Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni

Wydział I Cywilny - Sekcja d.s. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzanna Stefaniuk-Muczyńska

Protokolant: sekr. sąd. Monika Welka

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2018 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa: S. K.

przeciwko: (...) S.A. z siedzibą w G.

o ustalenie

I.  ustala, że powód S. K. nie pozostaje zobowiązany do zapłaty na rzecz pozwanej (...) S.A. z siedzibą w G. kwoty 1.521 zł z tytułu opłaty – zwrotu ulgi w związku z wypowiedzeniem przez powoda umowy o świadczenie usług nr SP- (...);

I.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

II.  zasądza od pozwanej (...) S.A. z siedzibą w G. na rzecz powoda S. K. kwotę 947 zł (dziewięćset czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Marzanna Stefaniuk-Muczyńska

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować i zakreślić w rep. C;

2.  akta przedłożyć z wpływem lub za 28 dni.

G., dnia 20 kwietnia 2018 r.

UZASADNIENIE

Przedmiotowym pozwem powód S. K. wystąpił z żądaniem ustalenia, że nie ciąży na nim zobowiązanie do zapłaty na rzecz pozwanej (...) S.A. kwoty 1.621,00 zł stanowiącej należności powstałe z tytułu umowy o świadczenie usług nr (...) z dnia 15 lutego 2016 r.

Uzasadniając żądanie pozwu powód podał, że w związku ze zmianą miejsca zamieszkania i przeprowadzką z K. do J., o czym pismem z dnia 31 października 2016 r. powiadomił stronę pozwaną oraz otrzymaną od pozwanej informacją o odmowie udostępnienia dotychczas wykupionego pakietu pod nowym adresem w J., zmuszony był wypowiedzieć umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z winy operatora, co też uczynił pismem z dnia 3 listopada 2016 r. Pomimo wypowiedzenia umowy z uwagi na brak możliwości świadczenia przez pozwaną usługi dostarczania mediów pod adresem podanym przez powoda oraz pomimo dokonania zwrotu urządzeń abonenckich, strona pozwana w dalszym ciągu bezpodstawnie naliczała powodowi opłaty związane z zamówionym pakietem usług. Powód wskazał, iż wartość tych zaległości ustalona została na kwotę żądaną pozwem - 1.621,00 zł.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, powołując się na bezzasadność żądania pozwu. Pozwana podniosła, że zgodnie z treścią umowy, zobowiązana była do świadczenia usługi na rzecz pozwanego w lokalu nr (...) przy ul. (...) w K. i z tego obowiązku należycie się wywiązała, a tym samym w sprawie nie zachodzi niemożliwość świadczenia usług telekomunikacyjnych w rozumieniu art. 475 k.c. Pozwana odmówiła jedynie zmiany warunków umowy w zakresie dotyczącym adresu świadczenia usług, w związku z czym w sytuacji rozwiązania przez powoda umowy promocyjnej przed końcem wskazanego w tej umowie okresu zobowiązania, pozwana prawidłowo uwzględniła na koncie powoda kwotę ulgi, o której mowa w art. 57 ust. 6 ustawy Prawo telekomunikacyjne.

Na terminie rozprawy w dniu 06 kwietnia 2018 r. powód złożył oświadczenie w przedmiocie częściowego cofnięcia pozwu, tj. w zakresie dotyczącym opłaty abonamentowej za listopad i grudzień 2016 r., a więc co do kwoty 100,00 zł, podtrzymując żądanie pozwu w pozostałym zakresie, przy czym cofnięcie to połączone zostało ze zrzeczeniem się roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 15 lutego 2016 roku między powodem a pozwaną została zawarta umowa o świadczenie usług o numerze (...), której przedmiotem było dostarczanie na rzecz powoda usługi stałego dostępu do Internetu oraz pakietu telewizyjnego. Jako miejsce świadczenia w.w. usług wskazano lokal przy ulicy (...) w K..

Umowa została zawarta na czas nieoznaczony, z jednoczesnym zastrzeżeniem tzw. Okresu Zobowiązania wynoszącego 24 miesiące, będącym okresem, w którym pozwana spółka – w zamian za zobowiązanie się przez powoda do pozostania w tym okresie abonentem pozwanej spółki - umożliwiła powodowi skorzystanie z promocyjnych warunków umowy w postaci ulg w wysokości comiesięcznego abonamentu przez okres 24-ech miesięcy. I tak:

-

za dostęp do Internetu 30 Mb powód uzyskał rabat w wysokości: 99,00 zł przez okres jednego miesiąca i w wysokości 75,00 zł przez okres kolejnych dwudziestu trzech miesięcy, który po tym czasie, jak też po okresie 24-ech miesięcy miał wynosić 25 zł,

