Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni - I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Mateusz Berent

Protokolant: Adrianna Bochniak

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2025 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

przeciwko Z. Z.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na rzecz pozwanej Z. Z. kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 196/25

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 sierpnia 2025 roku

I.

(żądanie i podstawa faktyczna pozwu)

1.  Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. wystąpiła przeciwko pozwanej Z. Z. z powództwem o zapłatę kwoty 21.051,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 12 września 2024 roku do dnia zapłaty, a także zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

2.  W uzasadnieniu wskazała, że pozwana wynajmowała od powódki pojazdy zgodnie z regulaminem korzystania z usług (...). W dniu 26 lutego 2024 roku pozwana dokonała rezerwacji i wynajmowała pojazd o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od dnia 26 lutego 2024 roku, godz. 15:33 do dnia 3 marca 2024 roku, godz. 15:09. Pozwana pozostawiła pojazd po zakończonym wynajmie uszkodzony. Zgodnie z regulaminem pozwana obowiązana jest do pokrycia powstałej szkody na podstawie pkt 68 regulaminu lit. C. Pozwana doprowadziła do kolizji poprzez naruszenie przepisów ruchu drogowego (wymuszenia pierwszeństwa przejazdu). Spowodowanie uszkodzeń objęte było odpowiedzialnością pozwanej zgodnie z cennikiem opłat dodatkowych pkt G, wobec czego powód obciążył pozwaną kosztami poniesionej szkody w łącznej kwocie 21.051,24 zł.

(pozew, k. 3-5v.)

3.  Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 stycznia 2025 r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty, k. 48)

II.

(stanowisko pozwanej)

4.  Od nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

5.  Pozwana nie kwestionowała swojej winy w spowodowaniu kolizji podczas najmowania pojazdu. Pozwana zakwestionowała wysokość szkody, zarzucając, że wykonany został generalny remont samochodu.

6.  Podniosła, że jako konsumentka została wprowadzona w błąd przez powódkę. Oferując możliwość najmu krótkoterminowego pojazdów powód zapewniał o ubezpieczeniu OC i AC samochodów, które były wynajmowane.

7.  Poza tym faktura nie dowodzi poniesienia kosztów naprawy. Koszt szkody powiększony został o podatek VAT, który jak można mniemać został rozliczony, a więc nie stanowi jego realnej szkody.

(sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 54-57)

8.  Na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2025 r. pozwana przyznała wysokość szkody, kwestionując jedynie swoją odpowiedzialność co do zasady.

(protokół rozprawy, k. 92-93)

III.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

9.  (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie krótkoterminowym samochodów osobowych.

10.  Na swojej stronie internetowej w dziale pomoc w odpowiedzi na zagadnienie „ Czy ponoszę odpowiedzialność cywilną za korzystanie z T. ” powódka podaje: „ Korzystając z samochodów w usłudze (...) odpowiadasz za prowadzenie pojazdu tak samo, jak w przypadku prowadzenia własnego z tą różnicą, że wszystkie samochody T. są w pełni ubezpieczone (polisa (...)). Nie odpowiadasz więc za kradzież czy szkodę pojazdu (wypadek/kolizja). Ubezpieczenie nie obejmuje jednak umyślnego uszkodzenia pojazdu czy korzystania z niego w stanie nietrzeźwym. Więcej na temat odpowiedzialności znajdziesz w regulaminie usługi tutaj ”.

(dowód: wydruk strony internetowej powódki, k. 60-61)

11.  Zgodnie z pkt 68 regulaminu korzystania z usług (...) użytkownik nie ponosi odpowiedzialności za kradzież pojazdu jak i za uszkodzenie lub zniszczenie pojazdu na skutek wypadku lub kolizji. Brak odpowiedzialności użytkownika nie obejmuje przypadków:

a. umyślnego uszkodzenia lub zniszczenia pojazdu,

b. uszkodzenia lub zniszczenia pojazdu podczas prowadzenia w stanie po spożyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwym, po użyciu narkotyków lub środków psychotropowych lub bez ważnego i honorowanego w Polsce prawa jazdy,

c. uszkodzenia lub zniszczenia pojazdu w razie naruszenia przepisów ruchu drogowego,

d. zdarzeń w trakcie których kierowca zbiegł z miejsca zdarzenia,

e. szkody powstałej gdy kierowcą nie był użytkownik który dokonał rezerwacji pojazdu,

f. uszkodzenia lub zniszczenia pojazdu nie zgłoszonego Infolinii (...) zgodnie z pkt 66,

g. uszkodzenia lub zniszczenia pojazdu jeżeli użytkownik nie złożył dokumentów lub wyjaśnień zgodnie z pkt 66 powyżej. W tym wypadku odpowiedzialność użytkownika ogranicza się do wartości szkody przekraczającej opłatę wskazaną w pkt K. Cennika opłat dodatkowych.

