Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2018 r. w G. sprawy z powództwa B. S. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie w dniu 18 marca 2004 r. (sygn. I Nc 30/04), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 12 kwietnia 2005 r. w zakresie odsetek ustawowych od kwoty głównej wymienionej w wyżej wymienionym nakazie zapłaty (16.727,04 zł) za okres od 1 kwietnia 2004 r. do dnia 16 stycznia 2015 r.;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  znosi pomiędzy stronami koszty procesu.

Sygn. akt I C 300/18

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 18 marca 2004 r. Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie (w sprawie pod sygn. I Nc 30/04) zasądził od B. W. (obecnie: S.) na rzecz (...) sp. z o.o. w L. kwotę 16.727,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 lutego 2004 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu (5.132,80 zł). Nakaz uprawomocnił się bez zaskarżenia i w dniu 12 kwietnia 2005 r. został zaopatrzony w klauzulę wykonalności.

Dowód: odpis nakazu z klauzulą, k. 5v

Wierzyciel w 2005 r. wszczął egzekucję, która została przez komornika umorzona postanowieniem z dnia 22 lutego 2006 r. wobec jej bezskuteczności (komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie, sygn. Km 591/05).

Dowód: postanowienie, k. 17

W listopadzie 2012 r. wierzyciel ponownie wszczął egzekucję, która została umorzona postanowieniem z dnia 19 lipca 2013 r. wobec bezskuteczności (komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Dzierżoniowie – W. S., sygn. Km 1783/12).

Dowód: wniosek, k. 18

postanowienie, k. 20

Po raz kolejny wierzyciel wszczął egzekucję w styczniu 2018 r. Prowadzi ją komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Krasnymstawie – T. F. (sygn. Km 156/18).

Dowód: zajęcie wierzytelności, k. 21

Ocena dowodów

Na wiarygodny materiał dowodowy składają się odpisy dokumentów urzędowych oraz prywatnych.

Dwa drobne elementy w stanie faktycznym wymagają wyjaśnienia. W niniejszej sprawie strona pozwana nie wskazała dokładnej daty wszczęcia ostatniej egzekucji, a jest to istotne dla obliczenia daty przedawnienia odsetek. Przyjęto – z korzyścią dla strony przeciwnej, że był to dzień wystawienia dokumentu k. 21. Z drugiej strony, strona powodowa nie wskazała daty uprawomocnienia się nakazu zapłaty, co jest istotne dla ustalenia daty początkowej przedawnionych odsetek. Przyjęto więc racjonalne założenie, że w przypadku niezaskarżenia nakaz uprawomocnił się 1 kwietnia 2004 r. W obu przypadkach oczywiście można spierać się o dokładność (obie przyjęte daty są koniecznym przybliżeniem), ale to profesjonalnie reprezentowane strony mogły sprecyzować materiał dowodowy, czego nie uczyniły.

Kwalifikacja prawna

Zarzut przedawnienia skierowany przeciwko całości należności objętej tytułem wykonawczym okazał się zasadny wyłącznie do części odsetek. Ponieważ zaś pomiędzy wszczęciem i umorzeniem kolejnych egzekucji nie upłynął okres co najmniej 10 lat, nie ma mowy o przedawnieniu pozostałych składników treści tytułu wykonawczego (art. 125 § 1 zdanie pierwsze k.c., w brzmieniu pierwotnym).

Jeżeli chodzi o odsetki, to 3-letniemu terminowi przedawnienia przewidzianemu w art. 125 § 1 zdanie drugie k.c. podlegają odsetki należne na przyszłość, czyli liczone od daty uprawomocnienia się tytułu egzekucyjnego (przyjęto więc jako datę początkową 1 kwietnia 2004 r.). W niniejszym przypadku przedawnieniu uległy więc odsetki wymagalne wcześniej, niż 3 lata od daty wszczęcia ostatniej egzekucji, czyli przedawniły się odsetki od 1 kwietnia 2004 r. do 16 stycznia 2015 r.

Zmiana 10-letniego na 6-letni termin przedawnienia roszczeń, o których mowa w art. 125 § 1 zdanie pierwsze k.c., wprowadzona art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, nie ma wpływu na rozstrzygnięcie. Treść art. 5 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy powoduje, że nieprzedawnione do dnia 9 lipca 2018 r. (data wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r.) roszczenie główne oraz odsetki do dnia uprawomocnienia się nakazu zapłaty podlegają 6-letniemu terminowi przedawnienia, ale jego bieg w okolicznościach sprawy jeszcze się nie rozpoczął, gdyż obecnie jest zawieszony trwającą egzekucją. Dopiero po jej zakończeniu rozpocznie bieg więc 6-letni termin przedawnienia wg znowelizowanego art. 125 § 1 zdanie pierwsze k.c. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono bowiem na nowo (art. 124 § 1 i § 2 k.c.). Tylko w razie nieprzerwanego w momencie wejścia w życie tej ustawy biegu terminu przedawnienia można zaliczać na poczet przedawnienia okres sprzed wejścia w jej w życie.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 117 § 2 k.c. w zw. z art. 125 § 1 zdanie drugie k.p.c. W punkcie II. sentencji w pozostałym zakresie powództwo oddalono (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 125 § 1 k.p.c. a contrario), gdyż poza szczegółowo opisanym w punkcie I. sentencji zakresie przedawnionych odsetek, pozostałe roszczenia objęte tytułem egzekucyjnym nie przedawniły się.

Koszty

W punkcie III. sentencji na mocy art. 100 k.p.c. zniesiono koszty procesu. Z punktu widzenie ekonomicznego każda ze stron wygrała proces w bardzo zbliżonym zakresie. Przedawnione odsetki opisane w punkcie I. sentencji obejmują w rzeczywistości sumę 22.598,57 zł, czyli ok. połowę łącznie egzekwowanego przez wierzyciela świadczenia.