Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni - I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Mateusz Berent

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Świst

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2023 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa G. D.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. na rzecz powoda G. D. kwotę 38.333,09 zł (trzydzieści osiem tysięcy trzysta trzydzieści trzy złote dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 grudnia 2020 r. do dnia zapłaty za jednoczesnym zwrotem przez powoda pozwanej instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości położonej we W. przy ulicy (...) opartej o moduły LG i falownik SolarEdge:

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. na rzecz powoda G. D. kwotę 6.396,92 zł (sześć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 414,98 zł (czterysta czternaście złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem kosztów poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;

V.  nakazuje pobrać od powoda G. D. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 32,82 zł (trzydzieści dwa złote osiemdziesiąt dwa grosze) tytułem kosztów poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

(żądanie i podstawa faktyczna pozwu)

1.  Powód G. D. wystąpił z powództwem przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. (poprzednio działającą pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.) o zapłatę kwoty 41.435,73 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 38.333,09 zł od dnia 24 grudnia 2020 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 3.102,64 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

2.  W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 18 listopada 2019 r. zawarł z pozwaną umowę, której przedmiotem była sprzedaż i montaż instalacji fotowoltaicznej na dachu budynku mieszkalnego przy ul. (...) we W.. Zawarcie umowy było poprzedzone skierowaniem przez pozwanego oferty, która wskazywała parametry przyszłej instalacji dopasowane do potrzeb powoda. Po montażu instalacji okazało się, że instalacja produkuje znacznie mniej energii elektrycznej niż wynikało z oferty, dlatego w dniu 10 grudnia 2020 r. powód złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy. W odpowiedzi pozwana wskazała, że nie uznaje skuteczności odstąpienia, gdyż instalacja była sprawna, a oferta zakładała szacunkowo określoną wartość produkcji rocznej. Nadto, powołała się na §4 ust. 3 ogólnych warunków współpracy i wyłączenie swojej odpowiedzialności. Powód zlecił wykonanie ekspertyzy instalacji fotowoltaicznej, która wskazała na wadliwe wykonanie instalacji i występowanie wady istotnej, na skutek czego całościowa roczna produkcja instalacji elektrycznej została zmniejszona o 31,3%. Zdaniem autora ekspertyzy roczna produkcja energii w wysokości (...) jest niemożliwa, maksymalna roczna produkcja przy optymalnym układzie wynosi 4570 kWh, zaś obecnie roczna produkcja energii wynosi 3480 kWh. Nieprawidłowy montaż pozbawił powoda możliwości dochodzenia uprawnień z tytułu gwarancji na poszczególne komponenty instalacji. W niniejszej sprawie powód domaga się zwrotu ceny sprzedaży i montażu instalacji w kwocie 38.333,09 zł, a także naprawienia szkody w postaci konieczności pokrywania faktur za zużycie energii elektrycznej w okresie od dnia zainstalowania instalacji fotowoltaicznej w kwocie 3.102,64 zł.

(pozew, k. 3-10)

(stanowisko pozwanej)

3.  Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że strony zawarły umowę w dniu 18 listopada 2019 r., a także wskazał, że integralną częścią umowy były ogólne warunki współpracy, które stanowiły, że wykonawca nie gwarantuje produkcji energii elektrycznej ani nie odpowiada w żaden sposób za poziom produkcji energii z instalacji, w tym za straty inwestora związane z brakiem produkcji energii elektrycznej przez instalację. Pozwana podkreśliła, że przedmiotem umowy jest sprzedaż i montaż instalacji o danej wartości nominalnej, nie zaś ilość prądu. Nadto, wskazała, że pismami z grudnia 2020 r. i kwietnia 2021 r. wyjaśniła, że oferty zakładają szacunkowo określone wartości produkcji rocznej, które nie mogą być traktowane jako gwarantowane przez wykonawcę. Zdaniem pozwanej w niniejszym przypadku nie może być mowy o wadzie instalacji, gdyż nie zaszła sytuacja, w której rzecz jest niezgodna z umową. Instalacja składała się z wysokiej jakości modułów i byla sprawna. Pozwana nie może ponosić odpowiedzialności, że nie spełnia ona oczekiwań powoda w zakresie produkcji rocznej. Jednocześnie, pozwana wskazała, że na poziom produkcji może mieć wpływ wiele czynników m.in. warunki atmosferyczne, zanieczyszczenie modułów, liczba dni słonecznych, zacienienia itd., które pozostają poza sferą wpływu i odpowiedzialności wykonawcy. Pozwana zwróciła też uwagę, że rozmieszczenie paneli fotowoltaicznych zostało zmienione na wyraźne żądanie powoda.

(odpowiedź na pozew, k. 69-71)

II.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

4.  Przedstawiciel handlowy spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. A. S. zaproponował powodowi G. D. montaż instalacji fotowoltaicznej na jego nieruchomości. Po okazaniu rachunków za energię elektryczną przedstawiciel ustalił, że powód zużywa około 5,2 MWh i zaproponował mu instalację dającą moc o wartości ponad 5800 kWh. Powód oczekiwał, że po zamontowaniu paneli nie będzie opłacał rachunków za energię elektryczną. Z przedstawionej oferty wynikało, że koszt instalacji zwróci mu się po 6-7 latach.