12.  Zgodnie z cennikiem opłat dodatkowych koszt naprawy blach.-lak, mechanicznych (w tym koszty prania tapicerki) oraz części zamiennych i wyposażenia, w przypadku gdy naprawa objęta jest odpowiedzialnością klienta stanowi koszt usługi lub części + 35%.

(dowód: Regulamin korzystania z usługi (...), k. 9-15)

13.  Dnia 26 lutego 2024 roku pozwana Z. Z. dokonała rezerwacji pojazdu powoda marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Tym samym pozwana wynajęła ten pojazd na okres od dnia 26 lutego 2024 roku od godz. 15:33 do dnia 3 marca 2024 roku do godz. 15:09.

14.  Przed dokonaniem rezerwacji pozwana zapoznała się z przytoczoną powyżej informacją o odpowiedzialności za szkody ze strony internetowej powoda, a także z analogiczną informacją znajdująca się na prowadzonym przez powoda profilu społecznościowym powoda w serwisie (...).

15.  Pozwana zaakceptowała także regulamin usługi (...).

(dowód: dane autoryzacyjne, k. 17, przesłuchanie pozwanej, k. 92, płyta – k. 94)

16.  Dnia 26 lutego 2024 roku pozwana kierująca ww. pojazdem wymusiła pierwszeństwo przejazdu, wskutek czego doszło do kolizji i uszkodzenia najmowanego pojazdu. Pozwana zgłosiła ww. fakt powódce.

(dowód: dokumentacja fotograficzna, k. 20-39, przesłuchanie pozwanej, k. 92, płyta, k. 94)

17.  Z prywatnej kalkulacji wynikało, że koszt naprawy uszkodzeń powstałych w wyniku ww. kolizji wyniósł 21.749,45 zł. Poniesione przez powoda koszty ograniczyły się do kwoty 21.051,24 zł.

(dowód: kalkulacja kosztów naprawy, k. 18-19, faktura nr (...), k. 41, faktura nr (...) – k. 42)

18.  Wysokość powstałej szkody opiewała na kwotę 21.051,24 zł brutto.

(fakt przyznany)

19.  Dnia 28 sierpnia 2024 roku powód wystawił pozwanej fakturę na kwotę 21.051,24 zł w terminem płatności do dnia 11 września 2024 roku.

(dowód: faktura nr (...), k. 40)

20.  Wiadomością e-mail z dnia 28 sierpnia 2024 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty ww. kwoty. Wezwania ponawiane były w dalszej korespondencji między stronami. Pozwana kwestionowała wówczas zasadność obciążania jej ww. kosztami.

(dowód: wezwanie, k. 43, korespondencja e-mail, k. 44-46)

Sąd zważył co następuje:

IV.

21.  Powyższy, zasadniczo bezsporny stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów złożonych przez strony oraz przesłuchania stron z ograniczeniem do pozwanej. W ocenie Sądu brak było jakichkolwiek podstaw do podważania wiarygodności i mocy dowodowej powołanych powyżej dokumentów prywatnych. W toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie kwestionowała ani autentyczności wymienionych w ustaleniach stanu faktycznego dokumentów, ani też nie zaprzeczyła, iż osoby wskazane w tych dokumentach nie złożyły w formie dokumentowej oświadczeń w nich zawartych.

(ocena dowodów)

22.  Zeznania pozwanej nie budziły wątpliwości, co do szczerości relacji, a także zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Nie były też kwestionowane przez stronę powodową, a zatem stanowiły pełnowartościowy materiał przydatny do rekonstrukcji faktów związanych z zawarciem umowy najmu.

23.  Na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2025 r. pozwana przyznała wysokość szkody, kwestionując roszczenie co do zasady. W konsekwencji, powyższy fakt nie wymagał dowodu (art. 229 k.p.c.)

V.

(rozstrzygnięcie i podstawa prawna orzeczenia)

24.  Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

25.  Przechodząc do szczegółowych rozważań należało mieć na uwadze, że niewątpliwie strony łączyła umowa najmu pojazdu marki D. (...) o numerze rejestracyjnym o numerze rejestracyjnym (...).

