Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gdyni

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2021 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sławomir Splitt

Protokolant: Jolanta Migot

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2021 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy M. G.

przeciwko J. K. i M. K.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanej J. K. na rzecz powódki Gminy M. G. kwotę 8.910,84 złotych (osiem tysięcy dziewięćset dziesięć złotych osiemdziesiąt cztery grosze), wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, z tym ustaleniem, że zobowiązanie pozwanej jest zobowiązaniem in solidum z zobowiązaniem pozwanego M. K. wymienionym w punkcie II wyroku, a zatem spełnienie świadczenia przez pozwanego wymienionego w punkcie II wyroku zwalnia pozwaną z obowiązku spełnienia świadczenia wobec powoda do wysokości świadczenia spełnionego przez M. K.;

II. zasądza od pozwanego M. K. na rzecz powódki Gminy M. G. kwotę 5.823,89 złotych (pięć tysięcy osiemset dwadzieścia trzy złote osiemdziesiąt dziewięć groszy), wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, z tym ustaleniem, że zobowiązanie pozwanego jest zobowiązaniem in solidum z zobowiązaniem pozwanej J. K. wymienionym w punkcie I wyroku, a zatem spełnienie świadczenia przez pozwaną wymienioną w punkcie I wyroku zwalnia pozwanego z obowiązku spełnienia świadczenia wobec powoda;

III. oddala powództwo co do pozwanego M. K. w pozostałym zakresie;

IV. zasądza solidarnie od pozwanych J. K. i M. K. na rzecz powoda Gminy M. G. kwotę 1.360,00 złotych (jeden tysiąc trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie odstępując od obciążania pozwanych kosztami procesu.

Sygn. Akt I 1 C 151/21

UZASADNIENIE

Powódka Gmina M. G. wystąpiła z pozwem przeciwko J. K. i M. K. o zapłatę kwoty 8.910,84 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty z zastrzeżeniem, iż spełnienie świadczenia przez któregokolwiek z pozwanych zwalnia pozwanych z zobowiązania wobec powoda.

W uzasadnieniu wskazała, iż pozwani zajmują lokal mieszkalny numer (...) przy ulicy (...) w G., stanowiący jej własność, bez tytułu prawnego - z uwagi na wypowiedzianą przez powoda umowę najmu lokalu.

Powód niniejszym pozwem dochodzi należności za bezumowne korzystanie z lokalu za okres od dnia 1 września 2016 roku do dnia 30 września 2019 roku.

Na dochodzoną pozwem należność składały się: należność główna w kwocie 8.129,54 złotych oraz odsetki w kwocie 781,30 złotych.

(vide: pozew, k. 3-5)

Od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wywiódł sprzeciw kurator pozwanych zaskarżając nakaz w całości.

Na rozprawie pozwana oświadczyła, iż za lokal nie płaci, bo ma za mało pieniędzy.

Pozwany oświadczył, iż w lokalu nie zamieszkuje, albowiem nie ma możliwości tam mieszkać z uwagi na zagracenie mieszkania rzeczami gromadzonymi przez jego matkę i zamieszkującą wraz z nią siostrę matki, która wprowadziła się do mieszkania, po powrocie matki ze szpitala. Pozwany przebywa w mieszkaniu przy ulicy (...), którym się opiekuje podczas nieobecności jego właściciela. W mieszkaniu przy ulicy (...) przechowuje część swoich rzeczy, to jest narzędzia i książki.

(sprzeciw, k. 99, oświadczenia na rozprawie, k. 153- 155)

Stan faktyczny:

W. K. i J. K. na podstawie umowy z dnia 1 marca 1970 roku byli najemcami lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku mieszkalnym nr (...) przy ulicy (...) w G..

