Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2023r

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka – Midziak

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 maja 2023r w G.

sprawy z powództwa D. W.

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) spółka z o. o. z siedzibą w G.

o zapłatę

zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 127,28 zł. (dwa tysiące sto dwadzieścia siedem złotych dwadzieścia osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 lutego 2021r do dnia zapłaty;

oddala powództwo w pozostałym zakresie;

zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 907,52 zł. (dziewięćset siedem złotych pięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty;

nakazuje ściągnięcie od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1624,84 zł. (jeden tysiąc sześćset dwadzieścia cztery złote osiemdziesiąt cztery grosze) tytułem brakujących kosztów opinii biegłego do spraw budownictwa;

nakazuje ściągnięcie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 740,34 zł. (siedemset czterdzieści złotych trzydzieści cztery grosze) tytułem brakujących kosztów opinii biegłego do spraw budownictwa.

UZASADNIENIE

Powód D. W. domagał się od pozwanego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w G. zapłaty kwoty 9.833,96 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód podał, że dnia 10 lutego 2022 roku doszło do pęknięcia rury doprowadzającej wodę do budynku. Wobec tego doszło do zalania dwóch pomieszczeń piwnicznych do wysokości 70 cm nad poziomem posadzki, a także do uszkodzenia mieszkania powoda. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę do kwoty 3.366,23 zł brutto. Kwestionował jej zakres oraz wysokość. Zdaniem powoda naprawienie szkody kosztuje o 13.200,19 zł więcej niż twierdził pozwany.

(pozew – k. 3-6)

Pozwany w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany twierdził, że wypłacił całość należnego odszkodowania w łącznej kwocie 29.259,36 zł.

Pozwany w dalszym ciągu kwestionował część koniecznych prac remontowych mających naprawić szkodę.

Powód kierował wezwania do zapłaty, mimo że część kwot w nich żądana została wcześniej wypłacona.

(odpowiedź na pozew – k. 37-39)

Stan faktyczny:

Dnia 10 lutego 2020 roku stwierdzono, że w wyniku pęknięcia rury wodociągowej doszło do zalania piwnic i lokalu mieszkalnego powoda położonego w G. przy ul. (...). Zarówno pomieszczenia dwóch piwnic, jak i jedna zewnętrzna były zalane wodą.

Istniał związek przyczynowy pomiędzy zalaniem pomieszczeń piwnicznych a pojawieniem się zagrzybienia w mieszkaniu powoda. Woda mogła dostać się do pomieszczeń albo przez ściany albo poniżej fundamentów.

Koszt prac budowlanych i remontowych koniecznych do przywrócenia lokalu do stanu sprzed zdarzenia wyniósł 31.386,64 zł, co nie obejmowało prac remontowych w piwnicy oraz na klatce schodowej (poza osuszaniem piwnicy i zużyciem prądu na ten cel).

(dowód: dokumentacja zdjęciowa oraz wideo na płycie – k. 26, zeznania świadka P. S. – k. 106v.-107v., płyta – k. 110, zeznania świadka M. M. – k. 107v., płyta – k. 110, zeznania świadka K. W. – k. 108-108v., płyta – k. 110, zeznania powoda – k. 112v.-113, płyta – k. 114, opinia biegłego sądowego G. K. – k. 126-156 wraz z pisemnymi opiniami uzupełniającymi – k. 183-186)

Powód zlecił firmie (...) s.c. M. P., A. A. osuszanie pomieszczeń, co kosztowało go 19.885,20 zł.

(dowód: protokół końcowy z prac osuszania z dnia 09.04.2020r. – k. 16-19, kosztorys z dnia 07.04.2020r. – k. 23-25)

Kosztorys powykonawczy prac remontowych po zalaniu sporządzony przez PHU (...) z dnia 29 kwietnia 2020 roku na zlecenie powoda wyniósł 13.200,19 zł. Firma działająca na zlecenie pozwanego zweryfikowała ten kosztorys, uznając go za zasadny do kwoty 3.366,23 zł. Kosztorys nie obejmował prac na klatce schodowej oraz w piwnicy.

(dowód: zweryfikowany kosztorys z dnia 29.04.2020r. – k. 20-22, faktura z dnia 29.04.2020r. – k. 56)

Powód zgłosił szkodę pozwanemu. W toku postępowania likwidacyjnego pracownicy firmy działającej na zlecenie pozwanego dokonali dwukrotnych oględzin nieruchomości, tj. w dniach 12 lutego 2020 roku oraz dnia 27 lutego 2020 roku. Nie dokonano wówczas oględzin sypialni.

