Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2022 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym w składzie:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2022 roku w Gdyni na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa P. S. przeciwko G. T.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  kosztami procesu obciąża powodów, uznając je za uiszczone w całości.

Sygn. akt I 1 C 324/22

UZASADNIENIE

P. S. wniósł (po sprecyzowaniu) o zasądzenie od pozwanego G. T. kwoty 933,31 zł (7 składowych po 133,33 zł z odsetkami od 15 dnia miesiąca w okresie od kwietnia do października 2009 r., z wyjątkiem sierpnia: od 16 dnia tego miesiąca). Jako podstawę faktyczną powództwa podał ugodę sądową z 22 lipca 2008 r., w której pozwany zobowiązał się wydać swojej babce – R. S. (1) jeden pokój mieszkalny w terminie do 31 marca 2009 r., a do tego czasu – uiszczania na jej rzecz odszkodowania po 400 zł miesięcznie za niemożność mieszkania. W październiku 2009 r. R. S. (1) zmarła, a pozwany nie uiszczał odszkodowania za dochodzony pozwem okres. Zdaniem powoda roszczenia o zaległą zapłatę odszkodowania w udziale 2/3 przeszły na spadkobierców R. S. (1), a jednym z nich ma być powód.

Pozwany G. T. wniósł oddalenie powództwa. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, twierdzenie, że o spornych kwotach już rozstrzygnięto w innym postępowaniu.

S ąd ustalił, co następuje:

G. T. zawarł z R. S. (1) ugodę sądową w dniu 22 lipca 2008 r. w sprawie I C 655/08, w której zobowiązał się wydać jej jeden lokal mieszkalny (bliżej sprecyzowany) oraz płacić jej kwotę 400 zł miesięcznie od sierpnia 2008 r. do 15-go każdego miesiąca, do dnia wydania lokalu, tytułem odszkodowania za niemożność zamieszkiwania w lokalu. Ugoda została opatrzoną klauzulą wykonalności na rzecz pełn. R. S. w dniu 17 kwietnia 2009 r.

D. ód: ugoda sądowa, k. 28 akt sprawy I C 655/08

S ąd zważył, co następuje:

Podstawą ustaleń faktycznych sprawy jest treść ugody sądowej z 22 lipca 2008 r., na którą powoływał się powód. Jest to dokument urzędowy, znany sądowi z bezpośredniej lektury w/w akt sądowych, dołączonych do akt niniejszej sprawy.

Wymagalność roszczeń objętych pozwem nastąpiła w 2009 r., a nie – jak całkowicie bezzasadnie twierdzi powód – w 2021 r. Powyższa konkluzja wynika z literalnego odczytania treści ugody sądowej z 22 lipca 2008 r.: każde z miesięcznych składników odszkodowania stawało się wymagalne 15-dnia kolejnego miesiąca kalendarzowego. W ugodzie wyznaczono więc konkretne terminy płatności, po upływie których roszczenia stawały się wymagalne bez konieczności podejmowania przez uprawnioną jakichkolwiek dodatkowych działań.

Pozwem są dochodzone składniki odszkodowania wymagalne 15-dnia każdego miesiąca za okres od kwietnia do października 2009 r. Śmierć uprawnionej i postępowanie spadkowe nie przerywa biegu przedawnienia. Roszczenia te przedawniły się więc z upływem 10 lat, w 2019 r. (art. 126 k.c. w brzmieniu obowiązującym do 9 lipca 2018 r.). Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w 2022 r., a więc kilka lat po upływie terminu przedawnienia.

Zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego okazał się więc zasadny, skutkując oddaleniem powództwa na mocy art. 125 § 1 k.c. w zw. z art. 117 § 2 k.c. ( punkt I. sentencji).

Analiza pozostałych twierdzeń i zarzutów stron jest w tym kontekście zbyteczna, dodać jedynie należy, że powód w ogóle nie odniósł się do zarzutu przedawnienia ani nie przytoczył dowodów, które mogłyby stanowić zdarzenia przerywające bieg przedawnienia.

Kosztami procesu obciążono powoda jako przegrywającego proces w całości na mocy art. 98 k.p.c. ( punkt II. sentencji).