Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2024 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Jank

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Pietkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2024 r. w G.

sprawy z powództwa T. G. i M. G.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na rzecz powodów T. G. i M. G. kwotę 38300 zł (trzydzieści osiem tysięcy trzysta złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 23 800 zł (dwadzieścia trzy tysiące osiemset złotych) od 30 stycznia 2024 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 14500 zł (czternaście tysięcy pięćset złotych) od 28 września 2024 r. do dnia zapłaty;

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę (...) (pięć tysięcy pięćset czterdzieści dziewięć złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocniania się wyroku do dnia zapłaty.

I C 269/24

UZASADNIENIE

Powodowie M. G. oraz T. G. domagali się zasądzenia od (...) sp. z o.o.. kwoty 23800 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania z tytułu odszkodowania za niewydanie powodom lokalu w ustalonym w umowie terminie. Następnie w toku postępowania powodowie rozszerzyli powództwo do kwoty 38300 zł. Z uzasadnienia pozwu wynikało, że strony zawarły umowę, w ramach której pozwany zobowiązał się do przekazania powodom lokalu mieszkalnego położonego w R. na terenie zadania inwestycyjnego A. w terminie do 30 listopada 2022 roku. Do chwili obecnej lokal nie został powodom wydany, w związku z czym ponoszą oni koszty najmu obecnie zajmowanego przez siebie mieszkania w kwocie 1700 zł miesięcznie, a począwszy od 30 czerwca 2024 r. do 30 września 2024 r. w kwocie 2000 zł miesięcznie.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa nie kwestionując faktu, iż nie wykonał umowy w terminie. Zarzucił jednakże, iż przyczyną takiego stanu rzeczy były okoliczności od niego niezależne, to jest pandemia (...) 19 oraz wybuch wojny na Ukrainie, co spowodowało wzrost cen materiałów budowlanych, odpływ pracowników oraz utrudnienia w tranzycie towarów. Nadto pozwany zarzucił, iż co najmniej w pierwszym miesiącu po wydaniu lokalu powodowie nie byliby w stanie w nim zamieszkać ponieważ musieliby przeprowadzić prace wykończeniowe.

Sąd Ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 grudnia 2021 roku strony zawarły umowę deweloperską numer (...), w której to umowie pozwany zobowiązał się do wybudowania lokalu mieszkalnego oznaczonego B28, na piątym piętrze budynku o powierzchni 60,36 m ², w terminie do 30 listopada 2022 roku pod warunkiem terminowego regulowania przez nabywcę należności wynikających z umowy. Nadto pozwany zobowiązał się do ustanowienia odrębnej własności tego lokalu oraz przeniesienia jego własności na powodów w terminie do 30 czerwca 2023 roku

/umowa deweloperska – k. 8 – 19/

Pozwany do chwili zamknięcia rozprawy nie wykonał umowy i nie wydał powodom będącego jej przedmiotem lokalu

/bezsporne/

W okresie grudzień 2022 styczeń 2024 powodowie ponosili miesięcznie koszty najmu obecnie zajmowanego przez siebie lokalu mieszkalnego w kwocie 1700 zł. W dniu 30 czerwca 2024 roku powodowie podpisali aneks do umowy najmu zajmowanego przez siebie lokalu zobowiązując się do zapłaty czynszu miesięcznego w kwocie 2000 zł począwszy od 1 lipca 2024 roku. Powodowie płacili podwyższony czynsz do września 2024 roku

/umowa najmu wraz z aneksem =- k.,20 – 22, 79, potwierdzenia wpłaty - k. 23 – 24, 80 - 81.

Powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty pierwotnie dochodzonej pozwem w terminie 3 dni, Wezwanie zostało doręczone pozwanemu 25 stycznia 2024 r. Pismo procesowe z rozszerzeniem powództwa zostało doręczone pozwanemu 24 września 2024 r.

/wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru -k. 25 – 28, protokół rozprawy z 24 września 2024 r. – k.87/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w powyżej ustalonym zakresie był pomiędzy stronami bezsporny, nadto został on potwierdzony dokumentami w postaci umowy deweloperskiej, umowy najmu oraz aneksu do niej i potwierdzeń wpłaty z tytułu czynszu najmu, a także wezwaniem do zapłaty i potwierdzeniem jego odbioru. Wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez strony i nie wzbudziła wątpliwości sądu. Ponieważ wskazane dowody okazały się wystarczające dla ustalenia stanu faktycznego, zbędnym było przeprowadzanie subsydiarnego dowodu z zeznań stron, dlatego wniosek ten sąd pominął na podstawie ar.t 299 k.p.c.

Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 471 k.c. ustanawiający odpowiedzialność odszkodowawczą za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania. Strona, która nie wykonała zobowiązania może zwolnić się z odpowiedzialności, jeżeli wykaże, że niewykonanie jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Innymi słowy strona dochodząca roszczenia z art. 471 k.c. musi wykazać fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania oraz poniesioną przez to szkodę, zaś strona pozwana, chcąc uniknąć zapłaty odszkodowania, powinna wykazać okoliczności zwalniające ja z odpowiedzialności.

