Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2022 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni - I Wydział Cywilny, Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Mateusz Berent

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2022 r. w Gdyni

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 15.796,60 zł (piętnaście tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 października 2020 r. do dnia zapłaty;

zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 4.617 zł (cztery tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I 1 C 1206/21

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 listopada 2022 r.

(żądanie i podstawa faktyczna pozwu)

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystąpiła z powództwem przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 15.796 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 października 2020 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że w dniu 25 sierpnia 2020 r. kierujący samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...), wyposażonym w podnośnik, uszkodził dach wiaty stacji paliw przy ul. (...) w G., należącej do powódki. Pojazd sprawcy szkody był objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnego w ruchu krajowym świadczonym przez pozwaną. Naprawa została wykonana za pośrednictwem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zapewniającej usługi w zakresie bieżącego utrzymania stacji, natomiast wstępną ocenę uszkodzeń i możliwości użytkowania wiaty oraz odbiór prac wykonała A. M. (1). Z kolei, prace porządkowe i tymczasowe zabezpieczenie wykonał K. G., zabezpieczenie instalacji paliwowej - (...) sp. z o.o., a naprawę wiaty przeprowadziła spółka (...) sp. z o.o. Łączny koszt realnie wykonanej naprawy wyniósł 23.345 zł netto. Szkoda została zgłoszona (...) Spółce Akcyjnej, co potwierdza e – mail z dnia 9 września 2020 r.

Pozwana nie skorzystała z możliwości oględzin ani nie zaproponowała usunięcia szkody własnymi środkami, a w toku postępowania likwidacyjnego uznała jedynie część kosztów naprawy na kwotę 7.548,40 zł, odmawiając uznania kosztów stwierdzonych fakturami nr (...), (...) 02/10/2020 (częściowo), (...), 05/12/2020 (w całości) na łączną kwotę 17.796,60 zł. Odmawiając wypłaty pozostałej części odszkodowania, pozwana ponawiała żądania przedstawienia faktury na zakup materiałów sprzed wystąpienia szkody i umowy na wyłączność wykonania prac naprawczych, a także kosztorysów przedstawiających zakres, rodzaj i obmiar prac. Zdaniem powódki ubezpieczyciel dąży do zaniżenia należnego odszkodowania, kwestionując stawkę za roboczogodzinę, ilość materiałów, koszt wynajmu i czas pracy urządzeń, wskazując na użycie nieodpowiednich urządzeń, nie uwzględniając użycia podnośnika do prac wysokościowych, a także kwestionując koszt w postaci ogrodzenia. Dochodzona kwota stanowi różnicę całościowego kosztu naprawy w kwocie 23.345 zł netto i wypłaconego przez pozwanego ubezpieczyciela odszkodowania w kwocie 7.548,40 zł netto. Powódka żądała odsetek od dnia następnego po upływie 30 dni od potwierdzenia zgłoszenia szkody.

(pozew, k. 3-10)

(stanowisko pozwanej)

Pozwane (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. wniosło o oddalenie powództwa oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Ubezpieczyciel nie kwestionował okoliczności zdarzenia i swojej odpowiedzialności, lecz zakwestionował wysokość szkody, wskazując, że za przyznaną w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 7.548,40 zł można było dokonać naprawy po cenach rynkowych. Zdaniem pozwanej poniesione przez powódkę koszty są niezasadnie wysokie, a powodowa spółka nie przedstawiła wiarygodnego dowodu potwierdzającego wysokość roszczenia i nie wykazała zakresu uszkodzeń i kosztu naprawy.

(odpowiedź na pozew, k. 130-132)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 sierpnia 2020 r. kierujący samochodem ciężarowym marki M. o numerze rejestracyjnym (...) M. M. – przejeżdżając pod zadaszeniem wiaty stacji paliw przy ul. (...) w G. – uszkodził dach tejże wiaty. Sprawca został ukarany przez Policję grzywną w postępowaniu wykroczeniowym.