26.  Zgodnie z treścią art. 675 §1 k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania. Jak wskazuje Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 marca 2004 roku w sprawie o sygn. akt IV CK 204/03 (L.), skoro w myśl przepisu 675 §1 k.c. umowa najmu rodzi po stronie najemcy obowiązek zwrotu najętej rzeczy w stanie niepogorszonym, a niewykonanie tego obowiązku wyrządziło szkodę wynajmującemu, ten ostatni może żądać od najemcy stosownego odszkodowania (por. także J. Panowicz-Lipska, w: M. Gutowski, Komentarz KC, t. 2, 2016, s. 757; H. Ciepła, w: J. Gudowski, Komentarz KC, t. 4, 2017, s. 917). Stan niepogorszony rzeczy najętej oznacza przy tym stan identyczny pod względem faktycznym jak w momencie zawierania umowy najmu (por. W. Sługiewicz, Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z 24.10.1996 r., III CZP 109/96, s. 83). Ponieważ zachowanie najemcy naruszające przepis art. 675 §1 k.c. stanowi nienależyte wykonanie umowy najmu, odpowiedzialność odszkodowawcza najemcy ma charakter odpowiedzialności kontraktowej, ponoszonej na podstawie art. 471 k.c. (por. K. Pietrzykowski, w: K. Pietrzykowski, Komentarz KC, t. 2, 2018, s. 505; P. Zakrzewski, w: M. Habdas, M. Fras, Komentarz KC, t. 4, 2018, s. 436; M. Załucki (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. 4, 2024). Ponadto zgodnie art. 483 §1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

27.  W okolicznościach niniejszej sprawy najęty pojazd niewątpliwie został zwrócony w stanie uszkodzonym po kolizji powstałej z winy najemczyni pojazdu (pozwanej). W tej sytuacji powódka powołując się na postanowienia pkt 68 lit. C w odwołaniu do cennika opłat dodatkowych lit. G zamierzała obciążyć pozwaną kosztami doprowadzenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Z kolei pozwana twierdziła, że powódka jako wyjmujący przedsiębiorca na stronie internetowej prowadzonego przedsiębiorstwa zapewniła ją jako konsumentkę, że najemca nie ponosi odpowiedzialności za powstałe szkody w ruchu drogowym, albowiem oferowane pojazdy objęte są ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej oraz dodatkowym ubezpieczeniem autocasco.

28.  W konsekwencji, konieczne było zinterpretowanie treści zawartej na stronie internetowej szczegółowo opisanej w pkt 10. uzasadnienia.

29.  Z treści wskazanego sformułowania wynika, że w zakresie odpowiedzialności za korzystanie z pojazdów przedsiębiorca odesłał konsumenta do wzorca odpowiedzialności w przypadku prowadzenia własnego pojazdu z zastrzeżeniem, że pojazd jest objęty ubezpieczeniem OC/AC.

30.  Prowadząc własny pojazd, właściciel ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą względem osób trzecich na podstawie art. 436 §1 i §2 k.c., zaś szkody wyrządzone we własnym majątku (pojeździe) mogą być skompensowane odszkodowaniem należnym na podstawie umowy ubezpieczenia majątkowego (AC).

31.  Zapoznając się z treścią tego postanowienia, każdy uczestnik obrotu uznałby, że szkoda wyrządzona w sposób nieumyślny w pojeździe podlega kompensacji przez ubezpieczyciela bez względu na to, czy została wyrządzona osobie trzeciej czy też dotyczyła pojazdu należącego do powódki. W takim przypadku byłby wyłączony regres ubezpieczeniowy.

32.  W ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel nie może dochodzić przeciwko ubezpieczonemu sprawcy szkody kwoty odszkodowania wypłaconego osobie trzeciej z wyjątkiem przypadków regresu niewłaściwego określonego w art. 43 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2025 r., poz. 367 t.j., dalej jako: u.u.o.). Z kolei w przypadku ubezpieczenia majątkowego AC w razie wyrządzenia przez ubezpieczonego właściciela szkody w pojeździe nie wchodzi w grę regres ubezpieczeniowy, gdyż prowadziłoby to do absurdalnej sytuacji, w której ubezpieczyciel dochodziłby roszczenia przeciwko sprawcy szkody, który jest jednocześnie poszkodowanym.

33.  W konsekwencji, z uwagi na fakt, że powódka przedstawiła zakres odpowiedzialności najemcy poprzez nawiązanie do odpowiedzialności właściciela pojazdu, tak sformułowanie postanowienie wyłączałoby dopuszczalność dochodzenia przeciwko konsumentowi roszczenia na podstawie art. 471 k.c. z tytułu odszkodowania za nieumyślne uszkodzenie pojazdu.

34.  W tej sytuacji należało ocenić, jaki skutek prawny wywołało powyższe zapewnienie, oczywiście sprzeczne ze szczegółowymi postanowieniami regulaminu.

