Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: st. sekr. sądowy Marta Bona

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2017 r. w Gdyni

sprawy z powództwa Kancelarii (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko T. K.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej T. K. na rzecz powoda Kancelarii (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. kwotę 1961, 70 zł (jeden tysiąc dziewięćset sześcdziesiąt jeden złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31.1.2015r. do dnia zapłaty;

II zasądzoną w p-kcie I kwotę rozkłada na 11 rat : 10 po 190 zł i 11-ą w wysokości 61, 70 zł,płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca poczynając od uprawomocnienia się wyroku ,z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w pąłtności każdej z rat;

III nie obciąża pozwanej T. K. kosztami procesu;

UZASADNIENIE

Powód , Kancelaria (...) SA w K. pozwem z dnia 31 maja 2016 r. , wniósł o zasądzenie od pozwanej T. K. kwoty 1961, 70 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 31.1.2015r do dnia zapłaty i kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana oraz (...) Polska sp. zoo w W. zawarli w dniu 30 grudnia 2014 r. umowę pożyczki , na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną 1747 zł , jednocześnie zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w tej umowie. Powód wskazał, iż pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania wobec czego niezapłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. W dniu 30 czerwca 2015 r. K. Polska sp. zoo w W. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Powód wyjaśnił, iż na żądaną pozwem kwotę składają się: należność główna w wysokości 1747 zł , prowizja , opłaty dodatkowe- razem 1961, 70 zł .

(pozew - k. 2-5.)

Nakazem zapłaty z dnia 21.7.2016r Sąd Rejonowy w Gdyni wydał nakaz zapłaty zgodny z żądaniem pozwu

( nakaz zapłaty, k. 31 w sprawie I 1 Nc 5175/16 )

Pozwana złożyła w terminie sprzeciw od w/w nakazu zapłaty i stawiła się na rozprawę w dniu 1.2.2017r, nie zaprzeczyła twierdzeniom powoda co do meritum sprawy, wskazał , że zwróciła się do powoda o ugodowe załatwienie sprawy poprzez ratalna spąłtę pożyczki.

( sprzeciw, k. 49-51v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27.11.2014r . pomiędzy K. Polska sp. zoo z siedzibą w W. a T. K. doszło do zawarcia umowy pożyczki w kwocie 1747 zł na czas określony do dnia 30.1.2015r, zobowiązując się oddać 1961, 70 zł.

okoliczność bezsporna, a nadto umowa pożyczki - k. 23-24

W dniu 30 czerwca 2015 r. pomiędzy K. Polska sp. zoo w W. a Kancelarią (...) SA w K. zawarta została umowa sprzedaży wierzytelności. W załączniku do umowy przelewu wierzytelności wskazano, iż przelewem objęto m. in. wierzytelność w stosunku do T. K. wynikającą z umowy zawartej w dniu 27 listopada 2014 r.

okoliczność niesporna, a nadto umowa sprzedaży wierzytelności - k. 18-19, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji - k. 20

Kancelaria (...) SA w K. wystawił zawiadomienie o cesji wierzytelności z wezwaniem dom zapłaty, w którym stwierdzono fakt nabycia w dniu 30 czerwca 2015 r. od K. Polska sp. zoo w W. wierzytelności względem dłużnika T. K. , wynikającej z umowy pożyczki nr (...) w kwocie 1747 zł- pozostało do spłaty 1961, 70 zł.

okoliczność niesporna, a nadto zawiadomienie k. 21

T. K. ma trudną sytuację finansową i kilka spraw sądowych oraz egzekucje komorniczą w toku, a także kilka spraw sądowych zakończonych wyrokami zasądzającymi; popadła w spiralę długów wraz z mężem

okoliczność niesporna, a nadto akta sprawy I 1 C 1388/16

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w dowodów z dokumentów przedłożonych przez powoda w toku postępowania, których prawdziwość nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, a nadto nie budziły one wątpliwości Sądu co do swojej autentyczności i prawdziwości, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę pożyczki z dnia 27.11.2014r, data realizacji to 30.12.2014r, z której wywodził swoje roszczenie objęte pozwem, wskazując jednocześnie, że wierzytelność dochodzoną pozwem nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 czerwca 2015r. (art. 509 k.c.). Pomiędzy stronami ma zatem zastosowanie przepis art. 513 § 1 k.c., z którego wynika, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa.