(dowód: protokół szkody k. 21-22, dokumentacja zdjęciowa k. 23-27, informacja Policji k. 28-29, przesłuchanie pozwanego M. M., płyta CD k. 201)

W chwili zdarzenia pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) był objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej z pozwanym (...) Spółką Akcyjną w S..

(fakt bezsporny)

Wskutek zdarzenia z dnia 25 sierpnia 2020 r. doszło do uszkodzenia konstrukcji nośnej wiaty stacji paliw prowadzonej przez powódkę. Zakres uszkodzeń obejmował: dwuteownik od strony wjazdu, zdartą powłokę półki dolnej, kratownicę (podkonstrukcja do montażu wiaty wraz z otokiem), pozrywane i pogięte elementy podkonstrukcji służącej do montażu poszycia dolnego, a także elementy poszycia dolnego i górnego (blachy podsufitki, podkładki, do których mocowany jest otok, konstrukcję otoku, blachy dachowe i obróbki blach).

(dowód: zeznania świadka A. M. (2), płyta CD k. 201, zeznania świadka M. C., płyta CD k. 235, zeznania świadka J. K. (1), płyta CD k. 235, protokół z oględzin, k. 37-41)

Na mocy umowy zawartej z powódką bieżącym utrzymaniem stacji paliw zajmuje się (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Na zlecenie tej spółki w dniu 27 sierpnia 2020 roku inspektor nadzoru A. M. (2) przeprowadziła oględziny uszkodzonej wiaty stacji paliw, oceniła stan konstrukcji przy pomocy podnośnika, określiła rozmiar prac koniecznych do naprawienia szkody, a także zleciła wyłączenie wiaty z użytkowania oraz zabezpieczenie miejsca zdarzenia. Oględziny były wykonywane w asyście pracowników K. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...). Z oględzin A. M. (2) sporządziła raport, który został wysłany do (...) sp. z o.o. Następnie, inspektor nadzoru była obecna przy rozpoczęciu i zakończeniu prac naprawczych przez wykonawcę, a także dokonała odbioru robót. Za wykonane prace A. M. (2) otrzymała wynagrodzenie w kwocie 3.340 zł netto.

(dowód: zeznania świadka A. M. (2), płyta CD k. 201, zeznania świadka M. C., płyta CD k. 235, protokół z dnia 27 sierpnia 2020r., k. 34-35, protokół z oględzin, k. 37-41)

Prace zabezpieczające wykonali w dniu 28 sierpnia 2020 roku pracownicy K. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...). Zakres prac zabezpieczających obejmował m.in. demontaż dwóch uszkodzonych arkuszy blachy zadaszenia wiaty, prostowanie i ponowny montaż dwóch arkuszy blachy, zaślepienie miejsc po uszkodzonych blachach od spodu wiaty, przykrycie płytą otworu bocznej opaski wiaty, zabezpieczenie rozerwanego poszycia dachowego wiaty blachą. Przy wykonywaniu ww. prac korzystano z rusztowań i płyt PCV.

(dowód: zeznania świadka K. G., płyta CD k. 235, zeznania świadka J. K. (1), płyta CD k. 235, protokół z dnia 28 sierpnia 2020 roku, k. 32-33)

Elementy konieczne do naprawy w postaci ramy stalowej, podtrzymującej stalowy otok, części otoku, blachy, obróbek blacharskich i elementów nośnych podsufitki zostały wykonywane na zamówienie i na wymiar.

(dowód: zeznania świadka A. M. (2), płyta CD k. 201, zeznania świadka M. C., płyta CD k. 235, zeznania świadka J. K. (1), płyta CD k. 235)

(...) sp. z o.o. wybrał wykonawcę robot naprawczych na podstawie ofert złożonych przez akredytowanych dostawców usług, do których uprzednio zostały wysłane zapytania ofertowe. Ostatecznie wybrano ofertę złożoną przez (...) sp. z o.o. opiewającą na kwotę 16.000 zł netto.

