Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 sierpnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina

Protokolant: st. sek. sąd. Małgorzata Świst

po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2018r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa T. B.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 2143, 13 zł. (dwa tysiące sto czterdzieści trzy złote 13/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 marca 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 1025 zł.(jeden tysiąc dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

Sygnatura akt: I C 221/18

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

W dniu 20 sierpnia 2016r. doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki V. o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność G. W.. Sprawca kolizji miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W..

(okoliczności bezsporne)

W dniu 26 stycznia 2017r. G. W. dokonała cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę powstałą wskutek zdarzenia z dnia 20 sierpnia 2016r. na rzecz (...) spółki z o.o. z siedzibą w P.. Na następnie, na mocy umowy przelewu z dnia 27 stycznia 2017r. powyższy podmiot dokonał zbycia wierzytelności na rzecz powoda T. B..

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: umowę cesji wierzytelności z dnia 26 stycznia 2017r. k. 8, umowę cesji wierzytelności z dnia 27 stycznia 2017r. k. 9)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wypłacił powodowi kwotę 1.849,72 zł z tytułu odszkodowania za szkodę.

(okoliczność bezsporna)

Wcześniej, powód wytoczył przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. powództwo o zapłatę kwoty 1.510 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 września 2016r. do dnia zapłaty z tytułu częściowego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek kolizji drogowej z dnia 20 sierpnia 2016r. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt I C 205/17. W toku sprawy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny szkód samochodowych. Biegły przedstawił trzy warianty wysokości szkody.

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2017r. Sąd Rejonowy w Gdyni zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.510 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 marca 2017r. do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że uzasadnione koszty naprawy ww. pojazdu wynoszą 5.502,85 zł, przy uwzględnieniu naprawy uszkodzonych drzwi oraz średniej stawki dla warsztatów kategorii III. w wysokości 93/115 zł/rbg, a także przy uwzględnieniu wieku pojazdu i jego stanu technicznego, w tym szkodowości.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wyrok z dnia 30 listopada 2017r. k. 92 wraz z uzasadnieniem k. 103-106 akt sprawy Sądu Rejonowego w Gdyni o sygnaturze I C 205/17)

Ocena dowodów:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie dowodów przedłożonych przez stronę powodową oraz dowodu z akt sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Gdyni o sygnaturze I C 205/17.

Oceniając zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów w postaci umów cesji wierzytelności oraz dokumentów znajdujących się w aktach tut. Sądu o sygnaturze I C 205/17. Podkreślić bowiem należy, iż dokumenty w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 30 listopada 2017r. oraz uzasadnienia tego wyroku mają charakter dokumentów urzędowych i w związku z tym korzystają one z domniemania autentyczności i zgodności z prawdą wyrażonych w nich oświadczeń, których w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie obaliła w trybie art. 252 kpc. W przypadku dokumentów mających charakter dokumentów prywatnych w postaci umów cesji żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów ani nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

Na podstawie art. 217 kpc Sąd oddalił natomiast wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka R. S. oraz dowodu z opinii biegłego sądowego. Podkreślić bowiem należy, iż kwestia wysokości szkody poniesionej wskutek zdarzenia drogowego z dnia 20 sierpnia 2016r. była już przedmiotem ustaleń Sądu w sprawie o sygnaturze I C 205/17, w której powód domagał się naprawienia części tej samej szkody w wysokości 1.510 zł. W powyższej sprawie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej. Jak wynika z uzasadnienia wyroku wydanego w sprawie I C 205/17 biegły wskazał trzy alternatywne warianty kosztów naprawy pojazdu, przy czym za prawidłową ostatecznie Sąd uznał wersję, uwzględniającą stawki za prace blacharskie i lakiernicze w wysokości 93/115 zł/rbg, konieczność naprawy drzwi, a także uwzględniającą wiek pojazdu, stan techniczny pojazdu i szkodowość pojazdu. Z powyższego wynika, że opinia przeprowadzona w powyższej sprawie uwzględniała również okoliczności zgłaszane w niniejszej sprawie przez stronę pozwaną. W tym stanie rzeczy, ponowne roztrząsanie tych samych okoliczności, doprowadziłoby jedynie do nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu i rozstrzygnięciu niniejszej sprawy.

Żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy nie miałyby natomiast zeznania świadka na okoliczności związane z naprawą pojazdu po zdarzeniu z dnia 20 sierpnia 2016r. Jak bowiem wskazuje się w judykaturze „roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. Jeśli zatem naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania, to nie sposób podzielić poglądu, iż koszty naprawy określone przez specjalistyczny warsztat nie mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, gdyż ten nie dokonał naprawy samochodu” (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2002r., V CKN 1273/00, LEX nr 55518).

