Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Żelewska

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2023 r. w Gdyni na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. Z.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

III.  nakazuje ściągnąć od powódki na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 783,07 zł (siedemset osiemdziesiąt trzy złote 07/100) tytułem kosztów opinii biegłej wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Gdyni.

Sygnatura akt I C 151/22

UZASADNIENIE

Powódka J. Z. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 37.283,75 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że jej mąż A. Z. w dniu 18 lipca 2017 roku zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. umowę pożyczki z pakietem ubezpieczeniowym. Stosownie do postanowień umowy zabezpieczeniem wierzytelności banku z tytułu pożyczki było ubezpieczenie spłaty kredytu. A. Z. przystąpił do umowy ubezpieczenia na podstawie wniosko-polisy z dnia 18 lipca 2017 roku. Do śmierci A. Z. pożyczka była spłacana zgodnie z harmonogramem. Pożyczkobiorca zmarł w dniu 26 lutego 2019 roku. Ubezpieczyciel odmówił powódce wypłaty świadczenia z tytułu zgonu. Bank zaproponował powódce zawarcie umowy przelewu wierzytelności roszczeń z umowy ubezpieczenia, do czego doszło w dniu 30 października 20149 roku. Wysokość roszczenia została określona zgodnie z § 10 ust. 3 Warunków (...) dla pożyczkobiorców (...) S.A.

(pozew, k. 3-7)

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Jak wskazał z karty zgonu wynika, że przyczyną zgonu A. Z. był zawał serca. Pozyskana w toku postępowania dokumentacja medyczna wykazała, że w okresie 12 miesięcy przed zawarciem umowy ubezpieczenia zmarły leczył się z powodu schorzenia będącego przyczyną zgonu, o które ubezpieczyciel zapytywał we wnioskopolisie. Stąd pozwany uznał, że śmierć ubezpieczonego była następstwem choroby, której istnienie ubezpieczony zataił zawierając umowę ubezpieczenia i ubezpieczyciel odmówił wypłaty świadczenia. Pozwany powołał się przy tym na treść § 6 ust. 3 Warunków (...), wskazując, że w pkt 7 wniosku ubezpieczony oświadczył, że w okresie 12 miesięcy przed zawarciem umowy ubezpieczenia nie chorował na chorobę niedokrwienną serca (w tym zawał serca), a tymczasem, zgodnie z opinią naczelnego konsultanta medycznego pozwanego ubezpieczony leczył się na ww. schorzenie. Ubezpieczyciel zwrócił uwagę, że przed zawarciem umowy doręczono ubezpieczonemu Ogólne warunki ubezpieczenia, co poświadczył własnoręcznym podpisem. Nawet, jeśli nie zapoznał się z ich treścią, to pozwany nie może ponosić skutków zaniechań ubezpieczonego. Pozwany nie miał też obowiązku weryfikacji prawdziwości zawartych we wniosku informacji.

(odpowiedź na pozew, k. 84-86v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 lipca 2017 roku A. Z. (jako pożyczkobiorca) zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. (jako pożyczkodawcą) umowę pożyczki nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym. Na podstawie przedmiotowej umowy bank udzielił pożyczkobiorcy pożyczki w kwocie 50.000,16 zł na okres 60 miesięcy, tj. do dnia 15 sierpnia 2022 roku. Zgodnie z § 2 pkt 2 pożyczkobiorca zobowiązał się do zapłaty przy wypłacie pożyczki m.in. kosztów obejmujących składki ubezpieczeniowe za cały okres ubezpieczenia równy okresowi kredytowania w wysokości 8.677,71 zł z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia na życie zawartej na podstawie Warunków ubezpieczenia dla pożyczkobiorców (...) SA obejmujących warunki ubezpieczenia na życie oraz warunki ubezpieczenia spłaty pożyczki gotówkowej na wypadek utraty źródła dochodu albo inwalidztwa w następstwie nieszczęśliwego wypadku, umowy ubezpieczenia utraty źródła dochodu albo inwalidztwa w następstwie nieszczęśliwego wypadku. Przy zawarciu umowy pożyczkobiorca podpisał oświadczenie, że otrzymał przed zawarciem umowy m.in. Warunki ubezpieczenia dla pożyczkobiorców (...) obejmujących warunki ubezpieczenia na życie oraz warunki ubezpieczenia spłaty pożyczki gotówkowej na wypadek utraty źródła dochodu albo inwalidztwa w następstwie nieszczęśliwego wypadku oraz odpowiadającą im kartę produktu.

