Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G.

przeciwko M. C. i R. C.

o zapłatę

I w sprawie zadekretowanej pierwotnie pod sygn. I 1 C 51/16 umarza postępowanie;

II w sprawie zadekretowanej pierwotnie pod sygn. I 1 C 219/16 zasądza od pozwanych M. C. i R. C. solidarnie na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 1.491,88 zł (jeden tysiąc czterysta dziewięćdziesiąt jeden 88/100 złotych);

III w sprawie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 702/17 zasądza od pozwanych M. C. i R. C. solidarnie na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. kwotę 3.393,00 zł (trzy tysiące trzysta dziewięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania w połączonych sprawach;

IV w sprawie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 702/17 zasądza od pozwanych M. C. i R. C. solidarnie na rzecz powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. w kwotę 1.432,50 zł (jeden tysiąc czterysta trzydzieści dwa 50/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego uiszczonej przez powoda w połączonych sprawach;

V w sprawie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 702/17 nakazuje pobrać od powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 193,41 zł (sto dziewięćdziesiąt trzy 41/100 złotych) tytułem kosztów opinii biegłego wypłaconych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa;

VI w sprawie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 702/17 nakazuje pobrać od pozwanych M. C. i R. C. solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 4.104,40 zł (cztery tysiące sto cztery 40/100 złotych) tytułem kosztów opinii biegłego wypłaconych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 czerwca 2015 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. domagała się od pozwanych M. C. i R. C. zapłaty solidarnie kwoty 13 289,18 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 maja 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwanym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...), w budynku administrowanym przez powoda. Powód wskazał, że odpowiedzialność pozwanych uzasadniona jest w świetle art. 4 ust. 6 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz że pozwani, mimo wezwania do zapłaty, nie spełnili ciążącego na nich zobowiązania w kwocie 13 289,18 zł za okres od 1 kwietnia 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r.

(pozew w sprawie I 1 C 51/16 - k. 14-17 akt I 1 C 702/17)

W dniu 3 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty w sprawie I 1 Nc 4707/15 - k. 37 akt I 1 C 702/17)

Pozwani złożyli sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżyli go w całości i wnieśli o oddalenie powództwa zarzucając, iż przedstawiona przez powoda kartoteka finansowa uwzględnia również zadłużenie z wcześniejszego okresu, tj. od 1 marca 2012 r. do 31 marca 2013 r., które było przedmiotem oddzielnego postępowania sądowego i które zostało w całości spłacone. Pozwani podnieśli również, że prawidłowo określona kwota żądania powoda powinna stanowić sumę czynszów za okres kwiecień 2013 - kwiecień 2015, tj. kwotę 13 806,98, pomniejszoną o kwotę korekty, tj. 204,70 zł, oraz o kwoty wpłat dotyczące tego okresu zadłużenia, tj. 1 200,00 zł w lutym 2015 r. i 600,00 zł w kwietniu 2015 r., a także podnieśli, że powód nie uwzględnił, iż w maju i czerwcu 2015 r. pozwana dokonała spłaty zadłużenia w wysokości 1 200,00 zł oraz że od wniesienia pozwu spłaciła 1 100,00 zł.

(sprzeciw w sprawie I 1 Nc 4707/15 - k. 59-66 akt I 1 C 702/17)

Pozwem z dnia 13 listopada 2015 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w G. domagała się od pozwanych M. C. i R. C. zapłaty solidarnie kwoty 2 002,58 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwanym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...), w budynku administrowanym przez powoda. Powód wskazał, że odpowiedzialność pozwanych uzasadniona jest w świetle art. 4 ust. 6 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz że pozwani, mimo wezwania do zapłaty, nie spełnili ciążącego na nich zobowiązania w kwocie 2 002,58 zł za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r.

(pozew w sprawie I 1 C 219/16 - k. 2-5 akt I 1 C 219/16)

W dniu 14 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty w sprawie I 1 Nc 8994/15 - k. 41 akt I 1 C 219/16)

Pozwani złożyli sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżyli go w całości i wnieśli o oddalenie powództwa zarzucając, iż czynsz za okres od dnia 1 maja 2015 r. do dnia 30 września 2015 r. został opłacony w całości, a płatności następowały regularnie co miesiąc w żądanej przez powoda wysokości. Pozwani zarzucili, że powód bezpodstawnie księguje wpłaty na rzecz bieżącego zadłużenia na poczet spornej wierzytelności, która jest przedmiotem odrębnego postępowania sądowego i która jest spłacana przez pozwanych odrębnymi przelewami. Pozwani podnieśli, że wielokrotnie wskazywali powodowi, iż spłacają zadłużenie w przelewach po 600,00 zł, a dodatkowo i obok tych przelewów regularnie opłacają czynsz.

(sprzeciw w sprawie I 1 Nc 8994/15 - k. 44-47 akt I 1 C 219/16)

W pismach procesowych z dnia 28 lutego 2016 r., z dnia 10 marca 2016 r. i z dnia 30 marca 2016 r. powód cofnął w części każdy z ww. pozwów ze zrzeczeniem się roszczenia z uwagi na częściową spłatę zadłużenia przez stronę pozwaną już po dacie wniesienia pozwu i wskazał, że w sprawie I 1 C 51/16 dochodzi od strony pozwanej kwoty 4 241,42 zł oraz kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego, a w sprawie I 1 C 219/16 dochodzi od strony pozwanej kwoty 1 266,99 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu.

