Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Iwona Tusk-Kasiewicz
Protokolant:	sekr. sądowy Maja Żyrek

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2015 r. w Gdyni

sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.

przeciwko D. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej D. M. na rzecz powoda Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. kwotę 4 990,10 zł (cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt złotych dziesięć groszy) z odsetkami ustawowymi od dnia 19 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

3.  zasądza od pozwanej D. M. na rzecz powoda Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. kwotę 1026,90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

4.  zasądza od powoda Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. na rzecz pozwanej D. M. kwotę 360 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł w dniu 19 grudnia 2014 r. pozew o zasądzenie od pozwanej D. M. kwoty 7 003,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana oraz (...) Agricole (poprzednio (...) Bank S.A.) zawarli w dniu 20 sierpnia 2008 r. umowę pożyczki gotówkowej nr (...), na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, jednocześnie zobowiązując się do jej zwrotu. Powód wskazał, że pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, wobec czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Powód wskazał, że pomimo upływu wyznaczonego w wezwaniu do zapłaty terminu pozwana nie dokonała zapłaty, wobec czego w dniu 14 grudnia 2012 r. (...) Agricole zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności. Powód wskazał, że zadłużenie strony pozwanej wynosi obecnie 7 003,77 zł w tym: kwota 3 962,64 zł z tytułu należności głównej, kwota 638,41 zł z tytułu odsetek naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 26 marca 2009 r. zgodnie ze sposobem wynikającym z bankowego tytułu egzekucyjnego, kwota 1 375,26 zł z tytułu dalszych odsetek za opóźnienie naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia 26 maja 2011 r. do dnia sprzedaży wierzytelności według zmiennej stopy procentowej stanowiącej każdorazowo czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP oraz kwota 1 027,46 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych przez powoda od dnia 14 grudnia 2012 r. do dnia 12 grudnia 2014 r. od kwoty 3 962,64 zł.

(pozew – k. 19-19v i 35-35v, pismo uzupełniające braki formalne pozwu – k. 9-10)

W dniu 19 lutego 2015 r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty – k. 36)

Pozwana D. M. wniosła o oddalenie powództwa w całości i podniosła, że złożona przez powoda umowa cesji nie została skutecznie zawarta z uwagi na nieprzedłożenie dowodu uiszczenia ceny określonej w § 4 ust. 3 umowy, nadto powód nie wykazał stosownymi dokumentami, że wypełnił dyspozycję § 1 ust. 2 w zakresie dot. fundusz zarządzającego, tj. załącznika 2a, 2b oraz 2c, oraz że do umowy nie dołączono dokumentu na dzień podpisania umowy cesji, z którego by jednoznacznie wynikało, że K. Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółka Akcyjna zostało umocowane przez powoda do podpisania umowy. Ponadto pozwana zakwestionowała sposób wyliczenia kwoty dochodzonej pozwem w zakresie wysokości kwoty skapitalizowanych odsetek składających się na należność główną i wniosła o ustalenie wartości przedmiotu sporu w trybie art. 25 k.p.c.

(sprzeciw – k. 49-52)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 sierpnia 2008 r. D. M. zawarła z (...) Bank SA. z siedzibą we W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...), na mocy której bank udzielił D. M. pożyczki w kwocie 15 243,53 zł na okres od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 30 stycznia 2011 r., w tym kwota do wypłaty - 12 000,00 zł, prowizja – 570,00 zł, opłata przygotowawcza – 30,00 zł i opłata za ochronę ubezpieczeniową – 2 643,53 zł. D. M. zobowiązała się do terminowej spłaty pożyczki wraz z odsetkami w 29 ratach miesięcznych płatnych do dnia 30-ego każdego kolejnego miesiąca, począwszy od dnia 30 września 2008 r. W § 1 ust. 4 umowy wskazano, że oprocentowanie nominalne pożyczki wynosi 9,50% w stosunku rocznym i jest stałe w okresie obowiązywania umowy. W § 3 ust. 4 umowy strony ustaliły, że za okres opóźnienia w spłacie raty lub jej części bank nalicza odsetki od zadłużenia przeterminowanego (odsetki karne), których stopa ma charakter zmienny i jest równa czterokrotności aktualnej na dany dzień wysokości stopy lombardowej NBP.