(dowód: umowa pożyczki nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym, k. 10-15)

Na podstawie wniosko – polisy z dnia 18 lipca 2017 roku A. Z. zawarł jako ubezpieczony z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia na życie oraz umowę ubezpieczenia utraty dochodu albo inwalidztwa. W przypadku ubezpieczenia na życie suma ubezpieczenia została określona jako kwota równa saldu zadłużenia wynikającemu z pierwotnego harmonogramu spłat pożyczki gotówkowej. W przypadku zgonu ubezpieczonego wysokość świadczenia była równa iloczynowi pierwszego udziału procentowego i sumy ubezpieczenia na dzień zgonu. Podpisując wniosko – polisę, w pkt 7 („oświadczenia i zgody”) ubezpieczony oświadczył, że otrzymał i zapoznał się z treścią warunków ubezpieczenia i karty produktu, przekazanych mu przed zawarciem umów ubezpieczenia, w tym z wyłączeniami i ograniczeniami odpowiedzialności ubezpieczyciela zawartymi w § 6 WU (pkt 1), a także, że w ciągu 12 miesięcy przed zawarciem umowy na życie nie chorował na następujące schorzenia: nowotwór złośliwy (w tym białaczka oraz choroba mieloproliferacyjna), choroba niedokrwienna serca (w tym zawał serca), udar mózgu, cukrzyca leczona insuliną, marskość wątroby (pkt 4). Jako uposażonego głównego do świadczenia z tytułu zgonu do wysokości iloczynu udziału procentowego i salda zadłużenia na dzień zgonu oraz odsetek wskazanych w § 10 WU ubezpieczony wskazał (...) S.A..

(dowód: wniosko – polisa nr (...), k. 19-22, 97-98v)

Zgodnie z § 6 ust. 3 Warunków (...) dla pożyczkobiorców (...) Banku (...) SA (dalej: WU) jeżeli ubezpieczony lub jego przedstawiciel podał niezgodne z prawdą informacje, o które ubezpieczyciel pytał we wniosku albo w innych pismach przed zawarciem umowy ubezpieczenia, wówczas ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności za zdarzenie ubezpieczeniowe, które nastąpiło w okresie 3 lat od zawarcia umowy ubezpieczenia i jest następstwem okoliczności, o które zapytywał ubezpieczyciel, chyba że zatajone lub niezgodne z prawdą informacje nie miały wpływu na jego zajście.

Zgodnie z § 10 ust. 1 WU wysokość świadczenia z tytułu zgonu ubezpieczonego jest równa iloczynowi pierwotnego udziału procentowego i sumy ubezpieczenia na dzień zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego.

Wedle 10 § 2 WU wysokość świadczenia z tytułu zgonu powiększana jest o:

1) odsetki (według przewidzianej w umowie pożyczki gotówkowej stopy procentowej) od nieprzeterminowanych należności (kapitału) należne na dzień zgonu oraz za okres liczony od dnia zgonu do dnia podjęcia przez ubezpieczyciela decyzji o wypłacie świadczenia, jednak za okres nie dłuższy niż 60 dni oraz

2) odsetki karne od przeterminowanej kwoty kapitału należne na dzień zgonu oraz za okres liczony od dnia zgonu do dnia podjęcia przez ubezpieczyciela decyzji o wypłacie świadczenia, jednak w wysokości nie większej niż 5% kapitału.

W myśl § 10 ust. 3 WU ubezpieczyciel wypłaca świadczenie z tytułu zgonu uposażonemu głównemu do wysokości iloczynu udziału procentowego i salda zadłużenia na dzień zgonu, powiększone o odsetki, o których mowa w ust. 2. Świadczenie z tytułu zgonu ubezpieczonego stanowiące różnicę między iloczynem pierwotnego udziału procentowego i sumy ubezpieczenia a iloczynem udziału procentowego i salda zadłużenia na dzień zgonu wypłacane jest uposażonemu dodatkowemu.

(dowód: Warunki (...) dla pożyczkobiorców (...) Banku (...) SA, k. 29-31, 99-102)

Do zawarcia umowy doszło w trakcie jednego, około godzinnego spotkania. Pożyczkobiorcy towarzyszyła żona J. Z.. Przed zawarciem umowy pracownik banku nie wypytywał o stan zdrowia pożyczkobiorcy.

