Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Iwona Tusk-Kasiewicz
Protokolant:	protokolant Aleksandra Grabowska

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2018 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G.

przeciwko K. W.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na rzecz pozwanej K. W. kwotę 2 417 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. wniósł w dniu 27 maja 2016 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko K. W. o zapłatę kwoty 7 444,97 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu, wskazując, że na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej strona powodowa dostarczała stronie pozwanej energię elektryczną do lokalu wskazanego w umowie, lecz pozwana nie uiściła należności dochodzonej pozwem, na którą składają się: kwota 5 019,46 zł tytułem niezapłaconej faktury nr (...), kwota 50,77 zł tytułem niezapłaconej faktury nr (...), kwota 2 311,71 zł tytułem niezapłaconej faktury nr (...), kwota 34,39 zł tytułem wezwania do zapłaty nr (...)/1F/ (...), kwota 0,88 zł tytułem niezapłaconej noty odsetkowej nr (...), kwota 0,18 zł tytułem niezapłaconej noty odsetkowej nr (...), kwota 21,06 zł tytułem niezapłaconej faktury nr (...) i kwota 6,52 zł tytułem niezapłaconej faktury nr (...).

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 2-5)

Nakazem zapłaty z dnia 28 lipca 2016 r. wydanym w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty - k. 5v )

Pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa podnosząc, że od dnia naprawy licznika nr (...), tj. 11 października 2014 r., nastąpiły nieprawidłowości we wskazaniach urządzenia pomiarowego, które za okres 3 dni od 11 do 13 października 2014 r. naliczyło zużycie energii elektrycznej w wysokości (...), a za okres 2 dni od 26 do 27 lutego 2015 r. - 3090 kWh, które to wielkości przekraczają fizyczne możliwości zużycia energii elektrycznej, gdyż nieruchomość, do której przyłączony był licznik nr (...), jest przeznaczona na cele mieszkalne i nie jest zakładem produkcyjnym.

( sprzeciw – k. 9-10 )

Postanowieniem z dnia 15 września 2016 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie z dn ia 15.09.2016 r. – k. 14)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 lutego 2012 r. K. W. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w G. umowę kompleksową nr (...) o nr ewidencyjnym (...) dotyczącą sprzedaży i dostawy energii elektrycznej do mieszkania położonego w C. przy ul. (...).

(niesporne, nadto umowa – k. 34-34v)

W/w lokal mieszkalny składa się z dwóch pokoi i kuchni o pow. ok 60 m ² oraz chłodni o pow. ok. 18-20 m ². (...) elektryczna w części mieszkalnej jest wykorzystywana do korzystania z pralki, lodówki, telewizora i odkurzacza oraz do oświetlania pomieszczeń i podgrzewania wody. Część lokalu, w której znajduje się chłodnia, nie jest podłączona do prądu. W w/w lokalu mieszkalnym zamieszkuje M. P. z mężem. Średnie opłaty za zużycie energii elektrycznej dostarczanej do w/w lokalu w okresie poprzedzającym okres objęty żądaniem pozwu wynosiły 200,00 zł za dwa miesiące.

(niesporne, nadto: zeznania świadka M. P. – k. 139-142, nagranie z dnia 07.12.2017 r. 00:02:28-00:46:49, zeznania pozwanej – k. 142-143, nagranie z dnia 07.12.2017 r. 00:48:03-00:57:30)

W okresie od dnia 29 kwietnia 2014 r. do dnia 11 października 2014 r. odczyty stanu licznika zainstalowanego w w/w lokalu były dokonywane przez inkasenta.

(niesporne, nadto historia raportów odczytów licznika – k. 117-118)

W okresie od końca września 2014 r. do 8 października 2014 r. M. P. zgłaszała telefonicznie do (...) S.A. z siedzibą w G. problemy z dostawą prądu do w/w lokalu polegające na tymczasowych, powtarzających się przerwach w dostawie prądu. W dniu 8 października 2014 r. awaria została usunięta poprzez wymianę kostki przy liczniku. Następnie w dniu 11 października 2014 r. inkasent odczytał stan licznika na 2 735 kWh, a w dniu 13 października 2014 r. w czasie odczytu kontrolnego określono stan licznika na 10 674 kWh.

(niesporne, nadto: zeznania świadka M. P. – k. 139-142, nagranie z dnia 07.12.2017 r. 00:02:28-00:46:49, zlecenie OT (...) – k. 115, historia raportów odczytów licznika – k. 117-118)

W dniu 2 lutego 2015 r., na wniosek K. W., przeprowadzono sprawdzenie prawidłowości działania układu pomiarowo-rozliczeniowego w w/w lokalu, w wyniku którego monter W. R. stwierdził, że licznik nr (...) działa prawidłowo.