(dowód: przesłuchanie powoda, płyta CD k. 134)

5.  Następnie, pozwana złożyła powodowi ofertę sprzedaży i montażu instalacji fotowoltaicznej. Zgodnie z treścią oferty przy rekomendowanej wielkości systemu 5,52 kWp i powierzchni zajmowanej 27 m ² szacowana produkcja roczna miała wynieść (...), a całkowite roczne zapotrzebowanie na energię (...). W ofercie wskazano, że instalacja fotowoltaiczna ma składać się z następujących komponentów: panele fotowoltaiczne (...), LG 345 Wp N1C-V5 o mocy 345 Wp (16 sztuk), inwerter S. 6K (...) (1 szt.), optymalizatory mocy (16 szt.), ochronniki przepięciowe DC (1 szt.) i wyłącznik nadprądowy AC (1 szt.). Oferta zawierała także wizualizację rozmieszczenia paneli na jednej połaci dachu.

(dowód: oferta na system fotowoltaiczny, k. 17-23)

6.  Parametry wskazane w ofercie zostały określone za pomocą oprogramowania EasySolar, które wylicza produktywność modułu na podstawie takich danych jak: współrzędne położenia nieruchomości, kąt dachu, danych z faktur za energię elektryczną. Na podstawie uzyskanych w ten sposób wyników, pozwana dobrała instalację dla powoda.

(dowód: przesłuchanie prezesa zarządu pozwanej spółki (...), płyta CD k. 134)

7.  W dniu 18 listopada 2019 roku pomiędzy powodem G. D. (określonym jako inwestor) a pozwaną działającą wówczas pod firmą (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (jako wykonawcą) została zawarta umowa sprzedaży i montażu instalacji fotowoltaicznej. Na podstawie przedmiotowej umowy pozwana zobowiązała się do wykonania instalacji fotowoltaicznej o mocy 5,52 kWp opartej o moduły LG falownik S. E. na dachu skośnym budynku mieszkalnym posadowionym na nieruchomości położonej w miejscowości W. przy ul. (...).

8.  Za sprzedaż i montaż instalacji fotowoltaicznej inwestor zobowiązał się zapłacić kwotę 38.333,09 złotych brutto.

9.  Integralną częścią umowy były Ogólne Warunki (...).

(dowód: umowa sprzedaży i montażu instalacji fotowoltaicznej nr (...) z dnia 18 listopada 2019 r., k. 14-16)

10.  Panele fotowoltaiczne zostały rozmieszczone na połaci wschodniej, południowej i zachodniej dachu. Nie sporządzono protokołu końcowego.

(dowód: przesłuchanie powoda, płyta CD k. 134)

11.  Zgodnie z §3 ust. 5 ogólnych warunków współpracy (dalej (...)) z zastrzeżeniem warunków gwarancji producentów rękojmia nie obejmuje wad polegających na uszkodzeniu mechanicznym zewnętrznym i wewnętrznym lub wynikających z takich uszkodzeń spowodowanych przez inwestora lub jakiekolwiek osoby trzecie lub wynikających z innych zdarzeń pozostających poza kontrolą wykonawcy, w tym na skutek zdarzenia o charakterze siły wyższej (np. katastrof naturalnych i klęsk żywiołowych takich jak pożar, powódź, zamieć śnieżna, huragan, burza lub akty terroryzmu, wojny, zamieszek, strajków, wandalizmu lub wyładowania atmosferyczne, zaniki zasilania, skoki napięcia lub przepięcia (zdarzenia siły wyższej).

12.  Wedle §4 ust. 3 (...) wykonawca nie gwarantuje produkcji energii elektrycznej ani nie odpowiada w żaden sposób za poziom produkcji energii z instalacji, w tym za straty inwestora związane z brakiem produkcji energii elektrycznej przez instalację. Z kolei, wedle ust. 4 łączna odpowiedzialność wykonawcy za wszelkie zdarzenia związane z umową nie przekroczy ceny określonej w umowie i jest ograniczona do szkód rzeczywistych (wyłączenie utraconych korzyści).

(dowód: Ogólne Warunki (...), k. 32-36)

13.  Instalacja fotowoltaiczna nie produkowała ilości energii elektrycznej wskazanej umowie. Ilość wyprodukowanej energii elektrycznej w roku 2020 r. wyniosła średnio 3450 kWh.

(dowód: przesłuchanie powoda, płyta CD k. 134)

14.  Pismem z dnia 10 grudnia 2020 r. powód złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży i montażu instalacji fotowoltaicznej nr (...) z dnia 18 listopada 2019 r. Jako przyczynę odstąpienia od umowy wskazano istnienie wady instalacji w postaci niższej mocy produkcji od tej, która została wskazana w § 1 ust. 1 umowy, która zamiast deklarowanych (...) wynosiła około 3450 kWh. Jednocześnie, powód wezwał pozwaną do zwrotu ceny w kwocie 38.333,09 zł w terminie 7 dni od otrzymania pisma, a także do zabrania wadliwej instalacji na swój koszt w tym samym terminie. Przedmiotowe oświadczenie zostało doręczone pozwanej w dniu 16 grudnia 2020 roku.

(dowód: oświadczenie z dnia 10 grudnia 2020r., k. 24-25 wraz z dowodem nadania, k. 26 oraz wydrukiem z portalu śledzenia przesyłek Poczty Polskiej S.A., k. 27-29)

15.  W odpowiedzi, pismem z dnia 18 grudnia 2020 roku pozwana podniosła, że zgodnie z Ogólnymi warunkami współpracy wykonawca nie gwarantuje produkcji energii elektrycznej ani nie odpowiada w żaden sposób za poziom produkcji energii z instalacji, a także wskazał, że oferty na system fotowoltaiczny zakładają jedynie szacunkowo określone wartości produkcji rocznej, które nie mogą być traktowane jako gwarantowane przez wykonawcę. Ponadto, zaprzeczył, aby instalacja fotowoltaiczna była wadliwa. Pismo zostało doręczone pełnomocnikowi powoda w dniu 22 grudnia 2020 roku.

