Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Joanna Jank

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejanwym w dniu 14 lipca 2023 r. w G.

sprawy z powództwa P. S.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22 618,84 zł (dwadzieścia dwa tysiące sześćset osiemnaście złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 września 2022 r. do dnia zapłaty,

Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4748 zł (cztery tysiące siedemset czterdzieści osiem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów postępowania,

Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1175,34 zł (tysiąc sto siedemdziesiąt pięć złotych i trzydzieści cztery grosze) z tytułu zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygnatura akt I C 474/22

UZASADNIENIE

Powód P. S. wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 21.158,54 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że jest właścicielem samochodu marki V. (...) o nr rej. (...), który w dniu 21 lipca 2022 roku uległ uszkodzeniu w kolizji drogowej. W dacie zdarzenia pojazd był ubezpieczony u pozwanego m.in. w zakresie autocasco. Pismem z dnia 11 sierpnia 2022r. Pozwany poinformował powoda o przyznaniu odszkodowania w kwocie 9.134 zł, przy czym wartość tego świadczenia określono jako różnicę pomiędzy sumą ubezpieczenia a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, gdyż koszt naprawy miał przekraczać 70 % sumy ubezpieczenia. Powód jednak zakwestionował kwalifikację szkody jako całkowitej, wskazując, że rzeczoznawca M. Z., któremu zlecił sporządzenie opinii, określił koszty naprawy na kwotę 30.292,54 zł, a wartość brutto pojazdu przed szkodą na 50.700 zł, co oznacza, że koszt naprawy stanowi 59,75 % wartości pojazdu. W związku z powyższym, zgodnie z OWU, odszkodowanie obejmuje koszty naprawy pojazdu mające związek przyczynowy ze zdarzeniem objętym ochroną ubezpieczeniową. W niniejszym postępowaniu powód określił wysokość dochodzonej kwoty jako różnicę pomiędzy kosztem naprawy określonym przez M. Z. a kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela.

(pozew, k. 3-5v)

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie pozwany ubezpieczyciel wskazał, że w niniejszym przypadku zaistniały określone w § 2 ust. 11 OWU podstawy do rozliczenia szkody jako całkowitej, albowiem koszty naprawy (36.403 zł) przekroczyły 70 % wartości pojazdu (49.600 zł). W celu ustalenia wartości uszkodzonego pojazdu pozwany wystawił wrak na sprzedaż na specjalistycznej platformie aukcyjnej AUTOonline, a najwyższa oferta wynosiła 31.400 zł. Pozwany zaoferował powodowi pomoc w sprzedaży pojazdu, w wyniku czego miał on otrzymać kwotę równą sumie ubezpieczenia. Pozwany zakwestionował przedstawione przez powoda kosztorysy, podnosząc, że nie są one zgodne z zakresem uszkodzeń potwierdzonym dokumentacją szkodową, nie uwzględniają pełnej kwalifikacji części uszkodzonych, pełnej technologii naprawy producenta pojazdu, w kosztorysie pominięto niezasadnie wymianę wspornika zderzaka przedniego, zestawu mocowań wykładziny drzwi, sygnału dźwiękowego, wspomagania układu kierowniczego, naklejek jednorazowych, kostki instalacji elektrycznej zderzaka przedniego. Nadto, pozwany podniósł, że wycena wartości rynkowej została zawyżona poprzez uwzględnienie w wyposażeniu dodatkowym sterowania elektrycznego fotelem pasażera, którego nie potwierdza dokumentacja szkodowa. Tym samym pozwany zarzucił powodowi nieudowodnienie roszczenia.

(odpowiedź na pozew, k. 42-43v)

W toku sprawy powód rozszerzył powództwo do kwoty 22.618,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

(pismo procesowe powoda z dnia 14 lutego 2023r., k. 105)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód P. S. zawarł z pozwanym Towarzystwem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia autocasco samochodu osobowego marki V. (...)’09 w wariancie standard na okres od 8 lutego 2022r. do 7 lutego 2023r. Suma ubezpieczenia wynosiła 44.900 zł brutto. Składka ubezpieczeniowa z tytułu ubezpieczenia AC została określona na kwotę 981 zł. Umowa zakładała brak procentowego pomniejszenia wartości części przy ustalaniu odszkodowania AC. Do umowy miały zastosowanie Ogólne warunki ubezpieczenia Autocasco Standard oznaczone symbolem (...).

