Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni - I Wydział Cywilny, Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Mateusz Berent

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Świst

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2022 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T.

przeciwko M. C. (C.)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. na rzecz pozwanego M. C. kwotę 1800 (tysiąc osiemset złotych) tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

(żądanie i podstawa faktyczna powództwa)

1.  Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. wystąpiła z powództwem przeciwko M. C., żądając zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 6.150,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 13 lipca 2018 roku, a także zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

2.  Swoje roszczenie powódka wywodziła z faktu nielegalnego poboru przez pozwanego paliwa gazowego w lokalu przy ul. (...) w G.. Umowa miała zostać rozwiązana. Powódka stwierdziła różnicę pomiędzy stanem liczników na moment rozwiązania umowy a dniem odczytu. Powódka w oparciu o swoja taryfę wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 6.150,43 zł.

(pozew, k. 3-3v.)

3.  Nakazem zapłaty z dnia 23 maja 2022 r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, k. 24)

(stanowisko pozwanego)

4.  Pozwany wywiódł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

5.  Pozwany zakwestionował, aby nielegalnie pobierał paliwo gazowe. Rozliczenia między stronami umowy dokonywane były nie na podstawie bezpośrednich odczytów licznika, a na podstawie szacunków dostawcy, co zostało potwierdzone protokołem nr GD.OSK.540.284.18 z dnia 27 czerwca 2018 roku. Stąd wynika różnica między szacunkiem dostawcy, a rzeczywistym zużyciem, które wynikało ze wskazania licznika, którego odczyt został dokonany dopiero przed jego demontażem. Nie miało natomiast miejsce pobieranie paliwa bez zawartej umowy, tj. zgodnie z rozumowaniem powódki pobieranie gazu po jej wypowiedzeniu.

6.  Twierdzenie o nielegalnym poborze gazu nie zostało poparte żadnym dowodem.

(sprzeciw, k. 27-30)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

7.  Pozwanego M. C. łączyła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowa na dostarczanie paliwa gazowego do lokalu przy ul. (...) w G.. W trakcie trwania umowy zużycie gazu rozliczane było według prognoz. Pozwany przestał zamieszkiwać w tym lokalu na przełomie lat 2015/2016. Lokal przeznaczony został do remontu.

(dowód: przesłuchanie pozwanego M. C., k. 47-48, płyta – k. 49)

8.  Dnia 18 maja 2016 roku rozwiązana została zawarta pomiędzy pozwanym a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowa na dostarczanie paliwa gazowego do lokalu przy ul. (...) w G..

(dowód: pismo z dnia 21 czerwca 2017 r., k. 5, pismo z dnia 14 września 2016 r., k. 8v.)

9.  Od września 2016 roku pozwany nie był już właścicielem ww. lokalu. Została nim spółka, której pozwany jest prezesem. Remont lokalu zakończony został w drugiej połowie 2017 roku. Wówczas zawarta została nowa umowa na dostarczanie gazu i zainstalowana została nowa instalacja gazowa. Spółka korzystała z gazu przy korzystaniu z nowego licznika.

(dowód: zeznania pozwanego M. C., k. 47-48, płyta – k. 49)

10.  Dnia 29 maja 2018 roku pracownicy powódki dokonali demontażu gazomierza, wskazującego wówczas na zużycie paliwa gazowego na poziomie 2.285,296 m ³.

(dowód: protokół wraz z notatką z dnia 29 maja 2018 r., k. 5v.-6)

11.  Powódka obliczyła, że pozwany zużył (...), przyjmując cenę 0,10813 zł za 1 kWh, ustalając wysokość opłaty z tytułu nielegalnego poboru gazu w kwocie 6.150,43 zł.

(dowód: zestawienie powódki, k. 11v)

12.  Pismem z dnia 27 czerwca 2018 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 6.150,43 zł z tytułu nielegalnego poboru gazu bez zawartej umowy. Wezwanie odebrano dnia 4 października 2018 roku.

(dowód: pismo z dnia 27.06.2018r. – k. 10v., protokół – k. 11, nota obciążeniowa – k. 11-11v.)

Sąd zważył, co następuje:

13.  Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez powódkę oraz przesłuchania stron z ograniczeniem do pozwanego.

(ocena dowodów)

14.  Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że dowody z dokumentów przedłożonych przez strony są wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, ani prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

15.  Wyjątek stanowił jedynie protokół zamknięcia dopływu gazu oraz zlecenia na wykonanie robót nr (...), albowiem był nieczytelny. Dowód ten na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 6 k.p.c. pominięto, albowiem powódka pomimo wezwania nie złożyła tego dokumentu w czytelnej formie.

16.  Sąd nie widział podstaw do odmowy wiarygodności dowodowi z przesłuchania pozwanego. W ocenie Sądu zeznania te były szczere, logiczne, spontaniczne i zbieżne, co w przekonaniu Sądu świadczy o ich zgodności z prawdą. Dlatego stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy, na którym oparto rozstrzygnięcie w sprawie.