35.  Zważyć więc należało, że zgodnie z art. 384 k.c. ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, w szczególności ogólne warunki umów, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy (§ 1). W razie gdy posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, wiąże on także wtedy, gdy druga strona mogła się z łatwością dowiedzieć o jego treści. Nie dotyczy to jednak umów zawieranych z udziałem konsumentów, z wyjątkiem umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego (§ 2). Jeżeli jedna ze stron posługuje się wzorcem umowy w postaci elektronicznej, powinna udostępnić go drugiej stronie przed zawarciem umowy w taki sposób, aby mogła ona wzorzec ten przechowywać i odtwarzać w zwykłym toku czynności (§ 4).

36.  Zdaniem Sądu zarówno ogólnodostępny regulamin usługi (...) jak i zawarte na stronie internetowej powoda w dziale „ pomoc/wypadki, ubezpieczenie” informacje w formie pytań i odpowiedzi dotyczące odpowiedzialności cywilnej za korzystanie z T. współtworzą wzorzec umowny w sytuacji, kiedy konsument zapoznał się z jego treścią przed zawarciem umowy i w oparciu o jego treść zdecydował się na zawarcie umowy. Przekonuje o tym zapewnienie powoda mające skłonić konsumenta do zawarcia umowy. Treść przygotowanej odpowiedzi ma charakter zapewnienia, które wyraźnie wskazuje na zakres odpowiedzialności użytkownika. Użyte sformułowania, takie jak „ nie odpowiadasz za kradzież czy szkodę pojazdu (wypadek/kolizja)” oraz „ wszystkie samochody T. są w pełni ubezpieczone (polisa (...))” mają jednoznaczny i deklaratywny charakter. Tego rodzaju wypowiedzi nie tylko informują, ale także kształtują oczekiwania konsumenta co do warunków umowy. Język użyty w odpowiedzi jest jednoznaczny, konkretny i pozbawiony warunkowości – nie występują tu zwroty typu „możliwe”, „zazwyczaj”, „w niektórych przypadkach”. Zamiast tego pojawiają się formy oznajmujące, które sugerują pewność i obowiązywanie określonych zasad. Taka konstrukcja językowa sprawia, że konsument odbiera komunikat jako wiążący i decyduje się na zawarcie umowy w przekonaniu, że przedstawione warunki będą respektowane. Treść tej informacji w ostatnim zdaniu po więcej informacji odsyła do regulaminu, co wprost wskazuje, że przedstawiona tam treść stanowi wiążące postanowienia, które jedynie uszczegółowione zostały w regulaminie. Taki sposób sformułowania tekstu powoduje, że jego odbiorca (konsument) traktuje je jako wiążące. Taki językowy charakter opisanej informacji uzasadnia jego kwalifikację jako element wzorca umownego. W konsekwencji, skoro komunikat ten pełni funkcję zachęty do zawarcia umowy i zawiera konkretne informacje o zakresie odpowiedzialności, należy uznać, że stanowi on element wzorca umownego – zwłaszcza w sytuacji, gdy konsument zapoznał się z nim przed zawarciem umowy i podjął decyzję właśnie na jego podstawie.

37.  Jak już zaznaczono, opisany wyżej element wzorca umownego zawarty w formie pytań i odpowiedzi jest sprzeczny z treścią pkt 68 regulaminu usługi (...) przewidującego odpowiedzialność najemcy za szkodę powstałą z jego winy.

38.  Powyższe należy interpretować przez pryzmat art. 385 § 2 zdanie pierwsze k.c., wedle którego wzorzec umowy powinien być sformułowany jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Postanowienia niejednoznaczne tłumaczy się na korzyść konsumenta.

39.  Chodzi tu o nietransparentność językową, a nie techniczną wzorca. Niejednoznaczność ocenia się w oparciu o model przeciętnego konsumenta – rekonstrukcja treści wzorca następuje przez ustalenie, jak dane postanowienie rozumiałby przeciętny konsument (W. Borysiak (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. 33, 2024).