(pismo procesowe powoda z dn. 28.02.2016 r. w sprawie I 1 C 51/16 - k. 138-139 akt I 1 C 702/17, pismo procesowe powoda z dn. 30.03.2016 r. w sprawie I 1 C 51/16 - k. 181-182 akt I 1 C 702/17, pismo procesowe powoda z dn. 10.03.2016 r. w sprawie I 1 C 219/16 - k. 88-99 akt I 1 C 219/16)

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 30 marca 2016 r. sprawa I 1 C 219/16 została połączona ze sprawą I 1 C 51/16.

( postanowienie z dnia 30.03.2016 r. – k. 187 akt I 1 C 702/17 , nagranie z dn. 30.03.2016 r. 00:06:40-00:08:55 )

W piśmie procesowym z dnia 13 kwietnia 2016 r. pozwani - w związku z cofnięciem powództwa przez powoda w znacznej części i zrzeczeniem się roszczenia - podnieśli, iż powód nie wykazał wysokości swojego roszczenia, gdyż załączona do pozwu kartoteka finansowa, jak i późniejsze wyliczenia powoda, są jednostronnymi oświadczeniami, nie mającymi mocy dowodowej, a powód nie przedstawił dokumentu, z którego wynikałoby, że pozwani są zobowiązani do zapłaty dokładnie tych kwot, których żąda powód. Pozwani podnieśli również, że wielokrotnie - pisemnie i telefonicznie - informowali powoda o sposobie, w jaki powinien zarachować wpłaty dokonywane z tytułu czynszu bieżącego i spłaty zadłużenia. Pozwani zarzucili też, że nie są członkami powodowej spółdzielni, a powód nie wykazał, iż wyrazili zgodę na to, aby ich wpłaty na rzecz zadłużenia były księgowane według reguł wskazanych w Regulaminie postępowania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wobec osób względem niej zadłużonych, w związku z czym Regulamin ten nie ma zastosowania do pozwanych. Pozwani złożyli również wniosek o rozłożenie na raty pozostałej do zapłaty należności dochodzonej pozwem z dnia 24 czerwca 2015 r. (sprawa I 1 C 51/16) z uwagi na sytuację materialną pozwanej M. C. oraz aby pozbawić powoda możliwości dalszego kombinowania sprawiającego, iż regularnie spłacana należność pozwanych zamiast maleć – rosła.

(pismo procesowe pozwanych z dn. 13.04.2016 r. - k. 206-214 akt I 1 C 702/17)

W pismach procesowych z dnia 24 sierpnia 2016 r. (sprostowanym pismem z dnia 26 sierpnia 2016 r.) i z dnia 23 września 2016 r. powód cofnął pozew w sprawach połączonych do wspólnego rozpoznania z uwagi na częściową spłatę zadłużenia przez stronę pozwaną już po dacie wniesienia pozwu i wskazał, że dochodzi od strony pozwanej kwoty 1 491,88 zł, w tym kwoty 277,44 zł z tytułu zadłużenia za okres od 1 kwietnia 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r. i kwoty 1 214,44 zł z tytułu zadłużenia za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. oraz odsetek ustawowych od dnia 22 września 2016 r. do dnia zapłaty i kosztów procesu.

(pismo procesowe powoda z dn. 24.08.2016 r. - k. 310-338 akt I 1 C 702/17, pismo procesowe powoda z dn. 26.08.2016 r. - k. 391-392 akt I 1 C 702/17, pismo procesowe powoda z dn. 23.09.2016 r. - k. 448-449 akt I 1 C 702/17, oświadczenie pełnom. powoda złożone na rozprawie w dn. 23.09.2016 r. - k. 459 akt I 1 C 702/17, nagranie z dn. 23.09.2016 r. 00:27:55)

Sąd Rejonowy w Gdyni wyrokiem z dnia 23 września 2016 r. wydanym w sprawie I 1 C 51/16 w punkcie I zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 1 491,88 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 września 2016 r. do dnia zapłaty, w punkcie II umorzył postępowanie w pozostałej części, a w punkcie III zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 2 817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(wyrok SR w Gdyni z dnia 23.09.2016 r. - k. 461 akt I 1 C 702/17)

Sąd Okręgowy w Gdańsku w dniu 20 kwietnia 2017 r., na skutek apelacji pozwanych, uchylił wyrok Sądu Rejonowego w Gdyni i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy wskazał na konieczność przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu księgowości.

(wyrok SO w Gdańsku z dnia 20.04.2017 r. z uzasadnieniem – k. 532 i k. 535-538 akt I 1 C 702/17)

Na rozprawie w dniu 4 października 2018 r. pełnomocnik powoda wskazał, że ostatecznie domaga się zasądzenia kwoty 1 491,88 zł w sumie za połączony okres, który obejmują obie sprawy (I 1 C 51/16 i I 1 C 219/16), a w związku z ustaleniem przez biegłego sądowego, że w sprawie I 1 C 51/16 wszystkie należności zostały spłacone pełnomocnik powoda oświadczył, że powód cofa pozew w sprawie I 1 C 51/16 ze zrzeczeniem się roszczenia i domaga się zasądzenia kosztów procesu, a w sprawie I 1 C 219/16 domaga się zasądzenia kwoty 1 491,88 zł wraz z kosztami procesu. Pełnomocnik powoda oświadczył nadto, że nie kwestionuje metodologii, sposobu liczenia oraz zaliczania wpłat pozwanych wskazanych w opinii biegłego.