(dowód: pismo pozwanej z dnia 18 grudnia 2020r., k. 30-31 wraz z zpo, k. 90-91)

16.  Następnie, powód zlecił wykonanie ekspertyzy. Autor opinii wskazał, że mocowanie paneli do dachu wykonano niepoprawnie, zbyt mocno wysunięto szyny przy krawędzi dachu na połaci zachodniej, co miało pozbawiać gwarancji na konstrukcję; rozłożenie paneli na dachu wykonano błędnie, co stanowi wadę istotną, zmniejszającą drastycznie (31,3 %) całościową produkcję. Zdaniem autora ekspertyzy sposób ułożenia modułów fotowoltaicznych na dachu powodował, że przez kilka porannych i wieczornych godzin falownik pracował bardzo słabo, a jego właściwe działanie zaczynało się dopiero wtedy, kiedy słońce było w stanie oświetlić stronę wschodnią i zachodnią jednocześnie. Przedmiotowa ekspertyza została następnie doręczona pozwanej.

(dowód: ekspertyza techniczna, k. 37-41)

17.  Pismem z dnia 28 kwietnia 2021 roku pełnomocnik pozwanej dodatkowo wskazał, że rozmieszczenie paneli fotowoltaicznych zostało zmienione przez inwestora (w stosunku do proponowanego w ofercie) na jego wyraźne żądanie, a przygotowana oferta zawiera rozmieszczenie paneli na połaci zachodniej dachu, co nawet w ekspertyzie powoda zostało uznane za optymalne rozmieszczenie paneli. Pismo zostało pełnomocnikowi powoda doręczone w dniu 17 maja 2021 roku.

(dowód: pismo pozwanej z dnia 28 kwietnia 2021 roku, k. 92 wraz z zpo, k. 93-94)

18.  Instalacja fotowoltaiczna została zamontowana wadliwie, a wady polegały na:

– niezgodnym z projektem rozmieszczeniu paneli – według projektu 16 szt. paneli miało zostać zamontowanych na połaci zachodniej, natomiast faktycznie 5 sztuk zostało zamontowanych na wschodniej, 2 szt. na południowej, a 9 szt. na zachodniej;

- luźnym lub nieodpowiednim podpięciem złączy MC4 oraz przewodów DC i PE, co mogło skutkować uszkodzeniem instalacji lub powstaniem pożaru,

- zwisaniu z paneli przewodów DC, które dotykały dachówek, co mogło być przyczyną przetarcia izolacji, zwarcia, a w konwekcji uszkodzenia instalacji lub powstania pożaru;

- braku uziemienia przewodem PE pomiędzy panelami lub brakiem blaszek uziemiających mocowanych pod klemami środkowymi;

- wychodzeniu przewodów DC i PE spod dachówek do konstrukcji nośnej instalacji bez osłony peszla;

- zamontowaniu na każdej połaci paneli zbyt blisko krawędzi dachu;

- zamontowaniu falownika S. (...) niezgodnie z wymogami montażowymi producenta (brak 40 cm wolnej przestrzeni ponad falownikiem);

- wadliwym zabezpieczeniu elektrycznym (w rozdzielnicy elektrycznej na południowej ścianie garażu - po stronie DC brak tulejki na przewodzie PE, brak rozłącznika prądu stałego, brak zabezpieczenia przeciwprzepięciowego AC) i braku listwy wyrównawczej uziemienia,

- braku uziemienia prowadzonego na zewnątrz budynku, od konstrukcji nośnej wraz z panelami bezpośrednio do ziemi;

- poprowadzeniu przewodu uziemiającego PE z połaci dachowej do rozdzielnicy DC/AC, dalej do falownika i do uziemienia domowej instalacji elektrycznej.

19.  Instalacja zamontowana tylko na zachodniej połaci dachu nie miała szans na wygenerowanie (...), natomiast rozmieszczenie paneli na połaciach wschodniej, zachodniej i południowej dawałoby nikłą szanse uzyskania takiej mocy.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu instalacji fotowoltaicznych M. S., k. 201-217 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 250-253 i ustną opinią uzupełniającą, płyta CD k. 289)

20.  Sprzedawca i dostawca energii elektrycznej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. wystawił na rzecz powoda następujące faktury z tytułu sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi dystrybucji:

- za okres 27 grudnia 2019 r. – 30 czerwca 2020 r. na kwotę 841,59 zł,

- za okres od 1 sierpnia 2020 r. do 31 sierpnia 2020 r. na kwotę 55,63 zł,

- za okres od 1 października 2020 r. do 31 października 2020 r. na kwotę 369,19 zł,

- za okres od 1 grudnia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. na kwotę 379,17 zł,

- za okres od 1 stycznia 2021 r. do 28 lutego 2021 r. na kwotę 1.038,67 zł,

- za okres od 1 marca 2021 r. do 18 kwietnia 2021 r. na kwotę 418,39 zł.

(dowód: faktury VAT, k. 42-62)

Sąd zważył co następuje:

III.

21.  Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z opinii biegłego sądowego oraz dowodu z przesłuchania stron.

(ocena dowodów)

22.  Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodów z dokumentów prywatnych w postaci umowy, oferty złożonej przez pozwaną, wzorca umownego w postaci Ogólnych warunków współpracy, oświadczenia powoda o odstąpieniu od umowy, czy też korespondencji stron. Sąd z urzędu nie doszukał się bowiem żadnych okoliczności mogących wzbudzać wątpliwości co do autentyczności czy wiarygodności wymienionych dokumentów. Dokumenty w postaci umowy oraz pism wymienianych pomiędzy stronami są podpisane, co pozwala na ustalenie osób, które złożyły zawarte w nich oświadczenia. Wobec powyższego Sąd uznał, że wymienione powyżej dowody z dokumentów odzwierciedlają rzeczywistą treść stosunku prawnego zawartego przez strony, a także wskazują na przyczyny odstąpienia przez powoda od ww. umowy.

