Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Nowicka-Midziak
Protokolant:	sekretarz sądowy Małgorzata Wilkońska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2019 r. w G.

sprawy z powództwa D. P.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Oddala powództwo

2.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1087,00 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu

3.  Nakazuje ściągnięcie od powoda na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 315,51 zł (trzysta piętnaście złotych pięćdziesiąt jeden groszy) tytułem brakującej części kosztów opinii biegłego do spraw rekonstrukcji wypadków drogowych i wyceny pojazdów samochodowych.

Sygn. akt I C 540/18

UZASADNIENIE

Powód D. P. domagał się od Towarzystwa (...) z siedzibą w W. zapłaty kwoty 670 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu tytułem odszkodowania za szkodę powstałą dnia 13 lipca 2017 roku, podczas koszenia trawnika, przez pracowników firmy (...) z siedzibą w Ł., ubezpieczonej od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Doszło wówczas do odpryśnięcia kamienia spod kosiarki, który uderzył w szybę drzwi tylnych, należącego do powoda pojazdu marki V. (...) serii (...), o numerze rejestracyjnym (...). Koszt przeprowadzonej przez powoda naprawy w warsztacie (...) z siedzibą w G. wyniósł 670 zł brutto. Sprawczyni szkody nie kwestionowała swojej odpowiedzialności i zwróciła się do pozwanego ubezpieczyciela o wypłacenie powodowi odszkodowania. Pozwany zweryfikował koszt naprawy do kwoty 207,29 zł, powołując się na franszyzę integralną do kwoty 400 zł, a zatem brak swojej odpowiedzialności za powstałą szkodę. Zdaniem powoda przy uszkodzeniu szyby konieczna była również wymiana mechanizmu jej podnoszenia, stąd nie zgadzał się z ustaloną przez ubezpieczyciela wysokością szkody.

(pozew – k. 4-9)

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany zakwestionował swoją odpowiedzialność co do zasady, skupiając swoje zarzuty na braku odpowiedzialności, co wynikało z ustalenia przez niego wysokości szkody nieprzekraczającej kwoty 400 zł, tj. zakresu odpowiedzialności, wynikającego z umowy ubezpieczenia zawartej z firmą sprawcy szkody. Pozwany podtrzymał stanowisko wyrażone w postępowaniu likwidacyjnym, co do braku konieczności wymiany mechanizmu podnoszenia szyby.

(odpowiedź na pozew – k. 20-22)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 13 lipca 2017 roku podczas koszenia trawnika przez pracowników firmy (...) z siedzibą w Ł. doszło do odpryśnięcia kamienia spod kosiarki żyłkowej, który rozbił stałą trójkątną szybę w tylnych prawych drzwiach zaparkowanego przy ul. (...) w G. pojazdu powoda D. P. marki V. (...) serii (...) o numerze rejestracyjnym (...).

(dowód: zeznania świadków: I. P. – k. 72v.-73, płyta CD – k. 74, S. P. – k. 73-73v., płyta CD – k. 74 oraz powoda D. P. – k. 78-78v., płyta CD – k. 79, e-mail z dnia 18.08.2017r. na płycie CD – k. 55 akt szkody)

W tym samym dniu, po zdarzeniu żona powoda – I. P. zleciła naprawę uszkodzonej szyby w (...) w G. za kwotę 670 zł brutto, co obejmowało wymianę uszkodzonej szyby oraz mechanizmu opuszczania szyby bocznej.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: fakturą VAT nr (...) z dnia 17.07.2017r. – k. 11, zeznaniami świadka: I. P. – k. 72v.-73., płyta CD – k. 74 oraz powoda D. P. – k. 78-78v., płyta CD – k. 79)

Powód zgłosił szkodę firmie (...) z siedzibą w Ł., która uznała swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę, wskazując na niedostateczne zabezpieczenie terenu podczas koszenia terenów zielonych.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: e-mailem z dnia 18.08.2017r. na płycie CD – k. 55 akt szkody)

Firma (...) z siedzibą w Ł. w dniu zdarzenia objęta była ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, z tym, że zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 OWU „Bezpieczna Firma w (...) zakres ubezpieczenia nie obejmował odpowiedzialności za szkody, w których odszkodowanie łącznie nie przekraczało 400 zł (franszyza integralna).