(stanowisko i oświadczenie powoda przedstawione przez pełnom. powoda na rozprawie w dn. 04.10.2018 r. - k. 711-771v akt I 1 C 702/17, nagranie z dn. 04.10.2018 r. 00:04:29-00:15:07)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. C. i M. C. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...), znajdującego się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G..

(niesporne, nadto akt notarialny rep. A Nr (...) – k. 27-30 akt I 1 C 702/17)

Zgodnie z pkt. I.2. Regulaminu postępowania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wobec osób względem niej zadłużonych, przyjętym Uchwałą Rady Nadzorczej SM (...) w G. Nr (...) z dnia 21 sierpnia 2009 r., zadłużeniem określonego dłużnika jest zawsze suma: a) jego zadłużenia podstawowego równego kwocie wszystkich nieuiszczonych w ustalonym terminie opłat należnych Spółdzielni, b) odsetek naliczonych od każdego zadłużenia podstawowego, c) kosztów odpowiedniego postępowania: windykacyjnego, sądowego oraz egzekucyjnego. Zgodnie z pkt. I.4. Regulaminu każda wpłata dłużnika jest zaliczana na pokrycie: a) w pierwszej kolejności kosztów postępowania określonych w pkt. I.2.c), b) następnie odsetek określonych w pkt. I.2.b), c) w końcu zadłużenia podstawowego określonego w pkt. I.2.a).

(niesporne, nadto Regulamin postępowania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wobec osób względem niej zadłużonych – k. 170-171 akt I 1 C 702/17)

Ze względu na problemy zdrowotne M. C. do końca 2014 r. nie uiszczała regularnie należności na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z tytułu opłat za korzystanie z ww. lokalu.

(niesporne, nadto pismo M. C. z dn. 21.05.2015 r. – k. 69 akt I 1 C 702/17, pismo M. C. z dn. 08.06.2015 r. – k. 70 akt I 1 C 702/17)

Pismem z dnia 6 maja 2015 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. wezwała M. C. do zapłaty zadłużenia z tytułu użytkowania lokalu mieszkalnego w kwocie 13 289,18 zł - według stanu na dzień 30 kwietnia 2015 r.

(niesporne, nadto wezwanie do zapłaty z dn. 06.05.2015 r. – k. 23 akt I 1 C 702/17)

Pismem z dnia 21 maja 2015 r. M. C., w odpowiedzi na ww. wezwanie do zapłaty, ponowiła prośbę do Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. o rozłożenie spłaty zaległości na raty oraz wskazała, że raty w wysokości 600,00 zł będą płacone równolegle obok czynszu oraz spłat komorniczych.

(niesporne, nadto pismo M. C. z dn. 21.05.2015 r. z potwierdzeniem nadania – k. 69 i k. 72-72v akt I 1 C 702/17)

W odpowiedzi na ww. pismo Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. poinformowała M. C. o braku możliwości rozłożenia zadłużenia na raty ze względu na jego wysokość przekraczającą 10 000,00 zł, tj. wynoszącą na dzień 16 maja 2015 r. 13 430,32 zł.

(niesporne, nadto pismo powoda z dn. 25.05.2015 r. – k. 164 akt I 1 C 702/17)

Pismem z dnia 8 czerwca 2015 r. M. C., w odpowiedzi na ww. pismo, zwróciła się do Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z prośbą o wstrzymanie działań windykacyjnych do listopada 2015 r. i wskazała, że do tego czasu powinna spłacić kwotę około 4 500,00 zł, co będzie kwalifikowało ją do zawarcia układu ratalnego.

(niesporne, nadto pismo M. C. z dn. 08.06.2015 r. z potwierdzeniem nadania – k. 70 i k. 72-72v akt I 1 C 702/17)

W odpowiedzi na ww. pismo Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. poinformowała M. C. o braku możliwości wstrzymania działań windykacyjnych - postępowań sądowo-egzekucyjnych - ze względu na nieprzestrzeganie obowiązku ponoszenia regularnych opłat za użytkowanie w/w lokalu oraz z uwagi na wysokość zadłużenia z tego tytułu wynoszącą na dzień 18 czerwca 2015 r. 13 214,12 zł.

(niesporne, nadto pismo powoda z dn. 29.06.2015 r. – k. 165 akt I 1 C 702/17)

Pismem z dnia 7 października 2015 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. wezwała M. C. do zapłaty zadłużenia z tytułu użytkowania lokalu mieszkalnego w kwocie 2 002,58 zł - według stanu na dzień 30 września 2015 r., w tym 1 971,00 zł z tytułu opłat i 31,58 zł z tytułu odsetek.

(niesporne, nadto wezwanie do zapłaty z dn. 07.10.2015 r. – k. 11 akt I 1 C 219/16)

Pismem z dnia 13 listopada 2015 r. M. C. wskazała, że niezrozumiałe są dla niej kierowane przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) w G. wezwania do zapłaty czynszu za okres od kwietnia do października 2015 r., gdyż jej ojciec regularnie opłacał czynsz za ten okres, zaś ona spłaca zadłużenie w ratach po 600,00 zł miesięcznie.