(rozstrzygnięcie i podstawa prawna żądania)

17.  Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

18.  Przechodząc do meritum, zważyć należało, że w myśl art. 57 ust. 1 pkt 1 Prawa energetycznego z dnia 10 kwietnia 1997 roku (Dz.U. z 2022 r., poz. 1385, t.j. ze zm., dalej jako: Prawo energetyczne) w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii, przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać od odbiorcy, a w przypadku, gdy pobór paliw lub energii nastąpił bez zawarcia umowy, może pobierać od osoby lub osób nielegalnie pobierających paliwa lub energię opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie paliw lub energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności albo

19.  Z kolei zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 3 ust. 18 Prawa energetycznego nielegalne pobieranie paliw lub energii to pobieranie bez zawarcia umowy, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo-rozliczeniowy.

20.  Należy uznać, że użyte przez ustawodawcę wyrażenie "bez zawarcia umowy" odnosi się do sytuacji, w której dochodzi do poboru energii w czasie, gdy odbiorcę nie łączy z przedsiębiorstwem energetycznym stosowna umowa, bez względu na jej formę (M. Czarnecka, T. Ogłódek (red.), Prawo energetyczne. Efektywność energetyczna. Tom I. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2023).

21.  Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie z uwagi na nieudowodnienie roszczenia co do wysokości.

22.  Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar dowodu spoczywa na stronach (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c., art. 6 k.c.). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem. Artykuł 6 k.c. określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, przy czym sąd nie ma obowiązku dążenia do wszechstronnego zbadania wszystkich okoliczności sprawy oraz nie jest zobowiązany do zarządzania dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Nie ma też obowiązku przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.), szczególnie gdy obie strony są reprezentowane przez fachowych pełnomocników, którym Sąd zakreślił terminy na złożenie wszystkich twierdzeń i dowodów pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku dalszego postępowania (art. 205 ³ § 1 i 2 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na tej stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (wyrok SA w Białymstoku z 28.11.2019 r., I AGa 50/19, LEX nr 2944289). Sąd nie dąży do ustalenia prawdy materialnej, Sąd działa z urzędu w zakresie wskazanym w przepisach, a podstawą procesu cywilnego jest jego kontradyktoryjność.

23.  Kluczowe dla rozstrzygnięcia fakty nie mogą opierać się wyłącznie na gołosłownych twierdzeniach strony i jej przekonaniu, które nie znajduje oparcia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności muszą zostać udowodnione (Wyrok SA w Łodzi z 20.11.2019 r., III AUa 22/19, LEX nr 2764307).

24.  Zaprzeczenie okolicznościom dokonane przez stronę procesową wywołuje ten skutek, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy fakty stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nieudowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie.

25.  Między stronami niesporny był fakt, że doszło do rozwiązania umowy dostawy paliwa gazowego. Pozwany uiszczał opłaty na podstawie prognozowanego zużycia. Po rozwiązaniu umowy nie doszło do rozliczenia rzeczywistego zużycia według stanu na dzień rozwiązania. Zużycie paliwa gazowego w ramach łączącego strony stosunku prawnego było ustalone wyłącznie na podstawie prognoz zużcyia. W konsekwencji, wielkość zużytego paliwa gazowego ustalono na podstawie ilości szacowanej na dzień rozwiązania umowy. Jednocześnie powódka nie określiła, nie wyjaśniła sposobu ustalenia tej wysokości, nie przedstawiła jakichkolwiek obliczeń, nie uzasadniła podstaw stwierdzenia wysokości stanu licznika według dnia rozwiązania umowy. Nie jest więc nawet możliwe ustalenie, że po rozwiązaniu umowy na dostarczanie paliwa gazowego doszło do pobierania paliwa gazowego przez pozwanego, a jeżeli tak, to w jakiej ilości.

26.  Na marginesie wskazać należy, że brak jest możliwości stwierdzenia, czy pozwany posiada legitymacje bierną do udziału w procesie, której brak skutkuje oddaleniem powództwa. Podkreślenia bowiem wymaga że lokal, którego dotyczył pozew zbyty został przez pozwanego we wrześniu 2016 roku na rzecz spółki z nim związanej.

27.  W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 Prawa energetycznego a contrario oddalił powództwo, o czym orzekł w pkt I. wyroku.

28.  O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. na podstawie art. 98 §1 k.p.c. zasądzając od przegrywającej proces powódki na rzecz pozwanego całość poniesionych przez niego kosztów, na co składało się wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w osobie adwokata ustalone w oparciu o stawkę minimalną wynikającą z § 2pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie 1.800,00 zł. Na podstawie art. 98 §1 ¹ k.p.c. Sąd orzekł o odsetkach ustawowych za opóźnienie należnych od zasądzonych kosztów procesu.