Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: protokolant Aleksandra Miksza

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa G. C., A. Z., A. G.

przeciwko I. S.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej I. S. solidarnie na rzecz powodów G. C., A. Z., A. G. kwotę 2909,78 zł (dwa tysiące dziewięćset dziewięć złotych78/100) z umownymi odsetkami w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie od dnia 17.07.2018 r. do dnia zapłaty;

II zasądzoną w pkt I kwotę rozkłada na 28 rat po 100,00 zł i 29-tą 109,78 zł płatnych do 15-go dnia każdego miesiąca poczynając od uprawomocnienia się wyroku z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat;

III kosztami postępowania w kwocie 1017,00 złotych nie obciąża pozwanej.

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym przeciwko I. S. ,powód: G. C., A. Z., A. G., domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 2902,78 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie od dnia 17.7.2018r, a nadto obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał, że dochodzona wierzytelność wynika z umowy pożyczki pieniężnej , zawartej w dniu 9.6.2017r z D. spółką zoo . Na mocy tej umowy D. spółka zoo zobowiązał się udzielić pozwanemu pożyczki pieniężnej w kwocie 3540 zł, a pozwany zobowiązał się zwrócić pożyczkę zgodnie z terminem określonym umową tj. w 24-ech miesięcy wraz z odsetkami umownymi i prowizją. Powód wskazał też, że zadłużenie pozwanego z tytułu umowy pożyczki na dzień wniesienia pozwu wynosi 2902,78 zł oraz podał, że na kwotę tę składają się następujące należności: kwota 2719, 98 zł stanowiąca sumę kapitału niespłaconej kwoty wynikającej z umowy pożyczki; kwota 131,85 zł stanowiąca skapitalizowaną sumę odsetek umownych na dzień 23.8.2018r, kwota 27,94 zł stanowiąca skapitalizowaną sumę odsetek umownych za opóźnienie od niespłaconych w terminie rat kapitału na dzień 14.6.2018r , kwota 33,38 zł odsetek umownych od niespłaconego kapitału od dnia 15.6.2018r do dnia 16.7.2018r ,kwota 24, 57 zł z tytułu odsetek umownych za niespłacone raty pożyczki w terminie ,stosownie do treści art. 481 § 2 kpc. Powód wskazał, że nabył wierzytelność wobec pozwanego w drodze umowy cesji wierzytelności i podejmował próby mediacji z pozwanym poprzez wezwanie do dobrowolnej spłaty zadłużenia, lecz pozwany zadłużenia nie spłacił.

( pozew, k. 2-6v)

Postanowieniem z dnia 31.7.2018r Sąd Rejonowy w Lublinie Lublin-Zachód przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Gdyni,

( postanowienie w sprawie VI Nc-e (...), k.7)

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód; G. C., A. Z., A. G., uzupełnił braki formalne pozwu i domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 2902,78 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie od dnia 17.7.2018r, a nadto obciążenia pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu

( pismo procesowe,, k. 10, pozew k. 11-14v)

Wobec treści art. 505 ¹ kpc niniejsza sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 23.1.2019r sąd Rejonowy w Gdyni zasądził zgodnie z żądaniem pozwu

( nakaz zapłaty, k. 35)

Od w/w nakazu zapłaty pozwany , I. S., złożył sprzeciw, a w nim wniósł o oddalenie w całości żądania pozwu ze względu na złożenie pisma o rozłożenie na raty skierowanego do wierzyciela, a także złożyła wniosek o nieobciążanie kosztami sądowymi

( sprzeciw, k. 37-38v, pismo procesowe, k. 53-54)

W odpowiedzi na sprzeciw, powód , G. C., A. Z., A. G., wskazał , ile i kiedy wpłacono o raz jak zaksięgowano wpłaty , a także zgodził się na rozłożenie na raty po 300, zł miesięcznie pozostałej do spłaty należności

( odpowiedź na sprzeciw, k. 49-51)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 czerwca 2017 r. doszło do zawarcia pomiędzy D. Spółką zoo z siedzibą w T., jako pożyczkodawcą, a pozwanym, I. S., jako klientem umowy pożyczki. W umowie ustalono, że kwota pożyczki wynosi 2000 zł oraz, że umowa obowiązuje przez okres 24-u miesięcy. Raty miesięcznie wynoszą : pierwsza-168, 25 zł, potem po 163, 35 zł płatne do 15-go dnia każdego miesiąca.

