Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny - Sekcja d/s Rozpoznawanych w Postępowaniu Uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Joanna Jank

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Gdyni

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej (...),6,7,8 w G.

przeciwko B. R.

o zapłatę

Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 18 097,78 zł (osiemnaście tysięcy dziewięćdziesiąt siedem złotych siedemdziesiąt osiem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od:

• kwoty 108,08 zł od dnia 11 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 488,83 zł od dnia 12 maja 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 380,99 zł od dnia 11 czerwca 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 1 056,20 zł od dnia 18 lipca 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 391,41 zł od dnia 11 sierpnia 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 686,16 zł od dnia 11 września 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 545,40 zł od dnia 13 października 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 540,91 zł od dnia 11 listopada 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 540,75 zł od dnia 11 grudnia 2020 roku do dnia zapłaty

• kwoty 599,07 zł od dnia 12 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 655,05 zł od dnia 11 lutego 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 655,05 zł od dnia 11 marca 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 1 268,78 zł od dnia 13 kwietnia 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 699,57 zł od dnia 11 maja 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 395,35 zł od dnia 11 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 168,47 zł od dnia 13 lipca 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 395,35 zł od dnia 11 sierpnia 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 607,33 zł od dnia 14 września 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 696,03 zł od dnia 16 października 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 695,33 zł od dnia 11 listopada 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 695,33 zł od dnia 11 grudnia 2021 roku do dnia zapłaty

• kwoty 374,33 zł od dnia 13 stycznia 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 521,97 zł od dnia 11 lutego 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 521,97 zł od dnia 11 marca 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 1 792,28 zł od dnia 16 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 609,97 zł od dnia 11 maja 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 547,72 zł od dnia 11 czerwca 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 547,84 zł od dnia 12 lipca 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 349,60 zł od dnia 29 lipca 2022 roku do dnia zapłaty

• kwoty 562,65 zł od dnia 11 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty

zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4617 zł (cztery tysiące sześćset siedemnaście złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Sygnatura akt I 1 C 389/23

UZASADNIENIE WYROKU

Powódka Wspólnota Mieszkaniowa (...), 6, 7, 8 w G. wniosła pozew przeciwko B. R. o zapłatę kwoty 18.097,78 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczonymi od szczegółowo wymienionych kwot.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, iż pozwana jest współwłaścicielem lokalu położonego przy ul. (...) w G. oraz lokalu niemieszkalnego – hali garażowej w udziale w wysokości 2/454 z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nr 196. Na comiesięczne opłaty związane z utrzymaniem ww. nieruchomości składają się m.in. koszty eksploatacji oraz zaliczki na fundusz remontowy. Pozwana nie reguluje ww. należności. Powódka dochodzi należności za okres od kwietnia 2020r. do sierpnia 2022r. Pozwana notorycznie nie reguluje należności z tytułu udziału w nieruchomości wspólnej i z tytułu utrzymania lokalu, skutkiem czego było wydanie wobec pozwanej tytułu egzekucyjnego co do którego postępowanie egzekucyjne jest w toku. Stąd, powódka nie podjęła próby ugodowego zakończenia sporu.

(pozew, k. 3-7)

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Zdaniem pozwanej postępowanie wszczęte przez powódkę jest co najmniej przedwczesne, albowiem zaniechano całkowicie postępowania polubownego celem ugodowego porozumienia przed wszczęciem postępowania sądowego. W ocenie pozwanej stoi to w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego i prawami dłużnika. Jak podniosła, nawet okoliczność ewentualnego postępowania egzekucyjnego, które toczyć się może przeciwko niej nie może przesądzać o braku woli porozumienia w tej sprawie.

(sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 47, 52)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana B. R. jest właścicielką stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) kl. 3 w G. o powierzchni 51,90 m ², dla którego Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku prowadzi księgę wieczystą nr (...). Z prawem własności tego lokalu związany jest udział w wysokości 5.190/2.450.240 części w prawie współwłasności nieruchomości wspólnej objętej księgą wieczystą nr (...).

Ponadto, pozwana jest współwłaścicielką lokalu niemieszkalnego – hali garażowej nr (...) stanowiącego odrębną nieruchomość, dla którego Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku prowadzi księgę wieczystą nr (...) w udziale wynoszącym 2/454 części. Pozwanej przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nr 196, zaś w zakresie pozostałej części tego lokalu przysługuje jej uprawnienie do korzystania z niego w takim zakresie, w jakim nie będzie uchybiać korzystaniu przez pozostałych współwłaścicieli, jak również osoby trzecie, którym przysługiwać będzie tytuł prawny do korzystania z pewnych części tego lokalu na podstawie odrębnych stosunków prawnych.

