Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Iwona Tusk-Kasiewicz
Protokolant:	Protokolant Aleksandra Buchnowska

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko D. L.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. na rzecz pozwanej D. L. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) 2 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. wniósł pozew przeciwko D. L.
o zapłatę kwoty 4.007,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu. Powód wskazał, że pozwana w dniu 20 lutego 2017 r.
zawarła z (...) Sp. z o.o. S. (...) Sp. j. – obecnie (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. umowę pożyczki o nr (...) i nie wywiązała się warunków spłaty pożyczki, w związku z czym wierzyciel pierwotny wypowiedział w/w umowę, a roszczenie stało się wymagalne z dniem 25 sierpnia 2017 r. Powód wskazał również, że w dniu 27 lutego 2017 r. wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej mu od strony pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Powód wyjaśnił, że na w/w kwota zadłużenia pozwanej w kwocie 4.007,05 zł składają się: kwota 2.884,58 zł z tytułu niespłaconego kapitału udzielonej pożyczki, kwota 111,26 zł z tytułu odsetek umownych stanowiących część odsetkową niespłaconych rat pożyczki do dnia wypowiedzenia, kwota 500,36 zł z tytułu odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych naliczonych od przeterminowanych rat kapitałowych w trakcie obowiązywania umowy pożyczki oraz naliczonych od dnia następnego po wypowiedzeniu umowy pożyczki do dnia sporządzenia pozwu, kwota 510,85 zł z tytułu części opłaty operacyjnej naliczonych zgodnie z warunkami umowy.

/pozew – k. 3 – 4v/

Zarządzeniem z dnia 11 stycznia 2019 r. Referendarz Sądowy tut. Sądu, na podstawie art. 499 § 1 pkt 2 k.p.c. stwierdził brak podstaw do nakazu zapłaty.

/zarządzenie z dn. 11.01.2019 r. – k. 30/

W dniu 19 lutego 2019 r. pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 18 stycznia 2019 r.

/sprzeciw – k. 36 – 37v/

Postanowieniem z dnia 11 marca 2019 r. Sąd odrzucił sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty z dnia 18 stycznia 2019 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I 1 C158/19 (poprzednio 1 Nc 8613/18) wobec okoliczności, iż w sprawie nie został wydany nakaz zapłaty.

/postanowienie z dn. 11.03.2019 r. – k. 40/

Na rozprawie w dniu 25 maja 2019 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, wskazując na brak legitymacji czynnej powoda, a także brak możliwości zastrzeżenia warunku w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy.

/protokół rozprawy z dn. 25.05.2019 r. – k. 49-49v/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lutego 2017 r. D. L. zawarła z S. (...) Sp z o.o. z siedzibą we W. (dawniej z (...) Sp. z o.o. S. (...) Sp. j.) umowę pożyczki o nr (...) w kwocie 3.000,00 zł na okres od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 20 lutego 2019 r. Całkowita kwota do zapłaty wynosiła 5.871,07 zł.

/dowód: umowa pożyczki o nr (...) – k. 15-24/

W dniu 23 marca 2017 r. S. (...) Sp z o.o. z siedzibą we W. sporządziła pismo skierowane do D. L. z informacją o zmianie rachunku do dokonywania wpłat z tytułu umowy pożyczki o nr (...). W treści pisma wskazano, iż przedmiotowa wierzytelność przeniesiona została na rzecz (...), a następnie w dniu 27 lutego 2017 r. – z (...) do funduszu (...) 2.

/niesporne, nadto pismo opatrzone datą 23.03.2017 r./

W treści pisma opatrzonego datą nadania – dnia 30 czerwca 2017 r. adresowanego do D. L., Kancelaria (...) S.A. z siedzibą we W., działając w imieniu (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G., ostatecznie wezwała D. L. do zapłaty – pod rygorem wypowiedzenia umowy pożyczki – kwoty 640,53 zł z tytułu zaległości w spłacie zapadłych rat pożyczki o nr (...), zaś pismem w treści którego jako datę nadania wskazano dzień 12 lipca 2017 r. adresowanym do D. L., ww. Kancelaria działając w imieniu (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. wypowiedziała umowę pożyczki o nr (...) z powodu nieuregulowania zaległości w kwocie 642,13 zł.

/niesporne, ostateczne wezwanie do zapłaty – k. 11, wypowiedzenie umowy pożyczki – k. 13/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych istotnych okoliczności.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę pożyczki o nr (...) z dnia 20 lutego 2017 r. zawartą między pozwaną a (...) Sp. z o.o. S. (...) Sp. j. – obecnie (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., wskazując, że wierzytelność dochodzoną pozwem, wynikającą z w/w umowy pożyczki, nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 lutego 2017 r. (art. 509 k.c.).

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa wskazując przede wszystkim na brak legitymacji czynnej powoda.