23.  Podkreślenia, że prywatna ekspertyza techniczna przedstawiona przez powoda nie mogła stanowić podstawy ustaleń Sądu w zakresie oceny wady instalacji. Jako dokument prywatny stanowiła ona dowód tego, że jej wystawca złożył oświadczenie tej treści. Przemawiała ona za dopuszczeniem dowodu z opinii biegłego w celu stwierdzenia, czy instalacja była dotknięta wadą istotną.

24.  Natomiast, nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okazały się zeznania świadka K. K., który co prawda potwierdził, że wykonywał u powoda prace montażowe związane z instalacją paneli fotowoltaicznych, niemniej nie pamiętał szczegółów prac, w szczególności nie potrafił wskazać, kto i dlaczego zmienił rozmieszczenie paneli fotowoltaicznych w stosunku do rozmieszczenia wskazanego w ofercie. Wskazał jedynie, że takie zmiany zawsze były dokonywane za zgodą prezesa spółki.

25.  Natomiast, jeśli chodzi o ocenę dowodu z przesłuchania stron, to w zasadzie na wiarę zasługuje przesłuchanie powoda G. D. co do okoliczności zawarcia umowy, jej wykonania i przyczyn odstąpienia od niej. W ocenie Sądu zeznania powoda były szczere, wewnętrznie spójne i wewnętrznie spójne, a co do braku możliwości osiągnięcia przez zamontowaną instalację fotowoltaiczną mocy określonej w ofercie zbieżne z wnioskami wynikającymi z opinii biegłego.

26.  Natomiast, niewiele wniosły do rozstrzygnięcia sprawy zeznania prezesa zarządu pozwanej spółki (...). Przedstawiciel pozwanej opisał jedynie metodologię doboru instalacji do potrzeb danego klienta, jednak nie był w stanie wskazać żadnych szczegółowych okoliczności związanych z zawarciem przedmiotowej umowy, albowiem oferta, a następnie umowa zostały zawarte za pośrednictwem przedstawiciela handlowego, który uczestniczył w rozmowach z powodem.

27.  Za miarodajny do ustalenia stanu faktycznego i rozstrzygnięcia niniejszej sprawy dowód Sąd uznał także opinię biegłego sądowego z zakresu instalacji fotowoltaicznych M. S.. Zważyć bowiem należy, iż przedmiotowa opinia została sporządzona przez osobę dysponującą odpowiednią fachową wiedzą techniczną, jest jasna, a po jej uzupełnieniu nie budzi żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego, wiedzy powszechnej czy logicznego rozumowania. Sąd miał na względzie, iż zawarte w opinii wnioski odnośnie do istnienia i charakteru wad instalacji były stanowcze i zostały należycie umotywowane. Nadto, w opiniach uzupełniających biegły w sposób rzeczowy, logiczny i przekonujący odniósł się do wszystkich zarzutów zgłoszonych przez strony, a nadto przedstawił Sądowi w klarowny sposób zasady funkcjonowania instalacji fotowoltaicznej i ocenił wady przedmiotowej instalacji.

IV.

(rozstrzygnięcie i podstawa prawna roszczeń)

28.  Powództwo zasługiwało w znacznej mierze na uwzględnienie.

29.  W niniejszej sprawie strona powodowa dochodziła dwojakiego rodzaju roszczeń. Po pierwsze, żądała zwrotu uiszczonej ceny zapłaconej za sprzedaż i montaż instalacji fotowoltaicznej w związku z odstąpieniem od umowy, a po drugie domagała się naprawienia szkody powstałej w wyniku nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwaną.

30.  Podstawą prawną pierwszego roszczenia był przepis art. 494 §1 k.c., zgodnie z którym strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.

31.  Z kolei, podstawę prawną roszczenia odszkodowawczego stanowił art. 471 k.c. w zw. z art. 566 § 1 k.c. Stosownie do treści art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z brzmieniem art. 566 §1 k.c. jeżeli z powodu wady fizycznej rzeczy sprzedanej kupujący złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy albo obniżeniu ceny, może on żądać naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady, choćby szkoda była następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności, a w szczególności może żądać zwrotu kosztów zawarcia umowy, kosztów odebrania, przewozu, przechowania i ubezpieczenia rzeczy oraz zwrotu dokonanych nakładów w takim zakresie, w jakim nie odniósł korzyści z tych nakładów. Nie uchybia to przepisom o obowiązku naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

(roszczenie o zwrot ceny)

32.  W ocenie Sądu roszczenie o zwrot uiszczonej ceny zasługiwało na uwzględnienie.

33.  Zważyć należy, iż powód odstąpił od umowy realizując przysługujące mu jako konsumentowi uprawnienia wynikające z przepisów o rękojmi za wady fizyczne rzeczy. Oceniając zasadność roszczenia należało odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego obowiązujących w dniu zawarcia i wykonania umowy. Zgodnie z treścią art. 560 § 1 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.. W myśl §4 powołanego artykułu kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

34.  Zważyć należy, iż aby skorzystać z uprawnień przysługujących z tytułu rękojmi za wady fizyczne, kupujący powinien wykazać dwie okoliczności tj.: 1) obciążenie rzeczy wadą fizyczną; 2) istnienie wady w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub powstanie wady z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili (art. 559 k.c.). W przypadku kupujących będących konsumentami obowiązek dowodzenia jest ograniczony, gdyż zgodnie z treścią art. 556 ² k.c., jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego. Na konsumencie (a więc również na powodzie) spoczywał jedynie ciężar wykazania tego, że wystąpiła wada fizyczna. Dopiero po wykazaniu tej okoliczności zgodnie z powyższym domniemaniem można było przyjąć za udowodnione, że wada fizyczna istniała w chwili niebezpieczeństwa na kupującego. W celu uchylenia się od odpowiedzialności za niezgodność z umową sprzedający może obalić powyższe domniemanie, wykazując, że w ww. chwili rzecz nie była obciążona wadą fizyczną.