(dowód: zeznania świadka M. C., płyta CD k. 235, oferta (...) sp. z o.o., k. 44-45)

Prace naprawcze były wykonywane w dniach 12-15 października 2020 roku przy użyciu podnośnika i obejmowały m.in. wymianę uszkodzonego otoka i pozostałych części konstrukcyjnych wiaty. Z uwagi na długość wymienianych arkuszy blach (5 m) konieczne było użycie podnośnika o platformie o długości 6 m. W związku z tym, iż wykonywano prace potencjalnie niebezpieczne (iskrzące) konieczna była neutralizacja odmierzaczy na wiacie. Prace wysokościowe były wykonywane z użyciem szelek, nadto pracownicy wykonawcy mieli zapewniony ubiór ochronny (kamizelki odblaskowe, buty ochronne, okulary ochronne przy pracach iskrzących). Teren prac został ogrodzony. Naprawa została wykonywana w ciągu 3 dni przez brygadę dwuosobową.

(dowód: zeznania świadka M. C., płyta CD k. 235)

Przed rozpoczęciem prac naprawczych w dniu 12 października 2020 r. pracownicy (...) sp. z o.o. wyłączyli odmierzacze oraz instalację paliwową. Po zakończeniu robót w dniu 15 października 2020 r. instalacja została ponownie uruchomiona.

(dowód: protokoły, k. 49-53)

W dniu 15 października 2020 r. nastąpił odbiór robót. Inspektor nadzoru A. M. (2) stwierdziła, że wszystkie elementy do wymiany bądź naprawy zostały wykonane, a także stwierdziła usterkę w postaci nieprawidłowo wykonanej podkonstrukcji pod otok i samego otoku wiaty (widoczne były załamania płaszczyzny podkonstrukcji i otoku), która nie wpływała jednak na nośność konstrukcji i nie stanowiła przeszkody do użytkowania wiaty. Jednocześnie zaleciła wykonanie prac poprawkowych. W grudniu 2020 roku nastąpił bezusterkowy odbiór prac poprawkowych.

(dowód: protokół z odbioru z dnia 15 października 2020r., k. 61-65, zeznania świadka A. M. (2), płyta CD k. 201)

W związku z naprawą przedmiotowej wiaty stacji paliw poniesiono następujące koszty związane z naprawą uszkodzonej wiaty:

- zabezpieczenia dystrybutorów i ponownego uruchomienia instalacji paliwowej w kwocie 1.600 zł netto na rzecz (...) sp. z o.o. (faktura (...));

- asysty inspektora budowlanego i tymczasowego zabezpieczenia wiaty w kwocie 2.405 zł netto na rzecz E. K. G. (faktura (...));

- odbioru prac naprawczych w kwocie 3.340 zł netto na rzecz (...) A. M. (1) (faktura (...));

- docelowej naprawy wiaty w kwocie 16.000 zł na rzecz (...) sp. z o.o. (faktura (...) 02/10/2020).

Wszystkie faktury zostały wystawione na rzecz (...) sp. z o.o.

(dowód: faktury k. 30, 42, 43, 47-48, protokół naprawy k. 32-35, protokół z oględzin k. 36-41, dokumentacja ofertowa k. 44-46, protokół k. 49-52)

Następnie, (...) sp. z o.o. w ramach rozliczeń obciążyła powódkę poniesionymi kosztami związanymi z naprawą przedmiotowej wiaty stacji paliw, wystawiając na jego rzecz faktury o nr (...).

