Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2023 r. w G. sprawy z powództwa Gmina M. G. przeciwko D. K. (1)

o zapłatę

nakazuje pozwanemu D. K. (1), aby opuścił, opróżnił i wydał powódce Gminie M. G. lokal mieszkalny numer (...), położony w budynku przy ulicy (...) w G.;

orzeka, że pozwanemu D. K. (1) nie przysługuje uprawnienie do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu;

zasądza od pozwanego D. K. (1) na rzecz powódki Gminy M. G. kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 343/23

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

Gmina M. G. jest właścicielem lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G..

Okoliczność bezsporna

W lokalu tym zamieszkuje samotnie D. K. (1) – wnuk ostatniej najemczyni tego lokalu – A. K. (zm. 10.01.2021 r.). Mieszka tam od urodzenia.

Okoliczność bezsporna

D. K. (1) ma 26 lat, wykonuje zawód logistyka, otrzymuje wynagrodzenie na poziomie 3.700 zł netto miesięcznie. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu, jego stan zdrowia jest dobry. Do chwili śmierci opiekował się schorowaną babcią. Ojciec pozwanego zmarł tragicznie w 2016 r.

Dowód: zeznania D. K., k. 44verso -45

Ocena dowodów

Zeznania pozwanego dotyczące jego sytuacji rodzinnej (osobistej) i majątkowej nie budzą wątpliwości.

Pozostałe okoliczności sprawy są bezsporne.

Kwalifikacja prawna

Od chwili śmierci A. K. pozwany nie posiada żadnego tytułu prawnego do zajmowania przedmiotowego lokalu. Nie obejmuje go unormowanie zawarte w art. 691 § 1 Kodeksu cywilnego (k.c.). Ustawodawca przewidział tym przepisie, że tylko dzieci zmarłego najemcy (a nie dalsi zstępni – wnukowie, prawnukowie itd.) wstępują w stosunek najmu. Zmarła A. K. nie była obciążona na rzecz pozwanego obowiązkiem alimentacyjnym.

Z tych przyczyn powództwo jest zasadne w świetle art. 222 § 1 k.c. i orzeczono na podstawie tego przepisu jak w punkcie I. sentencji wyroku. Jeżeli bowiem nie ma osób wymienionych w art. 691 § 1 k.c. – umowa najmu wygasa, o czym stanowi art. 691 § 3 k.c.

Pozwany winien być traktowany jako tzw. były lokator w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, gdyż do chwili śmierci babki korzystał z lokalu wywodząc swoje uprawnienia ze stosunków prawnorodzinnych (jako bliski krewny najemców), co należy zakwalifikować jako użyczenie w rozumieniu art. 710 k.c. (wygasłe z chwilą śmierci najemczyni, gdyż nie było skuteczne względem właściciela nieruchomości).

Z tych przyczyn Sąd z urzędu rozważał spełnienie przez pozwanego przesłanek przyznania mu uprawnienia do zawarcia umowy socjalnego lokalu. Pozwany niewątpliwie nie spełnił żadnej z przesłanek obligatoryjnych – wymienionych taksatywnie w art. 14 ust. 4 ustaw o ochronie praw lokatorów […]. Nie spełnił także przesłanek fakultatywnych (art. 14 ust. 3 tej ustawy). Dotychczasowy sposób korzystania z lokalu przez pozwanego nie cechuje nic szczególnego. Opieka nad starszym członkiem rodziny jest realizacją powinności niezwiązanych tematycznie ze sposobem korzystania z lokalu – jest to po prostu obowiązek moralny wynikający z aksjologii ugruntowanej w naszym społeczeństwie. Fakt, że dorosłemu (pełnoletniemu) już pozwanemu zmarł ojciec osiem lat temu – także nie ma żadnego związku ze sposobem korzystania przez pozwanego z lokalu – nie da się w ogóle tych okoliczności w żaden sposób powiązać. Teza pozwanego, że gdyby jego ojciec dalej żył, to pozwany mógłby dalej mieszkać w tym lokalu jest argumentem o tyle nietrafnym, że sąd cywilny ma obowiązek wyrokować na podstawie rzeczywistego stanu faktycznego z chwili zamknięcia rozprawy (por. art. 316 k.p.c.), a nie na podstawie hipotez lub postulatów o charakterze życzeniowym.

Pozwany jest młodym, zdrowym, w pełni samodzielnym, dorosłym mężczyzną, pracującym zawodowo, nie obarczonym żadnymi ułomnościami ani trwałymi ciężarami finansowymi (alimenty). Nie ma więc także podstaw do uznania, że pozwany znajduje się w szczególnej sytuacji osobistej materialnej lub rodzinnej (art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów […] in fine), czy też do oddalenia powództwa na podstawie art. 5 k.c., tym bardziej, że właściciel lokalu nie może być w żaden sposób wiązany z faktem śmierci ojca pozwanego.

Fakt, że pozwany mieszka tym w lokalu od dawna nie ma znaczenia prawnego na potrzeby niniejszej sprawy. Emocjonalne przywiązanie do lokalu byłego lokatora nie kreuje na jego rzecz żadnego uprawnienia do dalszego w nim zamieszkiwania wbrew woli właściciela.

Mając powyższe na uwadze nie stwierdzono przesłanek przyznania pozwanemu uprawnienia do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu (punkt II. na mocy art. 14 ust. 3 i ust. 4 ustawy o ochronie praw lokatorów […] a contrario).

Koszty

O kosztach orzeczono jak w punkcie III. obciążając nimi pozwanego zgodnie z art. 98 k.p.c., gdyż przegrał proces. Na zasądzone na rzecz wygrywającego koszty procesu należne Gminie składa się: opłata sądowa od pozwu (200 zł), opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (240 zł, § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.) – wraz z należnymi odsetkami od kosztów.