(dowód: przesłuchanie powódki J. Z., płyta CD k. 134)

Od 1977 roku A. Z. był leczony z powodu nadciśnienia tętniczego. W 1999 roku rozpoznano u niego chorobę wieńcową, kardiomiopatię. W 2004 roku przebył zawał mięśnia sercowego ściany dolnej. W badaniu koronarografii stwierdzono wówczas 90 % zamknięcie prawej tętnicy wieńcowej (dozawałowej), którą poddano zabiegowi (...) i implementacją stentu. Od czasu zawału był pod stałą kontrolą kardiologiczną. W 2011 roku na skutek stwierdzonej w wyniku badania koronarografii progresji zmian zawężających w tętnicy okalającej GO wykonano zabieg (...) Go z implementacją stantu (...) 04. (...). W dokumentacji medycznej Przychodni (...) sp. z o.o. lekarz POZ jako rozpoznanie chorobowe odnotowywał przewlekłą chorobę niedokrwienną serca a także chorobę wieńcową.

(dowód: przesłuchanie powódki J. Z., płyta CD k. 134, dokumentacja medyczna leczenia A. Z.)

W dniu 26 lutego 2019 roku A. Z. zmarł.

(dowód: akt poświadczenia dziedziczenia, k. 26-28)

W karcie zgonu jako bezpośrednia przyczynę zgonu wskazano – zatrzymanie krążenia i oddechu, jako przyczynę wtórną – wstrząs i obrzęk płuc, a przyczynę wyjściową – zawał ściany przedniej serca.

(dowód: karta zgonu, k. 103)

A. Z. chorował przewlekle na chorobę niedokrwienną serca o zaawansowaniu wielonaczyniowym od 2004 roku. Proces ten był aktywny i obecny w jego organizmie także w okresie od lipca 2016 roku do lipca 2017 roku i powoli ewoluował do kolejnego zawału serca w lutym 2019 roku. Pierwsze dolegliwości bólowe o symptomatologii wieńcowej wystąpiły już w 1999 roku. A. Z. był wielokrotnie hospitalizowany na oddziale kardiologii inwazyjnej, przeszedł zabieg wszczepienia by-pasów aortalno – wieńcowych, o czym był informowany, stąd miał świadomość swojej choroby w dacie zawarcia umowy ubezpieczenia.

(dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu kardiologii M. W., k. 154-157 wraz z pisemną opinią uzupełniającą, k. 199)

Wysokość salda zadłużenia z tytułu pożyczki nr (...) na dzień zgonu A. Z. wynosiła 37.283,75 zł.

(dowód: zaświadczenie, k. 127-130)

Decyzją z dnia 6 maja 2019 roku pozwany odmówił pożyczkodawcy wypłaty świadczenia z tytułu zgonu ubezpieczonego powołując się na § 6 ust. 3 WU.

(dowód: decyzja z dnia 6 maja 2019r., k. 104)

Na podstawie umowy przelewu z dnia 30 października 2019 roku (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. przeniosła na powódkę J. Z. ogół uprawnień z tytułu umowy ubezpieczenia, jakie nabył wskutek przystąpienia przez kredytobiorcę do umowy ubezpieczenia.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 30 października 2019r., k. 17-18)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dowodu z przesłuchania powódki, a także dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii.

Oceniając zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów powołanych w ustaleniach stanu faktycznego. Sąd miał bowiem na względzie, iż dokumentacja medyczna leczenia ubezpieczonego nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a nadto została sporządzona przez niezależne podmioty medyczne przed wniesieniem pozwu, toteż nie ma obaw, że dokumentacja ta została zmanipulowana dla celów niniejszego postępowania. Żadna ze stron nie wniosła zarzutów co do autentyczności i wiarygodności pozostałych dokumentów prywatnych w postaci umowy pożyczki gotówkowej, umowy ubezpieczenia, a także wzorców umownych. Sąd z urzędu również nie dostrzegł żadnych śladów podrobienia, przerobienia czy innej ingerencji. W związku z powyższym w ramach swobodnej oceny dowodów Sąd uznał, że ww. dokumenty przedstawiają faktyczną treść stosunku prawnego ubezpieczenia zawartego pomiędzy A. Z. a pozwanym, a także faktyczny przebieg leczenia kardiologicznego.

