Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2021 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2021 r. w G. sprawy z powództwa (...) Państwowe S.A. w W. przeciwko Z. P. (1) i A. P. z udziałem interwenienta ubocznego Gminy M. G.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanym Z. P. (1) i A. P., aby opróżnili i opuścili lokal mieszkalny numer (...) znajdujący się w budynku przy ul. (...) w G.;

II.  orzeka o uprawnieniu pozwanych Z. P. (1) i A. P. do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu i wstrzymuje wykonanie punktu I. niniejszego wyroku do czasu złożenia im przez Gminę M. G. oferty zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu;

III.  nie obciąża pozwanych kosztami procesu;

IV.  kosztami interwencji ubocznej obciąża Gminę M. G., uznając je za poniesione.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

Powód (...) Państwowe Spółka Akcyjna z siedzibą w W. jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej położonej w G. przy ul. (...) oraz właścicielem posadowionego na tej nieruchomości budynku mieszkalnego, dla których Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...).

(okoliczność bezsporna)

Pozwani Z. P. (1) i A. P. od wielu lat zamieszkują w lokalu mieszkalnym nr (...) znajdującym się w budynku przy ul. (...). Początkowo, byli uprawnieni do zamieszkiwania w tym lokalu jako syn i synowa K. P. będącego najemcą na podstawie umowy najmu z dnia 7 marca 1964 r. Po śmierci najemcy (najpóźniej w 1983 r.), Z. P. (1) wstąpił w stosunek najmu w trybie art. 691 k.c.

(dowód: umowa najmu k. 26-27, protokół k. 28-29, załącznik do umowy najmu k. 39)

Na początku 2012r. zaległość pozwanych z tytułu czynszu najmu i opłat eksploatacyjnych znacznie przekraczała 3-krotność należności miesięcznych. Pismem z dnia 21 lutego 2012r. powód wezwał pozwanych do zapłaty zaległości w łącznej kwocie 63.328,51 zł w dodatkowym terminie miesięcznym, pod rygorem rozwiązania umowy najmu. Wezwanie zostało odebrane przez pozwanych osobiście w dniu 8 marca 2012r. Wobec bezskutecznego upływu ww. terminu powód wypowiedział pozwanym na piśmie umowę najmu pismem z dnia 19 lipca 2012 r. Wypowiedzenie zostało pozwanym doręczone w dniu 25 lipca 2012r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 30-31 wraz z dowodami doręczenia k. 32, wypowiedzenie k. 33 wraz z dowodami doręczenia k. 34-37)

Pozwany Z. P. (1) jest osobą niepełnosprawną. W 2015r. przeszedł zabieg amputacji nogi, choruje na przewlekłe niedokrwienie kończyny dolnej prawej, a także chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. Pozwany porusza się na wózku inwalidzkim. Aktualnie, pozwany otrzymuje rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w wysokości 996,75 zł netto. Ze świadczenia pozwanego prowadzona jest egzekucja komornicza.

Z kolei, pozwana A. P. jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w wymiarze 1/8 etatu oraz umowy zlecenia jako sprzątaczka za wynagrodzeniem w łącznej wysokości 630 zł miesięcznie netto.

Pozwani prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, ponoszą wydatki m.in. na zakup leków (50 zł) oraz spłatę rat pożyczki. Pozwani mają troje dzieci, które jednak nie wspomagają ich finansowo.

Pozwani nie posiadają możliwości zamieszkania w innym lokalu, nie ma też nie mają tytułu prawnego do innej nieruchomości.

(dowód: przesłuchanie pozwanego Z. P. (1) płyta CD k. 80, przesłuchanie pozwanej A. P. płyta CD k. 80, dokumentacja medyczna leczenia pozwanego k. 93-101, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS k. 98, potwierdzenia wypłaty renty k. 102, potwierdzenie wypłaty wynagrodzenia k. 103)

Ocena dowodów:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej powołanych powyżej dokumentów. Podkreślić należy, iż żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, prawdziwości twierdzeń, ani też nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi pismami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Forma i treść przedmiotowych dokumentów nie budzi również wątpliwości Sądu.

W ocenie Sądu zeznania pozwanych były szczere, wewnętrznie spójne i nie budziły wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania. Nadto, w zakresie dotyczącym sytuacji finansowej i zdrowotnej zeznania te korelują z treścią przedłożonych dokumentów.

