zgodnie wskazali, że obecny stan zdrowia powoda jest dobry, nastąpił powrót funkcji ruchowej kręgosłupa bez uszkodzeń anatomicznych i nie ma wskazań do dalszego leczenia.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw do stwierdzenia, że na rozmiar obrażeń i przebieg leczenia powypadkowego wpływ miał stan zdrowia powoda sprzed wypadku. Z opinii biegłych lekarzy specjalistów jednoznacznie wynika, że stwierdzone obrażenia pozostawały w adekwatnym związku przyczynowym z działaniem sprawy wypadku. Biegły ortopeda w toku badania nie stwierdził u powoda współistniejących samoistnych schorzeń kręgosłupa. Jak wynika z opinii kręgosłup powoda jest prawidłowej budowy, o dobrym zakresie ruchomości, nie ma zatem śladów wcześniejszych urazów czy stanów chorobowych. Natomiast stwierdzone schorzenie lewego biodra nie miało związku z wypadkiem ani też żadnego wpływu na przebieg leczenia. Biegła neurolog także wskazała, że zarówno dokumentacja medyczna jak i wyniki badań obrazowych nie wskazują, aby przed zdarzeniem u powoda występowały zmiany patologiczne w obrębie odcinka szyjnego kręgosłupa. Jednocześnie, biegła M. Ż. wskazała, że brak wcześniejszych patologicznych zmian kręgosłupa szyjnego miał wpływ na wcześniejsze ustąpienie dolegliwości bólowych pourazowych kręgosłupa i powrót powoda do zdrowia.

Przy ocenie rozmiaru poniesionej przez powoda szkody niemajątkowej Sąd miał również na uwadze całokształt skutków, jakie wypadek wywarł w życiu osobistym powoda. Jak wskazano powyżej przez okres dwóch tygodni powód zmuszony był do noszenia kołnierza ortopedycznego, co z pewnością stanowiło dla niego pewien dyskomfort. Nadto, z uwagi na dolegliwości bólowe oraz ograniczoną ruchomość kręgosłupa szyjnego powód musiał na jakiś czas zaprzestać aktywności fizycznej. Jak wynika z jego zeznań przed wypadkiem był osobą niezmiernie aktywną, chodził na siłownię, jeździł na rowerze, był trenerem piłki nożnej. Nadto, przez okres dwóch tygodni powód wykorzystał zaległy urlop wypoczynkowy, rezygnując ze zwolnienia lekarskiego (nie chciał tracić części wynagrodzenia).

Reasumując, w ocenie Sądu, kwota 4.060 zł jest odpowiednia do charakteru obrażeń doznanych przez powoda (uraz kręgosłupa szyjnego), rozmiaru cierpień fizycznych (znaczne dolegliwości bólowe i zniesienie ruchomości kręgosłupa szyjnego w początkowym okresie leczenia), wpływu zdarzenia na codzienne życie powoda (konieczność noszenia kołnierza ortopedycznego przez dwa tygodnie, kilkutygodniowe leczenie zachowawcze i usprawniające, ograniczenie aktywności fizycznej). Zasądzona kwota stanowi odczuwalną wartość dla powoda zważywszy na poziom życia społeczeństwa na terenie T., poziom dotychczasowego życia powoda i jego wiek, nie powoduje też bezpodstawnego wzbogacenia po stronie pozwanej, odpowiada wysokości jednomiesięcznego przeciętnego wynagrodzenia za pracę w 2016r. (por. Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 9 lutego 2017r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2016r.).

V.2. Odszkodowanie za szkod ę

Przedmiotowe roszczenie również zasługiwało na uwzględnienie w całości. Wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rehabilitacji, powód bowiem zdołał udowodnić, że poniesiony przez niego koszt rehabilitacji był uzasadniony co do zasady i wysokości. Biegły P. K. wskazał, że skierowanie powoda na rehabilitację przez lekarza ortopedę potwierdza, że ówczesny stan powoda wymagał podjęcia rehabilitacji. Co prawda biegły zwrócił uwagę, że zakres świadczeń, które faktycznie uzyskał powód (kinezyterapia, masaż ręczny, prądy), różni się od zakresu zabiegów zleconych przez ortopedę (laser, masaż), jednak taka zmiana – w ocenie biegłego – była uzasadniona stanem zdrowia powoda. Udzielone powodowi świadczenia miały większą siłę oddziaływania terapeutycznego. Zdaniem biegłego wskazania do podjęcia rehabilitacji wynikały z pourazowych dolegliwości bólowych kręgosłupa szyjnego, bolesności i drętwienia, a także potencjalnego osłabienia mięśni kręgosłupa szyjnego w wyniku stosowania kołnierza. Biegły zauważył, że zalecenie powodowi przyjmowania leków obniżających napięcie mięśniowe świadczy o tym, że w okresie powypadkowym występowało wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, które może być poddawane fizjoterapii. Powód wykazał również wysokość poniesionych kosztów rehabilitacji, przedkładając fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 1.000 zł. Jak wskazał biegły P. K. powyższy koszt świadczeń fizjoterapeutycznych był uzasadniony w aspekcie rodzaju świadczeń uzyskanych przez powoda. Podkreślić przy tym należy, iż jest okolicznością notoryjną, że terminy oczekiwania na świadczenia medyczne o wysokim społecznym zapotrzebowaniu jak np. zabiegi usprawniające w placówkach publicznej służby zdrowia wynoszą co najmniej kilka miesięcy, toteż nie można czynić powodowi zarzutu ze skorzystał z odpłatnych konsultacji czy badań. W przypadku zwłoki proces powrotu do zdrowia mógłby się znacznie wydłużyć, a co za tym idzie rozmiar szkody niemajątkowej mógłby ulec zwiększeniu. W świetle powyższego należało uznać, że koszty rehabilitacji były celowe i niezbędne dla przywrócenia poprzedniego stanu zdrowia.

VI. Odsetki

O odsetkach Sąd orzekł na mocy art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i przyznał odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 7 stycznia 2016r. do dnia zapłaty. Zważyć bowiem należy, iż szkoda została pozwanemu zgłoszona w dniu 7 grudnia 2016r. (okoliczność niezaprzeczona przez pozwanego). Zgodnie z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych termin do wypłaty świadczenia wynosił 30 dni. Zdaniem Sądu pozwany dysponujący fachowym zespołem lekarzy orzeczników oraz niezbędnymi środkami technicznymi był w stanie w terminie ustawowym ustalić rozmiar poniesionej przez powoda szkody niemajątkowej i majątkowej.

VII. Koszty procesu

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 kpc i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającego niniejszy spór w całości pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.070 zł, na którą składały się: opłata sądowa od pozwu (253 zł), opłata za czynności fachowego pełnomocnika – adwokata w stawce minimalnej (1.800 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).