Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) 1 F. (...) z siedzibą w W.

przeciwko W. R.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II obciąża od powoda kosztami procesu uznając je za uiszczone.

Zarządzenia :

1.  odnotować i zakreślić w repertorium C

2.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

Powód (...) 1 F. (...) z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko W. R. o zapłatę kwoty 362,16 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana związana była z pierwotnym wierzycielem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umową o świadczenie usług, zgodnie z którą (...) S.A. zobowiązana była świadczyć usługi polegające na udostępnieniu kodowanych programów telewizyjnych oraz radiowych. Odbieranie programów było możliwe dzięki użyciu specjalistycznego sprzętu w postaci dekodera z kartą abonencką, które cedent wynajmował abonentowi, na czas obowiązywania umowy. Abonent zobowiązany był natomiast do terminowej zapłaty opłaty abonamentowej za odbieranie programów w ramach wybranego pakietu lub opcji oraz zapłaty czynszu najmu za sprzęt dekodujący sygnał telewizyjny. Umowa zawarta była na czas określony, zaś jej rozwiązanie z upływem okresu na jaki została zawarta wiązało się z obowiązkiem zwrotu sprzętu. Brak zwrotu sprzętu w ustalonym terminie również wiązał się z obowiązkiem zapłaty przez abonenta kary umownej z tytułu niedotrzymania terminu zwrotu tego sprzętu. Powód wyjaśnił, iż w niniejszej sprawie dochodzi wierzytelności wynikającej z umowy o świadczenie usług nr (...) z dnia 1 grudnia 2012 r. Powód wskazał również, że na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 listopada 2016 r. nabył wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi przeciwko pozwanej, zaś pozwana nie dokonał spłaty zadłużenia.

/pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 2-4v/

Uwzględniając żądanie pozwu w całości, referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 16 maja 2017 r. wydał w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 491272/17 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

/nakaz zapłaty – k. 5 /

W dniu 12 czerwca 2017 r. pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwana wyjaśniła, że zapłata której powód dochodzi w niniejszym postępowaniu dotyczy kary za nieterminowy zwrot karty abonenckiej, którą zwróciła w autoryzowanym punkcie sprzedaży w S. w dniu 11 października 2014 r. Pozwana podniosła, iż po wygaśnięciu umowy karta ta była bezużyteczna zarówno dla abonenta jak i dla (...) S.A. Pozwana wskazała także, iż niektóre z postanowień umownych łączących ją z (...) S.A. są klauzulami niedozwolonymi.

/sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 5v-7 /

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2017 r. wobec skutecznego wniesienia przez pozwaną sprzeciwu i utraty mocy wydanego nakazu zapłaty w całości Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni – według właściwości ogólnej.

/postanowienie z dn. 25.07.2017 r. – k. 9v /

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód usunął braki formalne pozwu w trybie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. i podtrzymał żądanie pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Nadto powód złożył do akt sprawy dokumenty w postaci m.in.: umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 listopada 2016 r.; umowy o świadczenie usług zawartej pomiędzy (...) a pozwaną; dokumentów księgowych wraz z informacją o saldzie abonenta; regulaminu świadczenia usług wraz z cennikiem; pisma z dnia 27 grudnia 2016 r. stanowiącego wezwanie do zapłaty, informację o zmianie wierzyciela i o przelewie wierzytelności.

/pismo procesowe powoda z dnia 21.09.2017 r. wraz z załącznikami - k. 15-55v/

Na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2018 r. pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko procesowe przedstawione w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Ostatecznie pozwana zakwestionowała zasadność i wysokość kary, którą obciążona została za nieterminowy zwrot karty abonenckiej, odstępując od twierdzeń w przedmiocie abuzywności zapisów umowy.

