Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
po rozpoznaniu dnia 21 marca 2024 roku w G. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przeciwko Skarbowi Państwa – Naczelnikowi (...)Skarbowego w G.

o ustalenie

oddala powództwo jako oczywiście bezzasadne.

UZASADNIENIE

Powód żądał ustalenia, że wskazane przez niego urządzenia do tzw. gier logicznych nie są automatami do gier w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych i zarazem są urządzeniami niepodlegającymi pod ustawę o grach hazardowych, ustalenia, że gry na tych urządzeniach nie są grami hazardowymi w rozumieniu tej ustawy, także tego, że wynik każdej z tych tzw. gier logicznych jest przewidywalny dla grającego, nadto tego, że działalność gospodarcza prowadzona przez powoda polegająca na tzw. urządzaniu gier logicznych przy użyciu wskazanego oprogramowania jest działalnością zgodą z przepisami prawa, a wreszcie tego, że powód ma prawo wykonywać taką działalność gospodarczą na terenie województwa (...) w ramach prawa do swobody działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

Jest oczywiste, że żądanie powoda nie jest żądaniem ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, a nadto powód nie ma interesu prawnego w tak zgłoszonym żądaniu.

Po pierwsze sąd cywilny nie jest organem uprawnionym do badania legalności prowadzenia działalności gospodarczej i wydawania w trybie art. 189 k.p.c. orzeczeń stwierdzających prawo bądź nie do wykonywania określonego rodzaju działalności gospodarczej. Kwestie te wynikają wprost z przepisów prawa i podlegają wyłącznej ocenie przez upoważnione organy państwowe w postępowaniu administracyjnym/podtkowym, karnym/karnoskarbowym. Po drugie powód bardzo lakonicznie przedstawił działalność Krajowej Administracji Skarbowej w związku z przeprowadzonymi czynnościami. Nie ulega jednak wątpliwości, że prowadzone przez ten organ postępowanie w trybie kodeksu karnego skarbowego. Powodowi przysługują w tym postępowaniu określone prawa i obowiązki, w tym zażalenie na zatrzymanie rzeczy, a także dalsze czynności związane wprost z odpowiedzialnością z tego tytułu i obroną przed zarzutami. Kwestią oskarżyciela publicznego będzie udowodnienie wypełnienia przesłanek czynu zabronionego ustawą w dacie popełnienia czynu, a zatem nie ma podstaw, aby pewne okoliczności ustalane były w postępowaniu cywilnym. Podobnie jak w postępowaniu cywilnym nie można przykładowo żądać ustalenia prędkości pojazdu w razie skierowania przeciwko kierowcy pojazdu wniosku o ukaranie z powodu przekroczenia prędkości w miejscu niedozwolonym. Nie ma tutaj żadnego stosunku cywilnoprawnego do ustalenia pomiędzy stronami, zwłaszcza, że organ skarbowy działa w interesie porządku publicznego i w imieniu państwa, a nie w swoim własnym interesie majątkowym.

Wobec powyższego w trybie art. 1911 § 1 i 3 k.p.c. na podstawie art. 189 k.p.c. oddalono powództwo jako oczywiście bezzasadne.