Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2024 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2024 r. w G. sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W. przeciwko J. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. K. na rzecz powoda Banku (...) S.A. w W. kwoty:

a.  20.611,38 zł (dwadzieścia tysięcy sześćset jedenaście złotych trzydzieści osiem groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od dnia 25 września 2023 r. do dnia zapłaty,

b.  1.222,42 zł (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia dwa złote czterdzieści dwa grosze);

c.  1.417,63 zł (jeden tysiąc czterysta siedemnaście złotych sześćdziesiąt trzy grosze);

II.  oddala wniosek o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty;

III.  zasądza od pozwanego J. K. na rzecz powoda Banku (...) S.A. w W. kwotę 4.858,27 zł (cztery tysiące osiemset pięćdziesiąt osiem złotych dwadzieścia siedem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 571/24

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

Strony w dniu 11 stycznia 2017 r. zawarły umowę kredytu konsolidacyjnego nr (...)\ (...), na okres do dnia 10 stycznia 2025 r. Kredyt obejmował sumę 67.234,82 zł. Kredyt był spłacany przez kredytobiorcę do stycznia 2023 r., w tym momencie do spłaty pozostawało jeszcze 20.611,38 zł. Jednak mimo odrębnego wezwania do uregulowania wymagalnej zaległości nie doszło do spłaty i umowa kredytu została przez bank wypowiedziana pismem z dnia 17 maja 2023 r. (odbiór wypowiedzenia nastąpił 30 maja 2023 r.).

Okoliczności bezsporne

Przyczyną zaprzestania spłaty kredytu była utrata zatrudnienia przez pozwanego, co wynikało z pogorszenia jego stanu zdrowia, negatywnego zaświadczenia lekarskiego z zakresu medycyny pracy (nie dopuszczającego pozwanego do dalszego wykonywania zawodu spawacza z uwagi na znaczne pogorszenie wzroku i słuchu).

Pozwany aktualnie nie jest zarejestrowany jako bezrobotny we właściwym urzędzie pracy. Utrzymuje się z nieregularnych prac dorywczych (dochód miesięczny: 500-600 zł). W perspektywie roku uzyska prawo do emerytury z ZUS. Nie ma nikogo na utrzymaniu, nie posiada najbliższej rodziny, mieszka samotnie.

Dowód: zeznania pozwanego

Ocena dowodów

Treść umowy, wysokość zadłużenia, skuteczność rozwiązania umowy kredytu nie były w żaden sposób kwestionowane przez pozwanego.

Okoliczności dotyczące osobistej sytuacji życiowej i majątkowej pozwanego wynikają z jego szczerych i wiarygodnych zeznań.

Kwalifikacja prawna

Umowa strona była umową kredytową w rozumieniu art. 69 Prawa bankowego z 1997 r. Wysokość dochodzonych należności nie budzi wątpliwości i nie była kwestionowana przez pozwanego, pozwany wręcz wyraźnie potwierdzał wysokość całej pozostałej do spłaty należności po wypowiedzeniu umowy. W tym stanie rzeczy orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 69 Prawa bankowego w zw. z art. 481 § 1 i § 2 k.c.

Pozwany kilkakrotnie w toku procesu wyrażał żądanie „umorzenia długu”, powołując się na umorzenie postępowania przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie (w elektronicznym postępowaniu upominawczym). Umorzenie postępowania przed w/w sądem wynikało z wniesienia sprzeciwu i oznaczało tylko zakończenie tego postępowania bez rozstrzygnięcia merytorycznego (czyli bez stwierdzenia, czy dług jest należny czy nie). W takiej sytuacji wierzyciel (bank) ma prawo wystąpić jeszcze raz o to samo roszczenie przed sądem cywilnym i to uczynił.

Pozwany w trakcie swoich zeznań w charakterze strony sformułował wniosek o rozłożenie długu na raty. Wniosek ten Sąd ocenił negatywnie. Po pierwsze, sytuacja życiowa i majątkowa pozwanego jest trudna, ale nie można uznać jej za szczególnie złą. Pozwany nie dokonał wystarczających starań celem uzyskania innego zatrudnienia (nie zarejestrował się we właściwym urzędzie pracy jako bezrobotny). Nie można więc stwierdzić, że wykorzystał wszystkie dostępne szanse na uzyskanie stałego zatrudnienia. Po drugie, jest samodzielny, pracuje dorywczo, nie ma trwałych obciążeń finansowych (np. alimentacyjnych). Długi wynikające z kredytów konsumpcyjnych są przejawem określonych potrzeb i aspiracji, a nie obowiązków prawnych lub zwykłej konieczności życiowej. Poza tym zaproponowana przez pozwanego miesięczna rata (100-200 zł) jest zbyt niska i nie uwzględnia interesu prawnego banku (dług w takiej sytuacji byłby rozłożony na niemal 10 lat, a w przypadku raty po 100 zł – na 20 lat). Z tych przyczyn orzeczono jak w punkcie II. na mocy art. 320 k.p.c. a contrario.

Koszty

W punkcie III. zasądzono od pozwanego jako przegrywającego proces koszty poniesione przez powoda z odsetkami (art. 98 k.p.c.). Składa się nań: opłata sądowa od pozwu (1163 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), koszty doręczenia komorniczego (78,27 zł), opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (3.600 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.) i odsetki od sumy tych kosztów.