Kwalifikacja prawna:

Normatywną podstawę odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela stanowią przepisy art. 822 § 1 i 4 kc i art. 824 ¹ § 1 kc oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z art. 822 § 1 i 4 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Na mocy natomiast art. 824 ¹ § 1 kc o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Z treści art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 392) wynika, iż w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Nadto, na względzie należy mieć również treść art. 361 § 1 kc, który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 kc, który stanowi, że co do zasady naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jednocześnie z treści art. 361 § 2 kc wynika, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poniósł poszkodowany.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że powód dochodził już od pozwanego zapłaty częściowego odszkodowania za szkodę wyrządzoną wskutek kolizji drogowej z dnia 20 sierpnia 2016r. w wysokości 1.510 zł. W sprawie o sygnaturze I C 205/17 zapadł wyrok uwzględniający powództwo. W niniejszej sprawie powód dochodzi natomiast naprawienia pozostałej części szkody w kwocie 2.143,13 zł. Jak wskazuje się w judykaturze o ile charakter dochodzonego roszczenia (np. obejmującego świadczenie podzielne) na to pozwala, strona ma prawo dochodzić jego części, a sąd jest związany zakresem zgłoszonego roszczenia (art. 321 § 1 kpc). Przepisy KPC nie przewidują bowiem zakazu rozdrabniania roszczeń. Jedynie więc powód, jako inicjator procesu, decyduje, których roszczeń i w jakiej części dochodzi. W sytuacji rozdrobnienia roszczeń orzeczenie co do części roszczenia nie ma powagi rzeczy osądzonej co do jego reszty, która nie była przedmiotem orzekania sądu. Nie stanowi także przeszkody do oddzielnego dochodzenia pozostałej reszty. Jednocześnie nie oznacza to - z uwagi na skutki, jakie wywołuje prawomocny wyrok na podstawie art. 365 § 1 kpc - że w kolejnym postępowaniu otwarta pozostaje możliwość odmiennego niż w prawomocnym wyroku rozstrzygnięcia o zasadzie odpowiedzialności pozwanego, chyba że sąd orzeka w zmienionych okolicznościach (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2015r. IV CSK 766/14, L.).

Zważyć należy, iż w sprawie o sygnaturze I C 205/17 – na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego – Sąd ustalił, że celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu - przy uwzględnieniu naprawy uszkodzonych drzwi oraz średniej stawki dla warsztatów kategorii III - wynosi 5.502,85 zł. Tym samym Sąd za nieprawidłowe uznał dwa pozostałe alternatywne warianty wysokości szkody, przedstawione przez biegłego, tj. wariant z kwotą 6.706,40 zł brutto (przy zastosowaniu stawek za prace blacharskie i mechaniczne w wysokości 134 zł/rbg i prace lakiernicze w wysokości 149 zł/rbg oraz przy zastosowaniu części nowych i oryginalnych i naprawy drzwi), a także z wariant z kwotą 7.646,66 zł. (stawki 134/149 i wymiana drzwi). Jak wynika z uzasadnienia wyroku, przyjmując taką wysokość szkody Sąd podzielił pogląd pozwanego ubezpieczyciela co do zasadności ustalenia takich kosztów naprawy, z uwagi na wiek pojazdu (17 lat w dacie szkody) oraz stan techniczny pojazdu, który wskazuje na szkodowość pojazdu. Jak wskazał Sąd „strona powodowa w toku procesu w żaden sposób nie zakwestionowała ustaleń pozwanego poczynionych w toku postępowania likwidacyjnego co do stanu technicznego pojazdu. Powyższe ustalenia pozwanego co do szkodowości pojazdu znajdują potwierdzenie w opinii biegłego sądowego P. K. poczynionych w oparciu dokumentację fotograficzną, opis szkody oraz pomiar powłoki lakierniczej. W tym konkretnym przypadku przyjęcie pozostałych wersji wyliczenia kosztów naprawy prowadziłoby do ustalenia czysto hipotetycznych kosztów naprawy tego konkretnego pojazdu. Prawdą jest, iż ubezpieczyciel nie może narzucać poszkodowanemu sposobu naprawy oraz wyboru odpowiedniego zakładu naprawczego, co wynika z utrwalonego orzecznictwa. Sąd w pełni podziela taki kierunek orzecznictwa. Niemniej w niniejszym postępowaniu po stronie powodowej występuje nabywca wierzytelności, a nie sam poszkodowany, co oznacza, iż cesjonariusz (nabywca wierzytelności) i tak nie będzie dokonywał naprawy pojazdu, a tym samym zostaje zwolniony z prawa do wyboru odpowiedniej kategorii zakładu naprawczego oraz sposobu naprawy pojazdu”. Podkreślić należało, że od czasu ogłoszenia ww. wyroku żadne z okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia nie uległy zmianie, stąd brak jest podstaw do innego określenia wysokości poniesionej szkody. Zatem, przyjąć należało, że szkoda powstała wskutek kolizji drogowej z dnia 20 sierpnia 2016r. wynosi 5.502,85 zł. Zważywszy, że na etapie postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił odszkodowanie w wysokości 1.849,72 zł, zaś wyrokiem w sprawie I C 205/17 Sąd przyznał powodowi dodatkowo kwotę 1.510 zł to nadal do skompensowania pozostaje kwota 2.143,13 zł.

Mając powyższe na uwadze – na podstawie art. 822 § 1 i 4 kc oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – na rzecz powoda zasądzić łącznie kwotę 2.143,13 zł. Ponadto – na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 14 marca 2017r. zapłaty tj. od dnia następującego po doręczeniu odpisu pozwu w sprawie I C 205/17, podzielając w pełni pogląd Sądu Rejonowego w Gdyni zawarty w uzasadnieniu poprzedniego wyroku, iż wobec dwukrotnego przeniesienia wierzytelności najpierw na osobę prawną, a następnie na powoda, roszczenie o odsetki stanowi odrębne roszczenie i do jego wymagalności konieczne było ponowne wezwanie pozwanego do zapłaty.

Koszty procesu:

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 kpc w zw. z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokatów i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, zasądził od pozwanego całość poniesionych przez powoda kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę składają się: opłata sądowa od pozwu (108 zł), wynagrodzenie fachowego pełnomocnika (900 zł) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).