(niesporne, nadto pismo M. C. z dn. 13.11.2015 r. z potwierdzeniem nadania – k. 60-62 akt I 1 C 291/16)

W okresie od 1 kwietnia 2013 r. do 15 stycznia 2018 r. (tj. do dnia sporządzenia opinii przez biegłego sądowego) M. C. i R. C. dokonywali na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wpłat, które były zatytułowane: „za mieszkanie T. 6D/13”, „spłata zadłużenia”, „spłata zadłużenia sprzed 04.15”, „czynsz nr lokalu (...)”, „całkowita spłata zadłużenia”, „spłata”, „spłata zadłużenia (miesiąc i rok)”, „ SM (...) – czynsz za (miesiąc i rok)”, „czynsz (miesiąc i rok)”.

(niesporne, nadto: potwierdzenia wpłat - k. 79, 215-216, 218-221, 257-264, 293-296, 303, 408, 444-445, 637-638 akt I 1 C 702/17, k. 49-53 akt I 1 C 219/16, opinia biegłego sądowego M. T. (1) - k. 581-614 akt I 1 C 702/17)

Najstarsze z powyższych wpłat, co do których M. C. i R. C. nie wskazali precyzyjnie, jakiego okresu/jakiego zadłużenia dotyczą, zostały zaliczone na poczet zadłużenia będącego przedmiotem postępowania egzekucyjnego KM 341/15 prowadzonego na podstawie nakazu zapłaty wydanego w sprawie o sygn. akt I 1 Nc 3053/13. Zadłużenie to zostało w całości spłacone.

(dowód: opinia biegłego sądowego M. T. (1) - k. 581-614 akt I 1 C 702/17)

Na dzień 24 czerwca 2015 r. (dzień wniesienia pozwu w sprawie I 1 C 51/16) M. C. i R. C. posiadali zadłużenie wobec Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z tytułu opłat za korzystanie z lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) za okres od 1 kwietnia 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r. w wysokości 12 207,96 zł.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłego sądowego M. T. (1) - k. 581-614 akt I 1 C 702/17)

Na dzień 13 listopada 2015 r. (dzień wniesienia pozwu w sprawie I 1 C 219/16) M. C. i R. C. posiadali zadłużenie wobec Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z tytułu opłat za korzystanie z lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. w wysokości 2 383,48 zł.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłego sądowego M. T. (1) - k. 581-614 akt I 1 C 702/17)

Według stanu na dzień 30 listopada 2017 r. (przyjęty przez biegłego sądowego dzień rozliczenia zadłużenia) zadłużenie M. C. i R. C. z tytułu opłat za korzystanie z lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) za okres od 1 kwietnia 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r. zostało całkowicie spłacone w dniu 21 września 2016 r., a zadłużenie za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. wynosiło 1 928,06 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego M. T. (1) - k. 581-614 akt I 1 C 702/17)

Sąd zważył, co następuje:

Wobec uchylenia przez Sąd Okręgowy w Gdańsku wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 23 września 2016 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, Sąd w niniejszym postępowaniu ponownie przeprowadził czynności procesowe w stosownym zakresie - wskazanym przez sąd II instancji.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, które nie budziły zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, a ponadto ich wiarygodność nie była kwestionowana przez strony, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd miał również na względzie opinię biegłego sądowego M. T. (1) (o której szerzej w dalszej części uzasadnienia).

Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Powodowa spółdzielnia mieszkaniowa dochodziła od pozwanych zapłaty należności z tytułu opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokalu mieszkalnego znajdującego się w jej zasobach, w stosunku do którego pozwanym przysługuje spółdzielcze prawo własnościowe, wskazując, że zgodnie z art. 4 ust. 1 i 1 ¹ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1222 ze zm.) członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali oraz osoby nie będące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Z powyższego tytułu powód domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych kwoty 13 289,18 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 maja 2015 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu za okres od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. (sprawa zadekretowana pierwotnie pod sygn. I 1 C 51/16) oraz kwoty 2 002,58 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu (13 listopada 2015 r.) do dnia zapłaty i koszami procesu za okres od dnia 1 maja 2015 r. do dnia 30 września 2015 r. (sprawa zadekretowana pierwotnie pod sygn. I 1 C 219/16).

Wobec uznania, iż wskazane sprawy są ze sobą w związku, gdyż dotyczą zapłaty należności za korzystanie z tego samego lokalu mieszkalnego za następujące po sobie okresy, Sąd na podstawie art. 219 k.p.c. postanowił o ich połączeniu celem wspólnego rozpoznania.

W trakcie procesu powód - wobec dokonywanych przez pozwanych spłat zadłużenia już po dacie wniesienia każdego z pozwów – kilkakrotnie dokonywał częściowego cofnięcia powództwa w każdej z połączonych spraw ze zrzeczeniem się roszczenia i ostatecznie domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych kwoty 1 491,88 zł z kosztami procesu, wskazując w piśmie z dnia 23 września 2016 r. (k. 448-449 akt. I 1 C 702/17), że na kwotę tą składają się: kwota 277,44 zł z tytułu należności dochodzonej w sprawie zadekretowanej pierwotnie pod sygn. I 1 C 51/16 i kwota 1 214,44 zł z tytułu należności dochodzonej w sprawie zadekretowanej pierwotnie pod sygn. I 1 C 219/16.

