Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2023 r. w G. sprawy z powództwa B. W. przeciwko L. B., B. B. (1), J. W. (1)

o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym

oddala powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej numer (...) z rzeczywistym stanem prawnym;

oddala powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej numer (...) z rzeczywistym stanem prawnym;

zasądza od powódki B. W. solidarnie na rzecz pozwanych L. B. i B. B. (1) kwotę 12.534 zł (dwanaście tysięcy pięćset trzydzieści cztery złote) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu;

zasądza od powódki B. W. na rzecz pozwanego J. W. (1) kwotę 12.517 zł (dwanaście tysięcy pięćset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 449/22

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 4 grudnia 2001 r. małżonkowie B. i J. W. (2) ustanowili rozdzielność majątkową małżeńską oraz dokonali podziału majątku wspólnego poprzez m.in. przekazanie do majątku J. W. (1) działek nr (...) – objętych księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Gdyni. Ponadto w/w małżonkowie umową z dnia 19 marca 2022 r. dokonali podziału majątku wspólnego w zakresie jednej ruchomości (samochód), zaznaczając jednocześnie, że roszczenia wzajemne z poprzedniej umowy (z 4 grudnia 2001 r.) wygasły.

Dowód: umowa, k. 14

umowa, k. 23

Obie powyższe umowy został prawomocnie uznane przed sąd za bezwzględnie nieważne (postanowieniem Sądu Rejowego w G. z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. VII Ns 2254/14).

Dowód: postanowienie wstępne, k. 29

Działka nr (...) została objęta księgą wieczystą nr (...), natomiast działka nr (...) – księgą wieczystą nr (...).

Okoliczności bezsporne

(...) objęte księgami wieczystymi nr (...) J. W. (1) w 2002 r. sprzedał małżonkom J. i E. J.. Ci następnie – jako ujawnieni (wpisani) w w/w księgach wieczystych ich właściciele – sprzedali je w dniu 8 maja 2017 r. małżonkom L. i B. J..

Dowód: akt notarialny, k. 146-152

Ocena dowodów

Strona powodowa wyraźnie oświadczyła (por. k. 210), że nie twierdzi, aby pozwani L. i B. B. (1) nabywając przedmiotowe nieruchomości pozostawali w złej wierze. Pozwanych tych obejmuje więc domniemanie dobrej wiary (art. 7 k.c.).

Pozostała okoliczności nie były sporne i wynikają z niekwestionowanych dokumentów urzędowych.

Kwalifikacja prawna

Powództwo jest niezasadne, gdyż pozwanych B. chroni rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych (art. 5 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). Stan faktyczny niniejszej sprawie jest zresztą modelowym przykładem zastosowania tej instytucji prawnej: ( a) dwie umowy z 2002 r., na podstawie których J. W. sprzedał małż. J. sporne nieruchomości były (zgodnie z poglądem powódki) nieważne, ( b) małż. J. zostali bez prawidłowej podstawy prawnej wpisani jako właściciele tych nieruchomości do ksiąg wieczystych, a następnie ( c) sprzedali te nieruchomości pozostającym w dobrej wierze małż. B.. Powództwo jest – w konsekwencji – także niezasadne względem dopozwanego J. W., gdyż skoro nabycie nieruchomości przez pozwanych B. pozostaje w pełni skuteczne, to nie ma żadnej możliwości wpisania obecnie jako współwłaściciela do spornych ksiąg wieczystych J. W.. Argumentacja prawna strony powodowej w kontekście okoliczności niniejszej sprawy jawi się jako zupełnie chybiona, jako jawnie sprzeczna z treścią art. 5 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Mając powyższe orzeczono jak w punktach I. i II. sentencji na mocy art. 10 ust. 1 a contrario w zw. z art. 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece.

Koszty

Powódka jako przegrywająca w całości proces na mocy art. 98 k.p.c. zwraca koszty swoim przeciwnikom procesowym z należnymi odsetkami. Wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosiła łącznie 6.500.000 zł (por. k. 11). W tym stanie rzeczy zasądzono od powódki solidarnie na rzecz pozwanych B.: opłatę za czynności radcy prawnego w kwocie 12.500 zł (§ 5 pkt 8 w zw. z § 2 pkt 9 rozp. MS z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.), opłaty skarbowe od pełnomocnictw (17 zł x 2) – wraz z należnymi odsetkami ( punkt III.). Następnie, zasądzono od powódki na rzecz pozwanego J. W. opłatę za czynności adwokackie w kwocie 12.500 zł (§ 5 pkt 8 w zw. z § 2 pkt 9 rozp. MS z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ze zm.), opłatę skarbową od pełnomocnictwa (17 zł) – wraz z należnymi odsetkami ( punkt IV.). Ponieważ niniejsza sprawa była nieskomplikowana pod względem prawnym, jak też praktycznie niesporna co do faktów, nie było podstaw do stosowania stawek adwokacko-radcowskich wyższych niż minimalne.