(dowód: faktury k. 53-59)

Szkoda została zgłoszona pozwanej w dniu 9 września 2020 roku. W dniu 2 października 2020r. M. C. poinformował pozwaną o koszcie i terminie planowanych prac naprawczych. W toku postępowania likwidacyjnego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. przyznała powódce odszkodowanie za szkodę w łącznej kwocie 7.548,40 zł. Ubezpieczyciel uznał jedynie część poniesionych kosztów, tj. z faktury (...) 02/10/2020 uznał kwotę 5.693,30 zł, a z faktury (...) kwotę 1.855,10 zł. Ubezpieczyciel odmówił natomiast uwzględnienia pozostałych kosztów.

(dowód: decyzja z dnia 12 października 2020r. k. 71, decyzja z dnia 8 grudnia 2020r. k. 88, decyzja z dnia 21 grudnia 2020r. k. 92, wydruk korespondencji e – mailowej stron, k. 66-70, 75-87, 88-107, zeznania świadka M. C., płyta CD k. 235)

Sąd zważył, co następuje:

Niniejsza sprawa była rozpoznana według przepisów o postępowaniu uproszczonym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową, dowodu z zeznań świadków A. M. (2), M. C., J. K. (1), K. G., A. M. (3), P. K. i J. K. (2).

(ocena dowodów)

Oceniając zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy, Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania autentyczności i wiarygodności przedłożonych przez strony dokumentów prywatnych w postaci faktur VAT, dokumentacji związanej z realizacją prac zabezpieczających i prac naprawczych oraz wyborem wykonawcy, a także korespondencji stron. Sąd miał na uwadze, że żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, ani też nie kwestionowała treści oświadczeń zawartych w tych dokumentach. Powyższe dokumenty nie budziły także żadnych wątpliwości Sądu, albowiem nie nosiły żadnych śladów przerobienia, podrobienia czy innej ingerencji. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że przedmiotowe dokumenty odzwierciedlają faktyczny przebieg czynności związanych z naprawą uszkodzeń przedmiotowej wiaty stacji paliw, procesem wyboru wykonawcy i odbiorem robót, a także rzeczywisty przebieg postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez pozwany zakład ubezpieczeń.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadków A. M. (2), M. C., J. K. (1) i K. G. na okoliczność ustalenia rozmiaru szkody, zakresu prac niezbędnych celem przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonej wiaty stacji paliw, a także wysokości kosztów poniesionych przez powódkę w związku z usunięciem szkody. W ocenie Sądu zeznania wymienionych świadków były szczere, wewnętrznie spójne, zbieżne ze sobą, a także nie budziły żadnych wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Świadkowie nader spójnie zrelacjonowali przebieg czynności związanych z oceną zakresu szkody, zabezpieczeniem uszkodzonej wiaty stacji paliw, wyborem wykonawcy, przebiegiem naprawy, a także odbiorem prac naprawczych. Co istotne, zeznania te znajdują potwierdzenie także w treści dokumentów przedłożonych do akt sprawy.

Przy rozstrzygnięciu sporu pomiędzy powódką a pozwanym ubezpieczycielem bez znaczenia pozostawały zeznania pozostałych świadków tj. A. M. (3), P. K. i J. K. (2), gdyż dotyczyły one podstawy odpowiedzialności drugiego z pozwanych M. M., w stosunku do którego ostatecznie pozew został cofnięty, a postępowanie umorzone.

Mając na względzie treść art. 505 ⁷ §1 k.p.c., Sąd doszedł do przekonania, że zgromadzony materiał dowodowy jest w pełni wystarczający dla ustalenia wysokości szkody i adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem z dnia 25 sierpnia 2022 r. a powstałą szkodą.