/protokół rozprawy z dnia 26.04.2018 r. – k. 68-68v/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 grudnia 2012 W. R. zawarła z C. (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę o abonament na okres 18 miesięcy, na podstawie której autoryzowany dystrybutor C. zobowiązał się do udostępniania abonentowi – W. R. kodowanych programów telewizyjnych i radiowych oraz innych usług w ramach pakietów określonych w Umowie o świadczenie usług, Regulaminie Świadczenia usług, Warunkach promocji i Cenniku. W ramach umowy W. R. wydany został dekoder o nr: (...), a także karta abonencka o nr: (...). Zgodnie z pkt I warunków umowy z dnia 1 grudnia 2012 r. dekoder cyfrowy i karta są własnością C. + (...) S.A. z siedzibą w W..

/niesporne, vide: umowa o abonament z dnia 1.12.2012 r. – k. 36/

Pismem z dnia 8 czerwca 2014 r. (...) S.A. zwróciło się do W. R. z informacją, iż z dniem 31 maja 2014 r. umowa uległa rozwiązaniu, zaś w wyniku ostatecznego rozliczenia do zapłaty pozostała kwota określona na „0 zł”. W treści pisma wskazano, iż w ciągu 30 dni od daty rozwiązania umowy należy dokonać zwrotu karty dekodującej, informując że brak zwrotu we wskazanym terminie wiąże się z obciążeniem karą umowną w wysokości 300 zł. Nadto wskazano, iż w dniu 2 czerwca 2014 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. Canal+ C. (...) z siedzibą w W. połączyła się z (...) S.A. i od tej chwili we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez Canal+ (...) S.A. przed dniem połączenia wstąpiła spółka (...) S.A.

/niesporne, vide: pismo (...) S.A. z dnia 08.06.2014 r. – k.40-41/

Pismem z dnia 14 lipca 2014 r. kierowanym do W. R., (...) S.A. w sposób ostateczny wezwało do wywiązania się z zobowiązań umownych poprzez zwrot do dnia 31 lipca 2014 r. do autoryzowanego przedstawiciela karty dekodującej i zapłatę kwoty 300 zł powstałej po dokonaniu rozliczenia uwzględniającego obciążenie karą umowną w wysokości 300 zł za brak zwrotu sprzętu w terminie 30 dni od daty rozwiązania umowy.

/niesporne, vide: pismo (...) S.A. z dnia 08.06.2014 r. – k.42, nota księgowa nr (...)/ - k. 44/

W dniu 11 października 2014 r. W. R. dokonała zwrotu nieuszkodzonej karty dekodującej o nr (...), w autoryzowanym punkcie sprzedaży w S..

/niesporne, vide: sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 5v-7; protokół rozprawy z dnia 2.11.2017 r. – k. 68-68v /

W dniu 30 listopada 2016 r. między (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. a (...) 1 F. (...) z siedzibą w W. zawarta została Umowa przelewu wierzytelności, na podstawie której Fundusz nabył wierzytelność wobec W. R. w kwocie 356,12 zł.

/dowód umowa przelewu wierzytelności wraz z załącznikiem w postaci wyciągu z wykazu wierzytelności – k. 22-28/

W dniu 27 grudnia 2016 r. (...) 1 F. (...) z siedzibą w W. sporządził skierowane do W. R. wezwanie do zapłaty kwoty 357,62 zł, iż na mocy cesji wierzytelności z dnia 30 listopada 2016 r. stał się wierzycielem zadłużenia z tytułu umowy o nr (...) zawartej z (...) S.A.

/niesporne, vide: wezwanie z dn. 27.12.2016 r. – k. 51-52v/

Zgodnie z treścią cennika – zestawienia opłat i usług świadczonych przez (...) obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. za brak lub uszkodzenie sprzętu dodatkowego w postaci karty dekodującej przewidziano karę w wysokości 60 zł (pkt. 6.4 karta dekodująca).