(dowód: polisa nr (...), k. 7-8)

Zgodnie z § 2 ust. 11 Ogólnych warunków ubezpieczenia Autocasco Standard ( (...)) szkoda całkowita to szkoda, w wyniku której pojazd uległ uszkodzeniu w takim stopniu, że koszty jego naprawy ustalone zgodnie z § 14 przekraczają 70 % wartości tego pojazdu bezpośrednio przed zaistnieniem szkody. W myśl § 11 ust. 16 wartość pojazdu to wartość ustalona przez W. na podstawie notowań rynkowych pojazdu danej marki, modelu, typu, z uwzględnieniem jego cech indywidualnych i historii użytkowania. Notowania stanowiące podstawę do ustalenia wartości pojazdu zawarte są w systemie (...)Ekspert lub innym uzgodnionym z ubezpieczającym, wskazanym w umowie ubezpieczenia. Przy braku notowań rynkowych danego pojazdu wartość przyjętą do ubezpieczenia ustala się metodą oceny indywidualnej w uzgodnieniu z ubezpieczającym. Zgodnie z § 14 do kwalifikacji szkody jako szkoda całkowita, zgodnie z § 2 ust. 11, przy wycenie kosztów naprawy przyjmuje się:

koszt robocizny ustalony według cen brutto (z VAT) w oparciu o:

naprawcze normy czasowe określone przez producenta pojazdu i ujęte w systemie A., E. lub DAT,

średnią stawę za 1 roboczogodzinę stosowaną przez autoryzowane stacje obsługi ( (...)) z terenu województwa, względem którego dokonano taryfikacji składki – w przypadku gdy w umowie zostało zniesione procentowe pomniejszenie wartości części;

średnią stawkę za 1 roboczogodzinę stosowaną przez warsztaty poza (...) z terenu województwa, względem którego dokonano taryfikacji składki – w przypadku gdy w umowie nie zostało zniesione procentowe pomniejszenie wartości części.

koszt części zamiennych ustalony według cen brutto (z VAT) na podstawie cen podanych w aktualnych polskich wydaniach systemu A., E. lub DAT, opartych na danych producenta/importera pojazdu, nie więcej niż średnie ceny zalecane przez producenta pojazdu lub oficjalnych importerów do stosowania przez ich sieci serwisowe, z uwzględnieniem zapisów § 15 ust. 3 pkt 2b-6.

W przypadku braku cen części lub norm czasowych robocizny w systemie A., E. lub DAT przyjmuje się ceny i normy dla pojazdu najbardziej zbliżonego właściwościami techniczno – eksploatacyjnymi. Wartość pojazdu w stanie uszkodzonym jest to wartość elementów i zespołów nie uszkodzonych lub uszkodzonych w takim stopniu, że posiadają wartość handlową. Wartość pojazdu w stanie uszkodzonym W. określa z uwzględnieniem wartości pojazdu bezpośrednio przed zaistnieniem szkody, charakteru i zakresu uszkodzeń oraz sytuacji rynkowej w zakresie obrotu pojazdami uszkodzonymi. Wysokość odszkodowania z tytułu szkody całkowitej ustala się, z zastrzeżeniem § 18, jako kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy wartością pojazdu bezpośrednio przed zaistnieniem, nie większą jednak niż suma ubezpieczenia z dnia zawarcia umowy, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym. W przypadku szkody całkowitej W. może zaoferować ubezpieczonemu pomoc w zorganizowaniu sprzedaży uszkodzonego pojazdu.

Zgodnie z § 15 ust. 1 OWU w przypadku szkody częściowej tj. w razie uszkodzenia pojazdu w stopniu nie kwalifikującym szkody jako szkody całkowitej, W. ustala wysokość odszkodowania, które obejmuje koszty naprawy pojazdu mające związek ze zdarzeniem objętym ochroną ubezpieczeniową. W myśl § 15 ust. 2 wysokość odszkodowania wyliczana jest przez W. w oparciu o wycenę kosztów naprawy pojazdu. Wedle § 15 ust. 5 wysokość odszkodowania z tytułu szkody częściowej nie może być wyższa niż kwota wynikająca z postanowień § 18. Z kolei, w myśl § 18 wysokość odszkodowania za szkodę w pojeździe nie może przekroczyć:

1. wartości pojazdu bezpośrednio przed zaistnieniem szkody (wg wartości netto w przypadku zawarcia umowy w oparciu o wartość pojazdu netto);

2. sumy ubezpieczenia aktualnej na dzień powstania szkody;

3. sumy ubezpieczenia z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia.