40.  Sprzeczność pomiędzy treścią pkt 68 lit. c regulaminu usług (...) a zapewnieniem zamieszczonym na stronie internetowej stanowi istotne naruszenie zasady przejrzystości i lojalności wobec konsumenta. Regulamin przewiduje odpowiedzialność najemcy za każde naruszenie przepisów ruchu drogowego, niezależnie od jego charakteru czy zawinienia. Tymczasem zapewnienie na stronie, sformułowane w formie pytań i odpowiedzi przedstawia jednoznacznie, że użytkownik nie ponosi odpowiedzialności za kradzież pojazdu ani za jego uszkodzenie w wyniku wypadku lub kolizji, z wyjątkiem sytuacji umyślnego działania lub prowadzenia w stanie nietrzeźwości. Forma pytań i odpowiedzi (tzw. Q&A), jako element wzorca umowy nie jest przypadkowa. Jej celem jest uproszczenie przekazu i ułatwienie konsumentowi zrozumienia zasad korzystania z usługi. Przeciętny konsument, podejmując decyzję o skorzystaniu z oferty najmu pojazdu nie analizuje szczegółowo całego regulaminu, lecz opiera się na wyraźnych, skrótowych informacjach dostępnych w interfejsie aplikacji lub na stronie internetowej działając w zaufaniu do przedsiębiorcy, że treść tych informacji zgodna jest z rozbudowanym regulaminem. Konsument ma prawo oczekiwać, że komunikaty zamieszczone w widoczny sposób, w przystępnej formie, są wiążące i odzwierciedlają rzeczywiste warunki umowy.

41.  W tym kontekście, zestawienie ogólnego postanowienia o odpowiedzialności za „ naruszenie przepisów ruchu drogowego” z zapewnieniem, że użytkownik „ nie odpowiada za szkodę pojazdu (wypadek/kolizja)”, przy wskazaniu, że „ pojazdy są w pełni ubezpieczone (polisa (...))” prowadzi do nieakceptowalnej rozbieżności. Regulamin obejmuje odpowiedzialnością również przypadki nieumyślne, co oznacza, że każde uszkodzenie pojazdu na skutek naruszenia norm ruchu drogowego skutkuje obciążeniem użytkownika kosztami naprawy. Co więcej regulamin zrównuje takie zachowania z przypadkami takimi jak ucieczka z miejsca zdarzenia czy prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu (rodzącymi regres nieprawidłowy, o którym mowa w art. 43 u.u.o. Na marginesie warto zauważyć, że taka konstrukcja nie tylko pozbawia sensu wyodrębnieniu innych punktów regulaminu, które miałyby wskazywać na szczególne przypadki wyłączenia odpowiedzialności, ale również podważa zaufanie konsumenta do przedsiębiorcy. Skoro każde naruszenie przepisów skutkuje odpowiedzialnością, to wyodrębnianie takich sytuacji jak ucieczka z miejsca zdarzenia czy brak zgłoszenia szkody traci funkcję porządkującą. Konsument nie jest w stanie racjonalnie przewidzieć, w jakich okolicznościach jego odpowiedzialność zostanie wyłączona, a w jakich mimo braku winy umyślnej zostanie obciążony kosztami.

42.  W konsekwencji, przy zastosowaniu reguły interpretacyjnej określonej w art. 385 §2 k.c. i z uwzględnieniem treści sformułowania opisanego w pkt 10. uzasadnienia należy przyjąć, że w przypadku nieumyślnego naruszenia przepisów ruchu drogowego, skutkującego uszkodzeniem pojazdu, najemca (konsument) nie odpowiada za powstałą szkodę swoim majątkiem, tym bardziej, że pojazdy te – wedle deklaracji powoda – objęte są umową dobrowolnego ubezpieczenia AC.

43.  Niezależnie od powyższego praktyka powódki jest w sposób oczywisty nieuczciwa, albowiem zachęca konsumentów do skorzystania z usług najmu pojazdu, sugerując, że w razie szkody wyrządzonej nieumyślnie nie zostaną obciążeni kosztami naprawy pojazdu. Tymczasem dopiero w rozbudowanym regulaminie pojawiają się liczne ograniczenia, które w warstwie językowej nie tylko się powielają, ale de facto wyłączają odpowiedzialność użytkownika do sytuacji kradzieży pojazdu – w innych bowiem przypadkach, wbrew zapewnieniu: „ Nie odpowiadasz więc za kradzież czy szkodę pojazdu (wypadek/kolizja)” powódka zmierza do obciążania konsumentów kosztami naprawy, mimo złożonej obietnicy i mimo możliwości zaspokojenia swojej straty z umowy dobrowolnego ubezpieczenia AC. Taka praktyka z góry zakłada nadużycie zaufania konsumentów, którzy przyjmują, że zapewnienia na stronie internetowej są komplementarne z regulaminem.

44.  Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 471 k.c. oddalił powództwo.

VI.

(koszty procesu)

45.  O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 k.p.c. obciążając przegrywającą powódkę całością poniesionych przez pozwaną kosztów, na co składały się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz koszty zastępstwa procesowego (3.600 zł) ustalone na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie.

46.  Od zasądzonych kosztów procesu Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.