Pozwani nie kwestionowali swojego obowiązku uiszczania opłat eksploatacyjnych związanych z korzystaniem ze spornego lokalu mieszkalnego. Pozwani zarzucali natomiast, że powód nie wykazał wysokości swojego roszczenia, gdyż opłaty za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. (dochodzone w sprawie pierwotnie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 219/16) zostały uiszczone w terminie i w pełnej wysokości, zaś powód nie księguje wpłat pozwanych dokonywanych na poczet czynszu bieżącego zgodnie ze wskazaniem pozwanych (o czym pozwani wielokrotnie informowali powoda), lecz księguje je na najstarsze zaległości pozwanych - zgodnie z zapisami Regulaminu, który nie ma zastosowania w stosunku do pozwanych. Pozwani podnieśli również, że kartoteki finansowe przedstawione przez powoda obejmują też okres wcześniejszy niż okres objęty żądaniem oraz nie uwzględniają wszystkich wpłat pozwanych, a ponadto powód nie przedstawił dokumentów źródłowych, z których wynikają naliczenia wskazane w kartotekach. Pozwani wnieśli ponadto o rozłożenie na raty należności pozostałej do spłaty w sprawie pierwotnie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 51/16.

Wobec powyższych zarzutów pozwanych oraz mając na względzie wytyczne sądu II instancji Sąd – na sporną w sprawie okoliczność ustalenia wysokości zadłużenia pozwanych z tytułu opłat za korzystanie ze spornego lokalu na dzień 30 września 2015 r. (ostatni dzień okresu objętego żądaniem powoda) przy uwzględnieniu wpłat pozwanych dokonanych w okresie od 1 kwietnia 2013 r. do 30 września 2015 r. oraz wpłat dokonanych do dnia sporządzenia opinii zaliczonych na poczet należności za okres od 1 kwietnia 2013 r. do 30 września 2015 r. - przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości i finansów (...) (postanowienie z dnia 20 października 2017 r. – k. 563 akt I 1 C 702/17, postanowienie z dnia 15 grudnia 2017 r. – k. 574 akt I 1 C 702/17).

Biegła w celu sporządzenia opinii przeprowadziła analizę dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy oraz analizę dokumentów znajdujących się w aktach sprawy I 1 Nc 3053/13 (dotyczącej okresu poprzedzającego okres objęty żądaniem powoda) i w aktach sprawy egzekucyjnej KM 341/15 (dotyczącej postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie nakazu zapłaty wydanego w sprawie o I 1 Nc 3053/13), a także – wobec braku w dokumentach zgromadzonych w aktach pełnej informacji i kompletu dokumentów źródłowych, z których można by uzyskać dane w zakresie pełnych kwot wpłat dokonywanych przez pozwanych – analizę danych uzyskanych przez biegłą bezpośrednio w powodowej spółdzielni mieszkaniowej, które następnie biegła uzgodniła z danymi wynikającymi z dokumentów zgromadzonych w w/w aktach spraw sądowych i sprawy egzekucyjnej.

Na tej podstawie biegła ustaliła, że zadłużenie pozwanych za okres od 1 kwietnia 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r. (tj. za okres objęty pozwem zadekretowanym pierwotnie pod sygn. I 1 C 51/16) zostało całkowicie spłacone w dniu 21 września 2016 r., a zadłużenie za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. (tj. za okres objęty pozwem zadekretowanym pierwotnie pod sygn. I 1 C 219/16) wynosi 1 928,06 zł. Przy ustaleniach tych biegła uwzględniła wpłaty dokonane przez pozwanych w okresie od 1 kwietnia 2013 r. (zgodnie z tezą dowodową) do 30 listopada 2017 r. (dzień przyjęty przez biegłego za dzień sporządzenia opinii), które zostały rozliczone przez biegłą zgodnie zasadami określonymi w art. 451 k.c.

Opinia została zakwestionowana przez strony.

Powód zakwestionował przeprowadzony przez biegłą sposób rozliczenia wpłat pozwanych oparty na zasadach wynikających z art. 451 k.c. i podnosił, że do rozliczenia tych wpłat powinny mieć zastosowanie zapisy obowiązującego u powoda Regulaminu postępowania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wobec osób względem niej zadłużonych. Pozwani również odnieśli się do zastosowanego przez biegłą sposobu rozliczenia ich wpłat i ponownie wskazali, że czynsz w okresie maj - wrzesień 2015 r. opłacali na bieżąco, zaś brak opisu na przekazie pieniężnym nie jest wystarczającą przesłanką do księgowania wpłat według wyboru wierzyciela. Ponadto pozwani zarzucili, że: opinia nie uwzględnia korekt czynszowych za okres od kwietnia 2015 r. do stycznia 2018 r., biegła nie ustaliła, ile wynosiły zobowiązania pozwanych wobec kwot, których w danym momencie dochodził powód (w związku z kilkukrotnym częściowym cofnięciem powództwa przez powoda), biegła nie uwzględniła, ile wynosiło zadłużenie pozwanych na dzień wniesienia pozwu, biegła nie uwzględniła wpłaty pozwanych za maj 2016 r. w kwocie 459,97 zł, w załączniku nr 2 do opinii biegła nie uwzględniła wpłaty z dnia 8 grudnia 2017 r. na kwotę 400,00 zł, która została natomiast wyszczególniona w załączniku nr 3, wpłata z dnia 30 stycznia 2017 r. została przez biegłą błędnie opisana.

