Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2023 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sławomir Splitt

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2023 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko Ł. K.

o zapłatę

I. oddala powództwo w całości;

II. zasądza od powoda Prokura Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. na rzecz pozwanego Ł. K. kwotę 5.417,00 złotych (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

.

Sygn. akt I C 361/23

UZASADNIENIE

Dnia 17 lutego 2016 roku powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. (aktualnie: Prokura Niestandaryzowany Fundusz Wierzytelności Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.) przeciwko pozwanemu Ł. K. o zapłatę kwoty 56.556,01 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż pomiędzy pozwanym a R. P. doszło do zawarcia w dniu 16 października 2009 roku umowy bankowej na podstawie której pozwany otrzymał kwotę pieniężną „precyzyjnie określoną w umowie”.

Pozwany nie wywiązał się z obowiązków wynikających z treści umowy w wyniku czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna.

Wierzytelność banku została przelana na powoda umowa cesji z dnia 26 kwietnia 2013 roku.

Na zadłużenie pozwanego składały się należność główna – 33.844,28 zł oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 22.711,73 zł.

(pozew – k. 3-5)

Dnia 17 marca 2016 roku wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(nakaz – k. 22)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty co do jego całości, pozwany domagał się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany zarzucił:

• niewykazanie istnienia stosunku prawnego, z którego wynika wierzytelność,

• niewykazanie wysokości wierzytelności dochodzonej przez powoda,

• niewykazanie, aby na podstawie zawartej umowy bankowej doszło do udostępnienia środków pieniężnych pozwanemu,

• niewykazanie tego, iż umowa bankowa została rozwiązana, jak również nie wskazanie daty jej rozwiązania,

• niewykazanie tego, aby na podstawie umowy cesji doszło do przeniesienia wierzytelności objętej pozwem,

• niewykazania wysokości dochodzonych pozwem odsetek,

(sprzeciw – k. 50-54)

Stan faktyczny:

Dnia 16 października 2009 roku (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. (jako kredytodawca) zawarł z pozwanym umowę kredytu restrukturyzacyjnego nr (...).

(dowód: umowa – k. 65-68)

Umowa została rozwiązana na skutek dokonanego przez bank wypowiedzenia, które nastąpiło dnia 5 czerwca 2010 roku.

(dowód: zaświadczenie – k. 64)

Sąd zważył, co następuje:

Ograniczony stan faktyczny ustalono na podstawie kopii dokumentów złożonych przez powoda, które w ramach swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) uznano za wiarygodne, albowiem nie zostały zakwestionowane przez stronę pozwaną.

Podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Rozważania zawężono do oceny podniesionego zarzutu przedawnienia, który okazał się skuteczny, co powodowało niecelowość roztrząsania pozostałych zarzutów.

Zgodnie bowiem z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Termin przedawnienia roszczenia określony został w art. 118 k.c. stanowiący (również w dacie wniesienia pozwu), że w przypadku roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata.

Skoro wypowiedzenie nastąpiło w 2010 roku, to przed wniesieniem pozwu w 2016 roku niewątpliwie doszło do przedawnienia roszczenia.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe w zw. z art. 118 k.c. powództwo w punkcie I. należało oddalić.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II. wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając przegrywającego powoda całością poniesionych przez pozwanego kosztów, na co składały się: wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w osobie radcy prawnego (5.400,00 zł) zgodnie z § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U.2015.1804 ze zm.), a także opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa (17,00 zł). Na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od zasądzonych kosztów procesu należały się odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.