(rozstrzygnięcie i podstawa prawna roszczenia)

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę prawną powództwa stanowią przepisy art. 822 § 1 i 4 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c. oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W myśl natomiast art. 824 ¹ § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Z treści art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 2277 ze zm.) wynika, iż w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należy, iż pomiędzy stronami nie było sporu co do okoliczności uszkodzenia w dniu 25 sierpnia 2020 r. wiaty na stacji paliw przy ul. (...) w G. przez kierującego samochodem ciężarowym marki M., ani też co do tego, że odpowiedzialność za szkodę co do zasady ponosi pozwana na podstawie umowy ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Nadto, w toku przeprowadzonego przed wytoczeniem niniejszego powództwa postępowania likwidacyjnego pozwana uznała część poniesionych przez poszkodowanego kosztów i przyznała mu odszkodowanie w łącznej kwocie 7.548,40 zł. Spośród poniesionych przez powódkę kosztów ubezpieczyciel uwzględnił kwotę 5.693,30 zł stanowiącą koszt docelowej naprawy wiaty wykonanej przez (...) sp. z o.o. (faktura wystawiona przez tego wykonawcę opiewała na kwotę 16.000 zł netto), a także kwotę 1.855,10 zł tytułem asysty inspektora budowlanego i tymczasowego zabezpieczenia wiaty przez E. K. G. (faktura została wystawiona na kwotę 2.405 zł netto). Pozostałe koszty związane z usuwaniem skutków zdarzenia były kwestionowane przez pozwaną. Ubezpieczyciel wywodził, że koszty te zostały zawyżone przez powódkę, a wypłacona w postępowaniu likwidacyjnym kwota była wystarczająca do przywrócenia wiaty stacji paliw do stanu poprzedniego.

W tym stanie rzeczy, spór pomiędzy stronami sprowadzał się do kwestii rozmiaru i wysokości poniesionej przez stronę powodową szkody majątkowej.

W ocenie Sądu zarzuty podniesione przez pozwaną nie zasługiwały na uwzględnienie. Przede wszystkim, w świetle wyników przeprowadzonego postępowania dowodowego, zważyć należało, że wszystkie uszkodzenia wiaty stacji paliw, a także przeprowadzone prace naprawcze w celu przywrócenia stanu wiaty sprzed szkody pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 25 sierpnia 2020 roku. Zakres uszkodzeń został opisany przez inspektora nadzoru A. M. (2) w protokole z oględzin z dnia 27 sierpnia 2020 roku. Załącznikiem do tego protokołu jest dokumentacja zdjęciowa przedstawiająca poszczególne uszkodzenia obiektu. Ponadto, opisany w ww. dokumencie zakres szkody koreluje z zeznaniami przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków, którzy w różnym charakterze brali udział w szacowaniu szkody, zabezpieczeniu miejsca zdarzenia, a także w naprawie wiaty. W świetle niekwestionowanego przez ubezpieczyciela przebiegu zdarzenia nie budzi wątpliwości Sądu, że opisane powyżej uszkodzenia powstały wskutek przejazdu pod wiatą samochodu ciężarowego marki M.. Podkreślić także należy, iż pozwana nie przedstawiła żadnego dowodu, który świadczyłby o tym, że jakiekolwiek ze wskazanych przez stronę powodową uszkodzeń nie powstało wskutek opisanego powyżej zdarzenia. Co więcej, pozwana nawet nie przeprowadziła oględzin miejsca zdarzenia, mimo że od daty zgłoszenia szkody (9 września 202 0r.) do daty rozpoczęcia naprawy (12 października 2020r.) minął ponad miesiąc.

Ponadto, w toku niniejszego postępowania powódka zdołała wykazać, że wszystkie poniesione przez nią koszty były niezbędne do przywrócenia stanu, jaki istniał przed dniem 25 sierpnia 2020 roku.

Odnosząc się do oceny poszczególnych kosztów poniesionych przez powódkę należy wskazać, że nie sposób dopatrzyć się żadnych podstaw do kwestionowania wydatku udokumentowanego fakturą nr (...) wystawioną przez A. M. (1) (3.340 zł netto). Jak wynika z zeznań świadków powyższa faktura obejmowała nie tylko koszt odbioru prac naprawczych, ale całokształt czynności dokonanych przez inspektora nadzoru w postaci oględzin uszkodzonej wiaty stacji paliw, oceny stanu technicznego konstrukcji, określenia rozmiaru prac koniecznych do naprawienia szkody oraz zabezpieczenia miejsca zdarzenia, sporządzenie raportu z oględzin z zaleceniami dla użytkownika oraz wykonawcy.