W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty wskazanej w pozwie kwoty i będąc reprezentowanym przez profesjonalnego pełnomocnika powinien był wykazać zasadność obciążenia pozwanego żądaną kwotą, charakter umowy jaka łączyła strony oraz jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz poprzednika prawnego powoda. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zatem z istoty umowy pożyczki wynika obowiązek jej zwrotu, choć to od stron zależy, w jaki sposób zwrot jej nastąpi.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w niniejszej sprawie w pozwie mowa o pożyczce 1747 zł i zobowiązaniu pozwanej, aby oddać łączną kwotę 1921, 70 zł do 30.1.2015r. Pozwana przyznała fakty wskazane w pozwie w całości i nie kwestionowała żądania pozwu, wniosła jedynie o rozłożenie na raty po 50 zł miesięcznie.

W tym stanie rzeczy uznać należy, iż roszczenie powoda, zarówno co do należności głównej jak i odsetek, zostało wykazane.

Powód nie przedstawił dokumentów w postaci : umowy z dnia 30.12.2014r,na którą się powołuje w pozwie, a tylko ramowa z dnia 27.11.2014r wobec przyznania faktów w całości przez pozwaną , dochodzona pozwem kwota, odsetki i terminy nie budzą wątpliwości Sądu.

Mając powyższe na względzie Sąd zasądził w pk-cie I wyroku dochodzoną kwotę 1961, 70 zł, na podstawie art. 720 kc.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Niniejszy przepis zezwala więc Sądowi na dokonanie modyfikacji sposobu spełnienia zasądzonego świadczenia poprzez ustalenie rat spłaty, dając możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Nie ulega wątpliwości, iż skorzystanie z tego uprawnienia możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach i Sąd powinien korzystać z tego uprawnienia wyjątkowo i ze szczególną ostrożnością. Za szczególnie uzasadnione uznać należy sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny, czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione; jednakże przy równoczesnym wzięciu pod uwagę sytuacji finansowej i interesów wierzyciela. Z uwagi bowiem na fakt, że rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia wiąże się z określoną zmianą wysokości zobowiązania (zmniejsza je w zakresie odsetkowym), rozważając zastosowanie przepisu art. 320 k.p.c. nie można kierować się jedynie sytuacją materialną dłużnika, ale należy brać pod uwagę także interes wierzyciela, bowiem rozłożenie na raty należności powoduje, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od świadczeń ratalnych za okres pomiędzy wydaniem wyroku a datą płatności poszczególnych rat (tak Sąd Najwyższy w uchwale 7 Sędziów z dnia 22 września 1970 roku, sygn. akt III PZP 11/70, OSNCP 1971/4/61). Przy czym jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie, że rozłożenie na raty może mieć miejsce tylko wtedy, gdy w sprawie zostanie wykazane, że pozwany będzie w stanie realizować spłatę w ratach, że będzie dysponować środkami dla wykonania tak zmodyfikowanego obowiązku.

Pozwana T. K. wskazała, iż jedynym źródłem jej dochodu jest emerytura w wysokości 1 760 złotych netto i że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z mężem, którego dochód z tytułu emerytury wynosi łącznie około 4280 złotych miesięcznie. Pozwana wskazała również, iż wraz z mężem spłacają kredyt zaciągnięty we frankach szwajcarskich, z którego sfinansowali kupno domu, zaś miesięczna rata tego kredytu wynosi około 3 000 złotych. Oprócz wskazanego wyżej kredytu pozwana i jej mąż posiadają zadłużenie z tytułu innych kredytów - mąż pozwanej spłaca jednocześnie trzy kredyty na kwoty rat miesięcznych łącznie ok.2500,00 złotych, pozwana zaś posiada także zadłużenie na kartach kredytowych, w kredytach i pożyczkach. Aktualnie przeciwko pozwanej toczy się postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego w sprawie o sygn. akt KM 339/16, w związku z czym emerytura pozwanej jest częściowo zajęta przez komornika - rata potrąceń wynosi 529,33 złotych.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wniosek pozwanej T. K. o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty zasługiwał na uwzględnienie. Z uwagi na dochody osiągane przez pozwaną i jej męża, prowadzących wspólne gospodarstwo domowe, mające charakter dochodów przeciętnych (wspólnie ponad 6 000 złotych), przy uwzględnieniu obciążenia ratami kredytów, można przyjąć, iż zachodzą owe szczególne okoliczności, o jakich mowa w treści art. 320 k.p.c., mając na uwadze interes wierzyciela, jak również i okoliczność, iż pozwana dotychczas regulowała zadłużenia w ratach.

O kosztach procesu orzeczono na postawie art. 102 kpc. W wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami , stąd też Sąd nie obciążył pozwanej T. K. na rzecz powoda kwotą 407 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, z tych samych powodów, co rozłożył zasądzoną kwotę na raty. Na koszty procesu w tej sprawie składa się: kwota 30 złotych tytułem opłaty sądowej, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej oraz kwota 1200 złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.