35.  Nie ulega wątpliwości w niniejszej sprawie, że wada została przez powoda odkryta we wskazanym powyżej rocznym terminie. W związku z tym powód winien był jedynie udowodnić istnienie wady. Zważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 556 ¹ § 1 k.c. wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli m.in. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia.

(ocena wady fizycznej instalacji)

36.  W ocenie Sądu powód sprostał ciężarowi dowodu i wykazał, że przedmiot umowy był dotknięty wadą fizyczną. Jak wskazuje się w doktrynie cel to skonkretyzowane przeznaczenie rzeczy wyznaczone przez określony zespół właściwości, czy też jedyną lub jedną z właściwości takiego przedmiotu sprzedaży. W takim rozumieniu ze względu na swoje właściwości rzecz może mieć w praktyce różne przeznaczenie (cele). Sprzedawca ponosi odpowiedzialność w ramach rękojmi za istnienie tylko określonych właściwości, tych które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia. Tak więc właściwości rzeczy, które wyznaczają cechy jakościowe, podlegają weryfikacji przez cel rzeczy, a więc jej funkcjonalność (por. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 10, Warszawa 2021).

37.  Badając kwestię przeznaczenia spornej instalacji należało mieć na względzie, że umowa została zawarta w następstwie przyjęcia oferty pozwanej. Przedmiotowa oferta została sporządzona z uwzględnieniem warunków, w jakich miała funkcjonować instalacja fotowoltaiczna. Jak bowiem wynika z zeznań prezesa zarządu pozwanej spółki parametry wskazane w ofercie zostały określone za pomocą oprogramowania EasySolar, które na podstawie takich danych jak: współrzędne położenia nieruchomości, kąt nachylenia dachu, ekspozycja słoneczna nieruchomości, dane dotyczące zapotrzebowania na energię elektryczną wynikające z faktur wystawionych przez dostawcę prądu. W ten sposób ustalono indywidulanie dla nieruchomości powoda możliwą do uzyskania wartość energii elektrycznej. Podkreślić przy tym należy, iż zamiarem powoda było, aby uzyskana moc była odpowiednia dla jego gospodarstwa domowego i oczekiwał on, że nie będzie musiał płacić rachunków za prąd, a cała inwestycja zwróci mu się w perspektywie następnych lat. W związku z powyższym powód, używając instalacji zgodnie z jej przeznaczeniem mógł zasadniczo oczekiwać, że instalacja wytworzy prąd we wskazanej przez pozwaną ilości. Oczywistym jest, że wartość ta fluktuuje w zależności od istniejących warunków atmosferycznych, jednakże niewątpliwie instalacja ta powinna być w stanie uzyskać taki poziom produkcji jak wskazany przez pozwaną. Z opinii biegłego jednoznacznie natomiast wynika, że konstrukcja instalacji w zasadzie uniemożliwiała wytworzenie prądu w ilości podanej w ofercie. Uzyskanie produkcji energii na poziomie (...) było niemożliwe niezależnie od usytuowania paneli na konkretnej połaci dachu. Jak wyjaśnił biegły z uwagi na konstrukcję dachu budynku powoda połacie dachowe nie są w stanie pomieścić odpowiedniej ilości modułów zapewniających uzyskanie takiej ilości energii elektrycznej.

38.  W ocenie Sądu, przedstawiona przez pozwaną spółkę ilość powinna być uśredniona i powinna przedstawiać przedział możliwej do uzyskania energii elektrycznej w przeciętnych warunkach przy założeniu jej stałego działania, zwłaszcza że pozwana oznaczyła wartość (...) jako szacowaną produkcję roczną. Tymczasem podana przez pozwaną wartość jest niemożliwa do uzyskania. W konsekwencji, wbrew stanowisku pozwanej, niespełnienie przez instalację oczekiwań powoda mających swoje źródło w umowie stron stanowiło o wadzie instalacji. Kierując się zapewnieniami zawartymi w ofercie przygotowanej przez pozwaną przy uwzględnieniu potrzeb powoda, mógł on oczekiwać, że instalacja będzie wytwarzała prąd w ww. ilości. Jak wynika z zeznań powoda taka ilość produkowanej energii elektrycznej miała spowodować, że nie będzie on ponosił dotychczasowych kosztów na rzecz dostawcy prądu. Właśnie istotne zmniejszenie ponoszonych przez niego kosztów energii było główną przyczyną, dla której zdecydował się na zawarcie przedmiotowej umowy. Powód liczył przy tym, że oszczędności na rachunkach spowodują, że cała inwestycja zwróci mu się w perspektywie następnych lat, stosownie do symulacji dołączonej do oferty.