Ponadto, za w pełni wiarygodną i przydatną do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy dowód należało uznać opinię biegłej sądowej z zakresu kardiologii M. W.. W ocenie Sądu opinia została sporządzona przez biegłą w sposób rzetelny, profesjonalny, a przedstawione w opinii wnioski dotyczące schorzeń kardiologicznych, na jakie chorował A. Z. są jednoznaczne i stanowcze, a także poparte wszechstronną analizą przedstawionej dokumentacji medycznej. Przedstawione przez biegłą wnioski nie budzą również żadnych wątpliwości Sądu w świetle zasad doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania.

Swoje ustalenia faktyczne Sąd częściowo oparł również na zeznaniach powódki J. Z.. Zważyć należy, iż powódka wskazała, że jej zmarły mąż w 2004 roku przeszedł zawał serca, chorował na nadciśnienie tętnicze, a także przez pewien czas pozostawał pod opieką kardiologiczną, co koreluje z treścią przedłożonej dokumentacji medycznej, a także opinią biegłej. Co prawda powódka zeznała, że jej zmarły mąż nie miał stwierdzonej choroby niedokrwiennej serca, niemniej przeczy temu treść dokumentacji medycznej, gdzie wprost takie rozpoznanie jest stwierdzone (vide: historia choroby z Przychodni (...)). Nadto, jako gołosłowne należało uznać zeznania powódki odnośnie braku przedstawienia ubezpieczonemu wzorców umownych, albowiem co innego wynika z podpisanych przez niego oświadczeń. Natomiast nie budzi wątpliwości, że poza zapytaniem zawartym w pkt 7 ust. 4, przy zawarciu nie pytano ubezpieczonego o stan jego zdrowia.

Przechodząc do szczegółowych rozważań należy wskazać, że powódka swoje roszczenie wywodziła z zawartej przez jej nieżyjącego już męża umowy ubezpieczenia na życie. Jak wskazała uprawnienia wynikające z przedmiotowej umowy ubezpieczenia nabyła w drodze umowy przelewu zawartej z uposażonym (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W.. W tym stanie rzeczy podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 805 k.c. i art. 829 § 1 k.c. w zw. z art. 509 § 1 i 2 k.c. Wedle art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę, zaś zgodnie z § 2 tegoż przepisu przy ubezpieczeniu osobowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej. Z kolei zgodnie z art. 829 § 1 pkt 1 k.c. ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć przy ubezpieczeniu na życie - śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią oznaczonego wieku. Z kolei, w myśl art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że nieżyjący już mąż powódki A. Z. zawarł w dniu 18 lipca 2017 roku z pozwanym umowę ubezpieczenia na życie, a przy zawarciu tejże umowy oświadczył, że w ciągu 12 miesięcy przed zawarciem umowy na życie nie chorował na chorobę niedokrwienną serca (w tym zawał serca) (pkt 7 ust. 4 wnioskopolisy). Znaczenie powyższego oświadczenia było o tyle doniosłe, że w § 6 ust. 3 Warunków (...) zastrzeżono, że jeżeli ubezpieczony lub jego przedstawiciel podał niezgodne z prawdą informacje, o które ubezpieczyciel pytał we wniosku albo w innych pismach przed zawarciem umowy ubezpieczenia, wówczas ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności za zdarzenie ubezpieczeniowe, które nastąpiło w okresie 3 lat od zawarcia umowy ubezpieczenia i jest następstwem okoliczności, o które zapytywał ubezpieczyciel, chyba że zatajone lub niezgodne z prawdą informacje nie miały wpływu na jego zajście.