W związku z powyższymi zarzutami (oprócz zarzutu dotyczącego zastosowanego przez biegłą sposobu rozliczania wpłat pozwanych, który zostanie omówiony w dalszej części uzasadnienia) biegła M. T. (1) wyjaśniła, że: w opinii uwzględnione zostały korekty czynszowe, które dotyczyły okresu objętego tezą dowodową, tj. do 30 września 2015 r., oraz które były udokumentowane, biegły w swoich wyliczeniach uwzględnił wszystkie wpłaty pozwanych, które ograniczały dochodzoną kwotę należności, jednak zadaniem biegłego – zgodnie z tezą dowodową – nie było prowadzenie takich rozliczeń, które dawałyby możliwość ustalenia zadłużenia po dokonaniu każdorazowej wpłaty przez pozwanych, biegły uwzględnił wpłatę pozwanych na kwotę 459,97 zł dokonaną w dniu 30 stycznia 2017 r., która została ujęta w wierszu 1 załącznika nr 7 do opinii, w załączniku nr 3 do opinii biegły przedstawił wszystkie wpłaty dokonane przez pozwanych, w tym wpłaty dotyczące okresu nieobjętego żądaniem pozwu i nieudokumentowane w aktach sprawy, zaś w załączniku nr 2 biegły przedstawił wyłącznie pomocniczo zestawienie wpłat w oparciu o dokumentację sądową (wyjaśnienia biegłego – k. 660-667). Ponadto biegła wskazała, że zadłużenie pozwanych w dacie wniesienia pozwu w sprawie pierwotnie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 51/16, tj. w dniu 24 czerwca 2015 r., wynosiło 12 207,96 zł, a w dacie wniesienia pozwu w sprawie pierwotnie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 219/16, tj. w dniu 13 listopada 2015 r., wynosiło 2 383,48 zł (opinia uzupełniająca - k. 687-697).

W ocenie Sądu sporządzona w niniejszej sprawie opinia biegłego M. T. (2) wraz z wyjaśnieniami złożonymi w opiniach uzupełniających jest wiarygodna, wyczerpująca i stanowi podstawę do ustalenia wysokości zadłużenia pozwanych z tytułu opłat za korzystane ze spornego lokalu za okresy objęte żądaniem każdego z pozwów. Opinia ta została sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę fachową z zakresu rachunkowości i finansów, która w ocenie Sądu poprawnie zanalizowała stan faktyczny, prawidłowo zgromadziła materiały potrzebne do wydania opinii i sporządziła ją uwzględniając wszystkie aspekty sprawy. Zdaniem Sądu złożona opinia wraz z wyjaśnieniami jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczna, stąd nie ma podstaw do kwestionowania wniosków w niej zawartych. Opinia ta wraz z wyjaśnieniami złożonymi przez biegłą w postaci opinii uzupełniających nie była ostatecznie kwestionowana również przez strony.

Odnosząc się natomiast do kwestii księgowania przez powoda wpłat pozwanych oraz zarzutów stron dotyczących sposobu księgowania tych wpłat przez biegłego (w tym głównie do zarzutów pozwanych, gdyż powód ostatecznie nie kwestionował metodologii i sposobu rozliczania wpłat pozwanych wskazanych w opinii biegłego – ostateczne stanowisko powoda k. 712) wskazać należy, że rozliczanie wpłat dokonywanych przez pozwanych z tytułu opłat za korzystanie ze spornego lokalu powinno być prowadzone na podstawie art. 451 k.c., a nie na podstawie Regulaminu postępowania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wobec osób względem niej zadłużonych (dalej: Regulamin), na który powoływał się pierwotnie powód. Zapisy tego Regulaminu nie mają bowiem zastosowania do pozwanych, którzy wprawdzie posiadają prawo do lokalu mieszkalnego znajdującego się w zasobach mieszkaniowych powoda i w lokalu tym zamieszkują, jednak nie są członkami powodowej spółdzielni, a z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że między powodem i pozwanymi nie miało miejsca żadne porozumienie co do sposobu rachowania dokonywanych przez nich wpłat oraz że pozwani nigdy nie wyrażali zgody na stosowanie wobec nich zapisów ww. Regulaminu. Nie ulega przy tym wątpliwości, że zadłużenie pozwanych z tytułu opłat za korzystanie z ww. lokalu nie stanowi - wbrew twierdzeniom powoda - jednego długu obejmującego sumę narastająco naliczonych, a nieuiszczonych w terminie kwot za kolejne miesiące, lecz zadłużenie to składa się z poszczególnych długów odpowiadających należnościom za dany miesiąc.

Zgodnie zatem z treścią art. 451 § 1 k.c. dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić, jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. Z powyższego przepisu wynika więc, że w sytuacji, gdy dłużnik ma kilka długów wobec tego samego wierzyciela, o sposobie zarachowania wpłaty na poczet długu decyduje wola dłużnika, wyrażona przy zapłacie. Może on w takiej sytuacji, spełniając świadczenie, wskazać, który z długów zamierza zaspokoić. Wierzyciel jest wówczas zobligowany do zaliczenia dokonanej przez dłużnika wpłaty na poczet konkretnego, wskazanego przez dłużnika długu. Uprawnieniem wierzyciela jest natomiast w takiej sytuacji możliwość zaspokojenia z tego, co przypada na poczet danego długu wskazanego przed dłużnika, przede wszystkim zaległych należności ubocznych oraz zalegających świadczeń głównych związanych z tym konkretnym długiem. Wierzyciel nie może jednak wpłaty dłużnika dokonanej na wskazany przez niego dług zaliczyć na inny dług, czy też na należności uboczne związane z innym długiem. Możliwość decydowania o sposobie zarachowania dokonanej przez dłużnika wpłaty na którykolwiek z wielu jego długów przysługuje wierzycielowi dopiero w sytuacji, gdyż dłużnik nie wskaże, który z tych kilku długów chce zaspokoić (art. 451 § 2 i 3 k.c.).