(niesporne, nadto umowa pożyczki – k. 69-72)

W dniu 20 sierpnia 2008 r. (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wypłacił D. M. kwotę 12 000,00 zł z tytułu udzielonej pożyczki.

(niesporne, nadto potwierdzenie wypłaty – k. 73-74)

W dniu 25 maja 2011 r. (...) Bank S.A z siedzibą we W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny przeciwko D. M., w treści którego wskazał wysokość zobowiązania dłużnika wynikającego z umowy pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 20 sierpnia 2008 r. wynoszącą na dzień 25 maja 2011 r. kwotę 4 762,35 zł, w tym należność główna w kwocie 4 003,94 zł, odsetki za okres od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego w kwocie 638,41 zł (ustalone według wyliczenia zawartego w pkt. 5 tytułu, w którym wskazano, że odsetki umowne za okres od dnia 21 sierpnia 2008 r. do dnia 30 stycznia 2011 r. wynoszą 1 921,57 zł, a odsetki karne za okres od dnia 30 września 2008 r. do dnia 26 marca 2009 r. wynoszą 510,25 zł), należne koszty, opłaty i prowizje w kwocie 120,00 zł oraz dalsze odsetki obciążające dłużnika od dnia następnego po dniu wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego obliczone od kwoty 4 003,94 zł w wysokości 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP.

(niesporne, nadto bankowy tytuł egzekucyjny – k. 75-76)

W dniu 23 września 2011 r. (...) Bank Spółka Akcyjna zmienił nazwę na (...) Bank (...) Spółka Akcyjna.

(niesporne)

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2012 r. wydanym w sprawie I Co 428/12 Sąd Rejonowy w Żarach nadał powyższemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 25 maja 2011 r. klauzulę wykonalności.

(niesporne, nadto postanowienie SR w Żarach z dnia 20.02.2012 r. – k. 77-78)

Postanowieniem z dnia 28 września 2012 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wołominie M. Ż. umorzył postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 9524/12 prowadzone na podstawie w/w bankowego tytułu wykonawczego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.

(niesporne, nadto postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego - k. 79)

W dniu 14 grudnia 2012 r. pomiędzy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. a Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą we W., reprezentowanym przez (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółkę Akcyjną z (...) we W., zawarta została umowa przelewu wierzytelności, na mocy której bank przeniósł na rzecz funduszu wymagalne wierzytelności banku wobec jego dłużników wynikające z czynności bankowych dokonanych z osobami fizycznymi, wymienione w Załączniku nr 5 do umowy, w tym wierzytelność przysługującą wobec D. M. z tytułu umowy nr (...) zawartej w dniu 20 sierpnia 2008 r. w kwocie łącznej 6 340,30 zł, w tym zadłużenie kapitałowe w kwocie 3 962,64 zł, zadłużenie z tytułu odsetek w kwocie 2 013,67 zł i zadłużenie z tytułu opłat w kwocie 363,99 zł.

(niesporne, nadto: umowa przelewu wierzytelności z załącznikami i listą wierzytelności – k. 80-136, potwierdzenia uiszczenia ceny - k. 137-138)

Pismem z dnia 15 stycznia 2013 r. (...) S.A., działając z upoważnienia Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego, zawiadomił D. M., że na podstawie umowy z dnia 14 grudnia 2012 r. Prokura (...) nabył jej dług od (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z tytułu umowy nr (...) z dnia 20 sierpnia 2008 r. w łącznej kwocie 6 340,30 zł, w tym kapitał w kwocie 3 962,64 zł, odsetki umowne w kwocie 128,16 zł, odsetki karne w kwocie 1 885,51 zł, koszty korespondencji banku w kwocie 135,00 zł i koszty egzekucji w kwocie 228,99 zł.

(niesporne, nadto pismo (...) S.A. z dnia 15.01.2013 r. – k. 140-140v)

Pismem z dnia 22 października 2014 r. (...) S.A., działając w imieniu i na rzecz Prokura (...), przypomniał D. M. o posiadanym długu wynikającym z umowy nr (...) z dnia 20 sierpnia 2008 r. zawartej z (...) Bank S.A. (obecnie (...) Bank (...) S.A.) w wysokości 7 295,78 zł, zakupionym w dniu 14 grudnia 2012 r. przez Prokura (...).