(dowód: protokół szkody – k. 11-12v., k. 13-15)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił na rachunek firmy (...) s.c. M. P., A. A. dnia 24 kwietnia 2020 roku kwotę 19.885,20 zł tytułem zwrotu kosztów osuszania pomieszczenia.

(dowód: potwierdzenie przelewu – k. 47, pismo z dnia 23.04.2020r. – k. 49-50)

Natomiast na rachunek powoda pozwany wpłacił kwotę 9.374,16 zł dnia 24 kwietnia 2020 roku tytułem zwrotu kosztów zużycia energii podczas osuszania, kosztów sprzątania, kosztów prac remontowych oraz odszkodowania za mienie ruchome (kosiarki) z uwzględnieniem zużycia.

(dowód: potwierdzenie przelewu – k. 48, pismo z dnia 23.04.2020r. – k. 49-50)

Pomimo odwołania powoda, pozwany nie zmienił swojego stanowiska.

(dowód: pismo z dnia 15.05.2020r. – k. 57)

Pismem z dnia 12 sierpnia 2020 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 19.855,20 zł tytułem osuszania domu oraz kwoty 13.200,19 zł tytułem prac remontowych – w terminie 7 dni liczonych od dnia doręczenia pisma.

(dowód: pismo z dnia 12.08.2020r. – k. 53-54)

Pozwany odmówił, w szczególności ponownego zwrotu kosztów za osuszanie.

(dowód: pismo z dnia 15.09.2020r. – k. 55)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony, dowodu z zeznań świadków, stron z ograniczeniem do powoda oraz opinii biegłego z zakresu budownictwa.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że dowody z dokumentów przedłożonych przez strony są wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, w tym zgodności przedstawionych kopii dokumentów z oryginałami, prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

Brak było podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadków oraz powoda. Były one spójne, logiczne i niesprzeczne i jedynie uzupełniały materiał dowodowy w postaci protokół szkodowych oraz dokumentacji zdjęciowej i filmowej. Pomocniczo mógł z nich korzystać biegły. Żadna ze stron nie kwestionowała wiarygodności faktów relacjonowanych przez te osoby, tak co do faktu powstania szkody jak i przebiegu postępowania likwidacyjnego.

W ocenie Sądu również brak było podstaw do kwestionowania dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa na okoliczność ustalenia wysokości i rozmiaru szkody powstałej w wyniku zalania stwierdzonego w budynku powoda. Wnioski do jakich doszedł biegły są stanowcze i zostały logicznie uzasadnione, nie budzą one także żadnych wątpliwości Sądu w świetle zasad doświadczenia życiowego czy wiedzy powszechnej. Opinię kwestionowała strona powodowa. W pierwszej kolejności dziwić mogą pytania do biegłego w zakresie tego, co składało się na kwotę 9.374,16 zł wypłaconego odszkodowania skoro wynika to wprost z akt sprawy, co wskazano również wprost w zrekonstruowanym stanie faktycznym. Biegły wyjaśnił również, że nie było uzasadnienia dla skuwania tynku na wysokości wyższej niż 25 cm, a wskazana przez niego ilość tynku do położenia w salonie z aneksem kuchennym pozwoli na przywrócenie stanu sprzed zalania. Ustalając wysokość prac remontowych oraz zakupu materiałów biegły odnosił się do cen średnich według I., gdzie dostępne były dane z całego kraju. Kosztorys przedłożony przez powoda zakładał użycie materiałów droższych (np. paneli i farb), co nie jest konieczne do przywrócenia stanu sprzed szkody. Nadto zarzucono biegłemu, że nie uwzględnił kosztów remontu klatki schodowej oraz pomieszczeń piwnicznych. Słusznie wskazał biegły, że teza dowodowa go do tego nie zobowiązywała.