Wobec powyższego oczywistym jest więc, że powód nie był uprawniony do zaliczenia na poczet najstarszych zaległości pozwanych wpłat, co do których pozwani precyzyjnie wskazali sposób ich rozliczenia, tytułując dokonywane przelewy poprzez wskazanie rodzaju opłaty oraz miesiąca i roku, którego dotyczy zapłata. Wpłaty te powinny zostać rozliczone zgodnie ze wskazaniem pozwanych (art. 451 § 1 k.c.) i tak też zostały rozliczone przez biegłego. Natomiast pozostałe wpłaty pozwanych dokonane w okresie od kwietnia 2013 r. do dnia sporządzenia opinii przez biegłego, które oznaczone zostały jako: „czynsz”, „za mieszkanie T. 6D/13”, „spłata zadłużenia”, „spłata zadłużenia sprzed 04.15”, „czynsz nr lokalu (...)”, „całkowita spłata zadłużenia”, „spłata”, nie wskazywały precyzyjnie jakiego okresu (miesiąca) dotyczą, w związku z czym, zgodnie z art. 451 § 3 k.c., powód miał prawo zarachowania tych wpłat na poczet innych długów pozwanych, w tym na poczet długów najdawniejszych. Wpłaty te zostały rozliczone zgodnie z ww. przepisem również przez biegłego.

Podkreślić przy tym należy - wbrew zarzutom pozwanych - że o wyraźnym wskazaniu powodowi, czego dotyczyć będą dokonywane przez pozwanych wpłaty, nie świadczą pisma pozwanej M. C. kierowane od stycznia 2015 r. do powoda, w których informowała, że ojciec (pozwany R. C.) będzie opłacał bieżący czynsz, a ona będzie spłacała zaległości. Z treści tych pism nie wynika bowiem precyzyjnie, z jakiego tytułu i w jakich wysokościach pozwani zadeklarowali dokonywanie wpłat na rzecz powoda. Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z treścią art. 451 § 1 k.c. uprawnienie dłużnika do wskazania, który z kilku długów chce zaspokoić, wiąże się z koniecznością wskazania tego długu przy spełnieniu świadczenia, a więc z chwilą dokonywania zapłaty, a nie przed spełnieniem świadczenia.

Wobec powyższego – co potwierdził również biegły w sporządzonej opinii - nie można uznać za zasadne zarzutów pozwanych, iż opłaty za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. (dochodzone w sprawie pierwotnie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 219/16) zostały uiszczone w terminie i w pełnej wysokości.

Odnosząc się zaś do wniosku pozwanych o rozłożenie na raty pozostałej do zapłaty należności dochodzonej w sprawie pierwotnie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 51/16 – dotyczącej okresu od 1 kwietnia 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r. – Sąd uznał wniosek ten za bezprzedmiotowy wobec treści opinii biegłego, z której wynika, że zadłużenie za ten okres zostało w całości spłacone oraz wobec będącego skutkiem tej opinii cofnięcia przez powoda pozwu w całości w sprawie 51/16 ze zrzeczeniem się roszczenia (o czym poniżej).

Podsumowując powyższe ustalenia Sąd uznał, że zgodnie z opinią biegłego zadłużenie pozwanych z tytułu opłat za korzystanie z lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) za okres od 1 kwietnia 2013 r. do 30 kwietnia 2015 r. wynosiło na dzień 24 czerwca 2015 r. (dzień wniesienia pozwu w sprawie I 1 C 51/16) 12 207,96 zł i zostało w całości spłacone w dniu 21 września 2016 r., zaś zadłużenie za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. wynosiło na dzień 13 listopada 2015 r. (dzień wniesienia pozwu w sprawie I 1 C 219/16) 2 383,48 zł, a na dzień 30 listopada 2017 r. (przyjęty przez biegłego sądowego dzień rozliczenia zadłużenia) wynosiło 1 928,06 zł i tę kwotę pozwani winni zapłacić na rzecz powoda.

Wskazać jednak należy, że na rozprawie w dniu 4 października 2018 r. pełnomocnik powoda - już po sporządzeniu opinii przez biegłego - podtrzymał oświadczenie powoda złożone w piśmie procesowym z dnia 23 września 2016 r. w przedmiocie cofnięcia powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia powyżej kwoty 1 491,88 zł i wskazał, że wobec ustaleń biegłego, iż zadłużenie dochodzone w sprawie pierwotnie zadekretowanej pod sygn. I 1 C 51/16 zostało w całości spłacone przez pozwanych powód cofa w całości ze zrzeczeniem się roszczenia pozew w sprawie I 1 C 51/16 i domaga się z tego tytułu jedynie kosztów procesu, zaś ww. kwoty 1 491,88 zł wraz z kosztami procesu domaga się w sprawie I 1 C 219/16.