W treści umowy wskazano, że pozwany zobowiązany jest zwrócić kwotę pożyczki poprzez wpłatę kapitału i odsetek w wysokości 385, 30 zł , powiększonych o opłatę prowizyjna w wysokości 1540 zł, w terminie płatności określonym zgodnie z umową.

W umowie wskazano też, że roczna stopa oprocentowania jest stała i wynosi 10 % oraz że kwota odsetek za cały okres obowiązywania umowy wynosi 385, 30 zł ,jednorazowa opłata prowizyjna jest w kwocie 1540 zł, zgodnie z tabelą opłat i prowizji.

Przy założeniu wykonania przez pozwanego zobowiązania w terminach określonych w umowie całkowita kwota do zapłaty przez pozwanego została określona w umowie na sumę 3925,30 zł .

W par 8 umowy ustalono, że, w przypadku opóźnienia klienta w spłacie pożyczki pożyczkodawca jest uprawniony do naliczania odsetek w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie / w chwili zawarcia umowy 14 % w skali roku/,podjęcia działań upominawczo-windykacyjnych zgodnie ze wskazaną w umowie kolejnością, a także do cesji wierzytelności.

dowód: umowa pożyczki, k.- 19-20v, harmonogram - k. 21,

W dniu 12.8.2017r D. Spółką zoo z siedzibą w T. sprzedała wierzytelność wobec pozwanego podmiotowi – spółce cywilnej (...), A. Z., A. G., który jest powodem w tej sprawie.

dowód: umowa spółki cywilnej, k. 18-18v, umowa cesji ,k. 22,27-27v, 29-30v

W zawiązku z ustaleniem przez powoda braku uregulowania zadłużenia w całości powód skierował do pozwanego wypowiedzenie umowy pożyczki oraz wezwanie do zapłaty kwoty w wysokości 162,46 zł -, bezskutecznie, następnie wypowiedział pożyczkę ze skutkiem na dzień 14.6.2018r

dowód: wezwanie do zapłaty , k. 31;potwierdzenie nadania, k. 32, wypowiedzenie, k. 33

Na poczet w/w pożyczki I. S. wpłacił 993, 25 zł

bezsporne

I. S. jest inwalidą I grupy; o stopniu znacznym niepełnosprawności; ma rentę w wysokości 1700 zł, Jej mąż zarabia ok. 1600 zł; stałe wydatki to: 3 kredyty łącznie ok.3200 zł miesięcznie, leki-500 zł miesięcznie,

dowód: orzeczenie, k. 55, wyjaśnienia informacyjne pozwanej, k. 60-61- na nośniku

Sąd zważył, co następuje:

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa.

W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty wskazanej w pozwie kwoty powinien był wykazać zasadność obciążenia pozwanego żądaną kwotą, charakter umowy jaka łączyła strony oraz jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz poprzednika prawnego powoda oraz fakt, że na niego scedowano dług pozwanej. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż faktów, z których wywodzone jest dochodzone roszczenie powinien w zasadzie dowieść powód. Nawet brak zajęcia stanowiska przez pozwanego nie zwalnia powoda od wykazania sądowi, iż żądanie sformułowane w pozwie istnieje.

Ustalając powyższy stan faktyczny, jako wiarygodne, Sąd ocenił przedłożone przez powoda dokumenty prywatne, albowiem ich autentyczność i prawdziwość - w przeciwieństwie do ustalenia skutków z nich wynikających - nie budziła wątpliwości Sądu. W szczególności za wykazany Sąd uznał fakt zawarcia umowy pożyczki, warunki tej umowy, braku spłaty, wysłania przez powoda do pozwanego przez powoda zawiadomienia o cesji i wezwania do zapłaty pożyczki. Wszystkie te pisma zostały przez powoda przedłożone wraz odpisami potwierdzeń ich nadania w oryginale lub poświadczonymi za zgodność z oryginałem przez reprezentującego powoda radcę prawnego, którego poświadczenie ma charakter dokumentu urzędowego (art. 129 §3 kpc). Pozwany nie obalił zaś domniemania wynikającego z charakteru tego poświadczenia, iż powód rzeczywiście w tych dniach wysłał do pozwanego opisane wyżej pismo, na jego aktualny (obecnie i wówczas) adres zamieszkania.