Powodowie w niniejszej sprawie wykazali, że zawarli umowę, w której pozwany zobowiązał się wydać im lokal mieszkalny do 30 listopada 2022 r. Fakt, iż pozwany lokalu nie wydal do dnia zamknięcia rozprawy był w sprawie bezsporny. Szkoda w postaci konieczności ponoszenia czynszu najmu lokalu mieszkalnego w okresie, w którym, zgodnie z zawartą z pozwanym umową, powodowie mieli już dysponować własnym lokalem została wykazana za pomocą umowy najmu oraz potwierdzeń przelewu czynszu najmu w łącznej kwocie dochodzonej pozwem. Związek przyczynowy pomiędzy tak rozumianą szkodą a niewykonaniem umowy przez pozwanego jest oczywisty – gdyby powodowie dysponowali własnym lokalem, nie musieliby płacić czynszu najmu lokalu, który obecnie zajmują.

Okoliczności, które miałyby zwolnić pozwanego z odpowiedzialności nie zostały wykazane w żadnym stopniu. Pozwany ogólnikowo powołał si na pandemię C. – 19 oraz wybuch wojny w Ukrainie, jednakże nie zaoferował żadnego dowodu, który pozwoliłby powiązać ze sobą te dwa fakty notoryjne z niewykonaniem umowy zawartej z powodami. Zauważyć należy, że umowa zawarta została w grudniu 2021 r., a zatem ponad 1,5 roku od ogłoszenia w Polsce stanu epidemii, a więć przy jej zawieraniu i określaniu terminu jej wykonania pozwany powinien był wkalkulować wszelkie, znane już w tamtym momencie ryzyka wynikające z ogłaszanych lockdownów itp. Pozwany nie wykazał przy tym, jakie konkretnie okoliczności związane z pandemią spowodowały utrudnienia w wykonaniu umowy zawartej z powodami. Podobnie rzez ma się jeżeli chodzi o wybuch wojny w Ukrainie. Pozwany, poza ogólnym stwierdzeniem o wpływie tego konfliktu zbrojnego na sytuację w budownictwie, nie zaoferował żadnego dowodu, z którego wynikałoby że np. nie był w stanie zakupić konkretnych materiałów budowlanych, albo, że zatrudniał pracowników pochodzenia ukraińskiego, którzy w związku z wojną opuścili Polskę itp. Pozwany nie przedłożył żadnych umów z podwykonawcami, umów na dostawę materiałów budowlanych ani żadnych innych dowodów, które pozwoliłyby powiązać realnie wybuch wojny czy stan epidemii z możliwości wykonania umowy zawartej z powodami. Tym samym pozwany nie zdołał zwolnić się od odpowiedzialności odszkodowawczej wynikającej z niewykonania terminie umowy deweloperskiej zawartej z powodami.

Jeśli chodzi o wysokość szkody, sąd podzielił stanowisko powodów, iż to od ich decyzji zależało kiedy i na jakim etapie wykończenia lokalu, postanowią w nim zamieszkać, w jakim zakresie wykończą mieszkanie przed wprowadzeniem się do niego i ile czasu zajmą określone prace wykończeniowe. Z tych względów sąd uwzględnił powództwo także w zakresie czynszu za grudzień 2022 r.

Z powyższych względów, na podstawie art. 471 k.c. sąd uwzględnił powództwo w zakresie należności głównej w całości

Na podstawie art. 481 k.c. sąd uwzględnił powództwo w zakresie odsetek za opóźnienie od kwoty pierwotnie dochodzonej pozwem zasadzając je od 30 stycznia (...).., zważywszy na fakt, iż wezwanie do zapłaty z zakreślonym trzydniowym terminem płatności zostało doręczone pozwanemu25 stycznia 2024 r. Częściowemu oddaleniu podlegało jednak powództwo o zapłatę odsetek za opóźnienie od kwoty rozszerzonej. Rozszerzenie powództwa nie zostało poprzedzone wezwaniem do zapłaty, zatem termin do zapłaty odszkodowania jako świadczenia bezterminowego, mógł rozpocząć bieg najwcześniej z chwilą doręczenia pozwanemu pisma z rozszerzeniem powództwa, co nastąpiło 24 września 2024 r. Zważywszy, iż zgodnie z przepisem art. 454 k.c. świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu, sąd uznał, że termin trzydniowy (analogiczny jak w pierwotnym wezwaniu) będzie wystarczający dla niezwłocznego spełnienia świadczenia i zasądził odsetki od 28 września 2024 r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając od przegrywającego spór pozwanego na rzecz powodów opłatę od pozwu w kwocie 1190 zł i 725 zł , a także koszty zastępstwa procesowego w stawce 3600 zł wynikającej z § 2 pkt 4 rozp. Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych, oraz kwotę 34 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.