Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 sierpnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2021 r. w G. sprawy z powództwa R. Bank (...) z siedzibą we W. przeciwko A. D. i S. D.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych A. D. i S. D. na rzecz powoda R. Bank (...) z siedzibą we W. kwotę 26.281,99 zł (dwadzieścia sześć tysięcy dwieście osiemdziesiąt jeden złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 17 grudnia 2020 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza solidarnie od pozwanych A. D. i S. D. na rzecz powoda R. Bank (...) z siedzibą we W. kwotę 4.932 zł (cztery tysiące dziewięćset trzydzieści dwa złote) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 191/21

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 12 kwietnia 2016 r. pomiędzy (...) Bank (...) S.A. w W. a A. D. i S. D. została zawarta umowa o udzielenie wsparcia w spłacie kredytu mieszkaniowego (nr 29/04/2016). W ramach tej umowy Bank (...) miał wypłacić kredytobiorcom po 1.409,97 zł miesięcznie w okresie od 2 maja 2016 r. do 2 października 2017 r. (tj. łącznie 25.307,46 zł). W § 8 przewidziano zasady zwrotu wsparcia – początek zwrotu miał nastąpić po miesiącu, w którym upłynęły 2 lata od wypłaty ostatniej raty wsparcia. Zwrot miał następować w okresie 96 miesięcy, w równych nieoprocentowanych ratach, płatnych do 15-go dnia każdego miesiąca. W § 10 ust. 3 umowy przewidziano, że kredytodawca dochodzi zwrotu wsparcia wraz z należnymi odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia wymagalności pierwszej raty zwrotu wsparcia.

Przygotowany przez bank harmonogram zwrotu wsparcia obejmował raty miesięczne po 261,98 zł w okresie od 22 sierpnia 2019 r. do 15 października 2017 r., o czym pozwani zostali poinformowani.

Dowód: umowa, k. 45-53

zestawienie wypłat wsparcia, k. 40-44

Pozwani mimo otrzymania wsparcia nie zwrócili go w żadnym stopniu, mimo otrzymania pisemnych wezwań.

Okoliczności bezsporne

Małżonkowie S. D. i A. D. posiadają dwoje dzieci: w wieku 11 i 14 lat. S. D. nie pracuje zawodowo od czasu urodzenia starszego dziecka. A. D. jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy jako pracownik budowlany otrzymujący obowiązujące minimalne wynagrodzenie pracownicze.

Dowód: zeznania pozwanych, k. 156-156 verso

Pozwani złożyli wniosek do właściwego organu o umorzenie obowiązku zwrotu wsparcia, lecz do chwili obecnej nie zapadła w tym zakresie decyzja.

Okoliczności bezsporne

Powód w niniejszej sprawie jest następcą prawnym kredytodawcy pod tytułem ogólnym.

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Dokumenty prywatne przedłożone przez powoda są wiarygodne i nie budzą żadnych wątpliwości pod jakimkolwiek kątem.

Zeznania pozwanych są szczere i wiarygodne, za wyjątkiem ustępu, w którym pozwana twierdzi, że była przekonana, że wsparcie jest praktycznie bezzwrotne (tj. wystarczy złożyć odpowiedni wniosek) – jest to sprzeczne z umową i ustawą. Nawet taka informacja, gdyby została przekazana, nie powoduje zmiany charakteru umowy lub wyłączenia zastosowania ustawy.

Kwalifikacja prawna

Powództwo jest w całości zasadne. Legitymacja czynna powoda (jako następcy prawnego banku udzielającego kredytu) jest uzasadniona treścią art. 9 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej.

Wysokość i wymagalność zwrotu całej kwoty wsparcia (powód dochodził z tego tytułu 25.150,35 zł) z odsetkami skapitalizowanymi naliczonymi za okres od dnia wymagalności pierwszej raty zwrotu wsparcia (w tym przypadku przyjęto termin nieco późniejszy – 30 grudnia 2019 r.) - do dnia wytoczenia pozwu – jest w pełni zasadna i ma podstawę zarówno w treści umowy stron (§ 8, § 10 ust. 3), jak też treści ustawy – art. 9 i art. 19 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej (w brzmieniu pierwotnym, obowiązującym w dacie zawarcia umowy, por. art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy oraz niektórych innych ustaw).

Fakt złożenia przez kredytobiorców wniosku o umorzenie obowiązku zwrotu wsparcia do Rady Funduszu (por. art. 23 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej) nie ma wpływu na bieg i treść rozstrzygnięcia zapadłego w niniejszej sprawie. Dopóki umorzenie należności nie nastąpiło, jest ona długiem istniejącym i wymagalnym. Nie jest prawdą, że dopiero odmowna decyzja Rady Funduszu będzie skutkować wymagalnością roszczenia. Nie ma też żadnych podstaw prawnych do zawieszenia niniejszego postępowania (pomijając możliwość zawieszenie sprawy na zgodny wniosek stron). Tak samo nie ma znaczenia argument o niesatysfakcjonującej szybkości przekazania pozwanym formularza wniosku o umorzenie długu.

Aktualna sytuacja osobista, majątkowa i finansowa pozwanych i ich dzieci nie prowadzi do wniosku uzasadniającego skorzystanie przy wyrokowaniu z art. 5 k.c. lub art. 320 k.p.c. (choć wniosek o rozłożenie na raty nie został wprost złożony). W przypadku rodziny pozwanych główną przyczyną niesatysfakcjonujących dochodów jest nieoptymalna decyzja o niepodejmowaniu przez kilkanaście lat pracy zawodowej przez pozwaną. Nie ma obiektywnych podstaw rezygnacji z poszukiwania pracy przez matkę w przypadku posiadania dwójki zdrowych dzieci w wieku szkolnym (co innego, gdyby były np. niepełnosprawne). W przypadku większości społeczeństwa nawet pandemia nie wpłynęła na rezygnację z pracy zawodowej matek, a bezrobocie w kraju jest nadal najniższe od wielu dekad.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej w zw. z art. 481 § 1 i § 2 k.c.

Koszty procesu

O kosztach procesu orzeczono jak w punkcie II. na mocy art. 98 w zw. z art. 105 § 2 k.p.c. Na zasądzone solidarnie koszty składa się: opłata sądowa od pozwu (1.315 zł), opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej (3.600 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).