(dowód: Ogólne warunki ubezpieczenia Autocasco Standard, k. 14-15v)

W dniu 21 lipca 2022 roku samochód powoda uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 21 lipca 2022r. powód zgłosił ubezpieczycielowi szkodę w ramach ubezpieczenia AC. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wykonał wycenę wartości rynkowej pojazdu powoda w stanie przed szkodą, określając ją na kwotę 49.600 zł. Nadto, pozwany sporządził kalkulację naprawy, na podstawie której stwierdził, że koszt naprawy wynosi 36.403 zł. Przy wycenie szkody ubezpieczyciel uwzględnił uszkodzenia następujących elementów: zderzaka przedniego, osłony ucha holowniczego przedniej, wspornika zewnętrznego prawego zderzaka przedniego, uchwytu zderzaka przedniego, uchwytu dolnego prawego zderzaka przedniego, wzmocnienia zderzaka przedniego, płyty ochronnej dolnej, zestawu mocowania zderzaka przedniego (zacisk, śruba, nit, zaczep), wiązki kabla przedniej, pokrywy prawej zderzaka przedniego, spoilera prawego, maski silnika, reflektora prawego, węża reflektora, dyszy spryskiwacza reflektora prawego, osłony prawej zderzaka przedniego, lampy dziennej prawej, błotnika przedniego prawego, nadkola przedniego prawego, wykładziny nadkola, wspornika zderzaka przedniego, wspornika zamka przedniego, owiewki przedniej prawej, kanału powietrznego dolnego prawego, blachy prowadnicy chłodnicy górnej, pompy wspomagania układu kierowniczego, zamocowania pompy wspomagania, wspornika sygnału dźwiękowego, sygnału dźwiękowego kpl, pokrywy silnika (naklejki informacyjne), kostki instalacji elektrycznej zderzaka (piny). Z kolei, wartość pojazdu w stanie uszkodzonym została przez pozwanego przyjęta na kwotę 31.400 zł na podstawie oferty z systemu aukcyjnego.

Pismem z dnia 11 sierpnia 2022r. pozwany poinformował powoda, iż koszt naprawy pojazdu przekracza 70 % sumy ubezpieczenia i szkoda została rozliczona jako całkowita. Jednocześnie, pozwany zaproponował pomoc w sprzedaży pozostałości za pośrednictwem firmy współpracującej z ubezpieczycielem i wskazał, że w takim przypadku otrzyma kwotę równą sumie ubezpieczenia pojazdu tj. kwotę 40.533,56 zł.

Decyzją z dnia 17 sierpnia 2022 roku – w związku z zakwalifikowaniem szkody jako całkowitej - pozwany przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 9.134 zł stanowiące różnicę pomiędzy sumą ubezpieczenia a wartością wraku.

Nie zgadzając się z wysokością odszkodowania, powód zwrócił się o pomoc do rzeczoznawcy M. Z. (2). W sporządzonej opinii rzeczoznawca określił koszt naprawy na kwotę 30.292,54 zł, zaś wartość pojazdu przed szkodą na 50.700 zł, wskazał, że oszacowany koszt naprawy stanowi 59,74 % wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym i uznał, że szkoda nie ma charakteru szkody całkowitej. Przy określeniu zakresu szkody M. Z. wskazał, że wspornik zderzaka przedniego, wspornik sygnału dźwiękowego i kpl sygnału dźwiękowego nie uległy uszkodzeniu i nie podlegają wymianie. Nadto, nie odniósł się do kwestii wymiany naklejek informacyjnych na pokrywie silnika i kostki instalacji elektrycznej zderzaka.

Po doręczeniu ww. opinii, pozwany zweryfikował koszt naprawy do kwoty 35.330 zł, zaś wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym do kwoty 50.300 zł i podtrzymał swoje stanowisko co do zaistnienia szkody całkowitej.

(dowód: akta szkody, płyta CD k. 41)

Wysokość niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powoda marki V. (...) o nr rejestracyjnym (...) związanych z kolizją z dnia 21 lipca 2022 roku wynosi 31.752,84 zł.