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: OWU – k. 28-48v.)

Dnia 18 lipca 2017 roku powód zgłosił szkodę pozwanemu.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: k. 34-35v. akt szkody, płytą CD – k. 51 akt szkody)

Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego decyzją z dnia 06 listopada 2017 roku odmówił przyjęcia odpowiedzialności cywilnej za powstałą szkodę z uwagi na ustalenie, że wartość naprawy, przy uznaniu niezasadności wymiany mechanizmu podnoszenia ruchomej szyby w drzwiach, wyniosła mniej niż 400 zł, co zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 OWU „Bezpieczna Firma w (...) wyłączało odpowiedzialność.

(okoliczność bezsporna ustalona nadto w oparciu o: decyzję z dnia 06.11.2017r. – k. 15)

Celowe i zasadne koszty naprawy uszkodzeń w pojeździe powoda marki V. (...) serii (...) o numerze rejestracyjnym (...), powstałe w wyniku szkody z dnia 13 lipca 2017 roku, przy zastosowaniu stawek za prace blacharskie w wysokości 128,20 zł/rbg, przy uznaniu za zasadne jedynie wymiany uszkodzonej szyby oraz usunięcia odłamków szkła ze szczeliny w drzwiach oraz cen jak dla części typu (...) wyniosły kwotę 325,56 zł brutto.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego P. S. – k. 84-100 wraz z pisemną opinią uzupełniającą – k. 113-121)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony, opinii biegłego oraz przesłuchania świadków i powoda.

Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności przedstawionych przez strony dokumentów. Podkreślić należy, że w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie kwestionowała powyższych domniemań przysługujących przedmiotowym dokumentom w trybie art. 252 k.p.c. Za nieprzydatną dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd uznał kalkulację pozwanego, albowiem kwestia wysokości szkody była sporna i w tym zakresie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji i wyceny pojazdów samochodowych P. S..

Sąd nie znalazł podstaw do jej kwestionowania, albowiem została sporządzona rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, a nadto została wyrażona w sposób jasny, zrozumiały i nie zawiera luk czy sprzeczności. Przedstawione przez biegłego wnioski co do zakresu i wysokości kosztów naprawy pojazdu są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

Pozwany kwestionował przyjęte przez biegłego stawki za prace naprawcze w kwocie 128,20 zł/rbg, wskazując, że warsztat dokonujący naprawy uszkodzeń zastosował stawkę na poziomie 97,56 zł/rbh. Poza tym pozwany kwestionował przyjęcie do wyceny zamiennika szyby dobrej jakości (...), podnosząc, że w pojeździe powoda zamontowano tani zamiennik gorszej jakości. Jak wskazał biegły do wyceny przyjęto średnie stawki stosowane w zakładach napraw samochodów na rynku trójmiejskim w 2017 roku, natomiast stawka wynikająca z faktury przedłożonej przez powoda była stawką umowną. Co się zaś tyczy jakości zamontowanej szyby po naprawie przez powoda, biegły wskazał, że była ona pokryta specjalnymi tlenkami w celu ograniczenia przenikania ciepła do wnętrza pojazdu, więc uznał, że jest to szyba wyższej jakości i stąd przyjął produkt o najniższej cenie proponowanej przez producentów niezależnych w jakości (...).

Uznając zatem, że złożona opinia jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczna, a biegły udzielił wyjaśnień rozwiewając wątpliwości pozwanego ubezpieczyciela, stąd wraz z opiniami uzupełniającymi uczynił ją podstawowym materiałem dowodowym, na którym oparł rozstrzygnięcie w sprawie.

W ocenie Sądu brak było także podstaw do kwestionowania zeznań świadków I. P., S. P. oraz powoda D. P.. Zdaniem Sądu ich zeznania były szczere, logiczne i nie budziły żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego, a nadto znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w szczególności w aktach szkody.