-

za dostęp do pakietu (...) powód uzyskał ulgę w wysokości: 36 zł przez okres jednego miesiąca i w wysokości 24,00 zł przez okres kolejnych dwudziestu trzech miesięcy; po tym czasie, jak też po okresie 24-ech miesięcy abonament miał wynosić 13,00 zł,

-

za dostęp do usługi bezprzewodowego dostępu do Internetu Wi-fi powód uzyskał ulgę polegającą na obniżeniu abonamentu z kwoty 10 zł do 0 zł przez cały okres 24-ech miesięcy; po okresie 24-ech miesięcy abonament do dostęp do tej usługi również miał wynosić 0 zł

-

za zestaw do odbioru telewizji cyfrowej w standardzie HD powód uzyskał ulgę w wysokości: 20,00 zł przez okres jednego miesiąca i w wysokości 8,00 zł przez okres kolejnych dwudziestu trzech miesięcy, z tytułu korzystania którego odpłatność po tym czasie, jak też po okresie 24-ech miesięcy miała wynosić 12 zł

Suma różnic pomiędzy ceną abonamentu za wyżej wymienione pakiety i usługi w warunkach bez promocji, a wartościami promocyjnymi przez cały okres 24-ech miesięcy wynosiła 2.856,00 zł. Taka też kwota została wskazana w treści umowy jako łączna wartość ulg od Opłat Abonamentowych i Opłat Powiązanych przyznanych Abonentowi na dzień zawarcia umowy.

Łączna suma abonamentu (bez uwzględnienia promocji), do którego uiszczenia powód byłby zobowiązany przez cały okres warunków promocyjnych, zgodnie z treścią umowy, wynosiłaby 4.008,00 zł.

W treści pkt. 8 owu zostało przywidziane prawo rozwiązania przedmiotowej umowy dla każdej ze stron z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

W pkt. 9 owu zawarto także zapis, iż: "W przypadku zawarcia umowy związanej z ulgą przyznaną Abonentowi, Dostawcy Usług przysługuje roszczenie z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez Abonenta lub Dostawcę Usług z winy Abonenta przed upływem Okresu Zobowiązania na jaki umowa była zawarta. Roszczenie to nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej Abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez Abonenta Umowy przed rozpoczęciem świadczenia Usług".

W dniu 31 października 2016 r. powód przekazał pozwanej urządzenia abonenckie w postaci: modemu Wi-fi wraz z kablem, dekodera typu A. wraz z pilotem i kablami oraz karty dostępu warunkowego C.. Jednocześnie powód poinformował pracownika pozwanej o zmianie swojego miejsca zamieszkania oraz woli kontynuowania umowy pod adresem w J., na co otrzymał informację o braku możliwości świadczenia przez pozwaną usługi dostarczania mediów pod adresem podanym przez powoda.

Pismem z dnia 3 listopada 2016 roku powód złożył wypowiedzenie umowy o świadczenie usług wskazując, iż umowa ulega rozwiązaniu z winy pozwanej spółki.

Pismem z dnia 9 listopada 2016 roku stanowiącym „Potwierdzenie przyjęcia wypowiedzenia umowy” pozwana wskazała, że umowa o świadczenie usług ulegnie rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2016 r., a dodatkowo, iż konto powoda, w związku z zerwaniem warunków umowy promocyjnej, zostanie obciążone kwotą w wysokości 1.521,00 zł z tytułu przyznanych ulg w opłacie abonamentowej.

dowód: umowa - k. 11-12 owu - k. 13-15, protokół przekazania/zwrotu urządzeń abonenckich – k. 21, pismo powoda z dnia 03.11.2016 r. – k. 19, pismo pozwanej z dnia 09.11.2016 r. – k. 44, zeznania powoda – protokół rozprawy k. 85-86 /zapis cyfrowy: 00:21:54 do 00:47:18/

Powód otrzymał od pozwanej wezwanie do uiszczenia kwoty 1 621,00 zł wynikającej z wystawionej przez pozwaną w dniu 5 stycznia 2017 r. noty obciążeniowej, stwierdzającej obciążenie powoda przez pozwaną opłatą za zerwanie umowy promocyjnej.

dowód: pismo pozwanej z dnia 28.03.2017 r. – k. 22, potwierdzenie stanu salda – k. 45

Sąd zważył, co następuje

Ustalenia powyższego stanu faktycznego, który był niesporny pomiędzy stronami, Sąd dokonał na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów prywatnych przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Ponadto ustalenia powyższego stanu faktycznego Sąd dokonał również w oparciu o spójne i korelujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym zeznania strony powodowej, dając tym zeznaniom wiarę w całości.