Wszystkie wymienione powyżej prace były niezbędne do określenia rozmiaru szkody, sposobu jej naprawienia, a także zapobieżenia ewentualnym zagrożeniom dla zdrowia czy życia osób postronnych.

Za niezbędny należało uznać również wydatek związany z pracami zabezpieczającymi wykonanymi przez K. G.. Wedle treści załączonego do akt sprawy protokołu, a także zeznań świadków prace zabezpieczające obejmowały m.in. demontaż dwóch uszkodzonych arkuszy blachy zadaszenia wiaty, prostowanie i ponowny montaż dwóch arkuszy blachy, zaślepienie miejsc po uszkodzonych blachach od spodu wiaty, przykrycie płytą otworu bocznej opaski wiaty, zabezpieczenie rozerwanego poszycia dachowego wiaty blachą. Nie ulega wątpliwości, że uszkodzone elementy konstrukcyjne dachu wiaty mogły stanowić zagrożenie dla klientów stacji paliw (w szczególności mogły spaść, powodując uszkodzenie ciała, a nawet śmierć), jak też dla pracowników stacji paliw. Jak wynika z treści protokołu koszt poniesiony na rzecz K. G. obejmował również m.in. zakup płyt PCV. Podobnie w świetle zeznań świadków, nie sposób kwestionować kosztu związanego z zabezpieczeniem dystrybutorów i ponownego uruchomienia instalacji paliwowej. Koszt ten został udokumentowany za pomocą faktury nr (...) wystawionej przez (...) sp. z o.o. na kwotę 1.600 zł netto.

Z zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków wynika, że naprawa wiaty obejmowała również prace iskrzące. Jest faktem notoryjnym, że tego typu prace wykonywane w miejscu przechowania łatwopalnych cieczy, stanowią potencjalne źródło pożaru, wybuchu i zagrożenia dla zdrowia i życia. Z tego względu należało zabezpieczenie i odłączenie zarówno odmierzaczy, jak również instalacji paliwowej było uzasadnione.

Najistotniejsza część zarzutów dotyczyła kosztu związanego z naprawą wiaty, a poniesionego na rzecz (...) sp. z o.o. W toku postępowania likwidacyjnego pozwana zweryfikowała bowiem część kosztów związanych z naprawą, w tym wskazała, że wystarczające było wynajęcie wysięgnika jednomasztowego, nie uwzględniła kosztu ogrodzenia terenu, obniżyła koszt zakupu otoka z blachy (do kwoty 400 zł netto), a także zredukowała koszty robocizny do poziomu stawek wg bazy S..

Zdaniem Sądu, argumentacja ubezpieczyciela podniesiona na etapie postępowania likwidacyjnego i podtrzymana w odpowiedzi na pozew nie zasługiwała na uwzględnienie. Strona powodowa wykazała bowiem, że wszystkie poniesione przez nią koszty były uzasadnione. Odnośnie do podsufitki, która została przez ubezpieczyciela uwzględniona w mniejszej, zaniżonej ilości, to należało przyjąć, że ze względów estetycznych i przywrócenia poprzedniego wyglądu wiaty konieczne było zastosowanie całego płata blachy, a nie uzupełnienie tylko miejsca uszkodzenia. Nie budzi bowiem wątpliwości, że ubezpieczyciel jest zobowiązany do naprawienia szkód powstałych wskutek zdarzenia wywołującego szkodę w pełnej wysokości.