W przedmiotowej kolizji uszkodzeniu nie uległy wspornik zderzaka przedniego, wspornik sygnałów dźwiękowych oraz sygnał dźwiękowy. Nie ma konieczności oddzielnego wskazywania kostek instalacji elektrycznej jako części zamiennych, gdyż kostki znajdują się w komplecie kabli zderzaka przedniego.

Wartość pojazdu powoda w stanie nieuszkodzonym bezpośrednio przed szkodą wynosiła 49.600 zł, natomiast wartość w stanie uszkodzonym wynosiła 29.900 zł.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej P. T., k. 59-88 wraz z pisemną opinią uzupełniającą, k. 127-130)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej.

W ocenie Sądu brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania autentyczności i wiarygodności przedłożonych przez strony dokumentów prywatnych w postaci polisy ubezpieczeniowej autocasco, ogólnych warunków ubezpieczenia, korespondencji stron, akt szkody etc. Sąd miał na uwadze, że żadna ze stron niniejszego postępowania nie kwestionowała w trybie art. 253 k.p.c. autentyczności powyższych dokumentów, ani też nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Powyższe dokumenty nie budziły także żadnych wątpliwości Sądu, albowiem nie nosiły żadnych śladów przerobienia, podrobienia czy innej ingerencji w ich treść. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że wskazane powyżej dokumenty odzwierciedlają rzeczywistą treść stosunku prawnego ubezpieczenia nawiązanego przez strony, jak również faktyczny przebieg postępowania likwidacyjnego.

Za wiarygodny dowód w sprawie Sąd uznał również opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej P. T.. Zdaniem Sądu opinia ta została sporządzona rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego. Opinia ta została napisana w sposób jasny, zrozumiały, co pozwala Sądowi na prześledzenie toku myślowego biegłego. Przedstawione przez biegłego wnioski co do wysokości kosztu naprawy pojazdu oraz charakteru szkody są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Nadto, w opiniach uzupełniających biegły w sposób logiczny, rzeczowy i przekonujący odniósł się do wszystkich zarzutów strony pozwanej i tym samym obronił swoją opinię, o czym mowa szczegółowo w dalszej części niniejszego uzasadnienia, przy rozważaniach o wysokości szkody.

Natomiast, na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd pominął dowód z kolejnej uzupełniającej opinii biegłego, uznając, że opinia przedstawiona przez biegłego jest pełna i kompletna, nie budzi żadnych zastrzeżeń Sądu, a podnoszone przez powoda zarzuty nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia. Nadto, na tej samej podstawie prawnej Sąd pominął wnioskowany przez powoda dowód z zeznań świadka M. Z. (2), uznając, że okoliczności, jakie miały zostać wykazane za pomocą zeznań tego świadka, zostały dostatecznie wyjaśnione na skutek przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego.

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia AC ostatecznie w kwocie 22.618,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty za szkodę powstałą w dniu 21 lipca 2022 roku. Normatywną podstawą odpowiedzialności pozwanego stanowią zatem przepisy art. 805 k.c. i art. 824 ¹ k.c. Zgodnie z art. 805 k.c. przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przepis art. 824 ¹ § 1 k.c. stanowi jednocześnie, że o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody.

W niniejszej sprawie spór pomiędzy stronami sprowadzał się do kwestii charakteru i wysokości szkody poniesionej przez powoda na skutek kolizji drogowej z dnia 21 lipca 2022 roku. Pozwany ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego przyjął, że szkoda ma charakter szkody całkowitej, albowiem ustalone przez niego koszty naprawy przekraczają 70 % wartości pojazdu bezpośrednio przed zaistnieniem szkody. Powód kwestionował natomiast powyższe ustalenia, powołując się na opinię rzeczoznawcy samochodowego M. Z. (2), przygotowaną na zlecenie powoda. Autor tejże ekspertyzy w konkluzji wskazał, że koszt naprawy wynosi 30.292,54 zł, zaś wartość pojazdu przed szkodą 50.700 zł, a zatem koszt naprawy stanowi 59,74 % wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym, co oznacza, że szkoda nie ma charakteru szkody całkowitej, zgodnie z postanowieniami OWU. Ubezpieczyciel kwestionował jednak wiarygodność tej opinii, wskazując m.in. na niewłaściwe określenie zakresu szkody przez autora opinii, nie uwzględnienie pełnej kwalifikacji części uszkodzonych i pełnej technologii naprawy producenta pojazdu (pominięcie wymiany wspornika zderzaka przedniego, zestawu mocowań wykładziny drzwi, sygnału dźwiękowego, wspomagania układu kierowniczego, naklejek jednorazowych, kostki instalacji elektrycznej zderzaka przedniego), a także zawyżenie wartości rynkowej pojazdu przed szkodą (uwzględnienie w wyposażeniu dodatkowym sterowania elektrycznego fotelem pasażera).