(niesporne, nadto: potwierdzenie dokonania odczytu licznika z dnia 02.02.2015 r. – k. 116, zlecenie OT (...) – k. 147)

W dniu 15 kwietnia 2015 r. licznik nr (...) został wyłączony (przy stanie 14 687 kWh), a dostawy energii elektrycznej do w/w lokalu zostały wstrzymane.

(niesporne, nadto: potwierdzenie dokonania odczytu licznika z dnia 15.04.2015 r. – k. 116, historia raportów odczytów licznika – k. 117-118)

Pismem z dnia 11 maja 2015 r. K. W. ponownie zwróciła się do (...) S.A. z siedzibą w G. z prośbą o korektę wskazań licznika nr (...) w dniach od 11 do 13 października 2014 r. oraz wskazała, że po naprawie licznika w dniu 11 października 2014 r. nabił on 10 674 kWh w ciągu 2 dni, a potem działał już tak jak powinien.

(niesporne, nadto pismo pozwanej z dnia 11.05.2015 r. – k. 56)

W odpowiedzi na powyższe pismo (...) S.A. z siedzibą w G. poinformowała K. W., że nie stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu energii elektrycznej pobranej w w/w lokalu oraz że podczas kontroli w dniu 2 lutego 2015 r. nie stwierdzono nieprawidłowości związanych z działaniem układu rozliczeniowo-pomiarowego zainstalowanego w w/w lokalu, a wysokość reklamowanej faktury może wynikać z wcześniej niedoszacowanych odczytów.

(niesporne, nadto pismo powoda z dnia 14.05.2015 r. – k. 57)

Licznik nr (...) został ponownie włączony i w dniu 8 czerwca 2015 r. inkasent dokonał odczytu jego stanu na wartość 14 687 kWh. W dniu 7 lipca 2015 r. licznik został wyłączony (przy stanie 14 688 kWh), a w dniu 17 września 2015 r. został on zdemontowany (przy stanie 14 687,6 kWh).

(niesporne, nadto: historia raportów odczytów licznika – k. 117-118, zeznania świadka M. P. – k. 139-142, nagranie z dnia 07.12.2017 r. 00:02:28-00:46:49, zlecenie OT (...) – k. 150)

K. W. nie otrzymała żadnego zawiadomienia o wyłączeniu, ani o ponownym włączeniu licznika nr (...). Zawiadomienia takiego nie otrzymała również M. P..

(niesporne, nadto: zeznania świadka M. P. – k. 139-142, nagranie z dnia 07.12.2017 r. 00:02:28-00:46:49, zeznania pozwanej – k. 142-143, nagranie z dnia 07.12.2017 r. 00:48:03-00:57:30)

(...) S.A. z siedzibą w G. wystawiła na rzecz K. W. następujące faktury VAT:

- nr (...)/1F na kwotę 5 030,65 zł z tytułu rozliczenia za okres od dnia 11 października 2014 r. do dnia 30 grudnia 2014 r.,

- nr (...)/1F na kwotę 50,77 zł z tytułu rozliczenia za okres od dnia 31 grudnia 2014 r. do dnia 26 lutego 2015 r.,

- nr (...)/1F na kwotę 2 311,71 zł z tytułu rozliczenia za okres od dnia 26 lutego 2015 r. do dnia 8 czerwca 2015 r. i na kwotę 34,39 zł z tytułu opłaty za wystawienie wezwania,

- nr (...)/1F na kwotę 21,06 zł z tytułu rozliczenia za okres od dnia 8 czerwca 2015 r. do dnia 17 sierpnia 2015 r.,

- nr (...)/1F na kwotę 6,52 zł z tytułu rozliczenia za okres od dnia 17 sierpnia 2015 r. do dnia 17 września 2015 r.

oraz noty odsetkowe:

- nr (...) na kwotę 0,88 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych za opóźnienie w zapłacie należności wynikających z faktury VAT nr (...),

- nr (...) na kwotę 0,18 zł z tytułu odsetek ustawowych naliczonych za opóźnienie w zapłacie należności wynikających z faktury VAT nr (...).

( niesporne, nadto faktury VAT i noty odsetkowe – k. 26-32v)

Pismem z dnia 27 października 2015 r. (...) S.A. w G. wezwała K. W. do zapłaty kwoty 7 444,97 zł wskazując, iż należność ta wynika z dokumentów o numerach: (...)/1F (kwota 5 019,46 zł), (...)/1F (kwota 50,77 zł), (...)/1F (kwota 2 311,71 zł), (...)/1F (kwota 21,06 zł), (...)/1F (kwota 6,52 zł), (...) (kwota 0,88 zł), (...) (kwotę 0,18 zł) i (...) (kwota 34,39 zł).