Zarząd nieruchomością wspólną sprawuje powódka Wspólnota Mieszkaniowa (...), 6, 7, 8 w G..

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wydruk aktualnej treści księgi wieczystej nr (...), k. 12-14, wydruk aktualnej treści księgi wieczystej nr (...), k. 15-20)

Zadłużenie pozwanej z tytułu opłat eksploatacyjnych, kosztów zużycia mediów i opłat na fundusz remontowy za okres od 1 kwietnia 2020r. do 31 sierpnia 2022r. łącznie wynosi 18.097,78 zł. Na tę kwotę składają się następujące zaliczki:

- za miesiąc kwiecień 2020 roku w kwocie 108,08 zł,

- za miesiąc maj 2020 roku w kwocie 488,83 zł,

- za miesiąc czerwiec 2020 roku w kwocie 380,99 zł,

- za miesiąc lipiec 2020 roku (wraz z wraz z niedopłatą z tytułu rozliczenia mediów za okres od marca do czerwca 2020r.) w kwocie 1.056,20 zł (termin zapłaty 17 lipca 2020r.),

- za miesiąc sierpień 2020 roku w kwocie 391,41 zł,

- za miesiąc wrzesień 2020 roku w kwocie 686,16 zł,

- za miesiąc październik 2020 roku w kwocie 545,40 zł,

- za miesiąc listopad 2020 roku w kwocie 540,91 zł,

- za miesiąc grudzień 2020 roku w kwocie 540,75 zł,

- za miesiąc styczeń 2021 roku w kwocie 599,07 zł,

- za miesiąc luty 2021 roku w kwocie 655,05 zł,

- za miesiąc marzec 2021 roku w kwocie 655,05 zł,

- za miesiąc kwiecień 2021 roku (wraz z niedopłatą z tytułu rozliczenia mediów za okres od grudnia 2020r. do marca 2021r.) w kwocie 1.268,78 zł (termin zapłaty 12 kwietnia 2021r.),

- za miesiąc maj 2021 roku w kwocie 699,57 zł,

- za miesiąc czerwiec 2021 roku w kwocie 395,35 zł,

- za miesiąc lipiec 2021 roku w kwocie 168,47 zł,

- za miesiąc sierpień 2021 roku w kwocie 395,35 zł,

- za miesiąc wrzesień 2021 roku w kwocie 607,33 zł,

- za miesiąc październik 2021 roku w kwocie 696,03 zł,

- za miesiąc listopad 2021 roku w kwocie 695,33 zł,

- za miesiąc grudzień 2021 roku w kwocie 695,33 zł,

- za miesiąc styczeń 2022 roku w kwocie 374,33 zł,

- za miesiąc luty 2022 roku w kwocie 521,97 zł,

- za miesiąc marzec 2022 roku w kwocie 521,97 zł,

- za miesiąc kwiecień 2022 roku (wraz z niedopłatą z tytułu rozliczenia mediów za okres od grudnia 2021r. do marca 2022r.) w kwocie 1.792,28 zł (termin zapłaty 15 kwietnia 2022r.),

- za miesiąc maj 2022 roku w kwocie 609,97 zł,

- za miesiąc czerwiec 2022 roku w kwocie 547,72 zł,

- za miesiąc lipiec 2022 roku w kwocie 547,84 zł,

- za miesiąc sierpień 2022 roku w kwocie 562,65 zł,

- rozliczenie mediów za okres od kwietnia do czerwca 2022 roku w kwocie 349,60 zł (termin zapłaty 28 lipca 2022r.).

(dowód: wymiary zaliczek na pokrycie kosztów eksploatacyjnych, opłat na fundusz remontowy, rozliczenie mediów, k. 21-38)

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku H. G. prowadzi przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 674/20 na podstawie tytułów wykonawczych obejmujących należności za okres wcześniejszy niż objęty niniejszym pozwem.

(dowód: zawiadomienie wierzyciela o terminie opisu i oszacowania, k. 39, postanowienie Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 12 lipca 2022r., k. 30)

Pozwana nie zapłaciła również opłat eksploatacyjnych za okres późniejszy niż objęty niniejszym pozwem, tj. okres od września 2022 roku do kwietnia 2023 roku.