W świetle tak ustalonego stanu faktycznego sprawy Sąd uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie, co do całej kwoty 2909,78 zł, na którą składała się suma wypłaconej pozwanemu, a nie spłaconej przez niego części pożyczki oraz kwoty skapitalizowanych odsetek umownych naliczonych od kwoty kapitału pomniejszoną o wpłaty w łącznej wysokości 993, 25 zł, plus odsetki 14 % w stosunku rocznym za okres od 15.6.2018r do dnia 16.7.2018r od tej kwoty( 33, 38 zł ).

W zakresie tych należności znajdowały one oparcie w przepisach kodeksu cywilnego regulującego umowę pożyczki i świadczenia uboczne w postaci odsetek za opóźnienie (art. 720-724 kc i art. 481 §1 i 2 kc) oraz postanowieniach umowy, podlegającej szczególnemu reżimowi określonemu w ustawie z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U. 2011, nr 126, poz. 715, ze zm). Przywołany przepis art. 720 kc stanowi bowiem, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości; zaś przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w szczególności art. 3 ust. 1 określa, że przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, a także art. 3 ust. 2 pkt 1 określający, że za umowę o kredyt konsumencki uważa się również umowę pożyczki.

W świetle tych regulacji, w ocenie Sądu, powództwo w części obejmującej niespłaconą przez pozwanego kapitału pożyczki oraz odsetek umownych od tego kapitału naliczonego pozostawało w pełni przez powoda wykazane. W tym celu przedstawił on bowiem zawartą przez pozwanego umowę pożyczki.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził w pkt. I wyroku kwotę 2909, 78 zł. Uwzględniono też okoliczność, że powód wykazał , że pozwany spłacił 993, 25 zł z kwoty łącznej 3925, 30 zł wynikającej z umowy jako zobowiązanie w chwili jej podpisania.

Z art. 320. kpc :” W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.”, wynika, że jest to szczególna zasada wyrokowania, określana jako "moratorium sędziego"; obok charakteru procesowego ma on także cechy normy materialnoprawnej (m.in. K. P., M. P.). Podstawą zastosowania przepisu jest wyłącznie uznanie sądu, że zachodzą szczególnie uzasadnione wypadki. Ustanowiona w art. 320 k.p.c. norma ma charakter wyjątkowy i może być tym zastosowana jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Wynika to z faktu, iż dopuszcza ona znaczną ingerencję Sądu w stosunek cywilnoprawny stron procesu.

Biorąc pod uwagę stwierdzenia pozwanego wyrażone w sprzeciwie i na rozprawie , Sąd uznał, że w chwili wyrokowania sytuacja dłużnika powoduje, iż wyrok zasądzający całe świadczenie stanowiłby tytuł egzekucyjny bez szans na realizację, dlatego przychylił się do wniosku o rozłożenie należności na raty realne z punktu widzenia powoda i zaspokajające dążenia pozwanego do spłaty długu.

Fakt utrzymania się przez powoda ze zgłoszonym w pozwie roszczenia znalazł swoje odzwierciedlenie w treści rozstrzygnięcia o kosztach procesu zawartego w punkcie III wyroku. Pozwany został bowiem uznany za przegrywającego spór, ale nieobciążony kosztami procesu z tych samych powodów, co rozłożono należność na raty. Na koszty procesu składały się koszty poniesione wyłącznie przez stronę powodową w postaci: uiszczonej opłaty sądowej w kwocie 100 zł, wynagrodzenia z tytułu kosztów zastępstwa procesowego strony powodowej przez występującego w sprawie radcę prawnego, które to wynagrodzenie zostało ustalone w wysokości pojedynczej stawki minimalnej przewidzianej w przewidzianej w §2 pkt. 2 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych tj. w kwocie 900 zł, opłaty od pełnomocnictwa- 17 zł .