Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2016 r. w G. sprawy z powództwa M. S. przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki M. S. kwoty:

a.  15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 14 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty,

b.  840 zł (osiemset czterdzieści złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 16 lipca 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od powódki M. S. na rzecz pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 263,54 zł (dwieście sześćdziesiąt trzy złote pięćdziesiąt cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni z zasądzonego powódce w punkcie I. niniejszego wyroku roszczenia kwotę 3483,98 zł (trzy tysiące czterysta osiemdziesiąt trzy złote dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 2135,34 zł (dwa tysiące sto trzydzieści pięć złotych trzydzieści cztery grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 23 czerwca 2014 r. w tył pojazdu A. nr rej. (...) uderzył pojazd F. nr rej. (...). Pasażerką pojazdu A. była M. S. (z przodu). W momencie uderzenia miała zapięte pasy bezpieczeństwa, schylała się po butelkę napoju dla dziecka, które było pasażerem z tyłu pojazdu. W tym momencie doszło do uderzenia, co spowodowało bezwładny ruch górnej części ciała poszkodowanej, w tym uderzenie głową w zagłówek.

Dowód: zeznania powódki z rozprawy

zeznania świadka R. K.

Przed wypadkiem powódka cierpiała na pojawiające się cyklicznie migreny. Nie miała wcześniej chorób kręgosłupa, urazów kręgosłupa. Wieczorem po wypadku pojawiła się u powódki także migrena, co początkowo nie zrobiło na niej istotnego wrażenia. Jednak ta migrena trwała przez całą noc i była wyjątkowo dokuczliwa, ból promieniował na ramiona. Ponieważ sztywność w karku nie ustawała, około dwa dni po wypadku powódka udała się do lekarza neurologa. Miała problemy ze skrętem szyi, poruszaniem głową w górę i dół. Z tego powodu nie mogła zajmować się w normalny sposób dzieckiem i wykonywać niektórych czynności dnia codziennego, jak np. pranie, sprzątanie. W każdy weekend w opiece nad dzieckiem powódki pomagała jej matka – E. S. (1). W czasie wypadku powódka nie wykonywała pracy zawodowej, była w okresie wypowiedzenia, szukała innej pracy.

Dowód: zeznania powódki z rozprawy

zeznania świadka R. K.

Na skutek wypadku powódka doznała stłuczenia okolicy potylicznej, bez następstw klinicznych oraz skręcenie odcinka szyjnego kręgosłupa z następowym przykurczem szyjnym mięśniowopochodnym oraz bólami korzeniowymi o charakterze przewlekłym, po stronie lewej. Przez pierwsze trzy miesiące wymagała pomocy osób trzecich, dwa miesiące po wypadku podjęła leczenie rehabilitacyjne, które zredukowało dolegliwości bólowe – początkowo znaczne (przez pierwsze 6 tygodni, później – kolejne 6 tygodni – na poziomie umiarkowanym). Bóle głowy jak i okolicy potylicznej i karkowej utrzymują się nadal.

Dowód: opinia biegłego W. Ż., k. 92-97, 152-153

opinia biegłego R. O., k. 129-134

dokumentacja lekarska, k. 12-13, 14-15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22-23, 25

W związku z wypadkiem powódka poniosła niezbędny koszt dwóch porad lekarskich (ortopedycznej) – po 100 zł każda oraz zabiegów fizjoterapeutycznych (640 zł).

Dowód: faktura, k. 31

faktura (...)

Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody był (...) S.A. w W.. Po zgłoszeniu szkody odmówił wypłaty jakiegokolwiek odszkodowania uznając, że nie doszło do rozstroju zdrowia powódki.

Okoliczności bezsporne

Ocena dowodów

Zeznania powódki (z zastrzeżeniem, o którym poniżej) oraz świadków R. K. i E. S. uznano za wiarygodne, spójne szczere. Zeznania świadka W. I. dotyczą kwestii wymagających wiedzy specjalnej, a więc zagadnień zastrzeżonych do opiniowania przez biegłych powołanych przez sąd. Zeznania przyjaciółek powódki (M. K. i A. S.) nie wnoszą nic nowego do sprawy jeżeli chodzi o stan zdrowia powódki przez i bezpośrednio po wypadku. Jednak jeżeli chodzi o kwestie związane z niemożnością efektywnego poszukiwania przez powódkę nowego zatrudnienia, to zdaniem Sądu zeznania tych świadków oraz powódki są niewiarygodne. Nie wykazano bowiem, że w ogóle powódka gdziekolwiek złożyła aplikację i została zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną, na którą nie mogła przybyć.