(dowód: kartoteka finansowa, k. 61)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd w całości ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową. Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności wymienionych powyżej dokumentów. Podkreślić bowiem należy, iż dowód w postaci odpisu z księgi wieczystej ma charakter dokumentu urzędowego i w związku z tym korzysta z domniemania autentyczności i domniemania zgodności z prawdą wyrażonych w nim oświadczeń, zaś w toku niniejszego postępowania strona pozwana nie wzruszyła powyższych domniemań w trybie art. 252 k.p.c. Ponadto, za w pełni wiarygodne i przydatne do rozstrzygnięcia sprawy Sąd uznał dowody z zawiadomień o wysokości opłat, rozliczeń mediów złożonych przez stronę powodową czy kartotek finansowych. Zważyć należało, że strona pozwana nie kwestionowania autentyczności ani też wiarygodności przedstawionych dowodów, zaś forma dokumentów rozliczeniowych odpowiada formie wydruków z programów rozliczeniowych stosowanych przez wspólnoty mieszkaniowe czy zarządców budynków. Przedmiotowe dokumenty nie noszą także znamion podrobienia, przerobienia ani żadnej innej ingerencji. Z tego względów nie ma podstaw do twierdzenia, że nie zostały one wytworzone przez wystawcę. Ponadto, wobec braku jakichkolwiek dowodów przeciwnych oraz przy braku konkretnych zarzutów strony pozwanej należało uznać, że załączone dokumenty przedstawiają rzeczywistą wysokość zadłużenia pozwanej.

Przechodząc do szczegółowych rozważań należy podkreślić, iż podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 13-15 ustawy z dnia ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (tekst jednolity Dz.U. z 2021 poz.1048 ze zm.). W myśl art. 13 ust. 1 właściciel jest obowiązany m.in. ponosić wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu i uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Zgodnie natomiast z art. 14 przywołanej ustawy na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację,

2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,

4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości,

5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Zważyć należy, iż w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana nie kwestionowała roszczenia dochodzonego przez powódkę co do zasady czy wysokości, a jedynie zarzuciła, że wytoczenie powództwa było przedwczesne, gdyż przed wniesieniem pozwu wspólnota mieszkaniowa nie skierowała do pozwanej wezwania do zapłaty. Zarzut ten jednak nie zasługiwał na uwzględnienie. Podkreślić należy, iż zaliczki mają charakter świadczenia okresowego, albowiem są płatne w regularnych, równych odstępach czasu. Stosownie do art. 15 powołanej powyżej ustawy o własności lokali na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Z powyższego wynika, że poszczególne zaliczki stają się wymagalne z upływem 10 dnia każdego miesiąca. Do tego dnia zatem właściciel lokalu powinien dokonać zapłaty zaliczki. Pozwana w niniejszej sprawie nie kwestionowała tego, że załączone do pozwu zawiadomienia o wysokości opłat nie zostały jej doręczone i że nie miała wiedzy odnośnie wysokości opłat. W świetle powyższego dla wymagalności roszczenia czy możliwości dochodzenia roszczenia na drodze sądowej nie było konieczne skierowane przez wspólnotę mieszkaniową dodatkowego wezwania do zapłaty obejmującego całość dochodzonej należności. Potwierdza to orzecznictwo, gdzie wskazuje się, że właściciel ma obowiązek uiszczania zaliczek na bieżąco, a nie dopiero po wytoczeniu przez wspólnotę mieszkaniową powództwa o zapłatę tych zaliczek (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2016 r., I ACa 1312/15, L.). Zresztą – jak wynika z okoliczności – skierowanie przez powódkę dodatkowego wezwania nie zapobiegłoby wytoczeniu niniejszego powództwa. Pozwana bowiem ma notoryczne zaległości w ponoszeniu opłat eksploatacyjnych i pozostałych opłat związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego, lokalu niemieszkalnego oraz nieruchomości wspólnej. Jak wynika z przedłożonych dokumentów zaległości obejmują zarówno okres wcześniejszy od objętego niniejszym pozwem, jak i okres późniejszy. W świetle powyższego dodatkowe wezwanie nie spowodowałoby wcale, że pozwana dokonałaby zapłaty zaległych opłat, skoro ich nie spłaciła po doręczeniu pozwu. Nie sposób również uznać, aby wytaczając powództwo powódka naruszyła zasady współżycia społecznego. Wniesienie pozwu stanowi przewidziany prawem sposób realizacji ustawowych uprawnień, a nie żaden rodzaj szykany względem pozwanej. To raczej zachowanie pozwanej, która od wielu lat nie ponosi żadnych kosztów związanych z utrzymaniem lokali, których jest odpowiednio właścicielką i współwłaścicielką, zasługuje na negatywną ocenę w kontekście zasad współżycia społecznego.

