Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2024 r. w G. sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w W. przeciwko E. B.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami procesu obciąża powoda, uznając je za poniesione.

Sygn. akt I C 84/24

UZASADNIENIE

FAKTY

W punkcie 2. wyroku Sądu Rejonowego w Sopocie z dn. 25.01.2018 r. (sygn. akt I C 470/17) zasądzono od powoda na rzecz pozwanej koszty procesu (2.144 zł). Orzeczenie to zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności w dniu 14 sierpnia 2019 r. W punkcie 2. wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dn. 10 maja 2019 r. (sygn. III Ca 898/18) zasądzono od powoda na rzecz pozwanej kwotę 900 zł. Orzeczenie to zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności w dniu 14 sierpnia 2019 r.

O. ści bezsporne

W wyniku przeprowadzonej egzekucji w/w świadczenia zostały w całości wyegzekwowane i faktycznie przekazane na rzecz pozwanej w toku egzekucji prowadzonej przez komornika sądowego J. B..

O. ści bezsporne

DOWODY

Treść prawomocnych orzeczeń i opatrzenie ich klauzulą wykonalności jest bezsporne.

Fakt wyegzekwowania w całości świadczenia objętego tytułami wykonawczymi jest także bezsporna.

KWALIFIKACJA PRAWNA

Powództwo opozycyjne okazało się niezasadne, a było takim już w chwili wniesienia go do sądu. Świadczenia objęte tytułami wykonawczymi zostały w całości wyegzekwowane przez komornika sądowego J. B. w 2020 r. i profesjonalny pełnomocnik powoda wprost to przyznaje.

Sąd podziela powszechnie aprobowany pogląd prawny, że dłużnik traci prawo do wytoczenia powództwa opozycyjnego z chwilą wyegzekwowania przez wierzyciela świadczenia objętego tytułem wykonawczym, co nie odbiera mu możliwości poszukiwania sądowej ochrony jego praw w odrębnym postępowaniu (por. wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2002 r., I PKN 197/01, Wokanda 2002, nr 12, poz. 27; wyrok SN z dnia 17 listopada 1988, I CR 255/88, LEX nr 8929; wyrok SN z dnia 20 stycznia 1978 r., III CRN 310/77, LEX nr 8055). Już z pobieżnej analizy twierdzeń stron wynika, że proces o zwrot rzekomo nienależnie wyegzekwowanych świadczeń toczy się przed innym sądem.

Podstawą powództw opozycyjnych nie są zagadnienia, które podlegają kognicji sądu w ramach skarg na czynności komornika. Treść postanowienia k. 12-14 (sygn. VII 1 Co 1615/20) nie ma żadnego znaczenia dla wyniku niniejszej sprawy. Z treści tego postanowienia wynika także jednoznacznie, że sumy wyegzekwowane w toku postępowania egzekucyjnego zostały faktycznie przekazane wierzycielce i te czynności komornika nie zostały uchylone. Niezależnie więc od dalszego biegu postępowania egzekucyjnego i wniosku dłużnika o jego umorzenie jasnym jest, że nie można już orzeczniczo „cofnąć” takich zdarzeń, jak przekazanie świadczenia wierzycielce przez komornika w toku egzekucji, co poddaje w zasadniczą wątpliwość poprawność wywodu referendarza sądowego zawierającego sugestię wszczęcia powództwa opozycyjnego. Nie ma więc żadnego prawnego znaczenia, że powód powołuje się na spełnienie tych świadczeń przed wszczęciem egzekucji (w 2019 r., przelewy k. 10-10v.). W tej sytuacji i tak jedynym ewentualnie skutecznym środkiem ochrony jest powództwo o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia, a nie powództwo opozycyjne. Utrata prawa dłużnika do wytoczenia powództwa opozycyjnego po wyegzekwowaniu świadczenia nie jest zależna od tego, czy egzekucja była wszczęta celowo, czy niecelowo.

Mając powyższe na uwadze powództwo oddalono na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. a contrario (punkt I.).

KOSZTY

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. obciążając nimi przegrywającego powoda (punkt II.).