Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Jank

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 września 2024 r. w G.

sprawy z powództwa Gminy M. G.

przeciwko P. G. (1)

o eksmisję

I.  oddala powództwo;

II.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu P. – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 96 zł z tytułu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygnatura akt I C 653/21

Uzasadnienie wyroku z dnia 12 września 2024 roku

Powódka Gmina M. G. wniosła pozew przeciwko K. G., P. G. (1), P. S., a także małoletniemu I. G. o nakazanie pozwanym, aby opuścili, opróżnili i wydali powódce lokal socjalny nr (...) położony w budynku przy ul. (...) w G..

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że jest właścicielką ww. lokalu, a pozwani nie posiadają do niego tytułu prawnego, gdyż umowa najmu lokalu socjalnego uległa rozwiązaniu z upływem okresu, na jaki została zawarta. Zgodnie z informacją (...) pozwani nadal zamieszkują w ww. lokalu. Jak wskazano od chwili zawarcia z nimi umowy najmu zalegali z zapłatą należności czynszowych, a składane przez nich obietnice spłaty zadłużenia okazały się bezskuteczne. Wezwani do dobrowolnego opuszczenia lokalu pozwani nie wydali go powodowi.

(pozew, k. 3-4v)

Wyrokiem zaocznym częściowym z dnia 28 czerwca 2022 roku Sąd orzekł eksmisję wobec K. G., I. G. i P. S. i orzekł, iż przysługuje im uprawnienie do lokalu socjalnego. Apelacja powódki została oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 30 listopada 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt XVI Ca 1009/22.

(wyrok zaoczny częściowy z dnia 28 czerwca 2022r., k. 106, wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 30 listopada 2022r., k. 199)

Kurator ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu P. G. (1) wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc, że z oświadczeń pozwanych wynika, że P. G. (1) nie mieszka w spornym lokalu. Podobne stanowisko przedstawił także Komornik w swoim protokole.

(odpowiedź na pozew, k. 228)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka Gmina M. G. jest właścicielką nieruchomości gruntowej położonej w G. przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...). Na przedmiotowej nieruchomości usytuowany jest budynek mieszkalny, w którym znajdują się lokale socjalne należące do zasobu mieszkaniowego gminy.

(dowód: wydruk aktualnej treści księgi wieczystej nr (...), k. 7)

W dniu 2 sierpnia 2018 roku powódka zawarła m.in. z pozwanym P. G. (1) umowę najmu lokalu mieszkalnego (socjalnego) nr 24 położonego w ww. budynku mieszkalnym przy ul. (...) w G. na czas oznaczony od dnia 3 lipca 2018 roku do dnia 2 lipca 2020 roku.

(dowód: umowa najmu z dnia 2 sierpnia 2018r., k. 13-16)

Pozwany P. G. (1) jest zameldowany w ww. lokalu na pobyt stały od dnia 18 sierpnia 2018 roku.

(dowód: wydruk z ewidencji ludności, k. 38)

W dniu 11 lipca 2022 roku pracownik (...) D. J. udał się do budynku przy ul. (...) celem ustalenia, kto zamieszkuje w lokalu przy ul. (...). W lokalu nr (...) nikogo nie zastał. Natomiast, sąsiad zamieszkujący w lokalu nr (...) oświadczył, że w lokalu nr (...) zamieszkuje A. G. wraz ze swoją partnerką i dzieckiem w wieku około dwóch lat. Natomiast, sąsiad zamieszkujący w lokalu nr (...) wskazał, że w lokalu nr (...) zamieszkuje P. G. (1) wraz ze swoją kobietą i małym dzieckiem (chłopcem), zaś A. G. i K. G. bywają w tym lokalu, jednak nie wie czy również w nim zamieszkują czy tylko odwiedzają.

(dowód: notatka służbowa pracownika (...) z dnia 11 lipca 2022r., k. 117)

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gdyni I. M. w sprawie z wniosku powódki o doręczenie korespondencji podczas czynności terenowych w dniu 21 października 2022 roku uzyskał informację od sąsiada zamieszkującego pod numerem 23, że P. G. (1) nie mieszka w spornym lokalu.

(dowód: postanowienie z dnia 25 października 2022r., k. 165, protokół, k. 166)

W odpowiedzi na apelację wywiedzioną przez powódkę od wyroku zaocznego częściowego z dnia 28 czerwca 2022 roku pozwani K. G. i P. S. oświadczyli, że P. G. (1) nie mieszka w spornym lokalu.

(dowód: odpowiedź na apelację, k. 147)

Pozwany P. G. (1) nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy w G., nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, ani nie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej.

(dowód: informacja PUP w G., k. 56 i 212, informacja (...), k. 58, informacja MOPS, k. 60 i 214)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd w całości ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez powoda, kuratora oraz wezwanie osoby i instytucje.

Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania autentyczności wymienionych w ustaleniach stanu faktycznego dokumentów. Podkreślić bowiem należy, iż dokumenty prywatne przedstawione przez powódkę, jak również pisma przedstawione przez wezwane organy i instytucje nie były kwestionowane przez żądną ze stron, a nadto nie noszą żadnych śladów przerobienia, podrobienia, czy innej manipulacji.

Natomiast, na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 4 k.p.c. Sąd pominął dowód z zeznań świadków P. S. i K. G., albowiem jego przeprowadzenie okazało się niemożliwe. Mimo wezwań na kolejne terminy rozprawy i mimo nałożenia grzywien ww. osoby nie stawiły się na rozprawie. Nie powiodło się również doprowadzenie wnioskowanych świadków na rozprawę przez Policję. Po udaniu się do miejsca zamieszkania świadków funkcjonariusze Policji nikogo nie zastali.