(nieważność postanowień wzorca umownego wyłączających odpowiedzialność pozwanej)

39.  W ocenie Sądu nie zasługują na uwzględnienie zarzuty strony pozwanej co do ograniczenia jej odpowiedzialności stosownie do § 4 ust. 3 (...). Zgodnie z ww. postanowieniem wzorca umownego wykonawca nie gwarantuje produkcji energii elektrycznej ani nie odpowiada w żaden sposób za poziom produkcji energii z instalacji, w tym za straty inwestora związane z brakiem produkcji energii elektrycznej przez instalację. Zgodnie z treścią art. 558 §1 zd. 2 k.c. jeżeli kupującym jest konsument, ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest dopuszczalne tylko w przypadkach określonych w przepisach szczególnych. Jak wskazuje się w doktrynie w przypadku braku takich przepisów klauzule umowne wyłączające lub ograniczające odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi, zamieszczone w umowie sprzedaży zawieranej z konsumentem, będą nieważne (por. M. Załucki (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2019). W ocenie Sądu przytoczone powyżej postanowienie wzorca umownego należało uznać za nieważne na podstawie art. 558 § 1 zd. 2 k.c. w zw. z art. 58 §1 k.c. w zakresie, w jakim w całości wyłącza odpowiedzialność pozwanej za produkcję prądu. Wyłączenie odpowiedzialności sprzedawcy za produkcję prądu w sytuacji, w której pozwana przedstawiła powodowi ofertę dopasowaną do jego indywidulanych potrzeb z uwzględnieniem konkretnych okoliczności, jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim odnosi się do wykorzystania instalacji zgodnie z jej przeznaczeniem. Pozwana nie mogła skutecznie wyłączyć swojej odpowiedzialności za sposób działania instalacji fotowoltaicznej w typowych warunkach i w przypadku wykorzystania jej zgodnie z przeznaczeniem.

40.  Kolejne stwierdzone przez biegłego wady związane były z nieprawidłowo wykonanym montażem instalacji, niezgodnie z obowiązującymi w dacie instalacji normami technicznymi. Jak wyjaśnił biegły wady w postaci zbyt luźno lub nieodpowiednio podpiętych złączy MC4 oraz przewodów DC i PE, a także zwisających z paneli przewodów DC, które dotykają dachówek, mogły doprowadzić do pożaru.

41.  Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów kupujący może odstąpić od umowy jedynie wówczas, gdy wada ma charakter istotny. Jak wskazuje się w orzecznictwie oceny istotności wady w rozumieniu przepisów o rękojmi przy sprzedaży należy dokonywać z punktu widzenia kupującego, a nie przydatności rzeczy do zwykłego użytku. To oczekiwania nabywcy związane z funkcjonowaniem rzeczy mają tutaj podstawowe znaczenie ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 26 listopada 2019 r., I ACa 730/18, L.). Niezgodność towaru z umową jest istotna, jeśli towar ten nie odpowiada powszechnym, rozsądnym i uzasadnionym oczekiwaniom konsumenta budowanym na podstawie umowy, obejmującej ewentualnie indywidualnie uzgodnione, szczególne przeznaczenie towaru lub na podstawie zwykłego przeznaczenia i właściwości tego rodzaju towaru lub też zapewnień (reklamy) producenta, importera lub sprzedawcy, co do cech i właściwości towaru. Przy ocenie istotności niezgodności należy także brać pod uwagę tak funkcjonalność i użyteczność towaru, jak i jego walory estetyczne, jeśli wynikają ze szczególnego lub zwykłego przeznaczenia towaru ( vide: E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 10, Warszawa 2021).

42.  W świetle powyższego należało uznać, że obie wymienione powyżej wady w postaci braku wskazanej właściwości instalacji fotowoltaicznej oraz nieprawidłowości montażu rodzące ryzyko pożaru stanowiły wady istotne. O ile wadliwy montaż instalacji rodzący niebezpieczeństwo pożaru stanowił wadę usuwalną, tak brak właściwości instalacji polegający na niemożności uzyskania przez nią wskazanej przez pozwaną ilości energii elektrycznej stanowił wadę nieusuwalną. Doniosłość braku wspomnianej właściwości przesądzała o kwalifikacji wskazanych wad jako istotnych. Podkreślenia wymaga, że konstrukcja instalacji fotowoltaicznej uniemożliwiała osiągnięcie podanej przez pozwaną wartości. Nie było możliwe osiągnięcie w zwyczajnych warunkach wskazanej produktywności instalacji, przy czym różnica w wartości zadeklarowanej przez pozwaną ( (...)) a wartością rzeczywistą (tutaj – uzyskaną w 2020 r. ilością prądu na poziomie około 3450 kWh) była znaczna, co również przemawiało za kwalifikacją wady jako istotnej.

43.  Zgodnie z treścią przytoczonego powyżej przepisu art. 560 § 1 k.c. sprzedawca może uniemożliwić kupującemu skuteczne złożenie oświadczenia o odstąpieniu od umowy wymieniając rzecz wadliwą na wolną od wad albo usuwając wadę. Podkreślić należy, iż wybór między wymianą rzeczy oraz usunięciem wady należy do sprzedawcy i stanowi realizację jego prawa kształtującego, stąd też ma ono charakter definitywny i wiąże sąd. Jednak powinno to nastąpić nie tylko niezwłocznie (a więc nie natychmiast, a z uwzględnieniem konkretnych okoliczności), ale także bez nadmiernych niedogodności dla kupującego (por. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 10, Warszawa 2021). W niniejszym przypadku bez wątpienia pozwana spółka nie usunęła wady niezwłocznie. W odpowiedzi na zgłoszenie wady ( vide: pismo powoda z dnia 10 grudnia 2020 roku), pozwana powołała się jedynie na ograniczenie swojej odpowiedzialności wynikające z §4 ust. 3 (...) i nawet nie zadeklarowała usunięcia wady.

44.  W związku z powyższym należało uznać, że powód skutecznie odstąpił od umowy, co uzasadniało jego roszczenie o zapłatę na podstawie art. 494 §1 k.c. Wysokość zapłaconej przez powoda ceny była bezsporna i wynikała wprost z umowy.