(niesporne, nadto pismo (...) S.A. z dnia 22.10.2014 r. – k. 28-29)

W dniu 12 grudnia 2014 r. Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr S/403/220/ (...), w którym stwierdzono, że w dniu 14 grudnia 2012 r. Fundusz nabył od (...) S.A. wierzytelność wobec dłużnika D. M. wynikającą z zawartej w dniu 20 sierpnia 2008 r. umowy pożyczki o nr (...) w kwocie 7 003,77 zł, na którą składa się należność główna w kwocie 3 962,64 zł oraz odsetki w kwocie 3 041,13 zł.

(niesporne, nadto wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda – k. 22)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z w/w dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu, a nadto ich wiarygodność nie była kwestionowana przez stronę pozwaną, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę pożyczki nr (...) z dnia 20 sierpnia 2008 r. zawartą między pozwaną a (...) Bankiem S.A. z siedzibą we W. (po zmianie nazwy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.) oraz wskazywał, że wierzytelność dochodzoną pozwem z tytułu w/w umowy nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 14 grudnia 2012 r. zawartej z pierwotnym wierzycielem. Podstawę prawną żądania powoda stanowiły więc przepisy art. 69 i następne ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2015 r., poz. 128) oraz art. 509 k.c.

Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia z bankiem w/w umowy pożyczki, kwestionowała natomiast legitymację procesową powoda do występowania w niniejszej sprawie, podnosząc, że powód nie wykazał, aby umowa przelewu wierzytelności z dnia 14 grudnia 2012 r. została skutecznie zawarta. Ponadto pozwana kwestionowała wysokość żądania powoda w części dotyczącej skapitalizowanych odsetek i wniosła o ustalenie wartości przedmiotu sporu w trybie art. 25 k.p.c.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu braku legitymacji procesowej po stronie powoda – jako zarzutu najdalej idącego – Sąd uznał zarzut ten za chybiony, gdyż powód w należyty sposób wykazał swoje uprawnienie do występowania przeciwko pozwanej z roszczeniem o zapłatę wynikającym z zawartej w dniu 20 lutego 2008 r. przez pozwaną umowy pożyczki nr (...). Jak wynika z dokumentów przedłożonych przez powoda w formie kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem przez reprezentującego powoda radcę prawnego (zgodnie z art 6 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych; t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 507 ze zm.) - powód nabył wierzytelność wobec pozwanej wynikającą z przedmiotowej umowy pożyczki na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 14 grudnia 2012 r. z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.. Na potwierdzenie tej okoliczności powód przedłożył sporządzoną w w/w formie kopię przedmiotowej umowy przelewu wraz z załącznikami wykazującymi umocowanie do jej zawarcia przez podmiot reprezentujący powoda, tj. (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółkę Akcyjną, oraz przez osoby, które w jego imieniu oraz w imieniu banku złożyły swoje podpisy pod treścią umowy. Ponadto powód przedłożył potwierdzenia przelewów w przedmiocie uiszczenia na rzecz banku ceny sprzedaży wierzytelności, co było warunkiem przejścia na rzecz powoda wierzytelności objętych umową cesji (zgodnie z § 5 ust. 1 umowy przelewu). W ocenie Sądu z przedłożonych przez powoda dokumentów wynika więc, że umowa przelewu wierzytelności z dnia 14 grudnia 2012 r. została skutecznie zawarta między powodem a (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W..

Powód przedłożył również sporządzoną w w/w formie kopię Załącznika nr 5 do w/w umowy przelewu wierzytelności, zawierającego wykaz wierzytelności objętych zakresem umowy, z którego w sposób niebudzący wątpliwości Sądu wynika, że przedmiotem cesji wierzytelności z dnia 14 grudnia 2012 r. była wierzytelność przysługująca bankowi wobec pozwanej z tytułu umowy pożyczki stanowiącej podstawę żądania powoda w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu powód wykazał więc również fakt nabycia od wierzyciela pierwotnego wierzytelności, której domaga się obecnie do pozwanej.

Przechodząc do drugiego zarzutu strony pozwanej, dotyczącego wysokości żądania powoda w części dotyczącej ustalenia wysokości żądanych w pozwie skapitalizowanych odsetek, Sąd uznał zarzut ten za częściowo zasadny.