(umowa najmu, k. 9-10)

Umowa najmu została wypowiedziana pozwanym w dniu 19 kwietnia 2004 roku – ze skutkiem na dzień 31 maja 2004 roku z uwagi na zwłokę w płatności czynszu. W okresie objętym pozwem w zawiadomieniu o zmianie wysokości opłat naliczano odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z lokalu według kategorii 5 a następnie 3 i stawki za metraż. Zawiadomienie kierowano tylko do J. K..

(wypowiedzenie umowy, k. 11, zawiadomienia o wysokości opłat, k. 12- 20)

W okresie objętym pozwem, to jest w okresie od 1 września 2016 roku do 30 września 2019 roku pozwani nie dokonali żadnej wpłaty na poczet zadłużenia. Wysokość zadłużenia wynosi 8.129,54 złotych z tytułu naliczonych opłat po dokonanych korektach z tytułu rozliczeń oraz kwotę 793,48 złotych z tytułu odsetek.

(rozliczenie, k. 21-23)

Do pozwanej J. K. były kierowane w okresie od 8 września 2016 roku do dnia 4 października 2019 roku upomnienia o zapłatę zaległości.

(upomnienie, k. 29- 40)

Do obu pozwanych skierowano w dniu 8 października 2019 roku wezwanie przesądowe zapłaty za pełen okres. Wezwania zostały odebrane przez J. K., w tym do M. K. w budynku administracji w dniu 13 listopada 2019 roku.

(wezwanie przesądowe, k. 41- 42)

M. K. i J. K. są zameldowani w lokalu mieszkalnym objętym pozwem.

(dowód zameldowania, k. 54- 55)

Lokal numer (...) przy ulicy (...) w G. jest lokalem jednopokojowym bez kuchni i łazienki (wnęka na kuchnie i toaletę).

Pozwana J. K. zamieszkuje nieprzerwanie w przedmiotowym lokalu.

W okresie od dnia 12 czerwca 2017 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku pozwana przebywała w Szpitalu Miejskim w G. w związku z urazem, którego doznała, wskutek wypadku – złamania żeber IV, V i IX po stronie lewej, złamania mostka, złamania trzonu Th 10, złamania przezkrętarzowego kości udowej prawej. Po powrocie ze szpitalu do lokalu wprowadziła się siostra pozwanej, celem opieki nad pozwaną, ale również w celach mieszkalnych, bo sama również nie miała gdzie mieszkać.

Pomiędzy siostrą pozwanej i pozwanym M. K. dochodziło do konfliktów, których przyczyną było min. to, iż siostra i pozwana gromadziły w mieszkaniu znaczne ilości przynoszonych z różnych miejsc rzecz uniemożliwiając zamieszkiwanie pozwanemu.

Pozwany M. K. w momencie wprowadzenia się siostry pozwanego do lokalu przy ulicy (...) zamieszkał w lokalu przy ulicy (...), którym się opiekuje. W mieszkaniu przy ulicy (...) przechowuje on niektóre swoje rzeczy – to jest książki i skrzynki z narzędziami.

Pozwany koncentruje swoje życie w mieszkaniu przy ulicy (...), z kolei mieszkanie przy ulicy (...) odwiedza usiłując je posprzątać z rzeczy nagromadzonych przez pozwaną i jej siostrę.

(dowód: zeznania pozwanych, k. 153- 155, karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 158- 160)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych dokumentów oraz zeznań pozwanych. Sąd uznał za wiarygodne zeznania pozwanych, przy czym w zeznaniach pozwana J. K. początkowo wskazywała, iż pozwany K. zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, następnie jednak stwierdziła, iż jego życie koncentruje się w lokalu przy ulicy (...), zaś w lokalu przy ulicy (...) przechowuje on jedynie część swoich rzeczy i nie mieszka tam od czasu gdy wprowadziła się do lokalu siostra pozwanej, z którą syn pozostaje w konflikcie. Pozwana przyznała, iż jedną z przyczyn konfliktu jest nagromadzenie w lokalu rzeczy zbieranych przez nią i jej siostrę co uniemożliwia pozwanemu praktycznie korzystanie z lokalu. Ten stan pozwana datowała na moment powrotu ze szpitala – po wypadku, na co przedłożyła dokument – kartę informacyjną leczenia szpitalnego.