Przed przystąpieniem do rozważań należało wyjaśnić, że na rozprawie dnia 8 listopada 2018 roku Sąd oddalił wniosek powoda o dopozwanie M. B. na podstawie art. 194 § 3 k.p.c., albowiem powód wezwany do złożenia odpisu wniosku w tym zakresie (vide: wezwanie – k. 63) nie wykonał zobowiązania w terminie, termin upłynął z dniem 18 października 2018 roku (vide: epo – k. 65). Powód złożył odpis pisma z wnioskiem dopiero na rozprawie dnia 07 lutego 2019 roku – przed przesłuchaniem stron i po przesłuchaniu świadków, stąd z uwagi na zaawansowanie sprawy wniosek należało oddalić.

W pierwszej kolejności Sąd zważył, że odpowiedzialność pozwanego jako ubezpieczyciela sprawcy szkody opierała się o treść art. 822 k.c. w zw. z art. 415 k.c. oraz art. 430 k.c.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Z kolei zgodnie z § 2 jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należy, że pomiędzy powodem a pozwanym na etapie postepowania likwidacyjnego nie było sporu co do faktu zaistnienia zdarzenia szkodowego z dnia 13 lipca 2017 roku i winy pracowników firmy (...), posiadającej ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Skoro jednak pozwany w toku procesu kwestionował powództwo do zasady, należało zauważyć, że z zeznań świadków oraz powoda, którzy nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia, jednak przedstawili spójną wersję wydarzeń następczych, wynikało, że córka powoda – S. P. pierwsza spostrzegła szkodę, zaalarmowała matkę – I. P., która zwróciła się do pracowników firmy sprawcy szkody, którzy nie kwestionowali swojego zawinienia i poinformowali o sprawie swojego pracodawcę – M. B.. M. B. w wiadomości e-mailowej z dnia 18 lipca 2017 roku uznała swoją odpowiedzialność, wskazując, że podczas wykonywania czynności koszenia terenów zielonych w dniu 13 lipca 2017 roku w rejonie ul. (...) w G. pracownicy jej firmy niedostatecznie zabezpieczyli teren, co skutkowało wyrzuceniem kamienia spod kosiarki żyłkowej i uderzenia nim w boczną prawą szybę pojazdu powoda. Wobec tego nie było wątpliwości, co do tego, że winę za powstałą szkodę ponosi M. B., jako prowadząca działalność gospodarczą pod własną firmą i jednocześnie pracodawca koszących trawę. którzy spowodowali szkodę w majątku powoda, stosownie do treści art. 430 k.c. W tej sytuacji odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela uzależniona była od wysokości powstałej szkody z uwagi na wyłączenie jego odpowiedzialności, albowiem pozwany powoływał się na franszyzę integracyjną określoną w § 4 ust. 1 pkt 1 ogólnych warunków ubezpieczenia wiążących ubezpieczyciela i sprawcę szkody.

Zgodnie z opinią biegłego sądowego celowe i niezbędne koszty naprawy uszkodzeń w pojeździe powoda, powstałe w wyniku przedmiotowej szkody wyniosły 325,56 zł brutto. Biegły uznał, że w wyniku rozbicia tylnej stałej szyby w prawych drzwiach powoda, nie mogło dojść do uszkodzenia mechanizmu podnoszenia szyby ruchomej w tych samych drzwiach. Zasadne było jedynie usunięcie ewentualnych odłamków szkła z tego mechanizmu.

Zarzuty strony pozwanej co do ustaleń biegłego miały marginalne znaczenie, skoro biegły uznał, że koszt naprawy nie przekraczały kwoty 400 zł. Z kolei strona powodowa opinii biegłego nie kwestionowała.

Wobec powyższego w punkcie I. wyroku na podstawie art. 822 § 1 i 2 k.c. a contrario z uwagi na wyłączenie odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela za szkodę o wartości nieprzekraczającej 400 zł, ukształtowane umownie pomiędzy stronami umowy ubezpieczenia, w punkcie 1. oddalono powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.), uznając stronę pozwaną za wygrywającą proces w całości i zasądził na rzecz pozwanego od powoda koszty procesu w łącznej kwocie 1.087 zł, na co składały się: wynagrodzenie fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w stawce minimalnej (270 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego (800 zł).

Ponadto w punkcie 3. sentencji wyroku na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) rozstrzygnięto o nieopłaconych kosztach sądowych (niepokryta zaliczką część wynagrodzenia biegłego w wysokości 315,51 zł) obciążając nią powoda jako przygrywającego proces w całości.