Wskazać należy, że celem procesu cywilnego jest urzeczywistnienie normy prawnej obowiązującej w stosunkach cywilnoprawnych. Żeby to urzeczywistnienie w konkretnym przypadku mogło nastąpić, w procesie cywilnym muszą brać udział - jako strony - te podmioty, wobec których zgodnie z prawem materialnym ma być zrealizowana odpowiednia norma prawna. Nie budzi wątpliwości, że tylko ze stosunku prawnego określonego przez prawo materialne płynie uprawnienie konkretnego podmiotu do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu konkretnemu podmiotowi. To szczególne uprawnienie, oceniane z punktu widzenia prawa materialnego, nazywane jest legitymacją procesową. Jeśli zostanie wykazane, że strony są związane prawnomaterialnie z przedmiotem procesu, którym jest roszczenie procesowe, to zostanie wykazana legitymacja procesowa powoda (czynna) i pozwanego (bierna). W przeciwnym razie brak będzie legitymacji procesowej, czy to powoda, czy też pozwanego albo też obu stron. Wobec tego, że legitymacja procesowa stanowi przesłankę materialnoprawną, Sąd dokonuje oceny w zakresie jej istnienia w chwili orzekania co do istoty sprawy, tj. w chwili wyrokowania. Brak legitymacji czynnej, jak i biernej prowadzi zaś do wydania wyroku oddalającego powództwo.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż po stronie powoda zachodzi brak legitymacji procesowej, przy czym – po myśli art. 6 k.c. – to powód powinien wykazać, iż jest uprawniony do występowania w niniejszym procesie jako strona powodowa.

Powód natomiast jako dowód wskazujący na fakt nabycia wierzytelności wobec pozwanej złożył kopię umowy pożyczki, pismo adresowane do pozwanej z informacją o przeniesieniu wierzytelności, a także pisma w postaci wezwania do zapłaty i wypowiedzenia umowy pożyczki sporządzone przez kancelarię reprezentującą powoda. Kopia umowy pożyczki zawartej z S. (...) Sp z o.o. z siedzibą we W. nie stanowi dowodu, że powód nabył przedmiotową wierzytelność, a zatem że przeszły na niego wszelkie związane z nią prawa w stosunku do pozwanej (art. 509 k.c.). Dowodu wykazującego fakt nabycia przez powoda wierzytelności wobec pozwanej nie stanowi również przedłożone przez powoda pismo z datą opatrzone datą 23 marca 2017 r. skierowane do pozwanej i sporządzone przez (...) Sp. z o.o., w treści którego wskazano, że przedmiotowa wierzytelność przeniesiona została na rzecz (...), a następnie w dniu 27 lutego 2017 r. – z (...) do funduszu (...) 2. W ocenie Sądu pismo to, jest jedynie dokumentem prywatnym pochodzącym od strony i jako taki, zgodnie z treścią art. 245 k.p.c., stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie. Dokument ten nie posiada mocy prawnej dokumentu urzędowego (vide: wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. akt P 1/10). Na marginesie wskazać należy, iż powód w ogóle nie wykazał, iż przedmiotowe pismo zostało doręczone pozwanej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zważył, iż powód nie przedstawił żadnego dowodu, ani nie wykazał w jakikolwiek sposób, aby nabył od pożyczkodawcy (...) Sp. z o.o. wierzytelność przysługującą wobec pozwanej. Powód w szczególności nie przedłożył umowy cesji wierzytelności, na podstawie której nabył bezpośrednio od wierzyciela pierwotnego wierzytelność przysługującą mu wobec pozwanej, jak również nie przedłożył żadnych innych umów cesji, na podstawie których byłoby ewentualnie możliwe ustalenie, iż powód w toku kolejny przelewów wierzytelności nabył wierzytelność dochodzoną w niniejszej sprawie. Tym samym powód nie wykazał, iż przysługują mu wobec pozwanej jakiekolwiek roszczenia, a więc, że jest uprawniony do występowania w niniejszym procesie jako strona powodowa.

Wymaga również podkreślenia, że legitymacja procesowa musi zachodzić zarówno po jednej, jak i drugiej stronie procesowej, ażeby w procesie mogło zapaść pozytywne rozstrzygnięcie merytoryczne. W niniejszym procesie legitymacja procesowa zachodziła jedynie po stronie pozwanej, natomiast brak jej było po stronie powodowej, co w konsekwencji doprowadziło do oddalenia powództwa.

Mając na uwadze powyższe, Sąd działając na mocy art. 509 k.c. a contrario, oddalił powództwo jak w pkt. I wyroku z uwagi na brak legitymacji czynnej powoda w niniejszym postępowaniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800), zasądzając od powoda, jako strony przegrywającej proces, na rzecz pozwanej kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę składają się: kwota 900,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.