45.  Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 494 §1 k.c., Sąd orzekł jak w pkt I. Na podstawie art. 484 § 1 i 2 k.c. Sąd zasądził odsetki ustawie za opóźnienie od dnia 24 grudnia 2020 roku do dnia zapłaty. Zważyć bowiem należy, iż oświadczenie o odstąpieniu od umowy wraz z wezwaniem do zwrotu ceny zostało pozwanej doręczone w dniu 16 grudnia 2020 roku. W wezwanie wyznaczono siedmiodniowy termin do zapłaty, a zatem termin ten upłynął bezskutecznie z dniem 23 grudnia 2020 roku.

46.  Jednocześnie, na podstawie art. 494 §1 k.c. Sąd zastrzegł, że zapłata zasądzonej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie powinna nastąpić za jednoczesnym zwrotem świadczenia wzajemnego, tj. przedmiotowej instalacji fotowoltaicznej. Podkreślić bowiem należy, iż z chwilą złożenia kształtującego oświadczenia woli o odstąpieniu od umowy, stosunek prawny wygasa i w istocie przekształca się w stosunek likwidacyjny oparty na roszczeniach restytucyjnych. Spełnione dotychczas świadczenia powinny być zwrócone przez strony równocześnie.

(ocena roszczenia o naprawienie szkody)

47.  W odniesieniu do oceny roszczenia odszkodowawczego, w pierwszej kolejności należy podkreślić, że pozwana nie wyłączyła skutecznie swojej odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. W myśl §4 ust. 4 (...) łączna odpowiedzialność wykonawcy za wszelkie zdarzenia związane z umową nie przekroczy ceny określonej w umowie i jest ograniczona do szkód rzeczywistych (wyłączenie utraconych korzyści).

48.  Wskazane postanowienie wzorca umownego stanowi klauzulę abuzywną i w konsekwencji, jest ono dotknięte sankcją bezskuteczności.

49.  Stosownie do treści art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. W myśl art. 385 ¹ § 3 k.c. nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Z kolei wedle art. 385 ² k.c. oceny zgodności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny.

50.  W świetle powołanych powyżej przepisów do uznania konkretnego postanowienia za abuzywne muszą zostać spełnione następujące przesłanki: 1) umowa musi być zawarta z konsumentem; 2) postanowienie umowy nie może być uzgodnione indywidualnie; 3) postanowienie winno kształtować prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy 4) postanowienie nie dotyczy głównych świadczeń stron określonych w sposób jednoznaczny.

51.  Jak wskazuje się w doktrynie w stosunkach z konsumentami szczególne znaczenie mają te oceny zachowań podmiotów w świetle dobrych obyczajów, które odwołują się do wartości takich jak: szacunek wobec partnera, uczciwość, szczerość, zaufanie, lojalność, rzetelność i fachowość. Postanowienia umów, które kształtują prawa i obowiązki konsumenta, nie pozwalając na realizację tych wartości, będą uznawane za sprzeczne z dobrymi obyczajami. W szczególności w taki sposób kwalifikowane są wszelkie postanowienia, które zmierzają do naruszenia równorzędności stron stosunku, nierównomiernie rozkładając uprawnienia i obowiązki między partnerami umowy ( vide: M. Bednarek [w:] E. Łętowska (red.) System prawa prywatnego, t. 5, Warszawa 2006, s. 662-663; W. Popiołek [w:] K. Pietrzykowski (red.) Kodeks cywilny. Komentarz, t. I, 2005, art. 3851, nb 7; K. Zagrobelny [w:] E. Gniewek (red.) Kodeks cywilny. Komentarz, Warszawa 2008, art. 3851, nb 9).

52.  Postanowienia umowy lub wzorca umownego rażąco naruszają interes konsumenta, jeżeli poważnie, znacząco odbiegają od sprawiedliwego wyważenia praw i obowiązków stron. Pojęcie rażącego naruszenia interesów konsumenta nie może być sprowadzane tylko do wymiaru czysto ekonomicznego; należy też uwzględniać niewygodę organizacyjną, nierzetelność traktowania, wprowadzenie w błąd, naruszenie prywatności konsumenta. Rażące naruszenie interesów konsumenta" oznacza nieusprawiedliwioną dysproporcję praw i obowiązków na jego niekorzyść w określonym stosunku obligacyjnym. Za dobre obyczaje uznać zatem należy kształtowanie takich warunków umów, które nie będą uprzywilejowywały jednej strony umowy tj. przedsiębiorcy, w sposób nadmierny obciążając drugiego z kontrahentów – konsumenta ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z 6 października 2004 r., I CK 162/04, (...) 2005, Nr 12, poz. 136; wyrok Sądu Najwyższego z 13 lipca 2005 r., I CK 832/04, B. (...), Nr 11, wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 10 maja 2017r., sygn. akt XXIV C 554/14, LEX nr 2310779).

53.  Podkreślenia wymaga, że art. 385 ³ k.c. zawiera katalog otwarty przykładowych klauzul niedozwolonych. Uznanie określonego postanowienia umownego za abuzywne wymaga każdoczesnej oceny skonkretyzowanej do określonego przypadku, jednakże zastrzeżenie w umowie lub we wzorcu umownym postanowienia należącego do katalogu zawartego w przytoczonym przepisie rodzi wzruszalne domniemanie prawne, że postanowienie stanowi klauzulę niedozwoloną. Stosownie do brzmienia art. 385 ³ pkt 2 k.c. w razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które w szczególności wyłączają lub istotnie ograniczają odpowiedzialność względem konsumenta za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania.

54.  Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że zostały spełnione przesłanki uznania §4 ust. 4 (...) za klauzulę niedozwoloną.