Odszkodowanie należne w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje wszystkie koszty przywrócenia uszkodzonej rzeczy do stanu poprzedniego. O przywróceniu rzeczy do stanu poprzedniego można zaś mówić jedynie wówczas, gdy jej stan po naprawie, pod każdym względem (w szczególności stanu technicznego, zdolności użytkowej, części składowych, trwałości, wyglądu estetycznego) odpowiada stanowi sprzed zdarzenia wywołującego szkodę. Z kolei, użycie podnośnika z platformą o długości 6 m było uzasadnione znacznymi wymiarami wymienianych arkuszy blachy i koniecznością założenia tego elementu z obu stron. Na podstawie dowodu z zeznań świadków Sąd uznał, że tego typu prace nie były możliwe do wykonania przy użyciu wysięgnika, o jakim mowa w pismach ubezpieczyciela. Podkreślić należy, iż powódka jest zobowiązana do przestrzegania przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, które nakładały na niąrestrykcyjne obowiązki związane z wykonywaniem poszczególnych prac. Z kolei, konieczność ogrodzenia miejsca wykonywania prac naprawczych była niezbędna w celu zapobieżenia ewentualnym wypadkom. Przy wykonywaniu tego typu prac mogło dojść np. do upadku arkusza blachy, co mogło spowodować obrażenia ciała osób postronnych. Nie sposób również uznać, że zawyżono koszt zakupu poszczególnych elementów koniecznych do naprawy, skoro były one wykonywane na zamówienie i wymiar. Należy wskazać, że powódka jest polskim oddziałem międzynarodowej korporacji o uznanej na rynkach światowych renomie, stąd nie można od niej oczekiwać, że będzie stosowała najtańsze części do naprawy uszkodzonej infrastruktury technicznej i wykonywała wszelkich napraw jak najniższym kosztem z uszczerbkiem dla estetyki stacji. Nie ulega wątpliwości, że wygląd stacji paliw także tworzy markę spółki, świadczy o dbałości o stan infrastruktury, zachowaniu norm bezpieczeństwa etc. Nadto, oczekując od korporacji przestrzegania zasad tzw. społecznej odpowiedzialności biznesu i przestrzegania obowiązującego w Polsce porządku prawnego nie można oczekiwać, aby przy realizacji naprawy ignorowano zasady bhp (w szczególności do naprawy używano drabin zamiast podnośnika, nie zaopatrywano pracowników wykonujących naprawę w sprzęt ochronny). Podkreślić należy, iż stawka, której zastosowania żąda pozwany ubezpieczyciel przy wycenie szkody w wysokości 23 zł/rbg jest tylko nieznacznie wyższa od obowiązującej w 2020 r. minimalnej stawki godzinowej za pracę, która stosowana jest w przypadku pracowników o najniższych kwalifikacjach. Powyższa stawka jest całkowicie nieadekwatna do charakteru prac koniecznych do naprawienia szkody. Prace związane z naprawą infrastruktury technicznej stacji paliw wymagała specjalistycznego serwisu i fachowej, wykwalifikowanej kadry. Jednocześnie należało stwierdzić, że poniesiony przez powódkę koszt naprawy w kwocie 16.000 zł jest niewątpliwie kosztem rynkowym. Powódka przedłożył ofertę złożoną przez innego przedsiębiorcę na naprawę przedmiotowej wiary. Koszt ten wynosił 20.950 zł netto. Podkreślić, że poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania podmiotów, które oferują swoje usługi najtaniej ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002r., I CKN 1466/99, OSNC 2003/5/64).

Zważyć należy, iż strona powodowa na poparcie swojego żądania przedstawiła faktury VAT określające rzeczywisty koszt naprawy, które przy zastosowaniu art. 505 ⁷ §1 k.p.c. pozwoliły na ustalenie wysokości należnego odszkodowania. Pozwana nie przedstawiła dowodów pozwalających na uznanie, że przyjęta przez powódkę stawka za roboczogodzinę jest zawyżona, bądź, że koszt poszczególnych prac przekraczał koszty niezbędne i celowe do przywrócenia uszkodzonej wiaty stacji paliw do stanu poprzedniego. Po rozważeniu wszelkich okoliczności sprawy, kompletności materiału dowodowego w zakresie wszelkich okoliczności istotnych dla ustalenia wysokości szkody, Sąd doszedł do przekonania, że negacja zasadności wysokości odszkodowania przez pozwaną była niewystarczająca dla podważenia materiału dowodowego zaprezentowanego przez powódkę.