Podstawę prawną roszczenia powoda o wydanie przedmiotowego lokalu stanowi przepis art. 222 § 1 k.c., zgodnie z którym właściciel może żądać od osoby, która włada jego rzeczą, aby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela prawo do władania rzeczą. W świetle powołanego przepisu przesłankami roszczenia windykacyjnego są:

1)własność podmiotu podnoszącego roszczenie;

2)faktyczne władanie rzeczą przez podmiot, przeciwko któremu kierowane jest roszczenie;

3)brak skutecznego względem właściciela uprawnienia do władania rzeczą, które przysługiwałoby osobie, która rzeczą faktycznie włada (por. M. Gutowski (red.) Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz. Art. 1-449 ¹¹ , wyd. 1, 2016).

Ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających legitymację bierną pozwanego ciąży na powodzie; to on ma udowodnić fakt, że pozwany włada jego rzeczą (art. 6 k.c.) (zob. K. Osajda (red. serii), W. Borysiak (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 33, Warszawa 2024).

Przechodząc do oceny powództwa pod kątem wymienionych powyżej przesłanek należy wskazać, że w niniejszej sprawie nie ulegało wątpliwości, że powódka Gmina M. G. jest wyłącznym właścicielem nieruchomości gruntowej przy ulicy (...) w G. na której znajduje się przedmiotowy niewyodrębniony lokal mieszkalny (socjalny) nr 24. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez kuratora, a nadto wynika z wpisu w dziale II. księgi wieczystej nr (...). Natomiast, w toku niniejszego postępowania strona powodowa nie zdołała wykazać drugiej z przesłanek warunkujących uwzględnienie powództwa windykacyjnego, tj. że pozwany P. G. (2) faktycznie włada spornym lokalem nr (...). Bez znaczenia pozostaje fakt, że pozwany jest nadal zameldowany w tym lokalu na pobyt stały. Przesłanką skutecznego pozwania w procesie windykacyjnym jest bowiem fizyczne władanie rzeczą przez pozwanego, a więc pewien stan faktyczny, a nie stan prawny wynikający z decyzji administracyjnej. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza natomiast faktu zamieszkiwania pozwanego w spornym lokalu nr (...). Przede wszystkim – wbrew twierdzeniem powódki – takim dowodem nie jest notatka służbowa sporządzona przez pracownika Zarządu (...) w G. na okoliczność rezultatu czynności służbowych podjętych przez niego w dniu 11 lipca 2022 roku. Z przedmiotowej notatki wynika, że pracownik jednostki organizacyjnej gminy udał się do lokalu nr (...) celem ustalenia osób faktycznie w nim zamieszkujących, lecz nikogo w nim zastał. W związku z tym przeprowadził rozmowy z sąsiadami zamieszkującymi w lokalach nr (...). Pierwszy z nich oświadczył, że w lokalu nr (...) zamieszkuje A. G. wraz ze swoją partnerką i dzieckiem w wieku około dwóch lat. Z kolei, sąsiad zamieszkujący w lokalu nr (...) wskazał, że w lokalu nr (...) zamieszkuje P. G. (1) wraz ze swoją kobietą i małym dzieckiem (chłopcem), zaś A. G. i K. G. bywają w tym lokalu, jednak nie wie czy również w nim zamieszkują czy tylko odwiedzają. Obaj sąsiedzi zgodnie wskazali, że w lokalu zamieszkują mężczyzna o nazwisku G. z partnerką oraz małym dzieckiem. Zdaniem Sądu osoby te należy zidentyfikować jako K. G., P. S. oraz I. G., a więc jako pozwanych co do których zapadł już wyrok eksmisyjny w niniejszej sprawie i którzy niewątpliwe w tym lokalu zamieszkują. Sąsiedzi błędnie wskazali imię mężczyzny mieszkającego w lokalu, co może być skutkiem tego, że sąsiedzi po prostu nie utrzymują ze sobą bliskich relacji sąsiedzkich. Oczywiste jest, że sąsiad spod numeru 25 pomylił imiona mieszkańców spornego lokalu. Wszak, K. G. niewątpliwie zamieszkuje w spornym lokalu, a nie jedynie odwiedza go okazjonalnie, co nie tylko wynika z sentencji i uzasadnienia poprzedniego wyroku, lecz także z treści składanych przez niego pism procesowych, gdzie jako adres zamieszkania wskazuje właśnie adres przedmiotowego lokalu nr (...). Dalej należy zauważyć, że w trakcie rozmowy z pracownikiem kancelarii komorniczej w dniu 21 października 2022 roku w sprawie z wniosku powódki o doręczenie korespondencji sąsiad z lokalu nr (...) wskazał, że P. G. (1) nie mieszka w spornym lokalu. Wreszcie, należy wskazać, że w odpowiedzi na apelację od wyroku z dnia 28 czerwca 2022 roku pozwani K. G. i P. S. oświadczyli, że P. G. (1) nie mieszka wraz z nimi w lokalu nr (...). Wszystkie powyższe okoliczności zdają się przeczyć twierdzeniom powódki, jakoby P. G. (1) faktycznie władał ww. lokalem, a tym samym posiadał legitymację procesową w niniejszej sprawie.

Stąd też, uznając, że powódka nie wykazała, że pozwany P. G. (1) włada spornym lokalem nr (...), na podstawie art. 222 § 1 k.c. a contrario powództwo należało oddalić.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazując ściągnięcie od przegrywającego niniejszy spór powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 96 zł tytułem wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa na poczet wynagrodzenia kuratora przyznanego postanowieniem z dnia 12 września 2024 roku.