55.  Przedmiotowa klauzula została zawarta w umowie zawartej z powodem jako konsumentem i pozwaną jako przedsiębiorcą. Klauzula ta była zamieszczona we wzorcu umownym stosowanym przez pozwaną jako przedsiębiorcę, a zatem powód nie miał rzeczywistego wpływu na jej treść, stąd nie była ona indywidualnie uzgodniona z powodem. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przedmiotowe postanowienie wzorca odnosiło się do odpowiedzialności pozwanej względem powoda, a zatem nie miało ono za przedmiot głównych świadczeń stron.

56.  Z treści postanowienia §4 ust. 4 (...) wynika podwójne ograniczenia odpowiedzialności pozwanej względem powoda. Przewiduje ono, że z jednej strony, odpowiedzialność pozwanej bez względu na jego reżim (umowny, deliktowy) jest ograniczona kwotowo do ceny określonej w umowie, zaś z drugiej strony – odpowiedzialność ta jest wyłączona w zakresie utraconych korzyści. W ocenie Sądu, klauzula ta jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, gdyż w nieusprawiedliwiony sposób uprzywilejowuje pozycję pozwanej jako przedsiębiorcy z góry limitując odpowiedzialność pozwanej do wysokości ceny oraz wyklucza odpowiedzialność za utracone korzyści. Nie ulega wątpliwości, że instalacja fotowoltaiczna z racji działania w ramach instalacji elektrycznej może rodzić niebezpieczeństwo pożaru, zwłaszcza w przypadku wadliwego montażu (co notabene miało miejsce w niniejszym przypadku). Ze swojej natury zatem ryzyka związane z instalacją fotowoltaiczną są ponadprzeciętne. W konsekwencji, ograniczenie odpowiedzialności pozwanej nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia faktycznego, prawnego ani ekonomicznego. Skutkowało ono rażącą dysproporcją praw i obowiązków stron. Nie ujawniły się żadne okoliczności przemawiające za obaleniem domniemania prawnego z art. 385 ³ pkt 2 k.c.

57.  W rezultacie, na podstawie art. 385 ¹ §1 k.c. i art. 385 ³ pkt 2 k.c. Sąd uznał wskazaną klauzulę za niedozwoloną i dotkniętą sankcją bezskuteczności. Tym samym, Sąd zważył, że pozwana ponosiła względem powoda odpowiedzialność odszkodowawczą na zasadach ogólnych określonych w art. 361 §1 i §2 k.c. – bez kwotowego ograniczenia odpowiedzialności oraz w zakresie utraconych korzyści.

58.  Przechodząc do oceny roszczenia odszkodowawczego powoda, Sąd doszedł do przekonania, że nie zasługuje ono na uwzględnienie i oddalił powództwo w zakresie tego żądania. Zważyć bowiem należy, iż strona powodowa nie wykazała, że poniosła szkodę. W celu wykazania poniesionego uszczerbku powód przedłożył wyłącznie faktury VAT wystawione przez dostawcę z tytułu sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej. Niemniej, powód nie udowodnił, że rzeczywiście poniósł koszty wynikające z przedmiotowych faktur. Tym samym nie sposób uznać, że powód poniósł szkodę w postaci straty w żądanej wysokości. Jednocześnie, przedstawiona w ofercie ilość energii elektrycznej możliwej do wyprodukowania odnosiła się do warunków typowych. Zgromadzony materiał dowodowy nie pozwolił na ustalenie ilości energii elektrycznej, którą instalacja fotowoltaiczna powinna była wyprodukować w konkretnych okolicznościach w okresie od zawarcia umowy do dnia odstąpienia od niej. W tym stanie rzeczy, ustalenie wysokości odszkodowania byłoby możliwe przy zastosowaniu normy wynikającej z art. 322 k.p.c. Jednakże z uwagi na niewykazanie, że powód rzeczywiście zapłacił kwoty opisane w fakturach, Sąd uznał ww. roszczenie za nieudowodnione.

59.  Z tego względu, na podstawie art. 471 k.c. a contrario powództwo o zapłatę kwoty 3.102,64 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie II. sentencji wyroku.

V.

(koszty procesu)

60.  O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. i rozliczył je stosunkowo, uznając, że powód wygrał niniejszy spór w 92,67 %, zaś pozwana w 7,33 %. Na poniesione przez powoda koszty składały się: opłata sądowa od pozwu (2.072 zł), opłata za czynności zawodowego pełnomocnika będącego radcą prawnym w stawce minimalnej stosownie do §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (3.600 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) i zaliczka na poczet opinii biegłego (1.500 zł) – łącznie kwota 7.189 zł, z czego zgodnie ze wskazanym powyżej stosunkiem należy mu się zwrot kwoty 6.662,05 zł. Pozwana poniosła natomiast koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.617 zł (§2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), z czego przysługuje jej zwrot kwoty 265,13 zł. Po skompensowaniu powodowi należy się od pozwanej zwrot kwoty 6.396,92 zł. Od tej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z art. 98 1 ¹ k.p.c.

61.  Na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał ściągnąć od stron na rzecz Sądu Rejonowego – Skarbu Państwa w G. nieuiszczone koszty wynagrodzenia biegłego, które zostały tymczasowo wypłacone ze Skarbu Państwa w stosunku w jakim strony uległy w sporze. Łączna wysokość kosztów opinii biegłego wyłożonych przez Skarb Państwa wynosiła 447,64 złotych. Zatem stosownie do wskazanego powyżej stosunku w jakim strony uległy w niniejszej sprawie powód winien pokryć te wydatki do kwoty 32,82 złotych, zaś strona pozwana do kwoty 414,82 złotych.