Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2021 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2021 r. w G. sprawy z powództwa A. Ż. przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. Ż. kwoty:

a.  20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 24 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty;

b.  8.640 zł (osiem tysięcy sześćset czterdzieści złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 24 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. Ż. kwotę 6.049 zł (sześć tysięcy czterdzieści dziewięć złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 653,26 zł (sześćset pięćdziesiąt trzy złote dwadzieścia sześć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 692/20

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 11 listopada 2019 r. A. Ż. była pasażerem (stojącym) autobusu marki M. L. S (...) nr rej. (...). Około godziny 13:10 doszło do gwałtownego hamowania pojazdu, w wyniku czego powódka upadła doznając urazów, które skutkowały odwiezieniem jej z miejsca zdarzenia na Oddział Ratunkowy Szpitala Miejskiego w G.. Winę za spowodowanie obrażeń ciała powódki ponosił kierowca w/w autobusu, zaś pojazd ten w chwili zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie (...) S.A. w W..

Okoliczności bezsporne

Powódka w wyniku zdarzenia doznała urazu głowy (z powodu uderzenia przy upadku), skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa I. stopnia, złamania kompresyjnego kręgu piersiowego ( (...)) z następowym zespołem bólowym oraz pogłębieniem ograniczenia ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Odczuwała po wypadku znaczne dolegliwości bólowe z okolicy pogranicza piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa, tym większe, że z uwagi na wcześniej usztywniony kręgosłup lędźwiowy i zwiększenie sił ściskających pogranicze piersiowo-lędźwiowe (Th/L). Obecnie ma znacznie ograniczony ruch kręgosłupa lędźwiowego, co poważnie wpływa na upośledzenie czynności życiowych, przez 5 miesięcy wymagała opieki osób trzecich przez 6 godzin dziennie. Poszkodowana nie wróciła do stanu zdrowia sprzed wypadku, nastąpiło pogłębienie przykurczu odcinka lędźwiowego kręgosłupa, nadal wymaga systematycznego leczenia rehabilitacyjnego. Faktyczną pomoc i opiekę nad powódką sprawował J. Ż. (1).

Dowód: opinia biegłego W. Ż., k. 140-146, 153-154

zeznania powódki, k. 115-117

zeznania J. Ż., k. 119-120

Powódka otrzymała zadośćuczynienie za krzywdę od sprawcy w wypadku w kwocie 10.000 zł.

Dowód: zeznania powódki, k. 117 verso

Ubezpieczyciel (pozwany) po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił powódce dobrowolnie: 700 zł tytułem zadośćuczynienia, 72,83 zł tytułem kosztów środków medycznych, 120,90 zł tytułem kosztów dojazdów, 8,90 zł kosztów pozyskania dokumentacji medycznej.

Okoliczności bezsporne

Ocena dowodów

Opinia biegłego lekarza ortopedy dr n. med. W. Ż. (wraz z pisemnym uzupełnieniem) jest jasna pełna i wewnętrznie niesprzeczna. Opiera się na bogatej dokumentacji medycznej powódki, a także na wiedzy teoretycznej i praktycznej biegłego oraz pozostałych zebranych w sprawie dowodach, a także na osobistym zbadaniu powódki przez biegłego. Należy podkreślić, że wskazywane w wynikach badań diagnostycznych „ugięcie górnej blaszki granicznej trzonu kręgu (...)” w pełni świadomie zostało określone przez biegłego jako „złamanie kompresyjne” trzonu kręgu ( (...)) i nie ma zdaniem Sądu żadnych wątpliwości, że obie formuły są zamienne i dotyczą tego samego zjawiska. Oczywistym też jest, że złamanie kompresyjne (wynik wzajemnego nacisku na kręgi – tutaj od strony brzusznej) jest naturalną konsekwencją nagłego upadku stojącego człowieka na twarde podłoże, bo właśnie w takich sytuacjach następuje gwałtowne (niezamortyzowane) zwiększenie obciążenia pionowego kręgosłupa. Co więcej, dokumentacja lekarska, którą miał możliwość analizować biegły jest rozłożona w czasie i precyzyjnie dokumentuje postępy leczenia ortopedycznego, w tym moment stwierdzenia zrostu, o czym biegły wyraźnie pisze w opinii (k. 142, cytowany przez biegłego opis zrostu złamania z karty 26). Gdyby nie było owego „złamania” („ugięcia”), z pewnością lekarz ortopeda L. B. nie oceniałby co kilka miesięcy, czy zrost już nastąpił. Biegły W. Ż. nie stwierdził, aby dolegliwości bólowe lub ograniczenia powódki miały wynikać ze stwierdzonego na blaszce przedmiotowego kręgu guzka S. (nie związanego z wypadkiem), co skądinąd nie jest wadliwe, bo nie zawsze owe guzki powodują jakiekolwiek objawy kliniczne, mimo dużej częstotliwości ich diagnozowania w nowoczesnych badaniach obrazowych ( (...), TK). Wcześniejsza stabilizacja (operacyjna) kręgosłupa powódki w odcinku lędźwiowym skutkowała wyciszeniem do0legliwości bólowych z tej okolicy (bo taki jest cel tego zabiegu), co także biegły wyraźnie zaznaczył w opinii. Nie można więc uznać za niewiarygodne twierdzeń powódki, że przed wypadkiem była osobą normalnie funkcjonującą. Biegły w swoich wnioskach należycie formułuje swoje obserwacje mówiąc m.in. o pogłębieniu niesprawności ruchowej kręgosłupa powódki, mając na względzie wcześniejsze usztywnienie kręgosłupa lędźwiowego. Reasumując, zdaniem Sądu nie ma potrzeby dalszego opiniowania przez tego samego biegłego lub dopuszczania dowodu z opinii innego (kolejnego) biegłego.