Zważyć należy, iż treść cytowanego powyżej wzorca umownego nawiązuje do art. 815 k.c. Jak stanowi art. 815 § 1 k.c. ubezpieczający obowiązany jest podać do wiadomości ubezpieczyciela wszystkie znane sobie okoliczności, o które ubezpieczyciel zapytywał w formularzu oferty albo przed zawarciem umowy w innych pismach. Jeżeli ubezpieczający zawiera umowę przez przedstawiciela, obowiązek ten ciąży również na przedstawicielu i obejmuje ponadto okoliczności jemu znane. W razie zawarcia przez ubezpieczyciela umowy ubezpieczenia mimo braku odpowiedzi na poszczególne pytania, pominięte okoliczności uważa się za nieistotne. Stosownie do art. 815 § 3 k.c. ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności za skutki okoliczności, które z naruszeniem paragrafów poprzedzających nie zostały podane do jego wiadomości. Jeżeli do naruszenia paragrafów poprzedzających doszło z winy umyślnej, w razie wątpliwości przyjmuje się, że wypadek przewidziany umową i jego następstwa są skutkiem okoliczności, o których mowa w zdaniu poprzedzającym. Przepis art. 815 k.c. nakłada na ubezpieczającego, jego przedstawiciela oraz ubezpieczonego obowiązek informowania o wszystkich znanych okolicznościach, o które ubezpieczyciel zapytywał w formularzu oferty albo w innych pismach przed zawarciem umowy. Istotą regulacji jest umożliwienie ubezpieczycielowi uzyskania wiedzy o stanie faktycznym pozwalającej na rzetelną ocenę ryzyka ubezpieczeniowego, co może mieć istotny wpływ na decyzję ubezpieczyciela. W praktyce odpowiedzi ubezpieczającego mogą być dla ubezpieczyciela jedynym źródłem wiedzy o okolicznościach istotnych dla ustalenia ryzyka ubezpieczeniowego. W konsekwencji ubezpieczyciel musi polegać na prawdziwości i kompletności odpowiedzi ubezpieczającego, co uzasadnia nałożenie na ubezpieczającego prawnego obowiązku lojalności względem ubezpieczyciela (zob. M. Załucki (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2023). A contrario obowiązek informacyjny z przepisów art. 815 k.c. nie dotyczy okoliczności, o które ubezpieczyciel nie zapytywał (por. wyrok SA w Krakowie z 24 maja 2017 r., I ACa 1789/16, L.). Obowiązek ubezpieczającego ogranicza się do okoliczności mu znanych (por. wyrok SA w Białymstoku z 27 lutego 2020 r., I AGa 109/19, L.). Ciężar udowodnienia, że podane przez ubezpieczającego okoliczności nie były zgodne z jego wiedzą, spoczywa na ubezpieczycielu; także ciężar udowodnienia związku przyczynowego pomiędzy wypadkiem ubezpieczeniowym a okolicznościami, które nie zostały podane do wiadomości ubezpieczyciela, spoczywa na ubezpieczycielu (por. wyr. SA w Białymstoku z 21 kwietnia 2015 r., I ACa 1039/14, L.).

