Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Piotr Jędrzejewski
Protokolant:	stażysta Hanna Cholcha

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2017 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. ( dawniej (...) Spółka Akcyjna)

przeciwko A. G.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąż powoda uznając je za uiszczone w całości.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. G. kwoty 8.148 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, że powodowi przysługuje wyżej wskazana kwota z tytułu umowy zawartej przez pozwanego z (...) SA w dniu 16 października 2003 r. o kartę kredytową.

W dniu 4 lutego 2010 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wniósł zarzut przedawnienie roszczenia, które nie zostało przerwane przez powoda. Podniósł, iż już momencie nabycia wierzytelności była ona przedawniona.

W trakcie postępowania powód podlegał kolejnym przekształceniom co spowodowało, iż ostatecznie w dniu wydania wyroku nosił nazwę (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 27 maja 2009 r. Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych banku, z którego wynikało, iż na dzień 25 listopada 2008 r. w księgach widnieje wierzytelność w stosunku do A. G. wynikająca z umowy o kartę kredytową z dnia 16 października 2003 r. o nr (...) w kwocie 3.604,46 zł w tym należność główna w kwocie 3.076,87 zł oraz odsetki umowne w kwocie 527,59 zł oraz odsetki za opóźnienie w kwocie 4.523,54 zł.

Dowód : wyciąg k. 11

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił oparciu o dokumenty przedstawione przez powoda, które nie były kwestionowane przez stronę przeciwną i nie budziły uzasadnionych wątpliwości Sądu.

Między stronami był spór co do tego, czy roszczenie dochodzone przez powoda jest zasadne oraz czy jest przedawnione.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa. W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty w/w kwoty powinien wykazać zasadność obciążenia pozwanego notą obciążeniową, charakter umowy jaka łączyła strony i zasadność domagania się na podstawie tej umowy zapłaty takiej właśnie kwoty od pozwanego. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

W toku procesu podejmuje się działania i rozumowania zmierzające do ustalenia stanu faktycznego. Udowodnienie faktów w świetle przepisów prawa cywilnego, zwłaszcza art. 6 k.c. polega na uznaniu przez Sąd za prawdziwe zdania o tym fakcie. Elementem istotnym jest więc wynik operacji myślowej dokonywanej przez sąd, a nie jedynie dowodzenie w znaczeniu formalnym sprowadzajże się do przedstawienie dowodów przez stronę. Materialnoprawny aspekt zagadnienia onus probandi służy do kwalifikacji prawnej negatywnego wyniku postępowania dowodowego., rozumiane jako wskazanie wpływu nieudowodnienia pewnych faktów na wynik procesu. Zgodnie z art. 3 k.p.c. obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy obciąża stronę, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. W związku z powyższym należy uznać, iż wykrycie prawdy przez Sąd ogranicza się w zasadzie do przeprowadzenia dowodów zgłoszonych przez strony. W procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności mogących, stosownie do treści art. 227 k.p.c., być przedmiotem dowodu.

Przechodząc do najdalej idącego zarzutu strony pozwanej jakoby doszło do przedawnienia dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia, należy wskazać, iż zarzut ten zasługuje na uwzględnienie.

Zawarta w niniejszej sprawie umowa kredytu jest uregulowana w ustawie – Prawo bankowe i jest czynnością podejmowaną przez bank w ramach działalności gospodarczej. Powoduje to, iż zgodnie z art. 118 k.c. roszczenia związane z działalnością gospodarczą przedawniają się po upływie lat trzech.

Jak wynika z akt sprawy powód wytoczył powództwo w dniu 21 sierpnia 2009 r. i z tą datą nastąpiła przerwa biegu przedawnienia . Skoro zatem wierzytelność już w dniu 25 listopada 2008 r. była wymagalna jak wynika z wyciągu i powstały odsetki za opóźnienie w kwocie 4.523,54 to wymagalna musiała być znacznie wcześniej skoro narosło tyle odsetek. Powód nie wskazuje daty wymagalności roszczenia w unikając w ten sposób zajęcia się przez Sąd tym zarzutem jednakże w ocenie Sądu zobowiązanie to musiało powstać co najmniej w 2005 r. wiec należy uznać, iż przedawnienie nastąpiło przed wniesieniem pozwu.

Jednakże nawet gdyby takie rozumowanie było błędne to należy wskazać, iż strona powodowa poza sformułowaniem żądania nie załączyła do pozwu żadnych wiarygodnych dowodów, które mogłyby potwierdzić jej żądanie. Do pozwu dołączono dokumenty związane z reprezentacją powoda oraz wyciąg z ksiąg rachunkowych banku, który jest jedynym dokumentem, który powód przedstawia jako mający udowodnić istnienie roszczenia. W tym dokumencie nie korespondującym z jakimikolwiek innymi dowodami - z uwagi na ich nie załączenie – wskazano wysokość żądanych kwot. Powód nie poczynił jednak nawet minimum wysiłku, aby przedstawić dokumenty wskazujące na istnienie stosunku zobowiązaniowego i zasadności żądania określonych kwot. Poza słowem powoda, iż żądanie jest zasadne, brak jest choćby wyliczeń w jaki sposób obliczono kwotę żądana przez powoda, od kiedy jest ona wymagalna i co wchodzi w jej skład i z jakiego tytułu.

Przewidziany zasadą ogólną art. 6 k.c. rozkład ciężaru dowodu wywiera oczywisty wpływ na to, kto powinien przedstawić dowody z których wynikała by wysokość i zasadność roszczenia powoda wywodzącego skutki prawne z umowy której treści nawet nie przedstawił.

W tym stanie rzeczy uznać należy, iż roszczenie powoda, zarówno co do należności głównej jak i odsetek, uległo przedawnieniu. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego jak i poglądami doktryny, roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego.

Z uwagi na skutecznie podniesiony zarzut przedawnienia roszczenie powoda i uchylenie się przez pozwanego od obowiązku jego zaspokojenia oraz nieudowodnienie roszczenia Sąd na mocy art. 117 § 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. oddalił powództwo jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Z uwagi na to, że stroną przegrywającą niniejsze postępowanie był powód, Sąd w pkt II wyroku obciążył go kosztami procesu uznając je za uiszczone w całości.