Należy wskazać, że w niniejszej sprawie powódka dochodziła naprawienia szkody w postaci rzeczywistej straty (damnum emergens), przedstawiając na poparcie swojego roszczenia faktury dokumentujące faktycznie poniesione przez niego wydatki. Strona pozwana nie kwestionowała prawdziwości przedstawionych przez powódkę faktur, a jedynie zarzucała, że wskazana wartość poszczególnych wydatków jest zawyżona. Wskazać należy, że faktura jest dokumentem księgowym, rozliczeniowym, jednym z tzw. dowodów źródłowych, stwierdzających dokonanie danej operacji gospodarczej; wystawienie faktury, następnie przyjęcie przez kontrahenta, zaksięgowanie bez żadnych korekt i zastrzeżeń daje podstawę do domniemania, że dokonywane w ewidencji księgowej zapisy są odzwierciedleniem rzeczywistego stanu, zgodnie z rzeczywistym przebiegiem zafakturowanej operacji gospodarczej ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 24 października 2002 r. I ACa 219/02, Lex 84094).

Skoro załączone do pozwu faktury te zostały wystawione przez podmioty trzecie, a przyjęte i zaksięgowane przez powódkę to należy uznać, że stwierdzone nimi wydatkami zostały faktycznie przez nią poniesione. Podkreślić należy, iż szkoda wyraża się w różnicy pomiędzy aktualnym stanem majątku poszkodowanego a hipotetycznym stanem jego majątku, jaki by istniał, gdyby szkody poszkodowanemu nie wyrządzono ( vide: orzeczenie Sądu Najwyższego z 11 lipca 1957 r. II CR 304/57, OSNCK 1958, z. 3, poz. 76; wyrok SN z 30 czerwca 2004 r. IV CK 521/03, Lex 183717; wyrok SN z 8 marca 2001 r. I CKN 991/00, Lex 52460). W świetle powyższego należało uznać, że poniesiony przez powódkę wydatek związany z usunięciem skutków działania sprawcy faktycznie pomniejszył jego majątek, wyznaczając granice szkody.

Zgodnie z treścią art. 361 §1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). Z przytoczonych przepisów wynika norma nakazująca przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 r., IV CK 672/03, Lex nr 146324). Bez wątpienia koszt naprawy, jakiego powódka domagała się w niniejszej sprawie, nie przekracza szkody faktycznie poniesionej. Jak wskazano powyżej, strona pozwana nie przedłożyła żadnych dowodów, które pozwalałyby zakwestionować adekwatny związek przyczynowy pomiędzy poszczególnymi wydatkami a działaniem sprawcy, bądź na których podstawie możnaby stwierdzić, że koszty te nie były celowe i niezbędne do przywrócenia stanu wiaty do stanu sprzed 25 sierpnia 2020 roku.

Na podstawie art. 822 § 1 i 4 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c., art. 436 §1 k.c. oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 15.796,60 zł. Na mocy art. 481 k.c. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 10 października 2020 r. do dnia zapłaty. Zważyć bowiem należy, iż szkoda została pozwanej zgłoszona w dniu 9 września 2020 r., a roszczenie stało się wymagalne z upływem 30 – dniowego terminu określonego w art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych liczonego od dnia zgłoszenia szkody.

(koszty procesu)

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającej pozwanej na rzecz powódki kwotę 4.617 zł, na którą składają się: opłata sądowa od pozwu (1.000 zł), opłata za czynności fachowego pełnomocnika powódki w stawce minimalnej (3.600 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Nadto, na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.