A. Z. zmarł w dniu 26 lutego 2019 roku, a w karcie zgonu jako bezpośrednią przyczynę zgonu wskazano – zatrzymanie krążenia i oddechu, zaś jako przyczynę wyjściową – zawał ściany przedniej serca. W toku postępowania prowadzonego na skutek wniosku uposażonego, pozwany ubezpieczyciel stwierdził, że przyczyną śmierci A. Z. była choroba niedokrwienna serca, na którą chorował już długo wcześniej, co zataił przy zawarciu umowy ubezpieczenia. Z tego też powodu ubezpieczyciel odmówił wypłaty świadczenia. W związku z powyższym rozstrzygnięcie niniejszego sporu zależało od ustalenia, czy A. Z. w okresie 12 miesięcy poprzedzających zawarcie umowy ubezpieczenia na życie chorował na chorobę niedokrwienną serca, a tym samym czy we wnioskopolisie podał informacje niezgodnie z prawdą. Ustalenia faktyczne w powyższym zakresie Sąd oparł przede wszystkim na dowodzie z opinii biegłej sądowej z zakresu kardiologii. Zważyć należy, iż biegła M. W. dość wnikliwie przeanalizowała dokumentację medyczną dotyczącą leczenia A. Z. i w oparciu o nią jednoznacznie stwierdziła, że nieżyjący już małżonek powódki chorował przewlekle na chorobę niedokrwienną serca o zaawansowaniu wielonaczyniowym od 2004 roku. Zdaniem biegłej proces chorobowy rozwijał się u ubezpieczonego także w okresie od lipca 2016 roku do lipca 2017 roku i powoli ewoluował do kolejnego zawału serca, który nastąpił w lutym 2019 roku, doprowadzając do śmierci ubezpieczonego. W oparciu o przedstawioną dokumentację medyczną biegła stwierdziła, że od 1977 roku A. Z. był leczony z powodu nadciśnienia tętniczego. W 1989 roku rozpoznano u niego zaburzenia gospodarki lipidowej (hyperlipidemia mieszana), w 1999 roku chorobę wieńcową (kardiomiopatia), zaś w 2001 roku cukrzycę drugiego stopnia (...). To właśnie powyższe schorzenia towarzyszące w postaci źle kontrolowanego nadciśnienia tętniczego samoistnego, hyperlipidemii oraz cukrzycy typu 2 (...) akcelerowały - według biegłej - chorobę niedokrwienną serca. U A. Z. od wielu lat rozwijał się przedwczesny metrykalnie rozsiany proces miażdżycowy łożyska naczyniowego. Jak wyjaśniła biegła w wyniku tworzenia blaszki miażdżycowej i jej powolnego wzrostu, a następnie pęknięcia blaszki, narastała w niej świeża skrzeplina, która domykała światło tętnicy wieńcowej z wtórnym jego zamknięciem lub upośledzeniem przepływu krwi w naczyniu, na skutek czego doszło do zawału serca. Obraz kliniczny choroby niedokrwiennej był widoczny u A. Z. od 2004 roku, gdy przeszedł zawał mięśnia sercowego ściany dolnej. W badaniu koronarografii stwierdzono wówczas 90 % zamknięcie prawej tętnicy wieńcowej (dozawałowej), którą poddano zabiegowi (...) i implementacją stentu. Od czasu zawału A. Z. był pod stałą kontrolą kardiologiczną. W 2011 roku na skutek stwierdzonej w wyniku badania koronarografii progresji zmian zawężających w tętnicy okalającej GO wykonano zabieg (...) Go z implementacją stantu (...) 04. (...). Przez kolejne lata przebieg choroby był względnie stabilny, jednak cały czas następowało powolne narastanie blaszek w tętnicy okalającej i gałęzi OM1 oraz w gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej. Zatem choroba miała charakter przewlekły, choć do kolejnego zawału w lutym 2019 roku miała przebieg stabilny. Jednocześnie, w świetle opinii biegłej, a także zgromadzonej dokumentacji medycznej, nie sposób uznać, aby A. Z. był nieświadomy swojej choroby. Jak bowiem zauważyła biegła pierwsze dolegliwości bólowe świadczące o chorobie wieńcowej wystąpiły u niego już w 1999 roku, później wielokrotnie był poddawany leczeniu kardiologicznemu, był hospitalizowany na oddziale kardiologii inwazyjnej, a nawet dwukrotnie przeszedł zabieg wszczepienia by-pasów aortalno – wieńcowych. Ponadto, rozpoznanie przewlekłej choroby niedokrwiennej było stawiane przez lekarza POZ w trakcie leczenia w Przychodni (...) sp. z o.o. (co najmniej od 2011 roku). Bez wątpienia zatem A. Z. wiedział, że choruje na chorobę niedokrwienną serca. Mimo powyższego zawierając umowę ubezpieczenia na życie oświadczył - niezgodnie z prawdą - że na takie schorzenie nie cierpi. Bez znaczenia w tym kontekście pozostają przyczyny złożenia takiego oświadczenia, w szczególności, że nie przeczytał tekstu oświadczenia. Nie ulega bowiem wątpliwości, że konsument musi być rozważny i ostrożny, a jego podstawowym obowiązkiem jest zapoznanie się z tekstem oświadczenia, które podpisuje. Tym samym należało uznać, że zaistniały podstawy wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela przewidziane w § 6 ust. 3 Warunków (...).

W związku z powyższym, na podstawie art. 805 k.c. i art. 829 § 1 k.c. w zw. z art. 509 § 1 i 2 k.c., art. 815 k.c. i § 6 ust. 3 WU a contrario powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającej powódki na rzecz pozwanego całość poniesionych przez niego kosztów, tj. kwotę 3.617 zł, na którą składają się: opłata za czynności fachowego pełnomocnika powoda w stawce minimalnej zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (3.600 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Nadto, na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. Sąd zasadził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Nadto, na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. art. 5 ust. 3, art. 8 ust.1 i art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał ściągnąć od powódki na rzecz Sądu Rejonowego – Skarbu Państwa w G. kwotę 783,07 zł tytułem nieuiszczonych kosztów wynagrodzenia biegłego, które zostały tymczasowo wypłacone ze Skarbu Państwa.