Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

Lokal mieszkalny przy ul. (...) w G. jest własnością Gminy M. G.. W lokalu tym zamieszkuje A. K. (1), która była najemcą tego lokalu od 30 stycznia 2008 r.

Okoliczności bezsporne (vide k. 12, aneks z 12 lutego 2008 r.)

Od listopada 2020 r. w/w pozwana nie dokonywała żadnych wpłat czynszowych, w związku z czym umowa najmu została jej skutecznie wypowiedziana z skutkiem na dzień 30 listopada 2020 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty, k. 32

wypowiedzenie z zpo, k. 37

Pismem z dnia 25 sierpnia 2020 r. administrator właściciela wezwał A. K. do zaniechania zakłócania porządku, spokoju i ciszyn nocnej.

Dowód: pismo z zpo, k. 46

Komisariat Policji w G.-C. w okresie od 14 kwietnia 2019 r. do 26 maja 2022 r. odnotował 37 interwencji w lokalu zajmowanym przez A. K., przy czym w przypadku części tych interwencji nie potwierdzono danych ze zgłoszenia, w przypadku części innych ukaranymi były osoby trzecie znajdujące się w lokalu, cześć dotyczyła sytuacji gdy zgłaszająca A. K. (1) domagała się usunięcia osób trzecich z lokalu lub części wspólnych, w przypadku części obecnymi w lokalu były tylko osoby trzecie.

Dowód: informacja Policji, k. 108-109

A. K. (1) w latach 2019-2021 korzystała ze świadczeń z pomocy społecznej.

Dowód: informacja MOPS, k. 68-74

A. K. (1) nie pracuje, leczy się od wielu lat psychiatrycznie, cierpi na chorobę alkoholową. Otrzymuje różne kwoty od partnera, z którym nie zamieszkuje, np. 1.000 zł.

Dowód: zeznania pozwanej A. K., k. 18

Ocena dowodów

Zeznania A. K. są szczere i wiarygodne. Informacja Policji o interwencjach jest szczegółowa i wartościowa dowodowo.

Pozostałe okoliczności sprawy są bezsporne i wynikają z niekwestionowanych dokumentów prywatnych.

Kwalifikacja prawna

Na skutek rozwiązania umowy najmu pozwana A. K. (1) nie posiada tytułu prawnego do zajmowania przedmiotowego lokalu, więc powództw okazało się zasadne w świetle art. 222 § 1 k.c., stąd orzeczono jak w punkcie I. sentencji.

W sprawie nie miał zastosowania art. 17 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów […]. Bliższa analiza informacji Policji o interwencjach związanych ze zdarzeniami w przedmiotowym lokalu wskazuje, że tylko niewielka część z nich może być uznana za związaną z nagannymi zachowaniami pozwanej zakłócającymi porządek i ciszę w budynku: tj. interwencje w dniach 26.07.2020, 10.08/2020, 2.11.2020, 7.11.2020. Są to więc zaledwie 4 przypadki na 37 odnotowanych (brak uporczywości), po listopadzie 7.11.2020 r. jakich sytuacji już nie było. Pozostałe ewidentnie nie mogą być w ogóle uznane z związane z wykładnią art. 17 w/w ustawy: w wielu przypadkach to A. K. zgłaszała naruszanie jej praw przez różnych [najczęściej] mężczyzn. Materiał dowodowy przedstawiony przez stronę powodową nie dowodzi, że to właśnie A. K. jest odpowiedzialna za nieprawidłowe zachowanie tych osób trzecich. A. K. (1) jest schorowaną kobietą (osobą słabszą fizycznie od mężczyzn), z opisu interwencji wynika, że mężczyźni przychodzący do tego mieszkania bywają agresywni, a więc możliwym jest także taka interpretacja opisów tych interwencji jako próba poszukiwania u Policji przez pozwaną ochrony przed przemocą ze strony osób trzecich wobec samotnie zamieszkującej pozwanej, co zresztą jasno wynika np. z opisu interwencji z dnia 17 grudnia 2021 r. Duża część interwencji dotyczyła też zdarzeń związanych z nagłym pogorszeniem stanu zdrowia pozwanej. W ogóle najczęściej karaną mandatami osobą był K. C.. Reasumując, brak jednoznacznych dowodów wskazujących na to, że pozwana świadomie i złośliwie wpuszcza do lokalu osoby trzecie, o których wie, że mogą naruszać porządek i spokój w budynku. Sam zestaw opisu interwencji policyjnych, to zbyt mało do takich dalekosiężnych wniosków.

Z kolei stwierdza się, że pozwana A. K. posiada nieregularne dochody z zmiennej wysokości, oscylującej wokół 1.000 zł jako pomoc od znajomego (partnera). Powyższe stanowi mniej niż obowiązująca wysokość najniższej emerytury w ujęciu netto (1.445,48 zł), co kwalifikuje pozwaną jako uprawnioną do uzyskania lokalu socjalnego zgodnie z obowiązującą uchwałą Rady Miasta G..

Z tych przyczyn orzeczono jak w punkcie II. sentencji na mocy art. 14 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów […]. Pozwana nie posiada żadnego majątku.

Koszty

Z uwagi na sytuację osobistą, majątkową i zdrowotną pozwanej (wyjątkowo niekorzystną) – na mocy art. 102 k.p.c. nie obciążono jej kosztami procesu ( punkt III. sentencji).

Nieuiszczone koszty sądowe obciążają ostatecznie Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Gdyni na mocy art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż ich ściągnięcie od pozwanej byłoby oczywiście bezskuteczne ( punkt IV. sentencji).