Podstawą dochodzonego przez powódkę roszczenia jest przepis art. 18 ustawy o ochronie praw lokatorów. Zgodnie z jego treścią osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego.

W powyższej sprawie nie ulega wątpliwości wysokość odszkodowania i poszczególne jej składniki oraz fakt nie płacenia jego przez obu pozwanych w okresie objętym żądaniem pozwu.

Sąd jednak miał na względzie to, iż ustalone okoliczności faktyczne wskazywały na to, iż pozwany M. K. w okresie od lipca 2017 roku nie dysponował faktyczną możliwością korzystania z przedmiotowego lokalu, a korzystanie z niego ograniczyło się do przechowywania w nim skrzynek z narzędziami i książek, co obejmowało stosunkowo niewielką powierzchnię lokalu. Życie pozwanego koncentrowało się w zajmowanym przez niego lokalu przy ulicy (...), którym się opiekował. Na powyższe wskazują nie tylko zeznania pozwanych, ale również to, iż w okresie przed wniesieniem pozwu pozwany nie odebrał żadnego pisma kierowanego do niego pod adres lokalu przy ulicy (...), zaś wezwanie procesowe odebrał w momencie gdy zostało skierowane do niego pod adres przy ulicy (...).

Tym samym Sąd uznał, iż skoro, jak wynika z ustaleń faktycznych pozwany miał możliwość zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu do końca czerwca 2017 roku, to jest do momentu kiedy pozwana J. K. opuściła szpital - do tego okresu pozwany był zobowiązany do pokrycia należności w pełnej wysokości, ale również korzystał z odliczeń z tytułu rozliczenia za wodę.

Z kolei skoro w okresie późniejszym pozwany nie miał faktycznej możliwości zamieszkiwania w lokalu, a jedynie w niewielkim zakresie przechowywał tam swoje rzeczy osobiste, winien ponieść koszty ograniczone do wysokości odszkodowania za poszczególne miesiące – z wyłączeniem kosztów utrzymania lokalu, jako związanych ściśle z faktem jego zamieszkiwania.

Tym samym wymiar zadłużenia pozwanego obejmował:

- odszkodowanie za okres od września 2016 roku do czerwca 2017 roku –

3.236,86 złotych – odliczenia za ten okres (13 października 2016 roku – 439,08 złotych) = 2.797,78 złotych

- za okres od lipca 2017 roku do września 2019 roku – samo odszkodowanie –

za okres od lipca 2017 roku do 28 lutego 2018 roku – 73,58 złotych za miesiąc, (k. 12-13) – osiem miesięcy, to jest 588,64 złotych

za okres od marca 2018 roku do 28 lutego 2019 roku – 87,18 złotych za miesiąc, (k. 14-17) – dwanaście miesięcy, to jest 1.046,16 złotych

za okres od marca 2019 roku do 30 września 2019 roku – 101,20 złotych za miesiąc, (k. 18-20) – siedem miesięcy, to jest 708,40 złotych.

to jest razem 5.140,98 złotych.

oraz wartość odsetek wyliczonych od poszczególnych kwot cząstkowych – od daty wymagalności (przy czym za okres od września 2016 roku przy uwzględnieniu salda po dokonanym rozliczeniu – to jest 125,50 złotych i z terminem początkowym liczonym tak jak chciał powód, to jest od 11 stycznia 2017 roku – to kwota 682,91 złotych

co dało razem kwotę 5.823,89 złotych.

W orzeczeniu Sąd popełnił oczywista omyłkę, albowiem jako należną powodowi od pozwanego kwotę wskazał wartość należności głównej bez dodania należnych, a wyliczonych odsetek, co stanowiło przedmiot sprostowania.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.