Kwalifikacja prawna:

Podstawą prawną powództwa stanowi art. 222 § 1 k.c. W świetle zebranego materiału dowodowego nie budzi żadnych wątpliwości, że powód jest właścicielem budynku mieszkalnego, w którym znajduje się m.in. przedmiotowy lokal oznaczony nr (...), a także fakt, iż pozwani byli najemcami tego lokalu (Z. P. (2) wstąpił w stosunek najmu na podstawie art. 691 kc w miejsce zmarłego ojca, który był stroną umowy najmu zawartej w dniu 7 marca 1964r.). W toku postępowania powód wykazał także, że w sposób prawidłowy rozwiązał umowę najmu. Nie było przy tym kwestionowane, że pozwani posiadali znaczne zadłużenie z tytułu czynszu najmu, przekraczające należności za trzy pełne okresy płatności. Wypowiedzenie umowy zostało, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, poprzedzone pisemnym wezwaniem do zapłaty zaległości i bieżących należności w terminie miesiąca pod rygorem rozwiązania umowy najmu. Wobec bezskuteczności wezwania, pismem z dnia 19 lipca 2012 r. powód wypowiedział pozwanym umowę najmu jako przyczynę wypowiedzenia wskazując zaległości w zapłacie czynszu w wysokości przekraczającej trzy pełne okresy płatności. Wypowiedzenie zostało osobiście doręczone każdemu z pozwanych w dniu 25 lipca 2012r. i skutkowało rozwiązaniem stosunku najmu z dniem 31 sierpnia 2012r. W tym stanie rzeczy, począwszy od dnia 1 września 2012r. pozwani nie posiadają żadnego tytułu prawnego uprawniającego ich do zajmowania przedmiotowego lokalu.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 222 § 1 kc.

Umowa najmu obowiązywała wiele lat przed rokiem 2005 r., stąd nie ma zastosowania wyłączenie z art. 14 ust. 7 ustawy o ochronie praw lokatorów […].

Pozwani – jako byli najemcy – posiadają status byłych lokatorów w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, co obligowało Sąd do badania kwestii uprawnienia pozwanych do najmu socjalnego.

W ocenie Sądu pozwani spełniają obligatoryjne przesłanki przyznania im prawa do lokalu socjalnego. Z. P. (1) jest bowiem osobą niepełnosprawną (art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów), po amputacji prawej nogi, całkowicie niezdolną do pracy. Z kolei, A. P. jako osoba sprawująca nad mężem opiekę i wspólnie z nim zamieszkała również spełnia przesłankę określoną w ww. przepisie. Nadto, pozwani spełniają również kryteria przyznania im prawa do lokalu socjalnego przewidziane w uchwale Gminy M. G. (art. 14 ust. 4 pkt 6 tej ustawy), albowiem prowadzą dwuosobowe gospodarstwo domowe i osiągają dochód w przeliczeniu na jednego członka gospodarstwa domowego niższy niż 75% najniższej emerytury (wynoszącej obecnie 1.250,88 zł, przy czym 75% z tej kwoty to 938,16 zł). Aktualnie, łączny dochód pozwanych wynosi 1.626,75 zł, co w przeliczeniu na członka gospodarstwa domowego daje kwotę 813,37 zł. Pozwani jednocześnie nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu, a ich sytuacja finansowa wyklucza możliwość najęcia lokalu na wolnym rynku. Przy uwzględnieniu dochodów, a także wydatków związanych z bieżącym koniecznym utrzymaniem pozwani nie będą w stanie opłacić czynszu według stawek rynkowych. Świadczy o tym również fakt ciągłego narastania zadłużenia z tytułu opłat za aktualnie zajmowany lokal.

Niezależnie, od powyższego należy wskazać, że pozwani spełnialiby również przesłankę fakultatywną do przyznania im lokalu socjalnego, choćby z tego względu, że pozwany jest osobą schorowaną, poruszającą się na wózku inwalidzkim.

Na podstawie art. 14 ust. 6 ustawy o ochronie praw lokatorów, Sąd nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia pozwanym przez Gminę M. G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie II. sentencji na mocy art. 14 ust. 4 pkt 2 i 6 oraz ust. 6 ustawy o ochronie praw lokatorów.

Koszty procesu:

O kosztach stron orzeczono jak w punkcie III. sentencji na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążając pozwanych (mimo przegranej) kosztami przeciwników. Sąd miał na względzie, że pozwani znajdują się w szczególnie złej sytuacji osobistej i finansowej. Z uwagi na wysokość uzyskiwanych dochodów, brak majątku, a także wieloletnie, narastające zadłużenie należy uznać ich za osoby ubogie, nie mające szans na poprawę swojej sytuacji (oboje są w wieku przedemerytalnym). Z. P. (1) dodatkowo jest osobą schorowaną, niepełnosprawną fizycznie, trwale niezdolną do podjęcia pracy zarobkowej.

Kosztami interwencji ubocznej obciążono Gminę G. ( punkt IV.), na podstawie art. 107 zdanie trzecie a contrario k.p.c., gdyż interwenient nie przyczynił się do wyjaśnienia sprawy, a jego pełnomocnik nie uczestniczył w rozprawie.