Opinie biegłych w świetle przedstawionej przez powódkę dokumentacji lekarskiej uznano za jasne, pełne i wewnętrznie niesprzeczne. Należy zwrócić uwagę, że niewielki poziom uszkodzeń uczestniczących w kolizji pojazdów w sposób oczywisty nie wyklucza powstania rozstroju zdrowia o powódki, gdyż siła uderzenia nie została rozproszona w strukturze pojazdów, to musiała przenieść się na znajdujące się w nim osoby.

Częściowo za wiarygodne uznano dowody potwierdzające powstanie po stronie powódki innych kosztów związanych z wypadkiem. Po pierwsze, uznano za wiarygodny koszt dwóch wizyt lekarskich u ortopedy, jakkolwiek przedstawiono fakturę tylko za jedną wizytę. Uznano też za wiarygodną fakturę dotyczącą zabiegów fizjoterapeutycznych. Oba koszty miały charakter pilny i nie mogły być odroczone celem oczekiwania na długie terminy oferowane przez służbę zdrowia finansowaną przez NFZ. Nie uznano natomiast za wiarygodne pozostałych przedstawionych do osądzenia wydatków. W szczególności nie przedstawiono choćby zaczątku dowodu na fakt poniesienia kosztów dojazdów (np. choćby fragmentaryczny zestaw rachunków za paliwo). Posłużenie się ryczałtami od strony prawnej nie ma zastosowania do niniejszej sprawy. Ten koszt można było udowodnić w sposób prawie zupełnie ścisły. Poza tym koszty pojazdu ponosił świadek R. K. i nie ma dowodu, że powódka mu te koszty zwróciła, a wiec była to po prostu zrozumiała w okolicznościach sprawy nieodpłatna przysługa świadka.

Kwalifikacja prawna

Zasada odpowiedzialności pozwanego była niesporna.

Jeżeli chodzi o wysokość zadośćuczynienia, to Sąd uznał, że odpowiednim będzie kwota 15.000 zł. Biorąc pod uwagę skalę cierpień powódki i stopień wyłączenia z normalnego funkcjonowania jest to kwota należycie kompensująca jej krzywdę. Wyższa kwota z tego tytułu nie jest zdaniem Sądu należna: należy zauważyć, że powódka nie była poddawana uciążliwej diagnostyce, nie była poddawana bolesnym i inwazyjnym zabiegom, po których wzmagałyby się negatywne zjawiska bólowe (unieruchomienie, pobyty w szpitalach itp.). Nie pracując zawodowo w chwili wypadku uniknęła problemów z jej poprawnym i efektywnym wykonywaniem, obaw o ewentualną jej utratę, mogła przez wiele godzin dziennie odpoczywać i nabierać sił, w weekendy w opiece nad dzieckiem pomagała jej matka, a więc powódka mogła w weekendy zajmować się wyłącznie sobą. Za nieudowodnione uznano też rzekome problemy powódki z poszukiwaniem nowego zatrudnienia (co uargumentowano już wcześniej). W tym obrazie sytuacji niczego istotnego nie zmienia fakt, że dolegliwości bóle trwają do dzisiaj. Nie mają zresztą stopnia co najmniej umiarkowanego. Dodać należy, że powódka przed wypadkiem cierpiała na migreny, stąd wzrost ich częstotliwości i dokuczliwości po wypadku nie jest czymś radykalnie zmieniającym jej sytuację.

Jeżeli chodzi o wydatki związane z wypadkiem, to – jak wskazano wyżej – zostały należycie udowodnione do kwoty 840 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i § 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych […].

W pozostałym zakresie powództwo oddalono na mocy art. 445 k.c. a contrario i art. 444 § 1 k.c. a contrario.

Koszty

O kosztach stron orzeczono w punkcie III. sentencji na mocy art. 100 k.p.c. (stosunkowe rozdzielenie). Powódka wygrała proces w 38%, pozwany – w 62%. Koszty powódki to: opłata sądowa od pozwu (833 zł), opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej (2.400 zł, § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). 38% z sumy tych kosztów to: 1235 zł. Koszty pozwanego to: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (2.400 zł, § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). 62% z sumy tych kosztów to: 1498,54 zł. Różnica na korzyść pozwanego (263,54 zł) została zasądzona w punkcie III. sentencji.

O nieuiszczonych kosztach sądowych orzeczono zgodnie z proporcją, w jakiej stron przegrały proces (art. 100 k.p.c.) w zw. z art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Na nieuiszczone koszty sądowe składają się: wynagrodzenia biegłych (łącznie 4369,32 zł) oraz nieuiszczona przez powódkę opłata sądowa od rozszerzonego powództwa (1.250 zł). 62% tych kosztów ponosi powódka 3483,98 zł (punkt IV.), zaś 2.135,34 zł – pozwany (pkt V.).