W świetle powyższego rozstrzygnięcie sporu wymagało w pierwszej kolejności prawidłowego określenia zakresu szkody. Ustalenie w powyższym zakresie Sąd poczynił przede wszystkim na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Na podstawie dokumentacji zdjęciowej zawartej w aktach szkody biegły P. T. ustalił, że w przedmiotowej kolizji uszkodzeniu nie uległy wspornik zderzaka przedniego, wspornik sygnałów dźwiękowych oraz sygnał dźwiękowy. Strona pozwana kwestionowała przede wszystkim pominięcie przez biegłego wspornika zderzaka przedniego o nr katalogowym (...). Na potwierdzenie swojego stanowiska złożyła trzy niezbyt wyraźne fotografie przedstawiające rzekomo uszkodzenie tego elementu po prawej stronie. Odnosząc się do tego zarzutu biegły dokładnie przeanalizował widoki wspornika zderzaka przedniego na zdjęciach zawartych w aktach szkody i zdjęciach przedstawionych przez pozwanego. Wyjaśnił przy tym, że prawa i lewa część wspornika ma kształt zgięty ku tyłowi, lecz zagięcie tego elementu jest normalnym kształtem tego elementu i nie jest skutkiem uszkodzenia kolizyjnego. Biegły porównał kształt wspornika widoczny na zdjęciach z kształtem fabrycznie nowego, oryginalnego, nieuszkodzonego wspornika, a także zestawił widoki prawej i lewej części końcowej spornego wspornika widoczne na zdjęciach znajdujących się w aktach szkody. Na tej podstawie biegły ustalił, że wygląd kształtek energochłonnych prawej i lewej w pojeździe powoda jest podobny. Nadto, kształt przedmiotowego wspornika nie odbiega od kształtu wspornika nowego. Przetarcia, naniesienia substancji koloru czarnego na prawej części końcowej wspornika zderzaka zostały – zdaniem biegłego – najprawdopodobniej wywołane przez elementy zderzaka przedniego, uchwyty i wsporniki, wąż układu spryskiwania reflektorów, przewody elektryczne przedniej części pojazdu podczas przemieszczania się ich w trakcie kolizji w kierunku wspornika zderzaka. Biegły zauważył, że wymienione elementy wykonane są z tworzyw sztucznych, a więc z materiałów o trwałości mniejszej od twardości materiału wspornika zderzaka przedniego, który jest wykonany z metalu (aluminium). Na skutek oddziaływania elementów wykonanych z plastiku na element wykonany z metalu, uszkodzeniu ulegną te pierwsze, zaś element sztywniejszy nie powinien ulec uszkodzeniu. W tym zakresie wyjaśnienia biegłego nie budzą żadnych wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego czy wiedzy powszechnej. Jeśli chodzi o pozostałe rzekome uszkodzenia wskazane w odpowiedzi na pozew, to biegły wskazał, że na znajdujących się w aktach szkody fotografiach nie są widoczne uszkodzenia wspornika ani też uszkodzenia sygnałów dźwiękowych. Nadto, zdaniem biegłego, nie ma konieczności oddzielnego wskazywania kostek instalacji elektrycznej jako części zamiennych, gdyż kostki znajdują się w komplecie kabli zderzaka przedniego. Biegły stwierdził również, że nie wykazano jakie naklejki informacyjne pokrywy silnika uległy uszkodzeniu i wymagają naprawy, a dokumentacja fotograficzna zawarta w aktach szkody nie pozwala na poczynienie w tym zakresie żadnych ustaleń. Zważywszy, iż to ubezpieczyciel z faktu uszkodzenia ww. elementów wywodzi skutki prawne, to on winien wykazać, że czy i jakie naklejki faktycznie zostały uszkodzone na skutek kolizji z dnia 21 lipca 2022 roku. Pozwany miał bowiem możliwość wykonania kompletnej i pełnej dokumentacji fotograficznej w czasie oględzin powypadkowych.