W tym miejscu należy wskazać przedmiot procesu zakreślony przez powoda. Powód domagał się m.in. zapłaty kwoty 13.200,19 zł (pomniejszonej o kwotę wypłaconą w toku likwidacji szkody) tytułem zwrotu kosztów prac remontowych według kosztorysu powykonawczego z dnia 29 kwietnia 2020 roku (k. 20). Prace te nie obejmują kosztów prac remontowych w piwnicy oraz na klatce schodowej. Jeżeli mowa o piwnicy to w szczególności zwrócono powodowi koszty jej osuszania. Innymi słowy Sąd związany był podstawą faktyczną roszczenia i poza obszarem zainteresowań w związku z rozstrzygnięciem było ustalanie kosztów prac remontowych w piwnicy oraz na klatce schodowej, skoro nie zostało to wyartykułowane w pozwie w powiązaniu z analizą kosztorysu. Zwrócić należało także uwagę na fakt, że niniejsze postępowanie toczyło się według przepisów o postępowaniu uproszczonym, a zatem nawet jakakolwiek, zresztą nie dokonana, zmiana powództwa nie była dopuszczalna (art. 505 ⁴ § 1 k.p.c.). Powód domagał się zwrotu kosztów poniesionych w związku ze zdarzeniem szkodowym, ale dotyczących konkretnych pomieszczeń – powództwo nie obejmowało w swoim zakresie remontu ani klatki schodowej ani piwnicy.

Po wydaniu uzupełniającej opinii strona powodowa nie wnosiła o jej uzupełnienie, a jedynie wyraziła swoje aktualne stanowisko procesowe (k. 194-194v.). Nie było więc powodu do uzupełniania opinii, tym bardziej, że powód kolejny raz odnosił się do remontu pomieszczeń piwnicznych oraz klatki schodowej, a to wykraczało poza ramy procesu.

W tym stanie rzeczy normatywną podstawę deliktowej odpowiedzialności pozwanego stanowił art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Do pociągnięcia pozwanego do odpowiedzialności odszkodowawczej konieczne jest wykazanie zdarzenia wywołującego szkodę, samej szkody (jej powstania i rozmiarów) oraz związku przyczynowo – skutkowego między zdarzeniem a szkodą.

Nadto, na względzie należało mieć również treść art. 361 §1 k.c., który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 k.c. który stanowi, że co do zasady naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jednocześnie z treści art. 361 § 2 k.c. wynika, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poniósł poszkodowany.

Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego nie kwestionował swojej odpowiedzialności za szkodę – wypłacił bowiem część odszkodowania, ale kwestionował rozmiar i wysokość szkody.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego w zakresie istnienia adekwatnego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zalaniem piwnicy a zagrzybieniem lokalu, a tym samym koniecznością dokonania w nim prac remontowych. Na podstawie opinii biegłego ustalono, że pozwany winien dopłacić powodowi kwotę 2.127,28 zł. Natomiast poza ramami niniejszego procesu były poniesione przez powoda koszty remontu klatki schodowej oraz piwnicy, co było przecież głównym zarzutem do opinii biegłego.

Ustalając wysokość odszkodowania należało przyjąć średnie stawki za prace remontowe oraz materiały obowiązuje na rynku, albowiem zaistnienie szkody nie powoduje po stronie powodowej możliwości zastosowania przy naprawianiu szkody materiałów cenionych najwyżej, czy też prac remontowych przekraczających średnie stawki obowiązujące na rynku, jeżeli nie jest to konieczne do przywrócenia stanu lokalu do stanu sprzed szkody.

Mając zatem na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności na mocy art. 415 k.c. w punkcie 1. wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.127,28 zł tytułem odszkodowania, oddalając w kolejnym punkcie wyroku powództwo w pozostałym zakresie jako zawyżone. Na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c. powodowi należały się odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z żądaniem pozwu (art. 321 k.p.c.) od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, albowiem już wcześniej pozwany wzywany był do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 100 k.p.c. na zasadzie stosunkowego rozdzielenia kosztów poniesionych. Powód wygrał proces w 22 %, natomiast pozwany w 78 %. Koszty poniesione przez powoda to opłata sądowa od pozwu (500,00 zł), zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego (1.000,00 zł), opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa (17,00 zł) oraz wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w osobie radcy prawnego (1.800,00 zł) według stawki minimalnej wskazanej w § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.). Natomiast koszty poniesione przez pozwanego to wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w stawce identycznej jak strony przeciwnej (1.800,00 zł) oraz opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa (17,00 zł). Wynik różnicy poniesionych przez strony kosztów w proporcji do ich wygranej w procesie dało kwotę 907,52 zł na rzecz pozwanego. Od kwoty tej należne były odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty stosownie do treści art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Ponadto w punktach 3. i 4. wyroku na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) rozstrzygnięto o nieopłaconych kosztach sądowych (niepokryte zaliczką wynagrodzenie biegłego w wysokości 2.365,18 zł) – obciążając nimi strony zgodnie z proporcjami, w jakiej przegrały proces, uwzględniając, że na poczet opinii powód uiścił już zaliczkę w kwocie 1.000,00 zł.