( niesporne, nadto wezwanie z dnia 27.10.2015 r. - k. 35-36v)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z w/w dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie była przez nie kwestionowana i które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd wziął również pod uwagę zeznania świadka M. P. złożone na okoliczność ustalenia, czy występowały nieprawidłowości w urządzeniach pomiarowych, czy były naprawy licznika, którego dotyczy postępowanie, jakie były średnie opłaty za energię elektryczną zużywaną na nieruchomości w miejscowości C. (...), na jakie cele była zużywana energia elektryczna. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne w całości w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia, gdyż były one logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym, a nadto zostały złożone przez osobę zamieszkującą w lokalu, którego dotyczy niniejsza sprawa i która korzystała z energii elektrycznej dostarczanej tam przez powoda. Przy ustaleniach faktycznych w sprawie Sąd miał na względzie także zeznania pozwanej złożone na okoliczność ustalenia, czy były zastrzeżenia do funkcjonowania licznika oraz w jakim okresie i w jaki sposób były rozpatrywane zgłoszenia o nieprawidłowościach kierowane do powoda. Zeznania te nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności, a Sąd nie znalazł podstaw do odmowy dania im wiary.

Powód domagając się od pozwanej zapłaty kwoty 7 444,97 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu powoływał się na zawartą między stronami umowę kompleksową z dnia 14 lutego 2012 r. (która jest umową zawierającą postanowienia umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii) oraz na fakt dostarczania pozwanej energii elektrycznej do lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul. (...) (Czarne (...)) w okresie od dnia 11 października 2014 r. do dnia 17 września 2015 r. Podstawę prawną żądania powoda stanowił więc art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 755).

Pozwana kwestionowała zasadność żądania powoda podnosząc, że w w/w okresie nastąpiły nieprawidłowości we wskazaniach urządzenia pomiarowego, które po jego naprawie w dniu 11 października 2014 r. dwukrotnie w krótkim okresie czasu naliczyło zużycie energii elektrycznej w wielkości przekraczającej fizyczne możliwości zużycia energii elektrycznej dostarczanej do lokalu mieszkalnego.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego energia elektryczna, za którą powód domaga się zapłaty od pozwanej, była dostarczana do średniej wielkości lokalu mieszkalnego zamieszkałego przez dwie pracujące osoby dorosłe i była wykorzystywana do celów mieszkalnych, tj. oświetlania pomieszczeń, podgrzewania wody, korzystania z pralki, lodówki, telewizora i odkurzacza, a średnie opłaty za jej dostarczanie wynosiły przed 11 października 2014 r. 200,00 zł za dwa miesiące. Z materiału tego wynika również, że od dnia 11 października 2014 r. do dnia 13 października 2014 r. zużycie energii elektrycznej dostarczonej przez powoda do w/w lokalu wyniosło 7 939 kWh (odczyt fizyczny inkasenta w dniu 11 października 2014 r. - 2 735 kWh, odczyt kontrolny w dniu 13 października 2014 r. - 10 674 kWh), które to zużycie znalazło odzwierciedlenie w naliczonej przez powoda opłacie za okres od dnia 11 października 2014 r. do dnia 30 grudnia 2014 r. w wysokości 5 030,65 zł (za łączne zużycie 8 237 kWh).

Tak duże zużycie energii elektrycznej w okresie 3 dni budzi wątpliwości - zarówno pozwanej, jak i Sądu - co do prawidłowości działania urządzenia pomiarowego, zwłaszcza, że jak wynika z wiarygodnych zeznań świadka M. P., kilka dni wcześniej miało miejsce usunięcie przez powoda awarii tego urządzenia wywołującej czasowe przerwy w dostawie energii elektrycznej. Zużycie energii elektrycznej na poziomie prawie 8 tys. kWh w ciągu 3 dni wymagałoby - idąc za adekwatnym przykładem wskazanym w sprzeciwie pozwanej od nakazu zapłaty - uruchomienia na 3 doby prawie 56 odkurzaczy o średniej mocy 2000 W, co jest działaniem praktycznie niemożliwym do zrealizowania, a przede wszystkim nieracjonalnym z punktu widzenia osób przebywających w budynku mieszkalnym.

Wobec powyższych wątpliwości co do prawidłowości działania licznika energii elektrycznej pozwana wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia prawidłowości działania licznika energii elektrycznej o nr ewidencyjnym (...) oraz możliwości zużycia energii elektrycznej w nieruchomości pozwanej w wartościach objętych fakturami VAT będącymi przedmiotem niniejszej sprawy. Przeprowadzenie tego dowodu było jednak niemożliwe, gdyż powód - jak sam wskazał w piśmie procesowym z dnia 20 grudnia 2017 r. (k. 146-146v) - po zdjęciu przedmiotowego licznika w lokalu pozwanej zainstalował go u innego odbiorcy. Z tego powodu Sąd na podstawie art. 248 § 1 k.p.c. w zw. z art. 293 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. a contrario oddalił wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego na w/w okoliczności, a ponadto Sąd - mając na uwadze treść art. 233 k.p.c. - uznał, że powód uniemożliwił przeprowadzenie dowodu, co w konsekwencji przełożyło się na niewykazanie przez powoda zasadności jego żądania, gdyż pozwana skutecznie zasadność tą zakwestionowała i zaoferowała dowody mające wykazać zasadność jej zarzutów, a to powód uniemożliwił przeprowadzenie tych dowodów.