Jak wynika z treści polisy ubezpieczeniowej umowa zakładała brak procentowego pomniejszenia wartości części przy ustalaniu odszkodowania AC. W związku z powyższym – przy określeniu, czy szkoda ma charakter całkowitej – zastosowanie znalazł § 14 ust. 1 lit. a i b OWU. Stosownie do powyższego postanowienia wzorca umownego do kwalifikacji szkody jako szkoda całkowita, zgodnie z § 2 ust. 11, przy wycenie kosztów naprawy przyjmuje się koszt robocizny ustalony według cen brutto (z VAT) w oparciu o: naprawcze normy czasowe określone przez producenta pojazdu i ujęte w systemie A., E. lub DAT, a także średnią stawkę za 1 roboczogodzinę stosowaną przez autoryzowane stacje obsługi ( (...)) z terenu województwa, względem którego dokonano taryfikacji składki – w przypadku gdy w umowie zostało zniesione procentowe pomniejszenie wartości części. Wyliczając wysokość szkody, stosownie do zacytowanego postanowienia, biegły uwzględnił średnie stawki (mediana) za roboczogodzinę stosowane przez (...) w wysokości 200 zł netto za prace blacharsko – mechaniczne oraz w wysokości 210 zł netto za prace lakiernicze, a także przyjął normy czasowe producenta ujęte w systemie A. (prace naprawcze i blacharskie 111 JC tj. 11,1 rbg, prace lakiernicze 87 JC tj. 8,7 rbg). W ten sposób biegły określił koszt naprawy na kwotę 31.752,84 zł brutto.

Z kolei, wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym biegły ustalił na podobnym poziomie, jak pozwany w toku postępowania likwidacyjnego, tj. na kwotę 49.600 zł. Jak wskazał biegły w wyposażeniu dodatkowym nie występuje fotel pasażera regulowany elektrycznie (brak danych z nr VIN). Strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, że taki fotel był na wyposażeniu pojazdu, nie przedłożyła np. zdjęć czy jakichkolwiek dokumentów.

W świetle opinii biegłego należało zatem przyjąć, że koszt naprawy (31.752,84 zł) stanowi 64 % wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym (49.600 zł), a zatem nie zachodzą określone w § 2 ust. 11 OWU podstawy do zakwalifikowania szkody jako całkowitej.

W związku z powyższym, przedmiotową szkodę należało uznać – stosownie do § 15 ust. 1 OWU – za szkodę częściową. Zgodnie z § 15 ust. 2 OWU w takim wypadku wysokość odszkodowania wyliczana jest przez W. w oparciu o wycenę kosztów naprawy pojazdu. Jak wynika z opinii biegłego koszt naprawy pojazdu powoda wynosi 31.752,84 zł brutto. Zważywszy, iż na etapie postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 9.134 zł, do skompensowania pozostaje kwota 22.618,84 zł. Wysokość odszkodowania nie przekracza żadnej z kwot wskazanych w § 18 OWU.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 805 k.c. i art. 824 ¹ k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22.618,84 zł. Nadto, na podstawie art. 481 k.c. Sąd zasądził także odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, tj. dnia 16 września 2022 roku. Zważyć należy, iż pozwany jako profesjonalista dysponujący zarówno zespołem fachowych rzeczoznawców, jak też niezbędnymi środkami technicznymi był w stanie określić prawidłowo zakres szkody, koszt naprawy, a także wysokość odszkodowania w 30 – dniowym terminie wynikającym z art. 817 k.c. liczonym od dnia zgłoszenia szkody (21 lipca 2022r.).

Ponadto, na podstawie art. 98 k.p.c. – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy – Sąd zasądził od pozwanego zasądzono na rzecz powoda całość poniesionych przez niego kosztów procesu. Na zasądzone koszty składają się: opłata sądowa od pozwu (1.058 zł), opłata od rozszerzonego powództwa (73 zł), opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (3.600,00 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Od powyższej kwoty 4.748 zł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. zasądzono odsetki ustawowe za opóźnienie.

Dodatkowo, na mocy art. 98 k.p.c. w zw. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz.U. 2022 r. poz. 1125 ze zm.) Sąd rozstrzygnął o nieopłaconych kosztach sądowych, które zostały tymczasowo poniesione przez Skarb Państwa tj. o nie pokrytej zaliczką części wynagrodzenia biegłego sądowego w wysokości 1.175,34 zł, nakazując ściągnięcie całości tej kwoty od pozwanego ubezpieczyciela.