Wobec powyższego ostatecznego oświadczenia powoda w przedmiocie cofnięcia powództwa wskazać należy, że zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku, zaś zgodnie z §4 przywołanego przepisu sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. W niniejszej sprawie Sąd oceniając cofnięcie przez powoda w całości pozwu w sprawie I 1 C 51/16 ze zrzeczeniem się roszczenia oraz częściowe cofnięcie pozwu w sprawie I 1 C 219/16 ze zrzeczeniem się roszczenia nie dopatrzył się, aby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Wobec powyższego postępowanie podlegało umorzeniu w zakresie, w jakim powód cofnął pozew.

Sąd zatem w pkt. I wyroku, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 - 4 k.p.c., umorzył postępowanie w sprawie zadekretowanej pierwotnie pod sygn. I 1 C 51/16, a w pkt. II wyroku, na podstawie art. 4 ust. 1 i 1 ¹ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1222 ze zm.) w zw. z art. 451 k.c. w zw. z 481 § 1 i 2 k.c. w sprawie zadekretowanej pierwotnie pod sygn. I 1 C 219/16 zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 1 491,88 zł.

O kosztach postępowania Sąd orzekł mając na względzie, iż cofnięcie pozwu przez powoda nastąpiło wskutek dokonania przez pozwanych zapłaty już po wytoczeniu powództwa, gdyż zgodnie z opinią biegłego na poczet zaległości za okres objęty żądaniem pozwu w sprawach połączonych zaliczone zostały wpłaty pozwanych dokonane już po wniesieniu pozwu w sprawie zadekretowanej pierwotnie pod sygn. I 1 C 51/16, co jest równoznaczne z przegraniem procesu przez pozwanych, gdyż pozwani wobec nieregulowania w terminie należności w stosunku do powoda (w szczególności wobec niewskazywania precyzyjnie, jakiego zadłużenia dotyczą dokonywane przez nich wpłaty, co przełożyło się na sposób rozliczenia tych wpłat) dali powód do wytoczenia powództwa (tak też: Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 21 lipca 1951 r. w sprawie C 593/51, opubl. OSN(C) (...)).

Orzekając o kosztach postępowania Sąd miał również na względzie, iż jak wynika z ustaleń biegłego, żądanie powoda w połączonych spawach dochodzone w łącznej kwocie 15 291,76 zł (13 289,18 zł w sprawie I 1 C 51/16 i 2 002,58 zł w sprawie I 1 C 219/16) było niezasadne w zakresie kwoty 700,32 zł. Jak wyliczył biegły na dzień wniesienia pozwu w sprawie I 1 C 51/16 pozwani posiadali bowiem zadłużenie w kwocie 12 207,96 zł, a na dzień wniesienia pozwu w sprawie I 1 C 219/16 pozwani posiadali zadłużenie w kwocie 2 383,48 zł, tj. łącznie w kwocie 14 591,44 zł, a więc w kwocie o 700,32 zł niższej od kwoty żądanej przez powoda (15 291,76 zł – 14 591,44 zł = 700,32 zł). W związku z tym należało uznać, że powód przegrał postępowanie co do kwoty 700,32 zł, tj. w 4,5% (4,5% x 15 291,76 zł = 700,32 zł).

O kosztach postępowania w połączonych sprawach Sąd orzekł więc zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, o której mowa w art. 100 k.p.c.

Powód poniósł koszty postępowania w kwocie łącznej 3 554,00 zł (oprócz zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, o czym będzie mowa poniżej), na którą składają się: 300,00 zł z tytułu opłaty sądowej od pozwu w sprawie I 1 C 51/16, 2 400,00 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie I 1 C 51/16, 17,00 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w sprawie I 1 C 51/16, 100,00 zł z tytułu opłaty sądowej od pozwu w sprawie I 1 C 219/16, 600,00 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie I 1 C 219/16, 17,00 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w sprawie I 1 C 219/16 oraz 120,00 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. Ponieważ roszczenie powoda zostało uwzględnione w 95,5%, to taką część kosztów w łącznej kwocie 3 393,00 zł (95,5% x 3 554,00 zł) Sąd w pkt. III wyroku zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 3 i 5 w zw. z § 12 ust. 1 w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.) - obowiązującego w dacie wniesienia każdego z pozwów.

Ponadto powód uiścił zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 1 500,00 zł (k. 644), więc wobec wygrania przez powoda postępowania w 95,5%, część tej zaliczki w kwocie 1 432,50 zł (95,5% x 1 500,00 zł) Sąd w pkt. IV wyroku zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda na podstawie art. 100 k.p.c.

W związku zaś z faktem, że koszt dowodu z opinii biegłego wraz z kosztami opinii uzupełniających, tj. łącznie w kwocie 5 797,81 zł (postanowienie z 14 lutego 2018 r. – k. 615, postanowienie z 24 maja 2018 r. – k. 680 i postanowienie z 5 lipca 2018 r. – k. 700), został pokryty częściowo z ww. zaliczki uiszczonej przez powoda w kwocie 1 500,00 zł, a w pozostałej części, tj. 4 297,81 zł, został tymczasowo poniesiony przez Skarb Państwa (k. 615, k. 680, k. 700), to część kosztów opinii biegłego wypłaconych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa w kwocie 193,41 zł (4,5% x 4 297,81 zł) Sąd w pkt. V wyroku, na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 300 ze zm.), nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa, a część tych kosztów w kwocie 4 104,40 zł (95,5% x 4 297,81 zł) Sąd w pkt. VI wyroku, na podstawie ww. przepisu, nakazał ściągnąć od pozwanych solidarnie na rzecz Skarbu Państwa,