Przesądziwszy powyższe, wskazać należy, iż pozwana nie wnosiła żadnych zarzutów odnośnie zasadności i wysokości roszczenia. Jednocześnie, strona powodowa zdołała wykazać dochodzone w niniejszej sprawie roszczenie zarówno co do zasady i wysokości. Przede wszystkim należy wskazać, że z przedłożonego odpisu z księgi wieczystej nr (...) jednoznacznie wynika, że w okresie objętym żądaniem pozwu pozwana była właścicielką stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...), zaś z odpisu księgi wieczystej nr (...) wynika, że była również współwłaścicielką lokalu niemieszkalnego – hali garażowej nr (...) w udziale wynoszącym 2/454 części. Zważyć należy, iż stosownie do przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Jest to domniemanie iuris tantum i jako takie może być obalone przez przeciwstawienie mu dowodu przeciwnego. Nigdzie nie została wyrażona zasada, że dowód przeciwko treści wpisu może być przeprowadzony tylko w postępowaniu o uzgodnienie stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Domniemanie z art. 3 ust. 1 ustawy można obalić w każdym postępowaniu, w oparciu o wszelkie dostępne środki dowodowe (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2000 r., III CKN 179/99, L.). W niniejszym postępowaniu domniemanie wynikające z art. 3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece nie było nawet przez pozwaną kwestionowane, a zatem należało przyjąć, że pozwana w okresie objętym żądaniem pozwu była właścicielką lokalu mieszkalnego i współwłaścicielką lokalu niemieszkalnego. W myśl przytoczonych powyżej przepisów ustawy o własności lokali nie budzi wątpliwości, że z prawem własności lokalu mieszkalnego skorelowany jest obowiązek ponoszenia kosztów utrzymania tego lokalu, w tym kosztów zużycia mediów, a także kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej. Jest to obowiązek o charakterze bezwzględnym. Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie właściciel lokalu i współwłaściciel nieruchomości wspólnej musi uczestniczyć w kosztach związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, proporcjonalnie do udziału, jaki mu w tej nieruchomości przysługuje (zob. wyrok SN z dnia 16 lutego 2001r., IV CKN 265/00, L.). W związku z powyższym uznać należało, że jako właścicielka lokalu mieszkalnego i współwłaścicielka lokalu niemieszkalnego pozwana co do zasady jest zobowiązana do ponoszenia kosztów będących przedmiotem żądania pozwu. Nadto, strona powodowa zdołała wykazać wysokość zadłużenia pozwanej. Na tę okoliczność przedłożono bowiem bogatą dokumentację obejmującą zarówno zawiadomienia o wysokości opłat i zawiadomienia dotyczące rozliczenia kosztów zużycia mediów, jak też kartoteki finansowe. Przedstawiony materiał dowodowy jest spójny i nie budzi żadnych wątpliwości Sądu pod kątem matematycznej poprawności wyliczeń. Pozwana nie podnosiła żadnych zarzutów odnośnie globalnej wysokości zadłużenia, prawidłowości naliczania poszczególnych świadczeń okresowych, prawidłowości rozliczenia mediów ani też nie twierdziła, że uwzględnione przez powódkę stawki opłat nie mają oparcia w treści uchwał podejmowanych przez członków powodowej wspólnoty mieszkaniowej.

W związku z powyższym Sąd zasądził – na mocy przepisów art. 13 i 14 ustawy o własności lokali – od pozwanej na rzecz powoda kwotę 18.097,78 zł. Natomiast, na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od poszczególnych świadczeń okresowych od dnia następnego po upływie terminu do zapłaty (10. każdego miesiąca) do dnia zapłaty, mając na względzie, że poszczególne roszczenia okresowe stały się wymagalne zgodnie z art. 15 ustawy o własności lokali. Wyjaśnić przy tym należy, że w myśl art. 115 k.c. w przypadku, gdy termin do zapłaty przypadał na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, należało przyjąć, że termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą. Stąd niektóre zaliczki stały się wymagalne od dnia 12 bądź 13 dnia miesiąca. Termin wymagalności zaliczek obejmujących dodatkowo należności z tytułu z rozliczenia mediów ustalono na podstawie terminu płatności wskazanego w zawiadomieniach.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającej niniejszy spór pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.617 zł, na którą składały się opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.000 zł, opłata za czynności fachowego pełnomocnika powódki w stawce minimalnej ustalonej na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (3.600 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.