W świetle powyższego stanu faktycznego sprawy, jak też wobec istoty sporu między stronami, sprowadzającej się do ustalenia zasadności obciążenia powoda opłatą z tytułu niewykorzystanych ulg w związku z rozwiązaniem przez niego umowy przed upływem okresu promocyjnego Sąd uznał, iż jakkolwiek motywy uzasadniające żądanie pozwu, przytoczone w jego treści w zakresie podstaw do odstąpienia przez powoda od przedmiotowej umowy z uwagi na niemożność świadczenia wzajemnego i wynikającej stąd odpowiedzialności pozwanej spółki telekomunikacyjnej za nienależnie wykonanie zobowiązania wobec powoda były w całości bezzasadne i błędne, to jednak brak było podstaw do uznania, aby w okolicznościach faktycznych sprawy, pozwanej przysługiwało skuteczne uprawnienie do żądania zapłaty przez powoda kwoty 1.521 zł wynikającej z wystawionej przez pozwaną w dniu 5 stycznia 2017 r. noty obciążeniowej.

Strona pozwana, uzasadniając podstawę prawną i faktyczną skutecznego naliczenia powodowi należności w tej wysokości powoływała się na fakt rozwiązania przez powoda przedmiotowej umowy przed upływem okresu 24 miesięcy, w trakcie którego powód zobowiązał się umowy tej nie rozwiązywać, jak też zapisy pkt. 9 owu oraz stanowiącą źródło tego zapisu normę art. 57 ust. 6 ustawy Prawo telekomunikacyjne. Przywołany przepis stanowi bowiem, że: "W przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe." (Dz.U.2017.1907 j.t.)

W ocenie Sądu, w świetle treści umowy stron, żądanie pozwanej zapłaty przez powoda świadczenia z tytułu wypowiedzenia przez niego umowy, odniesionego do wysokości ulgi odpowiadającej różnicy pomiędzy wysokością abonamentu należnego od powoda przez okres po dniu rozwiązania umowy (wskutek wypowiedzenia umowy przez powoda) do końca 24-miesięcznego okresu zobowiązania (w którym zobowiązał się on do nie spowodowania rozwiązania umowy) w warunkach umowy bez promocji, a wysokością abonamentu z promocją - nie odnosiło się jednakże do wysokości faktycznie przyznanej (udzielonej) powodowi przez pozwaną ulgi. Rozstrzygając w powyższy sposób Sąd miał na uwadze, iż de facto ulgę w wysokości opłat abonamentowych powód otrzymał wyłącznie w okresie od dnia zawarcia umowy do dnia jej wypowiedzenia. Wyłącznie bowiem w czasie tych kilku miesięcy (okres wypowiedzenia upływał w grudniu 2016 r.) pozwana świadczyła powodowi usługi w cenie niższej niż wskazywana przez pozwaną w treści umowy wartość tych usług bez promocji.