/niesporne, vide: cennik – zestawienie opłat i usług świadczonych przez (...) obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. – k. 50/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie ww. dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności i których prawdziwość nie była kwestionowana przez strony, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd wziął również pod uwagę zeznania pozwanej złożone na okoliczność ustalenia, zawarcia i rozwiązania umowy z poprzednikiem prawnym powoda oraz zwrotu urządzeń otrzymanych wraz z zawarciem umowy. Zeznania te jako logiczne, konsekwentne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym Sąd uznał za wiarygodne w zakresie istotnym dla ustaleń faktycznych sprawy.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę o świadczenie usług zawartą między pozwaną a (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. oraz wskazywał, że wierzytelność dochodzoną pozwem z tytułu ww. umowy nabył na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 listopada 2016 r. zawartej z pierwotnym wierzycielem.

Pozwana kwestionowała zasadność żądania powoda zarzucając, że kartę dekodującą oddała w stanie nieuszkodzonym w dniu 11 października 2014 r. w autoryzowanym punkcie sprzedaży w S..

W ocenie Sądu, powództwo jako niezasadne, podlegało oddaleniu.

Pozwana zobowiązana była zwrócić kartę dekodującą i uczyniła to. Fakt, że zwrot nastąpił po upływie wyznaczonego przez dostawcę usług terminu, nie ma w okolicznościach niniejszej sprawy znaczenia, gdyż nie skutkuje uprawnieniem do naliczenia jakiejkolwiek kary.

Zauważyć bowiem należy, iż poprzednik prawny powoda w zestawieniu opłat i usług świadczonych przez (...) obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. w punkcie 6 zatytułowanym (...), w podpunkcie 4 „kary związane ze sprzętem dodatkowym”, w odniesieniu do karty dekodującej, przewidywał karę umowną jedynie w przypadku braku zwrotu lub uszkodzenia karty dekodującej. Tak więc w tylko przypadku uszkodzenia lub braku zwrotu karty dekodującej przez pozwaną powód mógłby żądać kary umownej w wysokości 60 zł. Żadna z powyżej opisanych sytuacji w niniejszej sprawie jednak nie miała miejsca. Pozwana zwróciła nieuszkodzoną kartę do autoryzowanego punktu sprzedaży powoda, co nie było sporne na żadnym z etapów procesu; potwierdza to dodatkowo treść noty księgowej, gdzie w treści wpisano: „kara umowna z tytułu niedotrzymania terminu zwrotu sprzętu”. Podkreślić również należy, iż żaden z innych punktów ww. regulaminu zaakceptowanego przez strony umowy nie odnosi się do sytuacji nieterminowego zwrotu sprzętu dodatkowego w postaci karty dekodującej w przeciwieństwie np. do dekodera.

Wobec powyższego uznać należało, iż skoro strony w warunkach umowy nie przewidziały kary umownej za nieterminowy zwrot tego konkretnie składnika sprzętu dodatkowego, to okoliczność jego zwrotu po umówionym terminie nie może skutkować nałożeniem kary, zapłaty której powód dochodzi w niniejszym postepowaniu.

Dodatkowo wskazać trzeba, że kara umowna dotycząca karty dekodującej (brak zwrotu lub uszkodzenie) wynosiła, zgodnie z cennikiem, 60 zł, żaden natomiast z punktów cennika traktujących o karach, nie przewiduje kary w wysokości 300 zł.

Podsumowując powyższe, żądanie powoda Sąd uznał w całości za niezasadne, zarówno co do zasady jak i wysokości i jako takie podlegające oddaleniu. Powód nie wykazał bowiem, aby przysługiwało mu roszczenie w stosunku do pozwanej dochodzone w niniejszej sprawie, które powód nabył w drodze cesji od swego poprzednika prawnego, gdyż nie wykazał, aby roszczenie takie przysługiwało (...) S.A. z siedzibą w W..

Sąd zatem w pkt. I wyroku oddalił powództwo w całości na podstawie art. 6 k.c. a contrario w zw. z art. 509 k.c.

W konsekwencji powód, jako strona przegrywająca, został obciążony w całości powstałymi w sprawie kosztami procesu, o czym orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. Wobec uiszczenia ich przez powoda już w toku postępowania, koszty te zostały uznane przez Sąd za uiszczone w całości.