Ja wynika z treści pozwu, w tym z treści pisma procesowego powoda z dnia 20 stycznia 2015 r. stanowiącego usunięcie braków formalnych pozwu, na żądaną przez powoda łączną kwotę 7 003,77 zł składają się - obok należności głównej w kwocie 3 962,64 zł (której wysokości pozwana nie kwestionowała) – skapitalizowane odsetki obejmujące:

- kwotę 638,41 zł z tytułu odsetek naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 26 marca 2009 r. zgodnie ze sposobem wynikającym z bankowego tytułu egzekucyjnego,

- kwotę 1 375,26 zł z tytułu dalszych odsetek za opóźnienie naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia 26 maja 2011 r. do dnia sprzedaży wierzytelności według zmiennej stopy procentowej stanowiącej każdorazowo czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP,

- kwotę 1 027,46 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych przez powoda od dnia 14 grudnia 2012 r. do dnia 12 grudnia 2014 r. od kwoty 3 962,64 zł.

Analizując powyższe twierdzenia powoda w zakresie sposobu wyliczenia poszczególnych kwot żądanych tytułem odsetek oraz dokumenty przedłożone przez powoda, na podstawie których kwoty te zostały ustalone przez wierzyciela pierwotnego oraz przez powoda, wskazać należy na sprzeczności i niespójności między twierdzeniami powoda a treścią wystawionego przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego, na podstawie którego ustalona została wysokość żądanych odsetek w kwocie 638,41 zł. Powód twierdził, że kwota ta została wyliczona zgodnie ze sposobem wskazanym w bankowym tytule egzekucyjnym i stanowi odsetki należne za okres od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 26 marca 2009 r. Z treści przedmiotowego bankowego tytułu egzekucyjnego wynika natomiast, że kwota 638,41 zł stanowi odsetki należne za okres od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 25 maja 2011 r. (tj. do dnia wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego), a więc za okres ponad dwa lata dłuższy niż wskazywany w pozwie. Ponadto, wbrew twierdzeniom powoda, sposób wyliczenia tej kwoty nie wynika ze sposobu wskazanego w bankowym tytule egzekucyjnym, w którym wskazano wyliczenie dwóch rodzajów odsetek za okres od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 25 maja 2011 r.: odsetek umownych wyliczonych na kwotę 1 921,57 zł (przy czym wyliczenie dotyczy innego okresu – od dnia 21 sierpnia 2008 r. do dnia 30 stycznia 2011 r.) oraz odsetek karnych wyliczonych na kwotę 510,25 zł (przy czym wyliczenie dotyczy innego okresu – od dnia 30 września 2008 r. do dnia 26 marca 2009 r.). Wskazane kwoty odsetek umownych i karnych nie są ani co do wysokości, ani co do okresu, jakiego dotyczą, spójne z kwotą odsetek wskazaną na pierwszej stronie bankowego tytułu egzekucyjnego jako należną od pozwanej (tj. 638,41 zł za okres od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 25 maja 2011 r.). Kwoty te (tak co do wartości, jak i co do okresów) nie są również w żaden sposób zgodne z kwotami odsetek żądanych przez powoda. Wobec wskazanych rozbieżności i sprzeczności nie można więc uznać, że powód wykazał sposób wyliczenia żądanej z tytułu skapitalizowanych odsetek kwoty 638,41 zł, ani że wykazał zasadność dochodzenia odsetek naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia 20 sierpnia 2008 r. do dnia 26 marca 2009 r. w takiej wysokości. W zakresie kwoty 638,41 zł żądanie powoda nie zasługiwał więc na uwzględnienie, gdyż był nieudowodnione.