Pozwana jednak nie domagała się od powoda zapłaty świadczenia z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy w wysokości uwzględniającej wysokość ulgi udzielonej powodowi w tym okresie. Wręcz przeciwnie, pozwana twierdziła, że wysokość obciążającego powoda obowiązku świadczenia związana jest z wysokością ulgi odniesionej do okresu po dniu wypowiedzenia umowy, a zatem okresu, w którym pozwana nie świadczyła już żadnych usług na rzecz powoda, przez co powód z usług tych nie skorzystał, a tym samym nie uzyskał przecież od pozwanej żadnej ulgi, do której zwrotu (w ramach opłaty za wcześniejsze rozwiązanie umowy) byłby teraz zobowiązany. W ocenie Sądu, próba uzasadnienia przez pozwaną obciążenia powoda obowiązkiem zapłaty kwoty 1.521 zł z tytułu omawianej opłaty wysokością ulgi w abonamencie, która byłaby udzielona powodowi, w sytuacji w której umowa stron trwała przez okres 24 miesięcy - pozostawała argumentacją nie zasługującą na uwzględnienie. Sąd miał bowiem na uwadze, że gdyby powód nie wypowiedział umowy, to przez cały okres 2-óch lat musiałby zapłacić na rzecz pozwanej łączną sumę tego abonamentu w wysokości 1.200,00 zł. Porównanie wysokości obu tych sum wskazuje, że sposób ustalenia wysokości żądanego od powoda świadczenia, w istocie rzeczy stanowi źródło uzyskania przez przedsiębiorcę, kosztem konsumenta nieuzasadnionego przysporzenia i w żadnej mierze nie ma na celu wyrównania wartości świadczeń uzyskanych przez konsumenta, z tymi, które w zamian w okresie trwania umowy otrzymał przedsiębiorca. Wskazana opłata w wysokości ustalonej przez pozwaną nie więc na celu przywrócenie ekwiwalentności świadczeń obu stron umowy. Wręcz przeciwnie, w omawianej sytuacji przedsiębiorca, kosztem konsumenta uzyskałby dodatkowe świadczenie, którego wartości nie uzyskałby gdyby umowa stron nie została przez żadną ze stron rozwiązana.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu, aby móc skutecznie twierdzić, że powód obowiązany jest zapłacić pozwanej spółce jednorazową opłatę z tytułu rozwiązania umowy z przyczyn zależnych od powoda, w wysokości przez pozwaną wskazywanej, uprzednio pozwana spółka powinna byłaby powodowi faktycznie całość tej ulgi przekazać. Skoro jednak sytuacja taka nie miała miejsca w niniejszej sprawie - gdyż omawianą wysokość ulgi, pozwany przedsiębiorca miałaby dopiero powodowi udzielić w okresie kolejnych miesięcy po dacie rozwiązania umowy - to brak było podstaw do uznania, iż powód pozostaje zobowiązany do spornego świadczenia w wysokości wskazanej przez pozwaną. Sam fakt wskazania w treści umowy, iż wysokość ulg od opłat abonamentowych i opłat powiązanych przyznanych abonentowi na dzień zawarcia umowy wynosi 2.856 zł, nie zmienił bowiem rzeczywistości i oczywistego w tym kontekście faktu, iż na dzień zawarcia tej umowy, wysokość wskazanej tam ulgi była jedynie deklarowaną wartością świadczenia, którego faktycznie uzyskanie przez konsumenta mogło nastąpić wyłącznie w trakcie kolejnych miesięcy umowy. W dacie zawarcia umowy żadna ulga z tego tytułu w jakiejkolwiek wysokości nie została jeszcze bowiem przez powoda wykorzystana. Podkreślić należy, iż zdaniem Sądu, właściwe stosowanie zapisów normy art. 57 ust. 6 ustawy Prawo telekomunikacyjne, w zakresie w jakim przepis ten wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy (przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta) wiąże z pojęciem ulgi przyznanej abonentowi, wymaga odniesienia przedmiotowego roszczenia do wysokości ulgi faktycznie udzielonej konsumentowi w okresie obowiązywania umowy, a nie takiej wartości i rodzaju ulgi, która została jedynie przez przedsiębiorcę w treści umowy zawartej z konsumentem mu zadeklarowana.

Mając powyższe na uwadze Sąd w pkt. I ustalił, iż powód nie pozostaje zobowiązany do zapłaty na rzecz pozwanej kwoty 1.521 zł z tytułu naliczonej przez pozwaną opłaty związanej z wypowiedzeniem przez powoda umowy o świadczenie usług wynikających z umowy o numerze (...). Podstawę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 189 kpc, w myśl którego powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Interes prawy powódki w żądaniu przedmiotowego ustalania nie był przez pozwaną kwestionowany, a nadto w świetle zgłoszonych przez pozwaną twierdzeń o przysługującym jej od powódki przedmiotowym świadczeniu, Sąd uznał tę przesłankę za spełnioną.

W pkt II wyroku Sąd – wobec częściowego cofnięcia pozwu przez powoda - umorzył postępowanie w zakresie żądania ustalenia, iż co do zapłaty na rzecz pozwanej kwoty 100,00 zł powód nie pozostaje zobowiązany, albowiem w tym zakresie, na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2018 r. powód dokonał skutecznego cofnięcia pozwu. Art. 355 §1 kpc stanowi zaś, że Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 203 §1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku.

Z uwagi na nieznaczne jedynie przegranie sprawy przez powoda, na podstawie art. 100 kpc Sąd nałożył na pozwaną obowiązek poniesienia całości powstałych w sprawie kosztów procesu. Stąd w pkt. III Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda zwrot kosztów procesu w kwocie 947,00 zł. Na powyższą kwotę składają się następujące pozycje: 30 zł tytułem poniesionej przez powoda opłaty sądowej od pozwu, 900 zł wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości stawki minimalnej określonej w § 2 pkt. 3 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2018, poz. 265, t.j.), tj. w kwocie 900 zł, 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSR Marzanna Stefaniuk - Muczyńska

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w repertorium C i w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda;

3.  przedłożyć z wpływem lub za 28 dni

Gdynia, dnia 9 maja 2018 r.