Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 kwietnia 2025 r. w G. sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W. przeciwko D. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

kosztami procesu obciąża powoda, uznając je za poniesione.

Sygn. akt I C 171/25

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 1 kwietnia 2020 r. strony zawarły umowę limitu w koncie osobistym (nr (...)). Całkowita kwota limitu miała wynosić 24.000 zł.

Okoliczność bezsporna

Od 20 marca 2020 r. w Polsce obowiązywał stan epidemii koronawirusa (...)2.

Okoliczności notoryjne

Skierowane do pozwanego wezwanie do uregulowania zaległości w spłatach (sierpień 2021 r.) oraz wypowiedzenie umowy pożyczki (wrzesień 2021 r.) zostały zwrócone bankowi jako niepodjęte w terminie pod dwukrotnym awizowaniu.

Dowód: wezwanie, wypowiedzenie z raportami śledzenia przesyłek, k. 10-13

Ocena dowodów

Treść umowy była bezsporna.

Czas obowiązywania stanu epidemii w Polsce jest okolicznością notoryjną.

Zwrócenie niepodjętych po awizowaniu przesyłek wynika z raportów ich śledzenia.

Kwalifikacja prawna

Podstawa faktyczna powództwa opiera się na założeniu skutecznego rozwiązania umowy.

Umowa stron jest umową kredytu w rozumieniu art. 69 Prawa bankowego, a jednocześnie umową o kredyt odnawialny w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy o kredycie konsumenckim.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...)2 nieodebranych pism podlegających doręczeniu za potwierdzeniem odbioru przez operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, których termin odbioru określony w zawiadomieniu o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru przypadał w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, nie można uznać za doręczone w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz przed upływem 14 dni od dnia zniesienia tych stanów. Oznacza to, że przesyłki z wezwaniem do zapłaty i wypowiedzeniem umowy nie mogą być uznane za skutecznie doręczone pozwanemu, gdyż w okresie epidemii nie miał zastosowania w takiej sytuacji art. 61 § 1 k.c.

Umowa o limit nie została więc nigdy skutecznie wypowiedziana.

Podstawa faktyczna powództwa i sposób naliczenia żądania pozwu zasadza się na tezie afirmującej skuteczność wypowiedzenia umowy stron, stanowiąc jednocześnie granicę wyrokowania w rozumieniu art. 321 k.p.c. Sąd przekroczyłby tę granicę, gdyby orzekał przy innych (niewypowiedzianych wprost) założeniach. Powód wyraźnie oświadczył, że żąda zapłaty z tytułu wypowiedzianej umowy, a nie z tytułu realizacji obowiązującej umowy (wykonania umowy – na chwilę zamknięcia rozprawy umowa nadal obowiązuje). Zmiana podstawy faktycznej powództwa w toku procesu (lub jej uzupełnienie, poszerzenie) była możliwa i dopuszczalna, ale nie nastąpiła. W danym wypadku zmiana taka byłaby dość nieskomplikowana, ale – co należy podkreślić – nie wystąpiła. Taka zmiana musi być wyraźna, nie można jej domniemywać, gdyż rażąco naruszałoby to prawo pozwanego obrony oraz podważałoby bezstronność sądu w kontradyktoryjnym procesie cywilnym. Sąd nie może sprzyjać żadnej ze stron. Założenie przez sąd na korzyść przedsiębiorcy domniemanej zmiany podstawy faktycznej powództwa byłoby też zdaniem Sądu rażąco sprzeczne z przepisami o unijnej ochronie praw konsumentów.

Powód jest podmiotem profesjonalnym i powinien był znać treść ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...)2, gdyż ustawa ta modyfikowała przebieg doręczeń w całym powszechnym obrocie cywilnoprawnym w Polsce (z wyjątkiem postępowań, sądowych i administracyjnych). Wiedza o okresie obowiązywania stanu epidemii i stanu zagrożenia epidemicznego jest w polskim społeczeństwie powszechna. Sporne przesyłki (z wypowiedzeniem) dotyczą okresu, w których obawy i ograniczenia związane z poruszaniem się ludzi w miejscach publicznych były doświadczane przez wszystkich obywateli.

Należy też zauważyć, że do chwili wyrokowania nie upłynął termin wypowiedzenia umowy, nawet jeżeli uznać, że doręczenie odpisu pozwu stanowi jego surogat. Sąd taki pogląd jednocześnie wyraźnie odrzuca, gdyż konsument przy zawarciu umowy niewątpliwie nie został przez przedsiębiorcę poinformowany, że doręczenie mu odpisu pozwu w procesie cywilnym będzie traktowane jako równoważne z wypowiedzeniem umowy; taki sens doręczenia odpisu pozwu nie został również ujawniony w umowie stron. Ustawa o kredycie konsumenckim ani art. 75c Prawa bankowego także takiego uregulowania nie przewidują. Reasumując, pojawiające się w orzecznictwie sądów polskich poglądy afirmujące postrzeganie skutków doręczenia pozwu jako równoznacznych w wypowiedzeniem umowy konsumentowi są jawnie sprzeczne z przepisami krajowymi i unijnymi z zakresu ochrony praw konsumentów.

Z tych przyczyn powództwo oddalono na mocy art. 69 Prawa bankowego a contrario (punkt I. sentencji) w zw. z art. 321 k.p.c.

Koszty

Powód jako strona przegrywająca proces ponosi jego koszty w całości (art. 98 k.p.c.) – punkt II.