Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Kiedrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2023 r. w G. sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. we W. przeciwko W. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego W. K. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 53.177,19 zł (pięćdziesiąt trzy tysiące sto siedemdziesiąt siedem złotych dziewiętnaście groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 49.596,62 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt dwa grosze) za okres od dnia 6 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego W. K. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 5.096,32 zł (pięć tysięcy dziewięćdziesiąt sześć złotych trzydzieści dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego W. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 496,80 zł (czterysta dziewięćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt groszy) – tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 188/23

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W. K. zawarł z (...) Bank (...) S.A. we W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...) w dniu 15 kwietnia 2019 r. Całkowita kwota pożyczki wynosiła 50.000 zł.

Dowód: umowa pożyczki (z harmonogramem) oraz wnioskiem kredytowym z załącznikami, k. 8-22

Pozwany zalegał ze spłatami w związku z czym powód wezwał go do uregulowania należności przeterminowanej oraz bieżącej (łącznie 4.940,11 zł) w terminie 14 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy. Poinformował jednocześnie pozwanego o uprawnieniu do złożenia w tymże terminu wniosku restrukturyzacyjnego. Pismo skierowano do doręczenia pozwanemu, który nie podjął korespondencji.

Dowód: pismo z wydrukiem przebiegu doręczenia, k. 25 i 27

Następnie powód – wobec bezskuteczności wcześniejszego wezwania – wypowiedział umowę pozwanemu.

Dowód: wypowiedzenie z wydrukiem przebiegu doręczenia, k. 23 i 26

Aktualne zadłużenie pozwanego z tytułu w/w umowy obejmuje łącznie 53.177 ,19 zł oraz dalsze odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 49.596,62 zł od 6 czerwca 2020 r.

Dowód: wyciąg z ksiąg banku, k. 28

Ocena dowodów

Kurator pozwanego zakwestionował wypowiedzenie pożyczki, przy czym argumentował to działaniem w interesie reprezentowanego, z którym nie udało mu się skontaktować. Zdaniem Sądu tak sformułowany – dość ogólnikowy zarzut jest niezasadny, gdyż kwestionowanie w danym przypadku samego wypowiedzenia jest pozbawione podstaw, skoro niewątpliwym jest, że pożyczka nie była terminowo spłacana, a w każdym razie pozwany (reprezentowany przez kuratora) nie przedstawił dowodów, że miało być inaczej. Powyższe stwierdzenie wyczerpuje tę tematykę, gdyż sąd cywilny nie ma obowiązku wychodzenia poza granice wyraźnie podstawionych zarzutów i ich uzasadnienia.

Drugi z zarzutów kuratora pozwanego dotyczył wykazania kwoty dochodzonej pozwem, jednak w tym zakresie dodatkowe szczegółowe twierdzenia powoda (zawarte w piśmie z dnia 5 maja 2023 r.) potwierdzają wysokość podanej w pozwie wymagalnej zaległości, niezależnie od dodatkowych wyliczeń na wypadek uznania wypowiedzenia za nieskuteczne. Należy zauważyć, że punktem wyjścia jest tu znany od początku procesu (dołączony do pozwu) umowny harmonogram spłat. Omawiany zarzut należy więc też ocenić jako niezasadny.

Reasumując więc, dokumenty prywatne przedłożone przez powoda uznano za wiarygodne.

Kwalifikacja prawna

Wypowiedzenie umowy nastąpiło przy zachowaniu procedury przewidzianej w art. 75c Prawa bankowego.

Wysokość dochodzonej kwoty została przez bank należycie wykazana.

Umowę stron zakwalifikowano jako umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 i nast. k.c., przy uwzględnieniu jej konsumenckiego charakteru (art. 3 ust. 2 ustawy o kredycie konsumenckim).

Nie stwierdza się przedawnienia nawet w ujęciu cząstkowym: pozew w postępowaniu elektronicznym był wniesiony do sądu w 2020 r. (k. 4), a pożyczka udzielona w roku poprzedzającym (2019).

Pozwany nie udowodnił innych, niż uwzględnione przez powoda dotychczasowe spłaty.

Korespondencja do pozwanego była przez bank wysyłana skutecznie na wskazany przez pożyczkobiorcę adres (art. 61 § 1 k.c. w zw. z pkt 62 lit. c i d umowy stron).

Wskazany w żądaniu pozwu wskaźnik odsetek umownych z tytułu zadłużenia przeterminowanego wynika z umowy stron (pkt 24 umowy).

Sąd nie stwierdził abuzywności postanowień umowy pożyczki, w szczególności należy zwrócić uwagę, że pozaodsetkowe koszty nie przekroczyły limitu ustawowego z ustawy o kredycie konsumenckim i generalnie nie są zbyt wysokie w stosunku do kwoty kredytu, a po drugie – na etapie kontraktowania przekazano konsumentowi precyzyjne informacje o podstawie ich naliczeń, m.in. z podaniem dokładnych danych ubezpieczyciela (co jest obserwacją nowej, poprawnej praktyki bankowej w tym zakresie – vide k. 12 verso – 14 verso).

Mając powyższe na uwadze powództwo uwzględniono w całości na mocy art. 720 k.c. w zw. z art. 481 k.c. (punkt I. sentencji).

Koszty procesu

Na zasądzone od pozwanego jako przegrywającego proces koszty przeciwnika (art. 98 k.p.c.) składa się: opłata sądowa od pozwu 2.659 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia kuratora 2.160 zł, kosztów poniesionych na doręczenia komornicze (łącznie 204,94 zł), kosztów wniosku z Urzędu Miasta (31 zł). Pozostałe – opłata skarbowa od pełnomocnictwa do wniosku do UM i opłata notarialna – nie zostały wykazane. Stąd orzeczono jak w punkcie II. sentencji.

W punkcie III. sentencji nakazano ściągnąć od pozwanego na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych kwotę 496,80 zł tytułem niezaliczkowanej części wynagrodzenia kuratora.