Zeznania powódki i J. Ż. są zdaniem Sądu wiarygodne i szczere.

Dokumentacja lekarska nie budzi wątpliwości i została zdaniem Sądu wszechstronnie przeanalizowana przez biegłego nie pozostając jednocześnie w jakiejkolwiek sprzeczności z wynikami badania przeprowadzonego przez biegłego oraz jego wnioskami zawartymi w opinii.

Kwalifikacja prawna

Zasada odpowiedzialności pozwanego nie była sporna.

Powódka dotychczas otrzymała zadośćuczynienie za krzywdę w kwocie 10.700 zł (10.000 zł od sprawcy wypadku, 700 zł od pozwanego ubezpieczyciela). W niniejszej sprawie dochodzi z tego tytułu dopłaty 20.000 zł i zdaniem Sądu żądanie to jest zasadne. Skala cierpień powódki po wypadku była znaczna i trwała stosunkowo długo. Ograniczenie normalnego funkcjonowania jest dość istotne (np. nie może unosić rąk, ma niewydolny chód, por. 141) i utrwalone: nie rodzi realnych szans na poprawę oraz wymaga dalszej cyklicznie ponawianej rehabilitacji. W tym kontekście łączne zadośćuczynienie obejmujące 30.700 zł jest zdaniem Sądu świadczeniem w wysokości co najmniej odpowiedniej, a z pewnością nie zawyżonej. Dochodzona pozwem dopłata do zadośćuczynienia jest więc zasadna i podlega uwzględnieniu.

Ponadto powódka dochodziła zwrotu kosztów opieki osoby trzeciej za okres 4 miesięcy po 6 godziny dziennie, przy stawce godzinowej 12 zł (łącznie 8.640 zł). Zakres niezbędnej opieki został pozytywnie zweryfikowany przez biegłego, zaś stawka godzinowa jest zdaniem Sądu słuszna i nie budzi żadnych wątpliwości.

W tym stanie rzeczy w punkcie I. lit. a) uwzględniono powództwo w zakresie dopłaty do odpowiedniego zadośćuczynienia za krzywdę na podstawie art. 445 § 1 w zw. z art. 444 § 1 w zw. z art. 436 § 1 w zw. z art. 822 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […] w zw. art. 481 k.c.

W punkcie I. lit. b) zasądzono na rzecz powódki koszty opieki powypadkowej na mocy art. art. 444 § 1 w zw. z art. 436 § 1 w zw. z art. 822 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […] w zw. art. 481 k.c.

Data wymagalności roszczenia w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […] nie budzi wymagalności.

Koszty

Pozwany jako przegrywający proces na mocy art. 98 k.p.c. zobowiązany jest zwrócić koszty powódce, na które składa się: opłata sądowa od pozwu 1.432 zł, opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej (3.600 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), zaliczka (1000 zł). Ponadto uwzględniono odsetki od kosztów zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. (punkt II.)

W punkcie III. od przegrywającego pozwanego nakazano ściągnąć niezaliczkowaną część wynagrodzenia biegłego (art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c.).