Na uwzględnienie nie zasługiwało również żądanie powoda w zakresie kwoty 1 375,26 zł z tytułu odsetek za opóźnienie naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia 26 maja 2011 r. do dnia 14 grudnia 2012 r. (tj. do dnia sprzedaży wierzytelności) w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Po pierwsze wskazać należy, że powód - mimo zobowiązania Sądu doręczonego w dniu 15 stycznia 2015 r. - nie wskazał, od jakiej kwoty, bądź jakich kwot odsetki te zostały naliczone. Nie wynika to również z przedłożonych przez powoda dokumentów. W treści w/w bankowego tytułu egzekucyjnego wierzyciel pierwotny wskazał wprawdzie, że od dnia następnego po dniu wystawienia tytułu (tj. od dnia 26 maja 2011 r.) pozwaną obciążają dalsze odsetki w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, które mają być naliczane od kwoty należności głównej, tj. 4 003,94 zł. Powód natomiast domagał się od pozwanej tytułem należności głównej kwoty niższej - 3 962,64 zł. Powód nie wyjaśnił przy tym, czy skapitalizowane na kwotę 1 375,26 zł odsetki zostały naliczone od kwoty należności głównej wskazanej w bankowym tytule egzekucyjnym, czy od kwoty należności głównej żądanej w pozwie, czy może od jeszcze innej kwoty. Nie można zatem uznać – wbrew twierdzeniom powoda wskazywanym w piśmie procesowym z dnia 17 sierpnia 2015 r. (k. 64-68), że kwota 1 375,26 zł została wyliczona według szczegółowego sposobu wskazanego w bankowym tytule egzekucyjnym, skoro sposób ten dotyczy innej kwoty należności głównej, a ponadto nie można uznać, że jest on szczegółowy, bowiem nie zawiera żadnego matematycznego wyliczenia analizowanych odsetek za okres wskazany w pozwie. Wobec powyższego uznać należało, że powód nie wykazał w sposób jasny, precyzyjny i spójny z przedłożonymi dokumentami sposobu wyliczenia żądanej kwoty 1 375,26 zł.

W zakresie natomiast żądania kwoty 1 027,46 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych przez powoda od dnia 14 grudnia 2012 r. do dnia 12 grudnia 2014 r. od kwoty 3 962,64 zł Sąd uznał je za zasadne i wykazane, gdyż przedstawiony sposób wyliczenia jest przejrzysty, czytelny i nie pozostaje w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym.

Podsumowując powyższe rozważania, Sąd uznał za zasadne i podlegające uwzględnieniu żądanie powoda w części dotyczącej należności głównej (tj. kwoty 3 962,64 zł, której zasadności i wysokości pozwana nie kwestionowała) oraz kwoty 1 027,46 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych przez powoda od dnia 14 grudnia 2012 r. do dnia 12 grudnia 2014 r. od kwoty 3 962,64 zł. Łącznie zatem żądanie powoda zasługiwało na uwzględnienie w kwocie 4 990,10 zł (3 962,64 zł + 1 027,46 zł).

W pozostałym zakresie Sąd uznał żądanie powoda za nieudowodnione co do wysokości i jako takie podlegające oddaleniu.

Wskazać jeszcze należy, że Sąd oddalił zgłoszony przez pozwaną wniosek o ustalenie wartości przedmiotu sporu w trybie art. 25 k.p.c. jako bezprzedmiotowy, bowiem z treści uzasadnienia tego wniosku wynikało, że pozwana w istocie podnosi zarzut dotyczący wysokości żądanych przez powoda skapitalizowanych odsetek i w ten sposób kwestionuje wysokość całego żądania powoda, który to zarzut był przedmiotem merytorycznego rozstrzygnięcia Sądu, a jego rozpoznanie znalazło odzwierciedlenie w treści wydanego orzeczenia.

Sąd zatem w pkt. 1. wyroku, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 128) w zw. z art. 509 k.c., zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4 990,10 zł, zaś na podstawie art. 481 k.c. zasądził również odsetki ustawowe od tej kwoty od dnia 19 grudnia 2014 r. (tj. od dnia wniesienia pozwu – zgodnie z żądaniem pozwu) do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie w pkt. 2 wyroku Sąd oddalił powództwo na podstawie art. 6 k.c. a contrario.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów - na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.).

Powód poniósł koszty procesu w łącznej kwocie 1 467,00 zł, tj. opłatę sądową od pozwu w wysokości 250,00 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz koszt wynagrodzenia radcy prawnego w kwocie 1 200,00 zł. Pozwana poniosła natomiast koszty procesu w łącznej kwocie 1 200,00 zł, stanowiącej koszt wynagrodzenia radcy prawnego. W związku z tym, że powód wygrał niniejszy proces w 70% (po zaokrągleniu), to należy mu się zwrot kosztów procesu w kwocie 1 026,90 zł i taką kwotę Sąd w pkt. 3 wyroku zasądził na jego rzecz od pozwanej. Ponieważ zaś pozwana wygrała proces w 30%, to należy jej się zwrot kosztów procesu w kwocie 360,00 zł i taką kwotę Sąd w pkt. 4 wyroku zasądził na jej rzecz od powoda.