W tym miejscu wskazać należy, że nie jest wystarczającym dla uznania, że licznik energii elektrycznej o nr (...) działał prawidłowo w okresie objętym żądaniem pozwu, w tym w dniach 11-13 października 2014 r., wskazanie przez montera W. R. na dokumencie zlecenia OT (...) w dniu 2 lutego 2015 r., iż licznik ten działa prawidłowo (k. 147). Z dokumentu tego nie wynika bowiem, na jakiej podstawie przedstawiciel powoda ustalił powyższe, czy zostały przeprowadzone oględziny przedmiotowego licznika, czy może został on poddany ekspertyzie, zaś powód nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie w/w twierdzenia. Prawidłowości działania spornego licznika energii elektrycznej nie dowodzi również twierdzenie powoda wskazane w jego piśmie z dnia 14 maja 2015 r. (stanowiącym odpowiedź na reklamację pozwanej z dnia 11 maja 2015 r.), iż wysokość reklamowanej faktury (tj. faktury nr (...) za okres od dnia 11 października 2014 r. do dnia 30 grudnia 2014 r.) może wynikać z wcześniej niedoszacowanych odczytów. Zauważyć bowiem należy, że jak wynika z przedłożonej przez powoda historii raportów odczytów spornego licznika w okresie kilku miesięcy poprzedzających odczyty z dnia 11 i 13 października 2014 r. (tj. od kwietnia 2014 r.) wszystkie odczyty stanu licznika pozwanej były odczytami fizycznymi dokonywanymi przez inkasenta, a nie szacunkowymi, jak twierdził powód (k. 117-118). Wskazanie na liczniku w dniu 13 października 2014 r. ilości zużytej energii elektrycznej na poziomie 10 674 kWh nie może być więc wynikiem wcześniejszego niedoszacowania odczytów.

Skoro więc w niniejszej sprawie nie ma możliwości ustalenia, czy licznik energii elektrycznej, na podstawie którego odczytów powód obciążył pozwaną kwotami wskazanymi w fakturach stanowiących podstawę jego żądania, działał prawidłowo w okresie objętym żądaniem pozwu, to niezasadne jest żądanie przez powoda zapłaty którejkolwiek z tych faktur, jak również dotyczących ich not odsetkowych, gdyż zostały one wystawione w oparciu o wskazania tego licznika, którego działanie pozwana konsekwentnie kwestionowała. Powód z uwagi na założenie spornego licznika u innego odbiorcy uniemożliwił przeprowadzenie zgłoszonego przez pozwaną dowodu z opinii biegłego na okoliczność sprawdzenia poprawności działania licznika, a jednocześnie nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających, że przedmiotowe faktury zostały wystawione w oparciu o prawidłowe i rzeczywiste wskazania licznika energii elektrycznej zainstalowanego w lokalu pozwanej.

Niezasadne było również żądanie powoda w zakresie zapłaty kwoty 34,39 zł z tytułu opłaty za wystawienie wezwania do zapłaty, gdyż opłata ta została naliczona na fakturze dotyczącej okresu od dnia 26 lutego 2015 r. do dnia 8 czerwca 2015 r. (k. 28-28v), zaś powód nie wykazał, aby w tym okresie wystawił jakiekolwiek wezwanie do zapłaty skierowane do pozwanej, a jedyne dołączone do pozwu wezwanie do zapłaty zostało wystawione w dacie późniejszej niż naliczona opłata, tj. w dniu 27 października 2015 r. Ponadto powód w ogóle nie wykazał podstawy naliczania i wysokości żądanej opłaty za wystawienie wezwania do zapłaty.

Sąd zatem w pkt. I wyroku, na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 755) w zw. z art. 6 k.c. a contrario, oddalił powództwo w całości jako niezasadne i nieudowodnione.

O kosztach procesu w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 4 w zw. z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800) - obowiązującym w dacie wniesienia pozwu - i zasądził od powoda jako strony przegrywającej postępowanie na rzecz pozwanej kwotę 2 417,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się: kwota 2 400,00 zł z tytułu wynagrodzenia adwokata i kwota 17,00 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnom. powoda,

3.  akta z wpływem lub za 30 dni.